รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

9.0

เขียนโดย poppyloveam

วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.13 น.

  21 บท
  11 วิจารณ์
  27.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2558 23.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

18) วันแห่งความสุข..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"แกมีอะไรก็พูดมาเถอะ ฉันรอฟังอยู่"
"ฉันชอบพี่บัสเตอร์!!." ขณะที่สีน้ำพูดอยู่นั้นพี่บัสเตอร์ก็เดินมาที่โต๊ะพวกเราพอดีแต่สีน้ำยังไม่รู้ตัวเพราะหันหลังให้มีแต่ฉันกับดริ้งที่เห็น
"ก็พูดตริงรึป่าวไหนตอนนั้นแกคบกับพี่ค็อปเตอร์เพื่อนพี่ฉันอยู่เลย"
"นั่นน่ะสิ" ดริ้งพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
"ก็..."หน้าของน้ำเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆด้วยความเขิน
"ไหนแกบอกอีกครั้งสิ เมื่อกี้ฉันฟังไม่ขนัด"
"ก็บอกว่าฉันชอบพี่บัสเตอร์ไง!!ได้ยินยัง"
"จริงหรอ สีน้ำ"พี่บัสเตอร์ถามขึ้นทำให้สีน้ำหันหลังกลับไปดูด้วยความตกใจ
"พี่บัสเตอร์!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?"
"ก็มาพอได้ยินสีน้ำบอกว่าชอบพี่"พี่บัสเตอร์ยักคิ้วข้างซ้ายให้กับสีน้ำ
"ไหนๆ พี่บัสเตอร์ก็มาแล้วแกคงไม่ต้องไปหาพี่ฉันแล้วมั้ง"
"นั่นสิ มีอะไรเคลียร์กันเองนะ แล้วเจอกันะอริสซ่า สวัสดีคะพี่บัสเตอร์ไปแล้วนะน้ำ สู้ๆ"แล้วดริ้งก็เดินออกจากร้านไปเหลื่อแค่สิน้ำ ฉัน แล้วก็พี่บัสเตอร์กับลูกค้าคนอื่นๆ
"ที่น้ำพูดมาเมื่อกี้นี้จริงหรอ" พี่บัสเตอร์ถามขึ้น
"เอ่ออ คือ.."สีน้ำหันมามองหน้าฉันก้เลยหันหนีไปทางอื่น
"ว่าไงครับ"
"จ..จริงคะ แล้วพี่บัสเตอร์จะโกรธรึป่าวคะ"
"ไม่ครับ พี่ไม่โกรธเพราะวันนี้ตั้งใจจะมาสารภาพรักกับน้องสีน้ำ เป็นแฟนกับพี่นะ พี่รักสีน้ำ" พี่บัสเตอร์พูดพร้อมกับคุกเข่าลงแล้วยื่นกุหลาบให้สีน้ำที่ยืนหน้าแดงด้วยความเขิน
"ตกลงคะ"แล้วพี่น้ำก็รับดอกไม้จากพี่ชายฉัน
"ฮิ้วๆๆๆ แปะๆ"คนในร้านส่งเสียงยินดีพร้อมกับปรบมือให้ร่วมถึงฉันด้วย ส่วนพี่ชายของฉันก็ยืนขึ้นแล้วเดินมากอดสีน้ำว่าที่พี่สะใภ้ในอานาคตของฉัน
 ...........................................................................................................
 
   พี่บัสเตอร์ขับรถไปส่งสีน้ำเสร็จแล้วก็พาฉันกลับบ้านใบหน้าพี่ชายฉันตอนนี้ดูมีความสุขมากก็แน่ล่ะแอบรักเพื่อนฉันตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนแล้ว คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอคิดผิดไปมั้งพี่ชายพอกลับมาถึงบ้านพี่ก็โทรบอกแม่ว่าจะขอไทยต่อที่แรกแม่ฉันก็ตกใจแต่พอรู้สาเหตุเท่านั้นแหละแม่ดีใจสุดๆ พี่ชายฉันก็เลยได้อยู่ไทยต่อเพื่อดูแลลูกสะใภ้ให้ท่าน คิดแล้วยังตลกไม่หายถ้ายัยดริ้งไม่พูดประโยคนั้นออกมาพี่ชายฉันคงจะไม่สมหวัง
"เป็นอะไรอริสซ่านั่งยิ้มคนเดียว" พี่บัสเตอร์พร้อมกับลูบหัวฉัน
"ก็ป่าวนิคะ"
"หรอ ว่าแต่เราเหอะจะไม่อยู่เป็นเพื่อนจริงๆหรอ"พี่บัสเตอร์่ส่งสายตาอ้อนมาให้ฉัน
ฉันหยิบหมอนมาตีหน้าพี่ชายฉันด้วยความหมั่นไส้"นี่หน่ะเก็บไว้ใช้กับยัยน้ำเหอะ แบร่ๆ"
"กลับมานี่เลยนะยัยตัวแสบ จมูกพี่จะหักไหมเนี่ย"แล้วพี่บัสเตอร์ก็วิ่งไล่ตามฉันมา และแล้วสงครามหมอนก็เริ่มขึ้นระหว่างพี่ชายกับน้องสาวคนใช้ในบ้านที่เดินผ่านยืนมองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู..
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา