สาวน้อยน่าใสกับนายกระหล่อน

  ณ เวลา 06.25

 ตอนนี้ฉันเดินทางมาถึงโรงเรียนเอกชนแหล่งหนึ่ง เมื่อเดินเข้ามาถึงก็พบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งรุปร่างสูงโปร่ง ขาว ตาคม จมูกโด้ง ปากกำลังได้รูปทรง ดูเท่ มีเสนห์ หน้าขาว มองมาทางฉันแล้วส่งยิ้มให้ แทบทำให้ฉันใจละลายเพราะรอยยิ้มของเขา เขาเดินหันหลังมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน...... 

 เมื่อได้เวลาเข้าห้องเรียนผู็้้้้ชายคนหนึ่งยิ้มะข้ามายังห้องเรียน

''ข้าวฟ่าง นั้นมันสตางค์ เพื่อนของปูนนิ''

'' สตางค์ที่แกแอบชอบเพื่อนเขาน่ะหรอ?''

''ใช่''

   สาวในห้องวางปากกาหันหน้าไปมองทางประตูู่ทุกคนมองด้วยสายตาย เยี่ยมมมมมมมมมมมมม เลย เพราะเขาเปงหนุ่มฮอดของเรียน เขาดูดีมีเสนห์สุดๆๆๆๆ

 ''ข้าวฟ่าง ฟังฉัยยุไหม? แกเหม่อลอยอ่ะฉันไม่เคยเห็นแกเปงแบบนี้เลยน่ัะ''

''ป่าวววววว  ฉันไม่ได้เหม่อ''

'' หรอ ! เชื่อดีไหมนิ''

''เออ! ปลาวันนี้แกไปบ้านฉันไหมว่ะ''

''ไปทำไมว่ะ''

''ไปกินข้าว แล้วจะได้หาทางใกล้ชิดนายปูนป้ั้นของแกไง''

''ฉันจะช่วย แกไง''

'' จิงอ่ะ งั้นรีบไปเหอะ''

''ปลาแกรอฉันก่้อนน่ะ ฉันจะไปเอาของอ่ะ''

''อ่ะ ฮ่ะ''

 เมื่อเดินไปเอาของที่ตึ้กชั้น 3 เมื่อเอาของรักของหวงฉัน นั้นก็คือ เคโระ เมื่อเดินออกมาจากห้อง เคโระก็ตกลงพื้น ระหว่างนั้นเองฉันเอื้อมมื้อไปจับในขณะเดี่ยวกันสตางค์ก้มลงมาจับ ทำให้เรา 2 คนจับมื้อกัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจมูกโด้งของเขาชนกับแก้มของชั้น

''นี่ นาย ทามรัยอ่ะ ''

''ป่าวนิ ! ก็จะเก็บตุ๊กตาให้เทอไง''

''เหอะ!''

''่่ นี่เทอจะไม่ ขอบใจฉันสักคำเยรหรอ?''

''ไม่''

'' นี่เทอ คนเขาอุตสาห์ ช่วยยังไม่สำนึกบุญคุณเรย''

''แล้ว ฉันได้บอกให้นายเก็บมันไหม?''

'' นี่เทอ''

'' ฉํนจะไปล่ะ เอาตุ๊กตาของฉันคืนมา''

''ฉํนไม่ให้''

''เอาคืนมาน่ะ''

 สตางค์ชึ้งตัวให้กว่าตุ็้๊ีีี้้กตายื้นขึ้นไประหว่างหัว ฉันจึงกระโดด ขึ้นไปเอาตุ๊กตาฉันตัวเล็กกว่าเขามากกระโดดไม่ถึง

จนฉันเสียหักล้มลงไปทบร่างของเขาหน้าของฉันซบลงที่อกของเขา ทำให้เราสองคนแนมชิดติดกัน จมูกของฉันและนายสตางค์ชนกัน ใจของฉันเต้นไม่เปงจังหวะเสียงโครมคราม ตึกๆๆๆๆ