Queen Girl รักร้ายๆของยัยจอมหยิ่ง (ชื่อเรื่องตั้งโดย-popoppa)

3

“หวัดดี ^^” และทันทีที่ฉันก้าวขาพ้นบันไดขั้นสุดท้ายของอาคารเรียน ชายที่ชื่อฟ๊อนและเพื่อนปากหมาของเค้าก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับ น้ำเสียงของฟ๊อนที่ดังขึ้น เพื่อทักทายฉัน

“อืม” ฉันทักทายฟ๊อนตอบ แล้วรีบเดินไปยังโรงรถทันที

ครืด~ครืด~ครืดๆ

“ว่าไง สปิ๊น” ฉันรับโทรศัพท์จากเพื่อนสาว เจ้าของข้อความ

(ฟีน เธออยู่ไหน)

“ขับรถอยู่..พวกเธออยู่ไหน”

(ฉันกับซาร์ซีน อยู่ร้านอาหาร ซับพอท)

“แล้ว...แอ็กคอร์ดล่ะ”

(มันอยู่ที่นี่แหละ...ท่าทางกำลังฉลองอะไรบางอย่าง)

“มันใส่ชุดนักเรียนหรือป่าว??”

(แน่นอน..ใส่ทั้งแก๊งเลย..รีบมานะ) จบคำพูดของ สปิ๊น ฉันก็กดวางสายและเหยียบคันเร่งจนมิด พุ่งไปยังร้านอาหาร ซับพอท ทันที

  ประมาณ 2 นาทีกว่าๆ รถของฉันจอดเทียบท่า ฟุตบาทหน้าร้านอาหาร ซับพอท

                 ภายในร้านมีลูกค้าอยู่ 3 โต๊ะเท่านั้น โต๊ะหลังสุดทางซ้ายของร้านเป็น สปิ๊น กับ ซาร์ซีน เพื่อนของฉัน โต๊ะหลังสุดทางขวาของร้านเป็นแอ็กคอร์ด กับพักพวกอีก 5-6 คน  ส่วนอีกโต๊ะ ข้างหน้าร้าน ไม่รู้จัก --*

โดยทั้งสองข้างของร้านมีเค้าเตอร์กั้นระหว่างตรงกลาง ทำให้โต๊ะทางซ้ายกับทางขวามองไม่เห็นกัน

                ฉันเดินก้มหน้าก้มตาและเดินเข้ามาในร้านอาหารพร้องตรงดิ่งไปที่โต๊ะทางซ้ายสุดของร้านทันที

“พวกมันเยอะขนาดนั้น...เธอจะจัดการยังไงหรอ ฟีน??” ทันทีที่ฉันนั่งลง ซาร์ซีน ก็ถามขึ้น

“อะไรกัน ซีน...เธอกลัวอย่างงั้นหรอ?” ฉันกล่าวขณะที่กำลังทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้

“ป่าวซักหน่อย...ฉันแค่เป็นห่วงเท่านั้น -0-”

ครืด!

ประตูของร้านเปิดออกอีกครั้ง ฉันและเพื่อนอีกสองคนรีบหันไปมองทางประตูพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“เฮ้ย..คอร์ด..แฮปปี้เบิดเด เว้ย” ชายคนแรกโบกมือให้ แอ็กคอร์ด ก่อนจะกล่าวอย่างเป็นมิตร

“ไอ้เด็น...ไอ้ฟ๊อน...ทำไมพวกมึงเพิ่งมาวะ!!” เสียงแอ็คอร์ดกล่าวทักทายเพื่อนอีก 2คน ที่เพิ่งจะเข้ามาในร้าน

“นั่นมัน..ไอ้ฟ๊อนกับเพื่อนปากหมาของมันนี้หว่า -0-” ฉันสบถขึ้น

“เธอรู้จักสองคนนั่นหรอฟีน” สปิ๊นกล่าว

“เออซิ...มันเรียนโรงเรียนเดียวกันกับฉัน”

“พวกมัน มาเพิ่มอีกสองคนแล้วอ้ะฟีน” ซาร์ซีนกล่าว

“สปิ๊น  โทรตาม เพน กับ เฟีย ด่วนเลยวันนี้ฉันจะคิดบัญชีกับ แอ็กคอร์ด” จบคำพูดของฉัน สปิ๊น ก็โทรหาเพื่อนอีกสองคนทันที

“ฟังแผนให้ดีนะเว้ย..เราจะให้ยัยเฟียเดินเข้ามาหาเราก่อน 1-2 นาที ”

(..)(--)(..)(--) สปิ๊น กับ ซาร์ซีน พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

“เอ่อ...แล้ว ยัยเพน ที่เดินเข้ามาทีหลังจะไม่มานั่งกับเรา แต่เธอจะนั่งโต๊ะตัวหน้าสุดทางขวาของร้าน..เพื่อที่จะเป็นตัวล่อไอ้แอ็กคอร์ด”

“เอ่อ..ฟีน เพนเธอไม่รูจักแอ็กคอร์ดหรอกนะ” สปิ้นกล่าว

“นั่นแหละที่ฉันต้องการ..” พูดจบฉันก็คว้าโทรศัพท์ในมือของสปิ้นมา

“เพน!!..ฟังฉันนะ” ฉันพูดกับเพน ที่ถือสายฟังฉันอยู่

(อื้ม..)

“เธอให้ ยัย เฟียเดินเข้ามาในร้านก่อนเลย พวกฉันนั่งข้างหลังร้านทางซ้ายสุด”

(เฟีย เธอเข้าไปก่อน พวกนั้น นั่งข้างหลังร้านทางซ้ายสุด) จบคำพูดของเพน เฟียก็เปิดประตูร้านเข้ามาในร้าน และตรงมาทางโต๊ะของฉันทันที

“ต่อไป..เธอก็เดินเข้ามาในร้านแล้วนั่งโต๊ะตัวแรกทางขวาสุด”

(แปบนะ.. อื้ม เข้ามาแล้วนั่งตรงนี้ใช่มั้ย)

“อืม” ฉันตอบ เมื่อเห็นว่าเพนนั่งโต๊ะตัวที่ฉันต้องการให้เธอนั่งเรียบร้อยแล้ว “เธอเห็นผู้ชายที่ใส่แจ็กเก็ดสีดำข้างหน้าเธอหรือเปล่า” ฉันถามขึ้น

(อ้อ..อืม ) เพนมองหาชายแจ็กเก็ตดำนั่นจนเจอ ซึ่งก็คือแอ็กคอร์ดนั่นเอง

“เธอ ต้องส่งยิ้มให้ ผู้ชายคนนั้น” ฉันกล่าว

(ว่าไงนะ!!!) เพนกล่าวอย่าง งงงง

“เออน่า..หน้าที่ของเธอคือส่งยิ้มให้ผู้ชายคนนั้น”

(เออๆ..รู้แล้วๆ -0-) พูดจบเพนก็วางสายจากฉันทันที

“พวกเธอคงยังไม่เข้าใจแผนสินะ”ฉันหันมาถามเพื่อนอีกสามคนที่กำลังนั่งมองฉันอย่าง งงๆ

(..)(--)(..)(--) เพื่อนอีกสามคนพยักน่าพร้อมกัน

“ที่ฉันให้เพน ส่งยิ้มให้แอ็กคอร์ดก็เพราะฉันจะจัดฉาก ทำเหมือนว่า เพนสนใจแอ็กคอร์ด จากนั้นพวกเราจะบอกพนักงานขายว่า (ช่วยไปบอกกับชายกลุ่มนั้นที)( ว่าเพื่อนหนู มีความในใจจะบอกกับชายแจ็กเก็ตดำ ให้พวกเพื่อนของเค้าออกไปก่อนได้มั้ย เพื่อนหนูเค้าไม่กล้าพูด) ถ้าเป็นไปตามที่ฉันคิด  เพื่อนไอ้แอ็กคอร์ดก็จะออกไปข้างนอกร้านจนเหลือแต่แอ็กคอร์ดคนเดียว จากนั้นฉันและพวกเธอก็จะไปชิงเสื้อมันมา เข้าใจมั้ย ” -0- ฉันพยายามอธิบายเต็มที่แล้วนะ เข้าใจหน่อยเถอะ

“โอเค...” เพื่อนทั้งสามคนตอบพร้อมกัน ซึ่งมันเป็นคำตอบที่ฉันพึงพอใจมาก

จบคำพูดของเพื่อนทั้งสามคนฉันก็ลุกขึ้นเดินไปหาพนักงานทันที

“พี่คะ^^” ฉันกล่าวขึ้น

“ว่าไงคะ^^??” พนักงานขายหันมาถามฉัน

“ช่วยอะไรหนู หน่อยได้มั้ยคะ^^~?”

“ทางซับพอท ยินดีบริการคะ^^” พี่คนขายตอบอย่างเป็นมิตร

“ช่วยไปบอกกับชายกลุ่มนั้นที…ว่าเพื่อนหนู คนที่นั่งอยู่ตรงนั้น” ว่าแล้วฉันก็ชี้ไปทางเพนที่กำลังนั่งยิ้มอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ “มีความในใจจะบอกกับชายแจ็กเก็ตดำ ให้พวกเพื่อนของเค้าออกไปก่อนได้มั้ย เพื่อนหนูเค้าไม่กล้าพูด”

“ชายโต๊ะสุดท้ายหรอคะ^^” พี่พนักงานชี้ไปที่โต๊ะของแอ็กคอร์ด

“คะ” ฉันตอบ

“ทางซับพอท ยินดีบริการคะ^^” พูดจบพี่พนักงานขายก็เดินไปทาง โต๊ะของแอ็กคอร์ดทันที

  ขณะที่พี่คนนั้นพูดกับผู้ชายกลุ่มนั้นอยู่ ฉันเห็นพวกมันทุกคนหันมามองทาง เพน ก่อนจะยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย และไม่นานชาย 7-8 คนก็เดินออกไปข้างนอกร้าน

ตามแผน!!

    หลังจากพวกนั้นออกไปข้างนอกร้านแล้วฉันก็พยักหน้าให้เพนลุกขึ้นเดินมาพร้อมกันฉัน