[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

 บทที่12  เย็นวันสุข

#วันศุกร์ เวลา 16:45น.



กริ๊งงงงงงงงงงงง


เสียงเเห่งสวรรค์ได้ดังขึ้น ทำให้เหล่าอาจารย์ที่สอนอยู่ต้องค้างเรื่องที่เรียนไว้เพียงเเค่นั้น
ก่อนจะปล่อยเด็กกลับหอ อย่าสงสัยว่าเสียงนั้นคือเสียงอะไร มันคือเสียงออดเลิกเรียนนั่นเอง ฮิ้วววววว~ ><

ทุกคนในห้องสลายตัวกันอย่างรวดเร็วราวกับกลิ่นตดที่จางหายภายใน3นาที จนในห้องตอนนี้เหลือเเค่ผมกับไอ้ไหมที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า เเล้วก็คนอื่นๆอีก3-4 คน 

ทำไมพวกมันไปไวนักวะ สงสัยปวดขี้

ตั้งเเต่วันจันทร์ที่ผมได้มาเรียนที่นี่ก็นับว่าไม่เลวอยู่เหมือนกัน บรรยากาศในห้องน่าเรียนเพราะ เมื่อถึงเวลาเรียนทุกคนจะตั้งใจเรียนมากเเถมอาจารย์ที่นี่เขาสอนดี จนผมเข้าใจทุกอย่างที่สอนมาเลยล่ะ เเละที้สำคัญผมมีเพื่อนมากขึ้น มากกว่าอยู่โรงเรียนเก่า เพราะไอ้ต้นไหมนั่นเองที่เป็นคนเเนะนำผมให้เพื่อนในห้องทั้งหมดได้รู้จัก ประมาณว่ามันเป็นเด็กเส้น ทุกคนเเม่งรู้จักไอ้ไหมหมดเลย ดังนะมึงเนี่ย!
(ผมเพิ่งรู้ว่าพ่อของไอ้ต้นไหมเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองอยู่ที่โรงเรียนนี้*-*)

ผมต้องกลับบ้านกับไอ้น็อคทุกวันเพราะเป็นรูมเมทเเล้วมันก็มีจักรยานถึงจะเก่า จะเเก่ รูปร่างหน้าตาเหียกไม่น่านั่งซัก เเค่ไหนเเต่มันก็ทำให้ผมกลับถึงหอพักได้
ถ้าจะให้ผมเดินกลับล่ะก็ …ไปนอนฝันเอาเถอะครับ!!! ทั้งไกลทั้งร้อนแบบนั้น เเละตลอดทางยังต้องคอยระวังภัยจากทุกทิศ เพราะบางทีเดินอยู่ดีๆอาจจะมีลูกบอล ลูกเทนนิส ลูกบาส เเละอื่นๆอีกมากมายพุ่งเข้ามากระเเทกกับหัวก็เป็นได้ =_=
ส่วนไอ้เเกงกับไอ้โย่มันจะต้องไปซ้อมเตะบอลกับต่อยมวย ไอ้ไหมก็จะไปจัดเก็บสมุดหนังสือที่ห้องสมุด เพราะมันเป็นบรรณารักษ์รูปหล่อที่จะไปสิงสถิตอยู่ที่ห้องสมุดทุกๆเย็น

"วุ่นๆ วันนี้กลับบ้านกับน็อคอีกเเล้วใช่มะ" ไอ้ไหมถามผม มือก็เก็บของใส่กระเป๋าไปด้วย

"อืม "

"กลับพร้อมไหมก็ได้ ไม่เห็นต้องไปนั่งซ้อนท้ายจักรโลโซของน็อคเลย ไม่ใช่อะไรนะไหมหึง "

โป๊ก! ผมเคาะมือลงไปที่กระบาลไอ้ไหมทันที!

"เขกหัวไหมทำไมอ่ะวุ่น ไหมเจ็บนะT.T "

"อย่าสำออยครับ - -* มาหงมาหึงอะไรของมึง ถ้ากูกลับพร้อมมึง มีหวังกูถูกดักฆ่ากลางทางกันพอดี" คนยิ่งหมั่นไส้กูอยู่ไม่รู้ทำไม ขนาดผมไม่ได้ทำอะไรให้ใครนะเนี่ย
ขอเล่าหน่อยเเล้วกัน
ช่วง2-3วันมานี้ ผมมักจะโดนเเกล้งอยู่ตลอดๆ เช่น เอารองเท้าไปซ่อน เเต่ก็หาเจอ เอาสมุดเรียนผมไปทิ้ง เอาลิขวิดมาขีดที่โต๊ะเรียนผม บลา บลา บลา~
อื่นๆอีกมากมาย
เเละ!!
ที่หนักที่สุดเท่าที่ผมจะเคยเจอมาคือ!!
พวกมันพยายามรุม(กด)ผม อ๊ากกกกกกกก
ดีนะที่มีพวกองค์รักษ์ทั้ง4(น็อค,เเกง,โย่ และต้นไหม)
มาคอยช่วยเหลือผม
ให้ตายเถอะโรบิ้น ผมเพิ่งย้ายมาอยู่เเท้ๆ โดนเเกล้งขนาดนี้ T_T

ไม่รุ้ทำไมนะ ผมก็ไม่ได้ไปเดินเหยียบหางใครนี่หว่า

"ใครจะฆ่าวุ่น น่ารักขนาดนี้ ถ้าจะฆ่าจริงๆก็ต้องข่มขืนก่อนเเล้วค่อยฆ่า"

โป๊ก!

ไอ้ไหมเเม่งหื่นชิบเป๋ง พูดอะไรๆก็วนมาเรื่องsexตลอด -////- 

"คุยอะไรกันหรอครับพวกมึง^_^ " ไอ้น็อคเดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้

"กูจะให้วุ่นกลับบ้านกลับกู กูไม่ไว้ใจมึงไอ้น็อค"

"ถ้าให้ไอ้วุ่นกลับกับมึงนะไอ้ไหม กูว่าไอ้วุ่นจะโดนมึงปล้ำมากกว่า"

ฟ้าวววว~ ผมปล่อยหมัดออกไปใส่ไอ้น็อคเเต่เเม่งดันหลบ เลยวืดซะงั้น

"อ๊ะไม่โดน แบร่ๆ " กวนตีนนะครับ ไอ้เชี้ยน็อค!

"อะไรของมึงไอ้น็อค ใครคิดจะปล้ำกู เอามือเอาตีนไปเเดกก่อนเถอะ!!!" และผมต่อยเข้าที่เเขนไอ้น็อคอีกที คราวนี้โดน-.,-
ไอ้น็อคมันยิ้มๆกึ่งขำนิดๆ

"ป้ะๆ กลับกันเถอะๆ ไปเเล้วนะไอ้ไหม"

"เออๆ ดูเเลเมียกูดีๆนะเว้ย"

ผั้วะ!

"ใครเมียมึงไอ้เชี้ยไหม(=*=)!!" ว่าเเล้วผมก็เดินออกมาจากห้องทันที ท่ามกลางเสียงหัวเราะไอ้น็อคที่ตามหลังมา

ทำไมคนในโรงเรียนนี้มันถึงได้ชอบเเกล้งผมนักนะ ผมมันน่าเเกล้งตรงไหนวะ!!(ทุกตรง)


เมื่อลงมาจากตึกเรียนเเล้ว เฮ้อออ~ เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์ เย้!!!!! จะได้กลับหอซะที ถ้ากลับไปถึงนะ ผมจะนอนตั้งเเต่ตอนนี้ยันพรุ่งนี้เวลานี้ของอีกวันเลย >_<(นอนหรือตาย) จะว่าไปเเปปเดียวก็วันศุกร์ซะเเล้ว …เมื่อพูดถึงวันที่ผ่านๆมา ผมก็ไม่ได้เจอไอ้พี่เนากิเลย หายไปไหนไม่เคยจะมาหาทั้งๆที่ตึกมอ6ก็อยู่ใกล้กันเเค่นี้ ชิชิ!(-3-)

... เอ๊ะนี่ผมน้อยใจอยู่หรอ O_o!
เฮ้ย ไม่ใช่หรอก…จะบ้าไปแล้วไอ้วุ่นไปคิดถึงคนอย่างนั้นทำไมกันวะ …เขาไม่ได้ชอบไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราซะหน่อย

ต้องจำไว้ อย่างที่ไอ้ต้นไหมบอก …

'นี่ วุ่นถึงมันจะได้มึงเเล้วเเต่มันไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับมึงนะเว้ย อย่าไปหลงรักมันเด็ดขาด'

ใช่สิ จะไปหลงรักคนบ้าจูบ ชอบใช้กำลังเเบบนั้นทำไม ทั้งที่คนรอบตัวผมก็มีคนที่นุ่มนวลกว่ามันตั้งเยอะ เอ๊ย คนที่ดีกว่ามันตั้งเยอะ

พอเถอะ !! อะไรของกูวะเนี่ย

"วุ่นจ๋า กับบ้านกันเถอะคร้าบที่รักกกกก ^0^ " ไอ้น็อคตะโกนส่งเสียงร่าเริงมาเเต่ไกล

"เออ!!!" ผมว่าเเล้วเดินไปหามันที่กำลังปั่นอีเเก่เลดี้กาก้ามาจอดขนาบข้างผม

ผมก้าวขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายไอ้น็อค มันก็เริ่มปั่นจักรยานออกไปตามทางกลับหอพัก ผมสังเกตคนรอบๆตัวตอนนี้คนในโรงเรียนส่วนใหญ่จะเข้าไปชมรมเพื่อฝึกซ้อม

"อยู่ต่อเลยได้ไหม~ อย่าเพิ่งปล่อยให้ตัวฉันไป เธอก็รู้ทั้งหัวใจฉันอยู่ที่เธอหมดเเล้วตอนนี้ ......" ไอ้น็อคร้องเพลงครับ อย่าเพิ่งคิดว่าเป็นเสียงของควายถูกเชือดแต่อย่างใด

-.,- ตั้งเเต่วันจันทร์จนวันนี้ผมนั่งซ้อนท้ายกลับบ้านกับมัน ก็ได้ยินทุกวัน จนเกิดเป็นความเคยชินกับเสียงอันสุดเเสนจะห่วยเเตกจนหาสิ่งใดมาบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้

ฟิ้ววววว~ 

เอ๋ เสียงอะไร เฮือก!O.O

ให้ตายเถอะอีโรบิ๊นนนนนน!!! (เสียงสูง)
ลูกกลมๆสีขาวสลับดำถูกเตะมาจากทางทิศไหนไม่รู้เเต่มันมุ่งหน้ามาหาหัวของโผ้มมมมมมม !!!!=[]=

"ตุ้บ!!! เเอ่ก! โอ๊ยยยยยยยยยย!!!!! " หัวเเละตัวของผมถูกลูกบอลมหาประลัยนั่นกระเเทกเข้าที่หัว จนตัวผมเอียงไปเกือบจะตกรถอีเเก่

"เหรี้ยยย!!" ไอ้น็อคเเหกปากตกใจที่อยู่ๆน้ำหนักตัวของคนที่นั่งซ้อนท้ายเทไปข้างหนึ่งโดยที่มันยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้การบังคับทิศทางของมันเสียหลักและ

โครมมมมมม… 

วิ้งๆๆๆ (*.*)
โอ้โห! ดาวดวงนั้นสวยจังเลย*_* เเต่อากาศมันทำไมถึงร้อนเเบบนี้นะ นั่นมันดาวลูกไก่นี่นา! นั่นก็ดาวรูปคนยิงธนู~ (+_+) เยอะเเยะไปหมดเลย

"วุ่น วุ่น!! เป็นอะไรเปล่าวะ!?" เฮ้ย ใครวะ บังอาจมากวนการนอนนับดาวของ... เฮ้ยย!! กูถูกบอลอัดหัวนี่หว่า
ผมสปริงตัวเด้งดึ๋งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าอะไรที่ทำให้ผมลงไปนอนนับดาวอยู่บนพื้นตอน4โมงเย็นแบบนี้=_=

"อู๊ยยย มึนไอ้เห้ที่ไหนเตะมาฟะ…" ผมสบดออกมาเบาๆ

"ขอโทษครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่า?" เอ๋!ทำไมเสียงคุ้นๆจังวะ

"(ไอ้)พี่เนากิ O_o "