สาวน้อยน่าใสกับนายกระหล่อน

''อ้อ ! อืม จะลุกเดี่ยวนี้แหละ!''
'' เทอเนี่ย ตัวหนักเปงบ้าเรย''
''นี้นายว่าฉันอ้วนหรอ?''
'' ป่าว!  เทอพูดเองน่ะ''
//กรี๊ดดดดด// ''นายเจอดีแน่''
''เชิญ! ยัยเฉิ่ม''
''นี้นายกล้าว่าฉัน'' อร๊ๅยยยยยยยย
''แล้วทำไม!!''
'' นี่นาย เศษเงิน''
'' นี่เทอ''
''อารัยหรอ''
''.ยัยเฉิ่ม ยัยบอง ยัยบ้า ยัย ยัย......'' โอ๊ยยยยยคิดไม่ออก
''หรา! ไปล่ะนายเศษเงิน''
จบบทสนทนาระหว่างฉัน กับนายเศษเงิน ชังน่ารำคาญจิงๆๆ ผุชายอร๊ๅยยยยปากโครตจัด ปากจัดเปงบ้า อย่าหัยเจอน่ะ ชั้ยจะฆ่านายตางค์.....
นี่แกไปเอาของหรือไปไหนโคตรนๅนนนนน อ่ะ''
'' เซง!! โว้ยยยยย''
''แก เปงรัยอ่ะ''
''ป่าวไม่มีรัยหรอก''
''ตกลงจะไปบ้านแกได้ยังว่ะ''
''วันนี้ ขอ งด อารมณ์ไม่ดี''
''นี้แกเปง บอกได้น่ะ''
''ก็ บอกว่าไม่เปงรัย''
'' เอ้อ! งั้นชั๊ยไปล่ะ''
''อื่ม''
หลังจากแยกย้ายกลับบ้าน เมื่อมาถึงบ้าน ฉันก้อจัดการกับการบ้านกองโต ให้เสร็จ หลังจากนั้นก้อเข้าแว๊ฟไซด์ ค้นหาประวัติของนายสตางค์
''ก๊อก''
'' เข้ามาเรยค่ะ''
''ลูก '' แม่ยิ้มหวานให้ฉัน
'' ค๊ๅๅ แม่ ยิ้มรัยอ่ะ''
''ลูกรุไหม พี่ชายของลูกจะกลับมาแล้วน๊ๅๅๅ"
''จิงหรอค่ะ  พี่กัปตันจะกลับมาแร๊ว'' เย้ๆๆๆๆๆ
'' พอเรยน่ะ ข้าวฟ่างแม่ว่าลูกต้องเก็บกวาดห้องหน่อยน่ะ รกกกกกกมากแร๊วน่ะ''
'' ค๊ๅๅๅๅ นอนล่ะ''
''จ้ๅๅๅ ฝันดีน่ะลูก'' แม่พูดพร้อมจุ๊ฟฟหน้าผากฉัน
'' ฝันดีค่ะแม่''
จากนั้น แม่ก้อออกจากห้องไปส่วนฉันก็เข้าสู้ห้องนิทรา....