When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน

จบการศึกษา
วันนี้เป็นวันที่ทุกคนรอคอยมา6ปีเต็ม คือวันที่ทุกคนเสียใจและดีใจที่สุดเสียใจคือต้องจากเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา6ปี ดีใจคือเราได้ประสบความสำเร็จมาครึ่งนึงแล้ว   คือวันปัจฉิมนิเทศ ฉันกับไม้จบม.6แล้วค่ะ ทุกคนเรา2คนดีใจมาก แต่วันปัีจฉิมนิเทศนี่ถือเป็นวันที่พวกเราเหนื่อยที่สุดเพราะมีทั้งรุ่นน้องเอาดอกไม้มาให้ขอถ่ายรูปโดยเฉพาะไม้ที่ดูจะเหนื่อยมากที่สุด
"ไม้ นายไหวไหมหน้านายซีดมากนะ ไปนั่งพักก่อนไหม''ฉันเดินเข้าไปถามไม้
''อืม ฉันไหวนะเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ดูหน้าเธอก่อนเถอะ''ไม้พูดพรางเอามือมาจับที่หน้าฉัน
''ฉันไม่เป็นอะไรหรอกนายไปนั่งพักได้แล้วไป''ฉันพูดพรางทำท่าเหมือนจะไล่เขา
''เอ่อ ไอ้ไม้ไปพกัเถอะว่ะ หน้าแกมันดูไม่จืดยังไงไม่้รู้''เอ็มที่อยู่ข้างๆไม้พูดขึ้นด้วยท่าทางเป็นห่วงเพื่อน
''โอเคๆ ฉันไปก็ได้''ไม้พูด
''เอ่อ เดี็ยวฉันพานายไปเองมานี่''ฉันพยุงไม้ออกมาท่ามกลางรุ่้นน้องที่มาขอถ่ายรูปด้วย
''พี่ไม้ค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยได้ไหมค่ะ''มีน้องคนหนึ่งเข้ามาขอถ่ายรูปไม้
''เอ่อ..น้องค่ะคือตอนนี้ไม้ไม่สบาย พี่ขอพาไม้ไปพักก่อนนะ ถ้าไม้หายแล้วพี่จะให้มาถ่ายรูปกับพี่ไม้นะจ้ะ''ฉันตอบพร้อมยิ้มบางๆให้น้องคนนั้น
''เอ่อ พี่คือพีุ่ยุ้ยใช่ไหมค่ะ แฟนพี่ไม้อ่ะค่ะ''น้องถาม
''เอ่อ ใช่จ้ะ ทำไมเหรอ''
''เ่อคือหนูเป็นเอฟซีีพี่อ่ะค่ะ ขอถ่ายรุปด้วยได้ไหมค่ะ''
''เอ่อ  ได้จ้ะแต่เร็วหน่อยนะ เดี๋ยวพี่ไม้จะเป็นลมก่อน''ฉันตอบตกลงกับน้องคนนั้นพร้อมรีบถ่ายรูปและพยุงไม้ไปนั่ง
''นี่ ไม้ไหวป่ะ เอายาดมไหมเดี๋ยวฉันให้รุ่นน้องไปหามาให้ แสดงว่าเหมือนคืนนายนอนดึกมาไปใช่ไหม เนี้ย ?''
''ก็ไม่ดึกเท่าไหร่ พอดีฉันอ่านหนังสืออ่ะ''
''ไม่ต้องมาทำหน้าตาน่าสงสารเลย บอกแล้วไงว่าอย่านอนดึกเห็นไหมเกือบเป็นลมแล้วไหมล่ะ''
''ผมขอโทษครับ สัญญาจะไม่นอนดึกอีกแล้ว''ไ้ม้ยิ้มบางๆ
''จ้าา''ฉันกับไม้นั่งอยุ่ตรงนานประมาณ1ชั่วโมง แล้วก็เข้าไปทำพิธีในหอประชุมจนเสร็จดีนะที่ไม้เอารถมาไม่งั้นฉันได้หอบของขวัญ ดอกไม้ขนมเต็มมือแน่นี่ยังไม่ร่วมของไม้นะ เยอะมากอ่ะ
''ไม้เปิดประตูหน่อย ฉันหนักมากเลย''
''โอเค เอามานี่เดี๋ยวฉันจะเอาของใส่รถ''
''แวะกินอะไรก่อนไหมล่ะ''ไม้หันมาถามฉัน
''อืม ก็ดีนะ แวะห้างแถวนี้ก็ได้''
''อืมดีเลย ฉันได้ยินข่าวว่าไอ้เอ็มมากินข้าวแถวนี้พอดีเลย''
ฉันกับไม้เข้ามาแวะที่ห้างแห่งหนึ่งเพื่อที่รับประทานอาหาร ฉันกับไม้ก็ไปเจอกับพวกของเอ็มเข้า
''แม้ไอ้ไม้นี่แกมาทำอะไรที่นี่ว่ะ''เอ็มแซว
''พอดียุ้ยหิวข้าวนะเลยพามากินข้าว''
''อืมม งั้นไปกินพร้อมพวกฉันเลยก็ได้นะ พวกฉันว่าจะไปหาอะไรกินพอดี''เอ็มพูดขึ้น พร้อมเดินนนำหน้าไป
พวกเราแวะกินmkการที่พวกไม้ร่วมตัวแล้วเดินเข้าไปในร้านนั้นมันทำให้สาวๆในร้านแทบกรี๊ดแต่ดีที่พวกเขาพาแฟนมาด้วย ไ่งั้นมันจะมากไปกว่านี้
''ไม้ พี่เยอร์บอกว่าอีกประมาณ1เดือนพี่ธิชาจะคลอดอ่ะ''
''งั้นก็แสดงว่าพี่รันต้องคลอดพร้อมกันนะสิ''
''อืมน่าจะใช่นะ''
''เฮ้ย นี่พวกแกแก่จนจะมีหลานแล้วเหรอนี่''เอ็มแซว
''ใช่ๆครับ พี่ไม้กับพี่ยุ้ย แก่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ''
''นี่ ไอ้บ้าพวกฉันพึ่งจะ19เองนะโว้ยย ไม่แก่ซะหน่อย เพียงแค่พวกพี่ฉันอายุมากกว่าพวกฉันเท่านั้นเอง เลยมีลูกเร็ว''
หลังจากที่จบบทสนทนาไม้เอ็มแล้วก็น้องจิน เราก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านฉันกับไม้ถึงบ้านแล้วก็ต่างเหนื่อย ไม้เข้าไปอาบน้ำ่ก่อนฉัน
เวลาผ่านไปแล้วเหลือเกินอีกไม่กี่วันพี่รันกับพี่ธิชาก็จะคลอดแล้ว ฉันกับไม้ตื่นเ้ต้นยิ่งกว่าพี่มีนกับพี่เยอร์อีก
''นี่ พวกแก2คนอ่ะ ออกไปห่างจากเตียงภรรยาของพวกฉันได้แล้วนะ''พี่มีนพูดขึ้น
''แม้พี่มีน ก้ฉันจะมีหลานทั้งทีก็ขอเห้อหน่อยเหอะ''ฉันหันไปแขวะพี่มีน
''พวกแกก็รีบมีสิ''พี่เยอร์พูดขึ้นลอย
''โห พี่เยอร์ครับเดี๋ยวอีก2ปีพวกผมมีแน่นอนครับ''
''นี่นาย นายถามฉันแล้วเหรอ ว่าพร้อมรึเปล่า''
''ไม่รู้แหละ แต่ฉันพร้อมแล้ว''
ตอนนี้พี่รันกับพี่ธิชาคลอดแล้วเราได้หลา่นหญิง1ชาย1ค่ะ ทั้ง2คนมีหน้าตาน่ารักมากๆ และตอนนี้ก็ผ่านไป2ปีแล้ว ฉันกับไม้ก็แต่งงานกันเรียบร้อยแล้วค่ะ เรามีความสุขมากไม้กับเพื่อนก็สังสรรค์กันปกติค่ะ แต่ว่าก็น้อยลงนิดหนึ่งพอต่างคนต่างก็แต่งงานแล้ว แต่เหลือน้องจินคนเดียวที่ยังไม่แต่งงานคิๆ><'
ยังไม่จบนะค่ะรอติดตามต่ออีกในตอนที่20นะค่ะ รับรอสนุกแน่ค่ะ แต่อีก2ตอนก็คงจะจบแล้ว เฮ้อ~รู้สึกแปลกนะค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ><'