[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่ 13  ไม่รู้จักกัน อย่างงั้นหรอ?

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"

ไอ้พี่เนากิวิ่งมาเเล้วหยุดมองผมกับไอ้น็อคที่ล้มระเนระนาด กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ผมพยายามจะลุกขึ้นเเต่…
โอ๊ย...ซี้ดดดดด
ข้อศอกกับหัวเข่าผมถลอก ลงสัยจะล้มเเรงไปหน่อย T_T 

"เฮ้ย วุ่นเป็นอะไรมากมั้ย เจ็บตรงไหนมั้ย" ไอ้น็อคจับเเขนจับขาผม

"วุ่น...เป็นแผลนี่"

"อะ..อือ.." ผมพยักหน้าตอบมันเบาๆ
เเล้วมันก็อุ้มผมขึ้นในท่าเจ้าสาวโดยที่ผมยังไม่ได้ตั้งตัว
เย้ย! ไอ้น็อคปล่อยกู๊!!!

"อะ...ไอ้น็อคจะอุ้มทำไม!" ผมดิ้นเเด่วๆอยู่บนแผงอกกว้างของไอ้น็อค มันยิ้มๆเจ้าเล่ห์เเล้วเหล่ตามองพี่เนากิที่ยืนดูอยู่

"กลัววุ่นจะเจ็บมาก น็อคเป็นห่วง…งั้นวันนี้เดินกลับนะ" พร่องมึงสิไม่เอา เเค่ข้อศอกกับหัวเข่าถลอกเอง แผลเเค่นี้ไหวอยู่เเล้วกูไม่ได้อ่อนเเอปวกเปียกขนาดนั้นนะ!

"ไม่เอา !มันเหนื่อย ร้อนด้วย" ผมทำหน้าหงุดหงิด

จุ๊บ !

มันยื่นหน้าเข้ามาขโมยจุ๊บที่ปากนิ่มๆของผมไป

ผมทำหน้าเหว๋อ! ไอ้น็อคทำอะไรของมึงคร้าบบบบบบ!!

"เดี๋ยวดิๆ" มันกระซิบข้างๆหูผม ก่อนที่ผมจะดันหน้ามันออกไป

"!!!" มันเป็นอะไรของมันเนี่ย

"อย่าทำหน้าน่ารักดิ " ……

" (-*-) " ปัญญาอ่อนซะไม่มีอะ!

"เเหน่ะ! เดี๋ยวน็อคก็อยากจุ๊บอีกหรอก >3< ม๊วฟๆๆ"

"เฮ้ย หยุดเลย!" ผมผลักๆมันออกเเล้วดันตัวเองออกจากการถูกมันอุ้มเมื่อกี๊จนลงมายืนด้วยลำเเข้งของตัวเองได้ในที่สุด ไอ้บ้านี่ทำไมมันชอบทำให้ผมหน้าชาฟะ!

"ถ้าไม่เป็นอะไรมาก ขอบอลคืนด้วยครับ " เสียงพูดที่รอดออกมาตามไรฟันของคนที่อยู่ตรงหน้าพูดขึ้นมาอย่างไม่ประสบอารมณ์

เอ๊ะ พี่เนากิมาเก็บบอลสินะ หึ!เเกล้งหน่อยดีกว่า เพราะเมื่อกี๊มันบอลลูกนี้ถูกเตะมาอัดหัวผม จะเอาคืนง่ายๆเเบบนี้ได้ไงล่ะ หึหึ!! (ทำหน้าชั่วร้าย)

ผมก้มลงไปหยิบบอลที่อยู่ใกล้ๆกับขาของผมเเล้วยกมายื่นให้พี่เนากิที่ยืนจ้องผมอยู่

"อ่ะ"

"ขอบคุ..." ในขณะที่ไอ้พี่เนากิมันทำท่าจะยื่นมือมารับ ผมก็ดึงมือที่ถือลูกบอลเข้ามาที่ตัวผม ^3^

"อ่ะ" ผมยื่นให้อีก

"ขอบ..." เเละผมก็ดึงมือกลับมาอีก
5555 เริ่มจะสะใจขึ้นมาเเล้วนิดนึง ขอกวนตีนใส่หน่อยเถอะ

"อ่ะ^^"

"...."

ควับบบบ!

ไอ้พี่เนากิมันเเย่งลูกบอลไปจากมือผมอย่างเร็ว เเล้วมองอย่างอาฆาต อ่่ะอ่าว...มองยังกะไปเเย่งขนมมันกินงั้นอ่ะ เเค่จะเเหย่เล่นเองทำไมต้องทำหน้าโหดมองตาขวางด้วยวะ ชีวิตพี่เนากินี่จะมีวันไหนที่ยิ้มอย่างมีความสุขบ้างวะ!?

เอ๊ะ...มีนี่หว่า ตอนนั้นไง ที่พี่เนากิถามชื่อผมเเล้วยิ้ม...ตอนนั้นมันเป็นยิ้มที่ผมประทับใจเเล้วเป็นภาพที่ติดตามากๆเลย เเต่...หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยเห็นพี่เนากิยิ้มอะไรเเบบนั้นอีก
ไม่รู้จะเรียกว่าไม่เคยเห็นอีก หรือ จะไม่ได้เห็นอีกดีนะ....

สายตาที่พี่เนากิมองผมตอนนี้ มันช่างดูเย็นชา ไร้ความรู้สึก

"ขอบคุณครับ" มันใช้สายตาเย็นชาของมันมองผม

เมื่อพูดจบ มันก็วิ่งเยาะๆกลับไปที่สนามบอลที่มีคนอื่นๆรออยู่
และไม่หันหน้ามาอีก ผมได้เเต่ยืนมองเเผ่นหลังกว้างที่เดินห่างออกไป...
พี่เนากิ
ไม่รู้จักกับผมจริงๆใช่มั้ย เขาคงลืมผมไปแล้ว

ทำไม พี่เนากิถึงได้ดูเย็นชาเเบบนี้นะ
หน้าผมมันก็มองยังกับไม่รู้จักกันอย่างนั้นเเหละ หรือว่าที่ไอ้ไหมบอกจะเป็นเรื่องจริง

เขาได้ผมเเล้วทิ้งหรอ

พี่เนากิเค้าไม่จริงจังกับผม

เเละผมห้ามไปหลงรักคนอย่างเขา

เเต่ทำไม ใจผมถึงได้เจ็บแปล๊บๆอย่างนี้ล่ะ?



"กลับบ้านกันเถอะ " ไอ้น็อคอุ้มผมขึ้นอีกรอบเเล้วเดินไปข้างหน้า ผมได้เเต่เเอบๆเหล่ๆมองพี่เนากิผ่านไหล่กว้างของไอ้น็อคที่เดินห่างออกมาเรื่อยๆ
ชิ...เจ็บใจชะมัด มันหลอกฟันผม เเล้วทำร้ายร่างกายกันอีกT_T 
ยิ่งนึกยิ่งเจ็บปวดเมื่อตอนนั้น เดินเเทบไม่ได้ไอ้บ้าเอ๊ย !
ต่อไปนี่ผมจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายอีกเด็ดขาด!!!!!!

เออเเล้วอีเเก่เลดี้กาก้าไอ้น็อคล่ะ!

"เฮ้ยน็อค มึงลืมเลดี้กาก้าป้ะ?"

"ไม่ได้ลืม เเต่ตั้งใจทิ้งไว้ต่างหากล่ะ ^-^" เอ๊า! เเล้วมึงจะเดินไหวหรอตั้งไกล ไม่ใช่พอเหนื่อยเเล้วมาให้ผมเเบกมันบ้างนะ
\( -.,-)/

ฝันไปเถอะ ไม่ใช่ไม่มีน้ำใจนะ น้ำใจน่ะมี เเต่น้ำหนักตัวไอ้น็อคผมอ่ะ รับไม่ไหว
มีหวังให้ผมเเบกไอ้น็อค ผมคงได้ลงไปนอนน็อคเเทนเพราะคงประมาณอีกชาตินึงหว่าจะถึงหอพัก ฉะนั้นให้ไอ้น็อคเเบกเเหละดีเเล้ว

บรื้นนนนนนนนนนนนน

เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!

อ๊ากกกก!! เบรกเสียงดังชิบ...
รถใครวะ -*-

เมื่อรถคันงามคันนั้นมาจอดดักหน้าของผมเเละไอ้น็อค คนในรถเลื่อนกระจกที่ติดฟิมล์ดำลงอย่างช้าๆ

"ยู๊ฮู สาวๆ มากับพี่มั้ยจ๊ะ >3<" ไอ้เชี่ยเเกงนี่หว่า!!!

"มาพอดีเลยมึง ขอติดรถกลับหอด้วยดิ^0^" ผมว่า

"ไม่ เพราะกูไม่ได้จะกลับหอ เเต่กูจะไปเที่ยว" ไอ้เเกงทำหน้าทะเล้นใส่ผม
ไอ้ห่า แวะไปส่งกูที่หอเเปปเดียวก็ไม่ได้เนาะ

"งั้นกูไปด้วย (*0*) " ไอ้น็อคครับ อย่าตัดสินอะไรเองสิครับ

กูมีการบ้านนะเว้ย( -*- ) กูอยากกลับหอ

"มาดิ ขึ้นรถๆๆ" ไอ้เเกงส่งเสียงออกมาจากในรถ

ไอ้น็อคเปิดประตูรถไอ้เเกงออกเเล้วดันตัวผมให้เข้าไปในรถที่มีเพียง2ที่นั่ง 
รถสปอร์ตนี่มันเห็นเเก่ตัวชะมัด มีเเค่2ที่นั่งเอง
ไอ้เชี่ยน็อคดันผมเข้ามาจนผมกระเด็นเข้าไปหาไอ้เเกง

ว๊ากกกกก! ตอนนี้หน้าผมไปจ่ออยู่ที่เป้ากางเกงไอ้เเกงบูด !!

"อ่า...วุ่นครับ ตรงนี้ไม่ได้นะ" ไอ้เเกงมันทำหน้าเคลิ้มเเล้วกระซิบเสียงเซ็กซี่ใส่ข้างหูผม
เเล้วๆๆๆๆๆ มึงจะกดหัวกูลงไปประชิดกับเป้ากางเกงมึงทำไม!!!!

"อ๊ะ! ไอ้เเกง ไอ้เชี้ย !!•\€*~#>\@$!! " ผมด่ามันรั่ว 2วินาที 4คำ

"555555" ไอ้น็อคมึงจะหัวเราะทำไมครับ!

"พร่อง! อะไรของมึงไอ้เเกง...(โป๊กกกกกกกก) โอ๊ยยยยย!!" ผมรีบยกตัวขึ้นจนหัวไปชนกับหลังคารถเกิดเป็นเสียงดังขึ้นมา
สาดดดด
...กูเจ็บนะ T_T

" 555555555@&#\¥!%$!!! " ไอ้สองคนนั้นมันหัวเราะประสานเสียงออกมาเป็นชุดเลยครับ

ไอ้เพื่อนเลวเห็นเพื่อนเจ็บเเล้วหัวเราะหรอ! อย่าให้เอาคืนมั้งนะ ฮึ้ยยยย....

"มานั่งตักน็อคก็ได้ " เเล้วมันก็ดึงผมลงไปนั่งที่ตักมัน มือปลาหมึกของมันเลื้อยมากอดพันรอบเอวผมเเละเอาหน้ามาซุกหลังผม
อ๊ะ 5555 จั๊กจี้!><

"ถามจริง ทำไมไม่ไปส่งกูก่อน ไหนๆก็ต้องผ่านหออยู่เเล้ว" ผมพูดหน้ามุ่ย

"อยากกลับหอหรอไอ้วุ่น" ไอ้เเกงหันมาถามผม

"ใช่ครับ พี่ข้าวเเกงจะไปส่งผมใช่มั้ยฮะ ขอบคุณฮะ พี่ข้าวเเกงหล่อที่สุดเลย ^-^..."
เเหวะ! กระดากปากชะมัดให้ตายเถอะโรบิ้น เเต่ก็ต้องเเกล้งชมมันไปก่อน เผื่อมันจะใจอ่อนไปส่งผมที่หอพัก

"เปล่า กูเเค่ถามเฉยๆ ถ้าอยากกลับก็เดินกลับเอง 555555" นั่น!!
กูว่าเเล้วว่ามันต้องเป็นเเบบนี้ !


แล้วมันก็ขับรถออกไป ...โดยที่ไม่สนใจผมที่นั่งทำหน้าซังกะตายอยู่ตรงนี้