ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

ตอนนี้ฉันกลับมาเรียนได้ตามปกติเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ..แม่ฉันไปฟ้องผอ.ให้ไล่พวกนั้นออกให้ได้ สุดท้ายพวกนั้นก็เซ็นใบลาออกไปเลย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นข่าวอีกแล้วนะ เดินเข้ามาก็มีคนมอง มองทำไมกันฉันเพิ่งโดนรุมเข้าโรงพยาบาลมาเองนะ สงสารฉันหรอหรือไม่ใช่ พอเข้าห้องเรียนมีนก็มาทัก

"ไบร์ท เธอเป็นยังไงบ้าง" มีนทำหน้าสงสาร

"อ่อ ดีขึ้นแล้วละ" ฉันยิ้มให้

"ไม่เป็นไรมากใช่มั้ย"

"จ้า แต่ก็นิดหน่อยอ่ัะนะ"

"เธอถึกมากเลย โดนพวกนั้นต่อยด้วยนี่"

"อ่าใช่" ฉันคุยกับมีนเสร็จก็เข้าไปห้องสมุดดีก่า อยากหาอะไรอ่าน นึกไงไม่รู้เนี่ย ฉันเดินมาแถวๆมุมท่องเที่ยว เปิดดูไปเรื่อย ภาพสวยดีอยากไปอ่ะ เดินไปมุมนิยาย โฮกกก! ไม่น่าเชื่อที่โรงเรียนเรามีนิยายด้วยหรอ ต้องหยิบไปอ่านบ้างละ ว่าแล้วฉันก็มองหาหนังสือที่สนใจ โอ๊ะ! เขา..ซีเคริล ถัดจากชั้นนี้ไปเอง เขาก็มาหาหนังสือเหมือนกันหรอเนี่ย ว่าแล้วก็หยิบนิยายใส่มือ 2-3 เล่ม แล้วเดินไปมุมที่ซีเคริลดูหนังสืออยู่ จะทักดีมั้ยยยยย

"เธอ..มาที่แบบนี้ด้วยหรอ" ซีเคริลทักฉันก่อน เอ่อ...ทักหรือป่าวนะแบบนี้

"อื้อ ทำไมละ คิดว่าฉันไม่เคยเข้ารึไง"

"ใช่!"

"หืม? นายรู้ได้ไง"

"..."

"นี่ เงียบทำไม"

"เธอหายดีแล้วหรอ" เอ่อ..สนใจที่ฉันพูดเมื่อกี้นี้มั้ยเนี่ย

"เอ่อ..ดีขึ้นแล้ว"

"หรอ เมื่อวันก่อนแม่เธอมาโวยโรงเรียน"

"ห๊ะ! นายก็รู้หรอ" ฉันตะเบงเสียงด้วยความตกใจ จนคนอื่นแถวนั้นหันมามอง ฉันหันไปไหว้ขอโทษ

"เบาๆหน่อยก็ดีนะ เธอก็รู้ว่าห้องสมุดนะ ห้ามเสียงดัง" เอ่อ..รู้น่า แต่มันเผลอ

"รู้น่า" เขาไม่พูดอะไรต่อ แล้วเดินหยิบหนังสือเล่มหนึ่งเดินสวนทางไป เอ่อ...จะไปก็บอกกันบ้างก็ได้

"ไปละ" เขาหันมาพูดแล้วเดินออกจากมุมนี้ เมื่อกี้เขาอ่านใจฉันหรอ????

บ้ารึป่าวเนี่ย ฉันตกหลุมรักนาย ได้ยังไงกันเนี่ย เย็นชาซะแบบนี้เนี่ย มีคนชอบตั้งมากมายแต่ปฎิเสธหมดทุกคน ฉันยังไม่เคยเห็นแฟนสักคนของเขาเลย คนแรกจะมีรึป่าวนะ เฮ้อ...ไปอ่านนิยายดีก่า