สาวน้อยใส่แว่นกะนายสุดโหด

เช้าวันใหม่@โรงเรียน

"เฮ้อ...ทำไมแม่ต้องมาส่งเราที่โรงเรียนแต่เช้าก่อนใครเค้าเลยนะ" ฉันพูดคนเดียวหลังจากลงมาจากรถแม่และกำลังเดินเข้าโรงเรียน

ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียนอยู่นั้นก็มีใครบางคนฉุดข้อมือของฉันและลากไปที่ตึกหลังโรงเรียน

"นี่!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ..." ฉันบอกเค้าแต่ว่าเค้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยฉันเลย

"..." ไม่มีเสียงใดจากผู้ที่ท่านเรียก ตู้ด ตู้ด 

เมื่อมาถึงตึกหลังโรงเรียเค้าก็เหวี่ยงฉันเข้ากับกำแพงอย่างจังจนฉันจุกไปเรยหล่ะ

"โอ้ย!!" ฉันร้องเพราะความเจ็บและจุกมาก

"นี่เธอกล้าดียังไง" เขาพูดออกมาแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเค้าพูดอะไรเพราะตอนนั้นฉันจุกมาก

"นายพูดอะไรของนาย ฉันไม่รู้เรื่อง" ฉันตอกกลับไปทั้งที่ร่างกายไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นเขาก็จับแขนฉันให้ลุกขึ้นตามแรงฉุดของเขาไป ตอนนั้นเองที่ฉันได้เห็นหน้าเขาชัดๆ แล้วก็ฉันก็จำได้ทันทีว่าเป็นใคร ก็คนที่ฉันเดินชนด้วยเมื่อวานไงล่ะ

"เธออย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย เมื่อวานเธอยังมาว่าฉันว่าปากปีจออยู่เลย" เข้าตอบกลับมาด้วยความโมโหอย่างรุนแรง

"อ๋อ...ก็นึกว่าใครที่แท้ก็นายปากปีจอนี่เอง" ฉันตอบกลับไปทั้งที่แขนของฉันก็ยังโดนเขาบีบอยู่อย่างนั้น

"นี่เธอ...ฉันมีชื่อนะ ฉันชื่อว่าเซ็นกิ แล้วจำใส่สมองไว้ว่าอย่ามาอวดเก่งกับฉัน" เขาพูดแค่นั้นแล้วพลักฉันเข้ากับกำแพงอีกที ทำเอาแันจุกจนลุกไปไหนไม่ได้นานเลยหล่ะ

@ห้องพยาบาลของโรงเรียน

"นี่ๆ...เนโกะฟื้นแล้วหล่ะ" ฉันมองไปรอบๆห้องก็ทำให้ฉันรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน

"แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ล่ะ" ฉันถามเพื่อนของฉันทั้งที่ร่างกายยังขยับไม่ไหว

"ก็ตอนเช้าหน่ะมีคนเห็นเทอนอนสลบอยู่ที่ตึกหลังโรงเรียน พวกฉันก็เลยพาเธอมาที่ห้องพยาบาลนี่แหละ" เพื่อนฉันบอกทั้งยื่นมือมาจับมือของฉันไว้

"แล้วพวกเธอไม่ไปเรียนกันหรอกหรอ" ฉันถามออกไปเพราะเวลานี่เป็นเวลาเรียน

"พวกเราเป็นห่วงเธอมากเลยหน่ะก็เลยแวะมาดู แล้วมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่หรอ" เพื่อนของฉันถามด้วยความอยากรู้

"ก็เมื่อวานนี้ฉันไปด่าคนไว้คนนึง..." ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนของฉันฟัง

"แล้วเธอรู้ไหมว่าคนนั้นชื่ออะไรหน่ะ" เพื่อนของฉันถาม ฉันพยายามนึกแล้วฉันก็บอกเพื่อนไป

"ฉันจำได้ว่าเขาชื่อ 'เซ็นกิ' อะไรสักอย่างแหละ" ฉันบอกเพื่อนไป เพื่อของฉันก็เลยทำหน้าแบบนี้

"แย่แล้ว...งานเข้าแล้วซิ เธอรู้ไหนคนที่ไปด่าหนะเขาเป็นคนที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังไง ว่าโหดมากเลยหน่ะ" เพื่อนของฉันบอกฉันเลยทำหน้าแบบนี้

"ฉันก็รู้...แต่ว่าตอนนั้นฉันโมโหมากเลยนี่นา ทำไงได้หล่ะ" ฉันบอกเพื่อนไปแล้วฉันก็ทำหน้าเศร้าใจอย่างแรง

"ฉันบอกเธอแล้วนะ เป็นยังล่ะ ขนาดผู้หญิงเขายังไม่เว้นเลย ถ้าเป็นผู้ชายคงตายไปแล้วแน่ๆ" เพื่อนของแันบอกอย่างนั้นทำให้ฉันเริ่มหวาดกลัวมานิดหน่อย ขอย้ำว่านิดหน่อย

"เอาเป็นว่าฉันจะระวังตัวให้มากกว่านี้ก็แล้วกัน" ฉันบอกเพื่อนไปแล้วนอนต่อ" จากนั้นเพื่อนฉันก็เดินออกไปกันหมด

"เฮอะ..นายคิดว่าฉันจะยอมใครง่ายๆ ฉันไม่เคยยอมใครง่ายๆหรอกนะ แันจะเอาคืนให้สาสมเลย" ฉันพุดคนเดียวอยู่ในห้องนั้นแล้วก็หลับไปเนื่องจากฉันเพรียมาก zzz

.....................................................................................................................................

พอแค่นี้ก่อนนะ คิดไม่ออกแล้วอ่า

ช่วยบอกด้วยนะว่าชอบไหม