ปฐมบทแห่งจันทรา

  "โอ้ย อากาศร้อนจริงๆเลยเพคะ หม่อมฉันว่าเราพักกันอีกรอบดีกว่าเพคะ"เสียงเจี้ยวแจ้วปนหงุดหงิดนี้เป็นเสียงของเจ้าหญิงผู้มีใบหน้าคมและแฝงความเอาแต่ใจ ผมหยักศกสีแดงเพลิงปลิวไปตามสายลม "หม่อมฉันว่าถ้าพระองค์หยุดพักอีกรอบจะกลายเป็นรอบที่25แล้วนะพะยะค่ะ" เจ้าหญิงทรงเชิดพระพักตร์และสั่งให้รถม้านำหน้าไปให้ทันม้าของเจ้าชาย

    ซอยไซต์กล่าวออกมาอย่างหมดความอดทน "ถึงจะเป็นพระคู่หมั้นก็เหอะมันต้องมีลิมิตกันบ้าง นี่แม่เจ้าประคุณเล่นขนสัมภาระมาอย่างกับสร้างวังได้อีกหลังหนึ่งไหนจะนางกำนัลที่พามาด้วยอีกนับ10ชีวิต" "เอาน่าซอยไซต์อีกไม่นานก็ถึงแล้ว"เนฟไลต์ปลอบ"เจ้าไม่รู้รึว่าเรามาแค่ส่งองค์ชายแล้วต้องเดินทางกลับเลย ตอนแรกข้าก็คิดแบบเจ้านะที่มีผู้หญิงสวยๆตามมาเป็นพรวนคงได้อยู่ท่ามกลางสาวๆแต่นี่มันก็เกินไปนะเนฟไลต์ ข้าไม่สนุกด้วยเลยให้ตาย"เนฟไลต์หัวเราะแล้วชี้ให้ซอยไซต์ดูเจไดท์ที่รั้งท้าย"ดูนั้นซอยไซต์ เจ้าเจไดต์มันสนุกจะตายไป" ภาพที่ซอยไซต์เห็นกระตุ้นความหมั่นไส้ได้เป็นอย่างดี เจไดท์กำลังจีบนางกำนัลที่อยู่ในรถม้าคันสุดท้ายแล้วทำอีท่าไหนไม่รู้โดนตบกลับมาดัง ฉาด!!!"ฮ่า ฮ่า ข้าว่าข้าไปเยาะเย้ยมันสักหน่อยดีกว่าท่าจะมันส์แก้เซ็งด้วย"

   "อีกนานไหมกว่าเราจะถึงเอริวเชียนน่ะ คุนไซต์"ทรงหันไปถามพระสหายสนิท"กระหม่อมว่าน่าจะไม่นานแล้วพะย่ะค่ะ เราผ่านทะเลสาบมาไกลแล้ว" ทรงตอบรับในลำคอแล้วหันพระพักตร์อย่างแน่วแน่อีกครั้ง "กระหม่อมว่าไม่ใช่แค่เรื่องรัชทายาทอย่างเดียวมั้งพะย่ะค่ะ กระหม่อมเคยได้ยินว่านครนี้เป็นนครแห่งความฝัน พระองค์ทรงตั้งใจมาหาความหมายของฝันของพระองค์ใช่หรือไม่พะย่ะค่ะ"ทรงชะงักพลางหันมา"เจ้ารู้รึ" คุนไซต์หันมาแล้วยิ้มแฝงความขบขัน"พระองค์ก็รู้ว่าเจ้าเจไดท์มันปากสว่างทรงหันไปดูข้างหลังสิพะย่ะค่ะ กำลังชุลมุนกันอยู่เลย" เป็นดั่งคำคุนไซต์ว่าขบวนหลังมี่เสียงเฮฮาของสามองครักษ์ที่แย่งกันจีบนางกำนัล "ฮ่า ฮ่า ข้าน่าจะเตะเจ้าเจไดท์สักทีสองที" ขณะเดียวกันรถม้าของเจ้าหญิงเบริลวิ่งมาขนาบม้าของเจ้าชายเอนดิเมียน "น้องเหนื่อยจังเลยเพคะเราน่าจะหยุดพัก" คุนไซต์ทำหน้าเหมือนกินยาขม "น้องหญิงจ๊ะ เราจะถึงแล้ว พี่ว่าเราไปให้ถึงเร็วๆจะดีกว่าจะได้หยุดพักที่นั้นด้วย" "สมเด็จพี่เพคะน้องว่าองครักษ์ของสมเด็จพี่ไม่ค่อยให้ความเคารพน้องเลยเพคะ"ว่าพลางหันหน้าไปทาง3องครักษ์ที่อยู่รั้งท้าย"น้องหญิงพี่ต้องขอโทษแทนองครักษ์ของพี่ด้วยเดี่ยวพี่จะตักเตือนให้"

   ในที่สุดทั้งขบวนเสด็จก็มาถึงเอริวเชียน "ขอเชิญเสด็จเจ้าชายเอนดิเมียน ณ ประตูตะวันออกของวิหารหลวงเพคะ ส่วนคณะผู้ติดตาม ขอเชิญที่พระตำหนักริมน้ำค่ะ" "ขอโทษนะพวกเจ้าเป็นใครรึทำไมถึงได้หน้าตาสวยงามเหมือนไม่ใช่มนุษย์อย่างนั้น" เจไดท์เอ่ยขึ้นท่ามกลางอาการตกตะลึงของทุกคน "พวกเราคือ เมนาร์ด สตรีผู้ประจำอยู่ ณ วิหารแห่งนี้ พวกเราเป็นนางอัปสร" เจ้าหญิงเบริลทรงย่นจมูกด้วยความรังเกียจ "พวกอมนุษย์" เจ้าชายเอนดิเมียนทรงตัดบทแล้วถามว่า"ข้าจะเข้ารับการทดสอบได้เมื่อไร" เหล่าเมนาร์ดยิ้มอย่างเป็นปริศนา "พวกเรามีหน้าที่เชิญเสด็จเจ้าชายเพคะ ส่วนเรื่องการทดสอบ ท่านเอริออส จะเป็นคนบอกพระองค์เองเพคะตอนนี้ขอให้พระองค์เข้าสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์เถิดเพคะ" เอนดิเมียนทรงยืนรอจนขบวนของพระองค์ไปสู่ตำหนักริมน้ำแล้วจึงเสด็จผ่านพระทวารเข้าไปจนถึงใจกลางวิหารหลวงที่ซึ่งเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่หน้ารูปปั้นเทพเจ้าเฮลิออส

   "ขอต้อนรับเจ้าชายสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์"เด็กหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆหันหน้ามา เขามีผิวขาวผมสีเงินนัยน์ตาสีทองและที่สะดุดตาที่สุดเขามีเขาสีทองอยู่ที่บนหัว เอนดิเมียนสังเกตว่าเอริออสน่าจะอายุไม่เกิน13ปี และสูงเพียงแค่หน้าอกพระองค์เท่านั้น "เจ้าคือเอริออสหรือ" เด็กหนุ่มคนนั้นยิ้ม "พะยะค่ะกระหม่อมมีชื่อว่าเอริออส นักบวชแห่งเอริวเชียนและเป็นผู้รักษาโกลด์เด้นคริสตัล" เอนดิเมียนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นักบวช? มองอย่างไรก็แค่เด็กอายุ13 "เจ้าชายคงคิดว่ากระหม่อมเป็นเด็กอายุ13ซินะ กระหม่อมอายุเท่ากับพระองค์นั่นแหละพะย่ะค่ะ แต่ด้วยพลังจากโกลด์เด้นคริสตัลทำให้ชะลอการเติบโตของข้า" เอนดิเมียนทรงเบิกตากว้าง "นี่เจ้าอ่านใจได้ด้วยรึ!!" "ไม่ใช่หรอกพะย่ะค่ะใครๆก็ถามกระหม่อมเช่นนี้" "อ้อ เอาเถอะ ข้าต้องได้รับการทดสอบเมื่อไรรึ" เอริออสมองจ้องไปในตาของเอนดิเมียน "นี่คือเรื่องที่พระองค์อยากรู้แน่หรือพะย่ะค่ะ" ทรงนิ่งพร้อมกับคิดว่าไอ้เด็กนี่มันอ่านใจได้แน่นอน "แต่ถึงอย่างไรเรื่องของพระองค์คงรอได้ การทดสอบจะเริ่มหลังจากที่พระองค์ได้รู้จักทั่วทั้งมหาวิหารนี้" นี่ข้าต้องรู้จักมันทั่ววิหารนี่เลยหรือวิหารใหญ่โตขนาดนี้เนี่ยนะ!! 

   หลังจากพาทัวร์วิหารหลวงและปราสาทที่ตั้งอยู่รายรอบก็มาถึงการทดสอบ "โกลด์เด้นคริสตัลจะเลือกผู้ที่เป็นเจ้าของๆมันเองหากจิตใจของท่านไม่เข้มแข็งหรือชั่วร้ายแม้เพียงนิดเดียว เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์จะเผาตัวท่านทันที" เมื่อเอริออสพูดจบพลันเขาสีทองบนหัวของเอริออสหายไปพร้อมกับที่ผลึกสีทองปรากฎขึ้น "เจ้าชาย จงแสดงพลังแห่งจิตใจของท่านให้โกลด์เด้นคริสตัลรับรู้" ฉับพลันเปลวไฟสีทองโอบรอบตัวของเอนดิเมียนแล้วทุกๆอย่างดับมืดลง

  "ข้าอยู่ที่ไหน นี่มันสวนในความฝันของข้านี่ แล้วนั่นประตูของเธอ สาวน้อยในฝันของข้า" ทันใดนั้นพลันปรากฎร่างของตัวเจ้าชายเองพร้อมกับรอยยิ้ม "ข้าคือจิตใตสำนึกของท่าน จิตใจของท่านเต็มไปด้วยแสงสว่างเช่นเดียวกับสาวน้อยที่ท่านต้องการจะตามหา ข้าขอถามท่านเจ้าชาย หากหญิงที่ท่านรักนางต้องคำสาปท่านจะทำอย่างไร" เอนดิเมียนตอบโดยแทบไม่ต้องคิด "ตราบใดที่ข้ารักนางไม่ว่านางจะอยู่ในสถานะใดหรือเป็นอย่างไร ข้าจะรักนางและฝ่าฝันไปกับนางแม้ข้าจะตายก็ยอม" จิตใต้สำนึกของพระองค์ยิ้มตอบกลับมา "ท่านผ่านการทดสอบแล้ว แต่อนิจจาหนทางของท่านนั้นยากนัก" แล้วทุกสิ่งก็มืดไปหมด