สาวน้อยใส่แว่นกะนายสุดโหด

"พี่เนโกะตื่นได้แล้วนะครับ" น้องชายตัวแสบของฉันมักจะทำหน้าที่ทุกเช้า เป็นการปลุกฉันไปโรงเรียนทุกวัน

"อ่า..อืม.." ฉันได้แต่งัวเงียแล้วก็หลับต่อ ทันใดนั้นเอง ซ่า!!

"เฮ้ย!! อะไรเนี่ยเนโระเอาน้ำมาสาดพี่ทำไมเนี่ย" ฉันโวยด้วยอาการโมโห ทั้งที่ตัวฉันก้ยังเปียกอยู่

"ก็พี่อ่า..ผมเรัยกแล้วก็ไม่ยอมลุกจากที่นอนซะที" น้องฉันตอบกลับมาอย่างนั้นทำให้ฉันคิดได้

"อืม..จริงด้วยนี่มันสายแล้วนี่นา ไม่ได้การล่ะ" ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วเข้าห้องน้ำในทันที

เมื่อมาถึงโรงเรียนฉันก็ได้พบกับเพื่อนของฉันที่นั่งรอกันอยู่แล้ว ฉันก็เลยเข้าไปทักเพื่อน

"ไงทุกคน สบายดีนะ" ฉันทักเพื่อนไปด้วยอารมณ์แจ่มใส

"ว่าไงเนโกะ พวกเราสบายดี" เพื่อนๆของฉันก็ตอบกลับมาด้วยอาการแจ่มใสเช่นกัน

"เป็นไงบ้างเปิดเรียนวันแรก" ก็ดีนะ เปิดเรียนแล้วก็ได้เจอกับพวกแกฉันจะได้เม้าเรื่องต่างๆเลยหล่ะ

"ไหนแกลองยกตัวอย่างซิ" ฉันถามด้วยความอยากรู้

"ก็อย่างเช่น พี่คนนั้นไงพี่เค้าอ่านะเป็นทั้งนักกีฬา นักดนตรีของดรงเรียนเชียวนะ ทั้งหล่อ ขาว น่ารัก แต่เสียอยู่อย่างเดียวเท่านั้นแหละว่ะ พี่เค้าอ่านะโคตรโหดเรย เห็นได้ข่าวว่าพี่เค้ามีเรื่องมากเลยนะก่อนที่จะย้ายมาเรียนที่นี่อ่า" ฉันกับเพื่อนอีกสองสามคนมองตามไปยังสนามบอลที่ผู้ชายคนนั้นเล่นอยู่ แล้วลองทบทวนสิ่งที่เพื่อนของฉันบอกมา น่าตาก็งั้นๆไม่มีอะมาก เชอะไม่เห็นจะน่าสนใจเลย

เวลาพักเที่ยง*

ฉันเดินลงมาโรงอาหารตามลำพังเนื่องจากฉันไม่ได้เรียนห้องเดียวกันกับเพื่อนดังนั้นฉันเลยต้องเดินมาคนเดียว เดินไปด้วยอ่านนิยายไปด้วยและฉันก็เดินไปชนกับใครซักคนทะให้หนังสือนิยายของฉันตกลงกับพื้นฉันจึงหันไปโวยกับคนที่ฉันเดินชน

"นี่!! เดินยังไงอ่าหัดมองซะบ้างนะเห็นไหมว่าหนังสือนิยายของฉันหล่นเลย" ฉันโวยด้วยความโมโห

"เธอนั่นแหละเดินไม่ดู เธอเป็นคนเดินมาชนฉันเองแท้ๆ แต่กลับมาว่าฉัน" ผู้ชายคนนั้นว่าฉันกลับ แต่มองหน้าดีๆแล้วก็พอจะจำได้ คนที่เพื่อนของฉันบอกให้ฟังเมื่อเช้า ดุใกล้แล้วก็หล่อมาก น่ารักที่สุด ในตาสีส้มออกแดงเพลิงดูมีเสน่ห์ ทรงผมที่เซ็ดมาอย่างดีสีทองประกายนั้นทำให้ฉันหวันไหว

"นี่ยัยเบอะ!! เธอมองอะไรของเธอเนี่ย" เขาถามฉันด้วยสีหน้าปะหลาดใจ

"ก็ป่าวซะหน่อย นายนั่นและขอโทดฉันเดียวนี้เลยนะข้อหาชนฉัน" ฉันบอกด้วยอาการจริงจัง

"แล้วทำไมฉะนต้องขอโทดเธอด้วยล่ะยัยเบอะ" คำก็เบอะสองคำก็เบอะ น่าโมโหชะมัด

"งั้นเรื่องของนายฉันไม่สนแล้ว ฉันไปกินข้าวหล่ะนายปากปีจอ" ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นหลังจากที่ฉันพูดประโยคนั้นจบ เพราะว่ากลัวเค้าจะจับฉันต่อยเอาอ่าซิ

.....................................................................................................................................

เราพึงเคยเขียนนิยายอ่า ดีไม่ดียังไงบอกด้วยนะค๊ะ