The white death เด็กมอต้นซ่าล่าซอมบี้

10.0

เขียนโดย Patumkongka

วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.21 น.

  11 บท
  19 วิจารณ์
  17.33K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 19.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ดาวตก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย... หลังจากเพลงชาติดังขึ้นนักเรียนทั่งหมด 4000กว่าคนร่วมร้องเพลงชาติกันอย่างเสียงดังและพร้อมเพียงกันทุกวันตอนเช้า "เฮ้ย! สิงหะ มึงว่ามันดีแล้วเหรอวะ" เด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งพยายามที่จะปีนข้ามกำแพงโรงเรียนเพื่อจะโดดเรียน "ดีสิวะวันนี้เป็นวันสถาบันนาโรงเรียน ปสว ด้วยกูว่าจะไปทักทายหน่อยวะ" เด็กนักเรียนผมดำรองทรงกางเกงสีกากีหันมาตอบเพื่อนพร้อมกับพยายามปีนกำแพงอยู่ "เฮ้ย แต่กูกล้วครูฝ่ายปกครองวะ" เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ "ถ้ามึงกลัวก็กลับไปเลยไป!" เด็กหนุ่มตอบเพื่อนด้วยความลำคานพร้อมกับ กำลังก้าวขาจะปีนกำแพงไปอีกฝ่ากหนึ่งและเพื่อนอีก3-4คนกำลังจะปีนขึ้นมา  หมับ!!

 

"จะไปไหนนักเรียน - -+ "  

 

 " เฮ้ย! ครูวิเชียร์!!"  สิงหะเมื่อได้เห็นครูจับขาตัวเองก็ตกใจพร้อมกับหงายท้องตกลงมาในโรงเรียน 

 

ตุบ! 

 หลังจากนั้นเพลงชาติก็จบลง นักเรียนทำกิจกรรมทุกอย่างหน้าเสาธงเสร็ยจก็เริ่มทยอยเดินขึ้นชั่นเรียนเพื่อจะเข้าคาบโฮมรูม.. ยังมีเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งประมาณ10คนนั่งกับพื้นเรียงเเถวหน้ากระดานอยู่หน้าห้องพักครู 

"พวกเธอคิดจะโดดเรียนไปทำไรกัน?" ครูวิเชียร์เดินมาพร้อมกับไม้เรียวของตัวเองแล้วถามนักเรียนทั่งหมด        ทำให้นักเรียนทั่งหมด10คนมองหน้ากันเองไปๆมาๆ แล้วสักพักก็ มีนักเรียนคนหนึ่งในกลุ่มยกมือขึ้น

"เอา เด็กชาย สิงหะ ว่ามา"

" ผมเองครับที่พาเพื่อนทั่งหมดโดดเรียนเพื่อไปตีกับโรงเรียนอื่นครับ!" สิงหะลุกขึ้นมาแล้วตอบอย่างทะมัดทะเเมงทำให้ครูวิเชียร์หยุดมองอยู่ครู่หนึ่ง "เธอเองสินะที่เป็นหัวโจก แล้วจะไปตีกับโรงเรียนอื่นไม่มีอาวุธรึไง?" ครูวิเชียร์ถามด้วยความสงสัยพร้อมกับมองนักเรียนทั่งหมดเพื่อจะหาอาวุธของพวกเขา "ไม่มีครับ!" สิงหะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ทำให้ครูวิเชียร์หยุดมองอีกครั่ง

 

 "ครูขา มีโทรศัพโทรเข้ามาค่ะ " เด็กผู้หญิ่งขาวน่ารักผมยาวลงมาประบ่า เดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง มายื่นโทรศัพให้ครูวิเชียร์ซึ่งกำลังหยุดมอง สิงหะอยู่ " อ่ะขอบใจมากเด็กหญิ่งสุมาลี (^0^) " ครูวิเชียร์หันมารับโทรศัพกับนักเรียน แล้วหันมามองนักเรียน ชายประมาณ10คนมองเด็กหญิ่งสุมาลีอย่างหลงไหล "เอาๆมองอะไรกัน มามองครูนี้เซ็กซี่กว่า! ไปได้แล้วเด็กหญิ่งสุมาลี" เมื่อเด็กหญิ่งสุมาลีโดนไล่ให้ไปที่อื่นเด็กนักเรียนชายก้ ทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก

 

"ฮาโหลที่รัก (^0^) จ้า จ้า" ครูวิเชียร์รับโทรศัพพร้อมกับเดินไปคุยที่อื่นอย่างอารมร์ดีเหมือนไม่เคยงุดหงิดมาก่อน นักเรียนที่นั่งพร้อมกับสิงหะทำหน้าเเหวะเลียนกับความรักของอาจารย์คนนี้เหลือเกิน

ผ่านไป 10 นาที ครูวิเชียร์เดินมาด้วยสีหน้ายิ้มเเย้มอย่างกับคนถูกสังสีอารามรณ์ดี ฉีดเข้าใส่ยังไงยังงั้นเลย "เอาละนักเรียนวันนี้ครูจะไม่ทำโทษเธอ แต่ทีหลังอย่าให้ครูจับได้อีกละว่าโดดเรียนอีกไม่งั้นโดนดีแน่ ^0^" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับเดินออกไปอย่างร่าเริง ปล่อยให้นักเรียนประมาณ10กว่าคนนั่ง งงกันเป็นแถว

 "ดีแล้ววะที่ครูวิเชียร์แก่อารามณ์ดีขึ้นมาก่อนไม่งั้นโดนพักการเรียนแน่ " เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับตบไหล่สิงหะ "แต่ต้องขอบใจนางฟ้าคนนั้นนะว้อยที่เอาโทรศัพมาให้ครูเขาอ่ะแม่ฟ้ามาโปรดจริงๆ>0<" เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาพูดข้างๆสิงหะพร้อมกับทำถ้าเขินอาย

 

"เฮ้ย! ดาวตก!" เด็กหนุ่มในกลุ่มคนหนี่งพูดพร้อมกับชี้ไปที่ฟ้า ทำให้เพื่อนๆในกลุ่มหันมามองตาม

 

 "เออจริงด้วยวะ งั้นกูขออธิฐานละกัน ขอให้ กูได้เป็นเเฟนกับนางฟ้าคนนั้น" เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับพนมมือไหว้กับดาวตก "ดาวตกอะไรของมึงอะมาตกตอนเช้าเนีย" สิงหะพูดพร้อมกับชะเงื่อมอง ไปบนฟ้า

"เชี่ย! ไม่ใช่ดาวตกแล้ว เครื่องบินตก! แล้วมันกำลังตกลงมาในโรงเรียนเราแล้ว!!!" สิงหะพูดด้วยความตกใจก่อนที่เครื่องบินนั้นจะตกลงมากลางสนามฟุตบอลของโรงเรียน "Boommmmm!!" เครื่องบินตกลงมาพร้อมระเบิดตูมเสียงดังสนั่นมาก กลุ่มพวกสิงหะที่อยู่แถวนั้นทำให้โดนเเรงดันระเบิดกระเด็นไปกันคนละทิศคนละทาง

 

"นักเรียนเป็นอะไรมากไหม!! " ครูคนหนึ่งวิ่งมาช่วยพยุงสิงหะขึ้น 

 

"ไม่เป็นไรครับ.." สิงหะพูดพร้อมกับลุกขึ้นมามองภาพเหตุการ์ณว่ามีอะไรเกิดขึ้นอีกบ้าง ตอนนี้กลางสนามฟุตบอลของโรงเรียน มีกล่องเทนเนอร์ ประมาณ 5 กล่อง ตกอยู่บนกลางสนามฟุตบอลของโรงเรียนแล้วมีควันจากการระเบิดรอยขึ้นไป มีซากเครื่องบินที่ตกกระจัดกระจายไปทั่วโรงเรียนแล้วมีนักเรียนหลายคนวิ่งลงไปดูอย่างมากมาย "มันเกิดอะไรขึ้นครับครู " สิงหะหันมาถามครูที่ช่วยพยุงตัวเองก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนๆที่นอนสลบอยู่ข้างกล่องเทนเนอร์ "เป็นอะไรไหม!? " สิงหะเดินอย่างทุลักทุเลไปหาเพื่อคนหนึ่งที่นอนสลบอยู่ 

 "เป็นอะไรมากไหมวะเพื่อน!" สิงหะเขย่าเพื่อนพร้อมกับตะโดกนปลุกให้ตื่น

 ตุ้ง ตุ้ง!! "เเฮ่...." เสียงเคาะจากข้างในตู้ทำให้สิงหะหยุดชะงั่กจากเพื่อนแล้วหันไปมองตู้                           "อะไรวะ?" สิงหะลุกขึ้นไปดูตู้ที่มีเสียงทุบประตูอย่างดัง  สิงหะหยุดมองก่อนที่จะกลืนน้ำลายตัวเองแล้วมองตู้คอเทนเนอร์ที่มีเสียง ทุบ จากนั้นก็ค่อยๆ เปิดมันออก...

    

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา