รักหวานแหววของยัยแว่นน้อย

วันนี้คือวันปัจฉิมนิเทศ มีการร่ำลากัน ใครแอบชอบกันก็บอก

ใครมีอะไรหรือความลับอะไรก็มาบอกมาถามกันในวันนี้

"พลอย เธอยังรักเรามั้ยเรากลับมาคบกันได้มั้ย"แมนถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

"เอ่อคือเราเอ่ออออ"ฉันทำเสียงยาน

"......"ไม่มีเสียงตอบจากแมน

"ชั้นไม่รักเธอแล้ว เนี่ย~จบม๊ะ??"ฉันพูดได้แทงใจแมนมาก

"อืมงั้นลาก่อนนะ"แล้วแมนก็เดินจากไป

 

ชั้นอยากจะบอกรักใครบางคนและอยากให้เขาบอกรักฉันกลับมา

ฉันอยากอยู่กับเขาเหลือเกิน....อยากจะเขียนเสียเขาว่า'รัก'ซะกลางหลัง

เหมือนที่ปลิมทำให้พีร์ อยากจะกอดเขาไว้ให้อุ่นใจ............

 

และเขาก็เดินมาอย่างเท่ เขาเป็นคนต่างโรงเรียนแต่ก็สละเวลามาหาฉัน

และเขาก็มาพูดกับฉันว่า

"พลอย เรารักเธอมากนะ"ตาแว่นพูดกับฉัน

"เราก็รักเธอนะ แจ็บเบอร์ว็อค"ฉันเขินนนนนนะ

"เอ้ย จิงดิ >////<"เขาอายยย

"จริงสิ เธอก็รักฉันหนิ"

"เรามาคบกันมั้ย"

"ได้"ฉันยิ้มและเอื้อมมือไปกอดเขา

 

ฉันมีความสุขมากกๆๆๆๆๆๆแจ็บเบอร์ว็อคหยอดคำหวานมากมายให้ฉันมาก อิอิ

เราสนทนากันอย่างสนุกสนานแต่ความสุขของฉันก็ต้องดับไปครู่หนึ่งเมื่อเขาบอกว่า...

"เราต้องไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศษ2ปี...."

"ห๊าาา ไปทำไมอ้าเราไม่อยากให้เธอไป"

"เราก็ไม่อยากไปแต่พ่อแม่ลงมติให้เราไปเฉยเลย บางทีอาจไม่ใช่แค่2ปีอาจเป็น3-4ปีด้วย"

"โธ่ แล้วถ้ากลับมาประเทศไทยจะทำอะไรต่ออะ"

"ก็ไม่รู้สินะ"

"แล้วเราจะโทรหากันได้ใช่มั้ย"

"ได้สิเราจะมาหาเธอทุกๆ4เดือนนะ"

"โห มาททุกๆ4เดือนมันเสียเงินเยอะมากเลยนะ"

"ใช่ แต่ไม่เป็นไรหรอกเรามีตังค์ และความรักในวัยเรียนมันอันตราย

ไม่ได้เจอกันนานๆเดี๋ยวเธอหมดรักเรา"

 

...............

เวลาที่ล่วงเลยผ่านไปแต่ใจยังไม่ล่วงลับ ฉันอยู่มหาลัยปี3ณโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

ฉัน พีร์ ปลิม เราได้มาสนทนากันอีกครั้งตามประสากลุ่มคนที่สนิท

"เมื่อไหร่จะแต่งงานกันอ้าพวกเธอเป็นแฟนกันตั้ง3ปีแล้วนะ"ฉันแซว

"แหม่ คงอีกสักพักแหละ เราเพิ่งคบกัน3ปีเองนี่เน๊าะ"ปลิมพูดพร้อมศอกพีร์เบาๆ

"แล้วพลอยล่ะเมื่อไหร่จะได้แต่งงานกับแจ็บเบอร์ว็อค"โอ้วพีร์พูดแทงใจมาก

 

"ไม่รู้สิ บอกว่าอีก4เดือนจะมาหานี่6เดือนแล้วนะยังไม่มาอีก"ฉันทำเสียงแผ่วเบา

"ขอโทษนะที่ทำให้นึกถึีง"พีร์ก้มหัวขอโทษ

"ไม่เป็นไรหรอกเรากลับบ้านก่อนนะเย็นละ"

"อืมๆ"

 

วันนี้ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวอีกครั้ง...ไม่มีตาแว่นนั่นมาส่งหรอกนะเขาอยู่ฝรั่งเศษ

ฮือๆๆๆ เดือนแล้วนะ ที่ไม่มาหา เธอคงจะมีรักใหม่ที่นั่น คนที่ดีกว่าที่รวยกว่าฉัน

โอ้ะ อย่าคิดอย่างนั้นสิยัยแว่น T^T ฮือออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

นอนซะเถอะพรุ่งนี้ค่อยเริ่มวันใหม่อีกนะ ราตรีสวัสดิ์โลกอันโหดร้าย T_T

แม้ว่าทุกๆคืนฉันจะนอนหลับฝันถึงแว่นแต่วันนี้ฝันได้โหดร้ายมาก

 

แว่นยืนตรงผิวขาวซีดปากก็แห้งจนแทบจะหลุดมาอยู่แล้ว ตรงหน้าอกด้านซ้ายมีเลือดชุ่มเลย

บรื๋ออออ ต้องเกิดเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆ

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ของฉันดีงขึ้น

"นี่ใช่หนูพลอยรึเปล่าจ้ะ"เสียงผู้หญิงวัยกลางคนสำเนียงฝรั่งๆพูดกับฉัน

"อ๋อใช่ค่ะนี่ใครอะคะ"ฉันตอบไปอย่างนอบน้อม

"แม่ของแจ็บเบอร์ว็อคนะจ้ะ"เอ้อใช่แล้วแม่ของแว่นนี่ยาฉันจำเสียงได้ละ

"คะมีอะไรหรอคะ"

"ตอนนี้แจ็บเบอร์ว๊อคนอนสลบอยู่ที่โรงพยาบาลมา2เดือน..และตื่นมาแล้ว"

"ห้ะ เขาเป็นอะไรคะโปรดบอกฉันมาหน่อยนะคะ"ฉันตกใจมากน้ำตาเริ่มไหลลินมาแล้ว

 

"เขาโดนรถชนตอนนี้เขาสลบมา2เดือนแล้ว..แล้วก็"

"ทำไมคะ"

"เขาตื่นมาแล้วแต่สายตาของเขากลับมืดมัว ไม่เห็นอะไรเลย"

"เขาตาบอดใช่มั้ยคะ"

"ใช่ เขาบอกว่าอยากเจอเธอให้มาหาที่ฝรั่งเศษที

แจ๊บเบอร์ว็อคไม่ให้ฉันบอกว่าเขาตาบอดกับเธอ อย่าไปบอกนะว่าฉันบอกแล้ว"

"ค่ะขอที่อยู่หน่อยนะเดี๋ยวหนูจะรีบไปเลย"

 

ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกรีบไปฝรั่งเศษทันทีและเข้าไปที่โรงพยาบาลตรงห้องของแว่นทันที

 

"เป็นอะไรมากมั้ย"ฉันสะอื้น แต่ทำเสียงธรรมดา

"ไม่เป็นอะไรหรอกแค่รถชน สบายๆ "

"รู้มั้ยฉันดีใจมากนะที่เห็นเธอสบายดี....."

"ฉันก็ดีใจที่เห็นหน้าเธอ"แว่นหันหน้าไปอีกข้างไม่ใช่ด้านที่ฉันยืน

"เห็นหรอ"

"ใช่สิ"

"แล้วรู้มั้ยฉันทำหน้ายังไง"

"เธอคงกำลังยิ้มอยู่....."

"ยิ้มเยิ้มอะไรกันน้ำตาฉันท่วมออกมาแล้วนะ

เธอตาบอดหรอ ไม่เป็นไรนะฉันจะดูแลเธอเอง ฉันรักเธอ"

"ขอโทษนะพลอยที่ต้องให้มาลำบาก เธอไปมีแฟนที่ไม่พิการแบบฉันเถอะ"

 

"ไม่ ฉันจะดูแลเธอเอง"ฉันยื่นคำขาด......

 

ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมเขาต้องพิการทางสายตานะ

เขามองไม่เห็นฉัน TT เขาไม่สามารถทำอะไรเองได้ง่ายๆ ฉันสงสารที่สุดเลย

 

เวลาผ่านไป1สัปดาห์ฉันดูแลเขาอย่างดีมีแต่ความรักมอบให้

2สัปดาห์ฉันยังรักเขา

เมื่อเข้าสัปดาห์ที่3ครอบครัวของเขาเฉลยว่าแว่นไม่ได้ตาบอดแต่ลองใจฉันเฉยๆ....

 

ฉันดีใจมากนะน้ำตาไหลมาอีกแล้ว ทำไมต้องลองใจแรงขนาดนี้เนี่ยยยยยยยยย

ฉันกระโดดถีบแว่น2ขาคู่ 555555+

 

4ปีผ่านไป

ฉันและแจ็บเบอร์ว็อคเราได้แต่งงานกัน

รักกันมาก

ดีใจอะได้แฟนรวยและแสนดีอย่างนี้ >//////<

เขาชอบเซอร์ไพส์ฉันตลอดเลย อิอิอิอิอิ

คิดแล้วเขินนะยิ่งตอนขอแต่งงานดันแกล้งเป็นลม!!! 555555

 

บ๊ายบายนะขอให้ทุกคนโชคดีกับความรัก

บางทีคุณอาจโดนลองใจบ้างต้องใจแข็งไว้นะถ้ารักกันจริงๆ....... >,<

 

---------------------อวสาน-----------------