ปฐมบทแห่งจันทรา

   "ฮิ ฮิ ฮิ" เธอคือคนที่อยู่ในฝันมา20ปีแล้ว ฉันวิ่งไล่ตามเธอไปจนถึงประตูบานหนึ่งอยู่กลางอุทยาน 'มาทางนี้ซิ' 'เธอเป็นใครน่ะบอกฉันหน่อยซิ' เธอยังคงไม่หันมา แต่ผมที่ยาวของเธอและผิวที่ขาวราวไข่มุกสะท้อนแสงจันทร์เต็มดวงเกิดเป็นประกายสีเงิน ชั่งสวยงามราวกับว่าถ้าเขาจับต้องนางคงแตกหักหายไป ฉันอยู่ทางนี้จ๊ะ เธอกำลังจะหันมาแล้ว ฉันจะได้เห็นหน้าเธอแล้ว และ...
    ปัง!!!!"ทรงตื่นได้แล้วเจ้าชาย!!!!" "โอ้ย!!!ไอ้เจไดท์กำลังจะเห็นหน้าเธออยู่แล้วให้ตายซิ" "หน้าของเธอ ใครกันหรือพะย่ะค่ะ ห๊ะ!!หรือว่าจะเป็น เจ้าหญิงเบริล" "ชั่งเหอะ!!!อย่าไปสนเลยมันแค่ความฝัน วันนี้ข้ามีงานที่ไหนบ้างรึ" เจไดท์มองหน้าเจ้าชายเอนดิเมียนแบบงงๆแล้วพูดต่อราวกับเรื่อง"หน้าเธอ"เป็นอันยุติลง "เรื่องในวังกระหม่อมว่าไม่มีพะย่ะค่ะแต่เรื่อง ซ้อม วันนี้งดพะย่ะค่ะ" "เรื่องนั้นข้ารู้ แล้วนี่องครักษ์ของข้าไปไหนหมด ทำไมมีแต่เจ้าล่ะ" "เนฟไลต์ กำลังซ้อมพลังเวทย์กับซอยไซต์พะย่ะค่ะ ส่วนคุนไซต์ เข้าเฝ้าอยู่ที่ท้องพระโรงพะย่ะค่ะ" ทรงคิดว่าหลังจากที่ทรงงานมาอย่างหนักทั้งวันของเมื่อวานในวันนี้ทรง ว่าง จนกระทั่ง "อ้อ!!!กระหม่อมนึกขึ้นได้ พระราชาทรงกำชับให้พระองค์เข้าเฝ้าที่ห้องสมุดพะย่ะค่ะเวลา 8 นาฬิกา" ทรงหันไปมองนาฬิกาทองเรือนใหญ่ในห้อง แล้ว "นี่ข้ากำลังจะสายรึ ไปเตรียมเสื้อให้ข้าเดียวนี้ เจไดท์ ข้าต้องไปให้ทันใน 10 นาที"   
    ณ ห้องสมุดของพระราชวังโกลด์เด้นคิงด้อม ห้องนี้เป็นห้องใหญ่เพดานสูง4ชั้น บรรจุหนังสือหลากหลายจนจดเพดานห้องหันหน้าไปทางตะวันตกเชื่อมกับห้องทรงพระอักษรตรงกลางและห้องประชุมมหาเสนาบดีอันเป็นห้องใหญ่ถัดไปทางตะวันออก พระราชาอพอลโลที่3ทรงประทับอยู่กับพระราชินีแดฟเน่ทรงปรึกษากันเรื่องการเลือกรัชทายาท ทันใดนั้นมหาดเล็กหน้าห้องขานนามของพระโอรสและเปิดพระทวารเข้ามา พระราชาทรงหันไปตรัสกับพระโอรสของพระองค์ว่า "เจ้าสายนะเอนดิเมียน" เจ้าชายเอนดิเมียนทรงถวายการคำนับ "ลูกขออภัยที่สายพะย่ะค่ะ สมเด็จพ่อทรงมีสิ่งใดจะใช้ลูกหรือพะย่ะค่ะ" "หึ หึ มาถึงจะให้พ่อใช้เจ้าเลยรึ พ่อรู้ว่าเมื่อวานลูกเหนื่อยการพิพากษาคดีความชั่งชวนปวดหัวยิ่งนัก แต่นี้เป็นงานสุดท้ายที่เจ้าจะทำก่อนที่จะรับตำแหน่งรัชทายาท" เอนดิเมียนทรงคิด งานสุดท้าย "งานนี้พระราชาไม่ว่ากี่รุ่นต่อกี่รุ่นล้วนทำมาแล้วและต้องทำเพราะว่านี่จะเป็นการบ่งบอกว่าเป็นรัชทายาทโดยสมบูรณ์หรือไม่" "งานอะไรหรือพะย่ะค่ะ?" "จงไปที่เอริวเชียนและจงครอบครองโกลด์เด้นคริสตัลให้ได้ลูกจึงจะได้เป็นรัชทายาทโดยสมบูรณ์" เอนดิเมียนทรงคิด "สมเด็จพ่อหมายถึงข้าต้องแย่งชิงผลึกในตำนานนั่นมาจากผู้อื่นหรือ" พระราชาทรงสรวลลั่น ก่อนที่จะตรัสราชินีทรงลุกขึ้นแล้วยกมือขึ้นห้ามพระราชา "แม่ว่าลูกไปแล้วจะรู้เองนะเอนดิเมียน ถ้าเป็นลูกล่ะก็ต้องทำได้แน่ๆ และที่สำคัญเจ้าหญิงเบริลคู่หมั้นของลูกจะไปส่งจนถึง ประตูเมืองจ๊ะ " "พะย่ะค่ะเพื่อตำแหน่งรัชทายาท เพื่อโลก ลูกจะทำ " "แต่ก่อนไปลูกอยากรู้ว่าที่ไหนพะย่ะค่ะที่มีประตูบานเดียวอยู่กลางสวนกุหลาบสีเงินพะย่ะค่ะ" ราชาและราชินีทรงหันพระพักตร์มามองกัน องค์ราชาตรัสว่า "สวนนั่นอยู่ใจกลางระหว่างเอเริวเชียน กับโกลด์เด้นคิงด้อม แต่เรื่องประตูมันมีด้วยหรือลูก" เอนดิเมียนมองหน้าสมเด็จพ่อของพระองค์พลางคิดว่า 'ถ้าลูกรู้จะถามรึ'