รักหวานแหววของยัยแว่นน้อย

ฉันพลอย วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันปรับตัวใหม่ให้ดูดีขึ้นมากขึ้น

ที่โรงเรียนสอนอูคูเลเล่และกีต้าร์ ตาแว่นแจ๊บเบอร์ว๊อคยังชอบมาคุยกับฉันเช่นเดิม

"เฮ้ พลอยวันนี้ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง"แว่นถามด้วยสำเนียงฝรั่งเศษผสมไทย

"อ้อก็ดี แต่เจอแฟนเก่าด้วยเซ็ง"

"อืม....ตอนนี้ยังรักแฟนเก่าอยู่มั้ยอะ"

"ไม่แล้วคนเจ้าชู้พันธุ์นั้นชั้นโคตรเกลียดเลย"ว่าแล้วก็ดีดอูคูเลเล่ไปด้วย

วกมาที่บ้านตอนนี้เป็นเวลา6โมงเย็น

มีเสียงคนตะโกนเรียกที่หน้าบ้าน พลอยยยยยยยย!!!!

ฉันแง้มประตูมานิดนึงเจอหน้าแมนรีบปิดเลยแต่เขาเอามือยั้งไป

"มีไรฮะ นายเป็นแฟนเก่าฉันไม่ต้องมายุ่ง"ฉันไล่

"มีสิ พลอยเธอมีแฟนใหม่แล้วใช่ม้ายย"แมนพยายามเปิดประตูไว้

"ยังไม่มีย่ะ แล้วนายจะมารีเทีร์นรักของเราเหรอยะ ฝันไปเถ้ออ"ฉันพูดพร้อมพยายามปิดประตู

สำเร็จ! ฉันปิดประตูได้แล้ว แต่ประตูบ้านฉันเป็นช่องรูๆคนสามารถมองมาข้างในได้

"พลอย เราขอโทษกลับมาคบกันเถอะ เรารู้แล้วว่าเรารักเธอไม่ใช่นิว"แมนทำเสียงเศร้า

"ทำไมทำไมทำไม ยัยนิวขอเลิกเธอรึไง"ฉันทำเสียงรำคาญ

"ไม่ใช่ เราแค่รู้สึกว่ามีแฟนแบบพลอยดีกว่ายัยนิวเยอะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข"

"คนโกหก!!ถ้าอยู่แล้วมีความสุขแล้วจะขอเลิกชั้นทำไม"

"นั่นเป็นอารมณ์ชั่ววูบ เราขอโทษ"

"ออกไปจากหน้าบ้านฉันได้แล้ว"

"ไม่ เธอต้องออกมาหาเราก่อน"

"ทำไมถ้าฉันออกมาแล้วจะทำอะไร"ฉันเปิดประตูบ้านแล้วก้าวออกมาหาแมน

ทันใดนั้น!แมนก็กอดฉันอย่างเบามือ..เขาขอโทษฉันแต่มันสายไปแล้วนะ.....

ฉันดันแมนออกจากตัวพร้อมตบทที่ใบหน้าของเขาอย่างจัง

"รู้มั้ย?ว่าตอนที่เธอทำตัวออกห่างจากฉัน ฉันทรมานแค่ไหน

 แล้วจะมาขอคบอีกง่ายๆหรอ มันง่ายไปนะ"

"เราถึงมาขอโทษอย่างนี้ไงพลอย เธอไม่รักเราแล้วหรอ"

"รัก ?? รักหรอใครมันจะไปรักคนเจ้าชู้อย่างแกไปเลยออกไปจากหน้าบ้านชั้น"ฉันไล่เขาอีกครั้ง

"ได้"แล้วเขาก็เดินจากไป

ฮึ สบายใจขึ้นเยอะ ขอให้อย่าเจอหน้ากันตลอดไป.......................................

ไอ้คนพันธุ์เลวน่ารำคาญที่สุด เมื่อเทียบกับแล้วตาแว่นแจ๊บเบอร์ว๊อค

เมื่อตอนไปเรียนอูคูเลเล่ตาแว่นบอกว่าเขาชอบฉัน..

เขาบอกว่านี่เป็นรักแรกเลย

เอ่ออ เขายังขอคบอีก

ทั้งนิสัยหน้าตาฐานะoKหมดเลยนะ

และฉันก็ชักเริ่มชอบเขาด้วยแล้วสิ..

เอาไงดีฟร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา //ตะโกนพร้อมกลิ้งลงบนที่นอน