เครื่องรางแห่งมนต์ตราพยากรณ์

ตอนที่2

โชคชะตา

หลังจากที่ฉันได้คิดทบทวนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นวัน นี้พยามคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็ ช่างเถอะวันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย แต่เข้าบ้านไม่ได้นี่นา สงสัยต้องไปหาโรงแรมนอนซะแล้ว 

"พักที่นี่ก็ได้นะลูกเอลีฟ บ้านป้ามีห้องว่างอยู่ป้าจัดไว้รับรองแขกไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ เราคนกันเองทั้งนั้น" 

ว้าวววว นี่มันเสียงสวรรค์ชัดๆเลย

"ขอบคุณมากค่ะ ป้านงค์" 

ฉันตอบรับป้านงค์ก่อนจะเดินตามป้านงค์เข้าบ้านไป บ้านของป้านงค์สะอาดเรียบร้อยและเงียบมาเพราะป้านงค์อยู่คนเดียว สามีของป้านงค์ตายจากป้านงค์ไปตั้งแต่ลูกของป้านงค์ยังเล็ก ส่วนลูกของป้านงค์  คือ พี่ฟาน แต่พี่ฟานไม่ค่อยอยู่บ้านหรอกเพราะว่างานที่พี่ฟานทำหน่ะต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ ป้านงค์เลยต้องอยู่คนเดียว

ตามสบายนะลูกเดี๋ยวป้าหาอะไรให้ทาน ป้านงค์พูดหลังจากนำทางฉันมายังห้องรับรอง

ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆก่อนที่จะจัดการกับข้าวของเสื้อผ้าและเตรียมตัวอาบน้ำ ฉันเปิดน้ำอุ่นลงอ่างอาบน้ำก่อนที่จะค่อยๆหย่อนเท้าลงไป พอเท้าสัมผัสกับน้ำอุ่น ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน  

“ถอดสร้อยออกก่อนสิฉันไม่ชอบน้ำนะ” เสียงที่คุ้นหูฉันดังขึ้นอีกครั้ง

"ใครหน่ะ ใครพูด " ฉันตะโกนขึ้น 

“ฉันคือสิ่งที่อยู่กับเธอตอนนี้ไง”  ฉันรู้สึกว่าเครื่องรางที่ฉันห้อยคออยู่ตอนนี้สั่นๆฉันจึงหยิบมาดู

"อย่าบอกนะว่า เครื่องรางพูดได้" ฉันพูดขึ้นอย่างสงสัย

.”ฉันไม่ใช่เครื่องรางนะ แต่ฉันคือผู้อ่านคำพยากรณ์ ต่างหาก เครื่องรางที่ไหนจะพูดได้หล่ะ”

เสียงนั้นตอบกลับมา

 "แต่ฉันได้ยินเสียงเธอจากในนี้นิ่"   ฉันเถียงกลับไป

“เพียงแค่เธอขอฉันจะมอบคำพยากรณ์ที่แสนวิเศษให้กับเธอ เอลีฟ จงเอ่ยนาม ของข้า พิโอนี่ แล้วเราจะได้พบกัน” 

"พิโอนี่เธอชื่อพิโอนี่หรอ ฉันอยากพบเธอ ออกมาหาฉันหน่อย"

ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆก้มีแสงสว่างออกมาจากเครื่องรางที่ฉันห้อยคออยู่ ฉันรีบหยิบผ้าขนหนูสีขาว ขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายที่เปลือยเปล่า อยู่ทันที  แสงสว่างพร้อมกับเสียง ติ๊กๆๆที่เคยได้ยินดังขึ้น และค่อยๆจางหายไปก่อนที่จะ ปรากฏร่างของ หญิงสาว สวมชุดกระโปงยาวสีแดงหน้าตาสะสวย ยืนอยู่เบื้องหน้า ฉันจ้องใบหน้าที่ สวยงามเหมือนกับนางฟ้าอย่างตกตะลึงถึงแม้ว่าฉันจะชอบผุ้ชายก็เถอะ แต่ ผู้หญิงคนนี้สวยเกินไปจริงๆ ใบหน้าที่ขาวสะอาดริมฝีปากสีชมพู ค่อยๆแย้มยิ้มออกช้าๆอย่างเป็นมิตร แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาวะที่บอกไม่ถูกทั้งช๊อค ทั้งตะลึงกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

“ขอบใจนะที่เรียกฉันออกมา ตอนนี้เธอสามารถเปลี่ยนโชคชะตาของตัวเองได้3ครั้งโดยที่ฉันจะพยากรณ์ ให้เธอรู้ล่วงหน้าก่อนไม่ว่าโชคชะตานั้นจะเป็นอย่างไรเธอสามารถเปลี่ยนมันได้แต่มันอยู่ที่เธอจะเลือกว่าจะเปลี่ยนหรือจะปล่อยให้เป็นไป”

พิโอนี่เริ่มพูดถึงเครื่องรางนี้ทันที

 "แล้วถ้าฉันเปลี่ยนจะครบ3ครั้งแล้วจะเกิดอะไรขึ้นหล่ะ"  ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย

“เมื่อเธอจะเปลี่ยนโชคชะตาครั้งที่3ฉันจะบอกเธอเองว่าสิ่งที่เธอจะต้องแลกคืออะไร ซึ่งเธอสามารถขอคำพยากรณ์จากฉันได้ตลอดไม่ต้องห่วง”

พิโอนี่พูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ฉันอีกครั้งแต่ยิ้มในครั้งนี้น่าหมั่นไส้จริงๆ

“เอาเป็นว่าเรารู้จักกันแล้วนะตอนนี้เธอคือผู้ครอบครองเครื่องรางแห่งมนต์ตราพยากรณ์ใช้มันให้ดีหล่ะ และอย่าหวังว่าจะเอาไปทิ้งหรือให้คนอื่น รับรองว่าฉันจะตามเธอไม่ปล่อยแน่ๆ ฉันไปนะ”

พิโอนี่พูดขึ้นก่อนจะหายตัวไป เหมือนกับว่า เธออ่านใจของ เราได้เลย เพราะตอนนี้ ฉันยังทำใจยอมรับในสิ่งที่เพิ่งจะเกิดไปเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้เลย แต่ถ้ามันเป็นโชคชะตาอย่างที่พิโอนี่ว่าจริงๆ ฉันก็คงจะหนีไม่ได้เลยว่ามั๊ยคะ? /// โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ^^