Mission Heart Trap I
-
เขียนโดย BerryPam
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.41 น.
5 ตอน
0 วิจารณ์
8,363 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) มันไม่จริง T^T
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หาววววววววววววววว
ฉันหาวและบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอน เช้านี้เป็นอะไรที่รู้สึกดีจังเลย ฉันลืมตาขึ้นและจะลุกไปเข้าห้องน้ำ O^O
"คะ คะ คะ คะ คะ ค็อกเทลลลล O.O" ฉันถึงกับติดอ่าง เพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆฉันนั้นไม่ใช่ใคร มันคือค็อกเทล เพื่อนสนิทที่คบกันมาเกือบสิบปี ตอนนี้มันนอนเปลือยอก ใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนฉันใส่เพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆตัวเดียว
หมับ! ว่าแล้วไอเตี้ยนี่ก็ขว้าฉันเข้ามากอด นึกว่าเป็นหมอนข้างรึไงกัน
ตุบ!
"โอ้ย! ยัยบ้า ทำอะไรของเธอเนี่ย" ค็อกเทลลุกขึ้นยืนหลังโดนฉันถีบตกเตียง
"นายนะสิบ้าไอเตี้ย ทำไมนายถึงมาแก้ผ้าอยู่ในห้องฉัน" ฉันมองหน้าค็อกเทลด้วยความโมโห
"อ๋อ นึกว่าอะไร ที่เธอถีบฉันตกเตียงเพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ" ค็อกเทลทำท่าหงุดหงิดก่อนจะขึ้นมานอนบนเตียง
"เรื่องแค่นี้อะไร นี่ถ้านายไม่พูดฉันจะจับนายยัดลงชักโครกเดี๋ยวนี้แหละ"
"วุ่นวายจริงว้อย เมื่อวานจำอะไรไม่ได้เลยรึไงฮะ ไม่มีอารมณ์จะคุยด้วยแล้ว คนยิ่งง่วงๆอยู่" ค็อกเทลพลิกตัวหนีไปอีกทาง
"ไอเตี้ย ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ไอ่..."
กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง
เสียงกดกริ๊งหน้าห้อง ทำเอาตกใจตาแทบปลิ้นออกมา ใครมาวะ มาทำมะเขืออะไรตอนนี้
"ปอร์เช่ เธอข่วยไปเปิดประตูให้แม่ฉันหน่อยดิ" เปิดประตูให้แม่นาย คำพูดของค็อกเทลทำเอาฉันฉุกคิดขึ้นมาทันที และมันก็ทำให้ฉันมองไปรอบๆห้อง ถึงมันจะเป็นจะคล้ายๆ แต่นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน
"ไอเตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" ฉันทั้งทุบ และก็ถีบลงบนตัวของไอเตี้ยนี่อย่างโมโห
แล้วฉันกับอีตาบ้านี่ก็มานั่งอมทุกข์อยู่บนโซฟา ซึ่งมีแม่ของค็อกเทลนั่งอยู่ตรงหน้าเรา ฉันอยากจะเอาหน้าตัวเองมุดลงไปในชักโครกแล้วกดลงไปในท่อระบายน้ำซะเลย
"แม่ไม่รู้ว่าลูกกำลังทำ... เอ่อ แบบว่า ... อยู่กับ... "
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะคุณอา คือว่าหนู ..." ฉันพยายามจะอธิบายให้แม่ของค็อกเทลเข้าใจ
"โธ่! ถ้าแม่จะมาน่าจะโทรบอกผมก่อน ขัดจังหวะอ่ะแม่" อ๊ากกกกกกกกก อยากจะกระชากหนังหัวมันให้หลุดติดมือมาซะเลย "ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก ^*^" แล้วไอตัวการก็หันมายิ้มให้ฉัน
"จะบ้าหรอไอค็อกเทล" ฉันด่ามันอย่างไม่เกรงใจคุณน้า ก่อนจะหันมาพูดปรับความเข้าใจกับคุณน้าใหม่ "คุณน้าค่ะ คือว่ามันไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ แม่เข้าใจ" แม่ของค็อกยิ้มให้ฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน "ส่วนแกหาเวลาไปคุยกับแม่ของปอร์เช่ได้แล้วว่าจะหมั่นกันตอนไหน ทำแบบนี้ปอร์เช่เค้าจะเสียหาย"
"ฮะ OoO" ฉันและค็อกร้องออกมาอย่างตกใจ
"แม่พูดจริงป่ะเนี่ย" ค็อกเทลรีบถามคุณน้าทันที
"จริงสิยะ จะมาทำให้ผู้หญิงเค้าเสียหายไม่ได้ รีบจัดการซะ ทีแรกว่าจะมาถามเรื่องงานของแก แต่ตอนนี้แม่กำลังจะได้หลานมาอุ้ม กลับดีกว่า ^^" แล้วแม่ของค็อกเทลก็เดินยิ้มหน้าบานเท่าจานดาวเทียมออกไปจากห้อง
ฉันหาวและบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอน เช้านี้เป็นอะไรที่รู้สึกดีจังเลย ฉันลืมตาขึ้นและจะลุกไปเข้าห้องน้ำ O^O
"คะ คะ คะ คะ คะ ค็อกเทลลลล O.O" ฉันถึงกับติดอ่าง เพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆฉันนั้นไม่ใช่ใคร มันคือค็อกเทล เพื่อนสนิทที่คบกันมาเกือบสิบปี ตอนนี้มันนอนเปลือยอก ใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนฉันใส่เพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆตัวเดียว
หมับ! ว่าแล้วไอเตี้ยนี่ก็ขว้าฉันเข้ามากอด นึกว่าเป็นหมอนข้างรึไงกัน
ตุบ!
"โอ้ย! ยัยบ้า ทำอะไรของเธอเนี่ย" ค็อกเทลลุกขึ้นยืนหลังโดนฉันถีบตกเตียง
"นายนะสิบ้าไอเตี้ย ทำไมนายถึงมาแก้ผ้าอยู่ในห้องฉัน" ฉันมองหน้าค็อกเทลด้วยความโมโห
"อ๋อ นึกว่าอะไร ที่เธอถีบฉันตกเตียงเพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ" ค็อกเทลทำท่าหงุดหงิดก่อนจะขึ้นมานอนบนเตียง
"เรื่องแค่นี้อะไร นี่ถ้านายไม่พูดฉันจะจับนายยัดลงชักโครกเดี๋ยวนี้แหละ"
"วุ่นวายจริงว้อย เมื่อวานจำอะไรไม่ได้เลยรึไงฮะ ไม่มีอารมณ์จะคุยด้วยแล้ว คนยิ่งง่วงๆอยู่" ค็อกเทลพลิกตัวหนีไปอีกทาง
"ไอเตี้ย ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ไอ่..."
กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง
เสียงกดกริ๊งหน้าห้อง ทำเอาตกใจตาแทบปลิ้นออกมา ใครมาวะ มาทำมะเขืออะไรตอนนี้
"ปอร์เช่ เธอข่วยไปเปิดประตูให้แม่ฉันหน่อยดิ" เปิดประตูให้แม่นาย คำพูดของค็อกเทลทำเอาฉันฉุกคิดขึ้นมาทันที และมันก็ทำให้ฉันมองไปรอบๆห้อง ถึงมันจะเป็นจะคล้ายๆ แต่นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน
"ไอเตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" ฉันทั้งทุบ และก็ถีบลงบนตัวของไอเตี้ยนี่อย่างโมโห
แล้วฉันกับอีตาบ้านี่ก็มานั่งอมทุกข์อยู่บนโซฟา ซึ่งมีแม่ของค็อกเทลนั่งอยู่ตรงหน้าเรา ฉันอยากจะเอาหน้าตัวเองมุดลงไปในชักโครกแล้วกดลงไปในท่อระบายน้ำซะเลย
"แม่ไม่รู้ว่าลูกกำลังทำ... เอ่อ แบบว่า ... อยู่กับ... "
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะคุณอา คือว่าหนู ..." ฉันพยายามจะอธิบายให้แม่ของค็อกเทลเข้าใจ
"โธ่! ถ้าแม่จะมาน่าจะโทรบอกผมก่อน ขัดจังหวะอ่ะแม่" อ๊ากกกกกกกกก อยากจะกระชากหนังหัวมันให้หลุดติดมือมาซะเลย "ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก ^*^" แล้วไอตัวการก็หันมายิ้มให้ฉัน
"จะบ้าหรอไอค็อกเทล" ฉันด่ามันอย่างไม่เกรงใจคุณน้า ก่อนจะหันมาพูดปรับความเข้าใจกับคุณน้าใหม่ "คุณน้าค่ะ คือว่ามันไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ แม่เข้าใจ" แม่ของค็อกยิ้มให้ฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน "ส่วนแกหาเวลาไปคุยกับแม่ของปอร์เช่ได้แล้วว่าจะหมั่นกันตอนไหน ทำแบบนี้ปอร์เช่เค้าจะเสียหาย"
"ฮะ OoO" ฉันและค็อกร้องออกมาอย่างตกใจ
"แม่พูดจริงป่ะเนี่ย" ค็อกเทลรีบถามคุณน้าทันที
"จริงสิยะ จะมาทำให้ผู้หญิงเค้าเสียหายไม่ได้ รีบจัดการซะ ทีแรกว่าจะมาถามเรื่องงานของแก แต่ตอนนี้แม่กำลังจะได้หลานมาอุ้ม กลับดีกว่า ^^" แล้วแม่ของค็อกเทลก็เดินยิ้มหน้าบานเท่าจานดาวเทียมออกไปจากห้อง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ