อาเมะจัง:)

10.0

เขียนโดย อาเมะจัง

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.18 น.

  5 chapter 1
  1 วิจารณ์
  8,237 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) พยาบาลคนพิเศษ:))

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

// พยาบาลพิเศษของยูตะ ^^//

      07.00am !! อาเมะจัง

      แม่ๆๆๆๆ หนูไปก่อนน้าาาาาคร่ะะ

เช้าวันนี้ภาระกิจสำคัญของฉันคือจักรยานรับส่ง ^____^

เห้อ ^_____^ ปั่นจักรยานริมทะเลนี่มันดจริงๆเลยนะ รู้สึกสดชื่นจังอ่าาาาาา

>>ฉันปั่นจักรยานเพื่อมุ่งตรงไปยังบ้านของยูตะ นี่หละภาระกิจพิเศษของฉันหละ<<

 กรี๊ง!!!!!  กรี๊ง!!!!

ยูตะ!!!ยูตะ!!!   ?????>>ไม่มีเสียงตอบรับ บ้านเงียบสนิทแต่ไฟเปิดทั้งบ้านเลยนะ ยังไม่ตื่นรึไงกัน?<<

 ยูตะ!!นี่ไปโรงเรียนกันเถอะ พี่สายละนะ >< นี่ๆ ถ้านายไม่ออกมาพี่จะเข้าละนะ >>เงียบจ้าา<<

เข้าไปหละนะ แปลกแหะ หายไปไหนกันถ้าฉันเป็นโจรหมอนี่โดนยกเค้าหมดบ้านแน่ ว่าแต่บ้านสวยเชียว555 

 เย้ยย นอกเรื่องละฉัน อยู่ตะนี่นายอยู่ไหนอะ>> เสียงไอแคลกๆ ??<<

ห้องนี่หรอ? ยูตะ เป็นอะไรรึป่าว พี่เข้าไปละนะ 

เด็กน้อยนอนซมตัวงอด้วยชุดเสื้อผ้าตัวเดิมที่ชื้นฝนเมื่อวานหรอเนี้ย โถ่ยูตะ อย่างน้อยนายก็น่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้านะ//ฉันเดินเข้าไปพลางบ่นเด็กน้อยที่นอนขดนิ่งอยู่บนเตียง แต่เมือเอื้อมมือไปโดนตัวเด็กน้อย เย้ย ตัวร้องจี๊เลยอะ<<

ยูตะตัวร้อนขนาดนี้ไปหาหมอเถอะนะ เดี๋ยวพี่พาไปเองนะ 

ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรผมโอเค //เด็กน้อยตอบมาด้วยเสียงแหบเบา  ง้อ>< ใครจะเชื่อว่าไม่เป็นไรได้หละ

ยูตะเหงื่อท่วมไปหมดทำไมที่บ้านถึงไม่มีใครสักคนเลยนะ นายอยู่แบบนี้คนเดียวรึไงกัน ไปหาหมอเถอะยูตะ //ฉันพูดด้วยความเป็นห่วงรู้สึกผิดเหมือนทำให้เค้าป่วย แต่ก็แอบดุที่เด็กน้อยดื้อจริงๆเลย ><//

 พี่ครับผมหิวน้ำ -_-

โอเคได้เลย แป๊ปนะ นี่ที่บ้านเรามียาสามัญประจำบ้านรึป่าว // เอาหละยูตะในเมื่อไม่ไปหาหมอพี่จะเป็นพยาบาลเฉพาะกิจละนะ หึๆ //ฉันเดินไปทั่วบ้านเพื่อหายาลดไข้และเตรียมอาหารให้กับอยู่ตะ เพราะเค้าหนะช่วยเหลือฉันไว้ ยูตะพี่จะดูแลเราเองนะ ><//

ยูตะ ไหวมั๊ย นี่ๆน้ำดื่มน้ำแล้วไปกินข้าวกันนะ พี่ทำให้อร่อยม๊ากกกมาก จริงๆนะ ^____^

ไหนๆเอ่ๆๆ วันนี้อยากเห็นยิ้มเธอจังยิ้มหน่อยสิยูตะ // เห้อ555 ยิ้มจริงๆด้วย เด็กน้อยยูตะ//

ป่ะค่อยๆลุกขึ้นนะเดี๋ยวพี่จะประคองเธอเอง^^

หื้มม ตัวร้อนจังพอไหวนะยูตะกินข้าวกินยาพี่จะไปตามคนมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นะ //ฉันพูดพร้อมพายูตะมานั่งเพื่อที่จะไปหาคนมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เด็กน้อย//

พี่อาเมะ !!! เดี๋ยว!! เดี๋ยวครับพี่อย่าไปเลยนะ ผมอยากให้พี่ดูแลผมมากกว่า เป็นพยาบาลให้ผมเถอะนะครับ

เย้ยย ไอเด็กคนนี้ เห้ออ โอเคไม่ไปก็ไม่ไป งั้นกินข้าวกินยาเถอะนะยูตะ กินเยอะๆนะ^^

ครับผมจะกินให้อร่อยเลย คุณพยาบาลอย่าพึ่งไปไหนนะครับ //เด็กน้อยพูดพร้อมส่งสายตาออดอ้อนและยิ้มหวานเหมือนเด็ก//

                         นี่ฉันเป็นพยาบาลเด็กหรอเนี้ย >< ได้เล้ยยเด็กน้อยยูตะ

 

 

  

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา