When she is in love. เมื่อไหร่เธอจะรักกัน

ของขวัญวันเกิด

วันนี้เป้นวันที่13 กุมภาพันธ์เป็นวันเกิดของฉันเองแหละ><'

''ไม้ วันนี้วันอะไรจำได้ไหม ? ''ฉันถามไม้ เขากำลังกินข้าวอยู่

''วันนี้วันเสาร์ไง ทำไมเหรอ ? ''

''เปล่าหรอก ไ่ม่มีอะไร''นี่!!! อะไรเนี้ย งานวันเกิดคู่หมั้นตัวเองยังจำไม่ได้เหรอเนี้ยย นายนี่มัน//คิดในใจ

''วันนี้เราไปเที่ยวกันไหม ยุ้ย วันนี้วันเสาร์''

''อืม ไปก็ได้''

''เป็นอะไร งอนฉันเหรอ''ไม้หันหน้ามาถามฉัน

''ป่าวนิ ไ่ม่มีอะไำร''

หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จก็ออกไปเที่ยวห้างแห่งหนึ่ง วันนี้ห้างดูคนไม่ค่อยเยอะนะ น้อยลงแต่ก็ไม่ถือว่าน้อยมาก

''เอ่อ..ยุ้ยเดี๋ยวไม้มานะรอแปปนึง''

ฉันรอไม้นานมากประมาณ20นาที อยุ่ก็มีเสียงเพลงดังขึ้น และฉันหันไปเห็นบางอย่างเป็นวีดีโอที่มีรูปแันกับไม้ ฉันยืนดูอยู่สักพัก และฉันเห็นไม้เดินออกมาพร้อมดอกไม้ 1ช่อ

''ยุ้ย แต่งงานกับไม้นะ''ไม้คุกเข่าลง

''ไ้้ม้นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ''

''ยุ้ย ไม่ได้ฝันไปหรอก นี่คือเรื่องจริง''

ฉันอึ้งประมาณ10วินาที

''แต่งงานกับไม้นะ''ไม้ถามอีกครั้ง

''ตกลง''

ไม้กอดฉัน

''ไม้รักยุ้ยนะ''

''ยุ้ยก็รักไม้นะ ปล่อยยุ้ยก่อนเถอะคนมองยุ้ยหมดแล้ว''

หลังจากนัี้นพวกเราเดินทางกลับบ้านเพื่ิอไปบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ ซึ่งพ่อแม่รู้เรื่องนี้มานานแล้วและพ่อแม่เรา2คนก็โอเคแล้วด้วย

''ไม้รู้ไหม วันนี้วันเกิดยุ้ยนะ''

''ไม้รู้ ก็นี่ไงของขวัญวันเกิดที่ไม้ให้ยุ้ยอ่ะ ยุ้ยชอบไหมล่ะ''

''ชอบสิ ยุ้ยชอบมาก ไม้รู้ไหมนี่คือของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับยุ้ยเลยนะ ไม้คือของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับยุ้ย ยุ้ยรักไม้มากๆนะ''

''ไม้ก็รักยุ้ยนะ''ไม้จูบฉัน ในเวลานั้นฉันอึ้งมากเพราะนั้นคือจูบแรกของฉัน

เช้าวันต่ิอมาฉันกับไม้ตื่นแต่เช้าเพื่อไปจัดหาสถานที่เพื่อเตรียมจัดงานแต่งงงานในเดือนหน้า ฉันกับไม้ทะเลาะกันอยู่หลายครั้งทั้งการเลือกสถานที่การเลือกชุด  ฉันเลือกชุดนั้นไม้ก็ว่าโป๊ ชุดนั้นก็สั้นไปโน่นนี้เยอะแยะมากมาย สุดท้ายเราก็ได้ชุดเจ้าบ่าว-สาวที่สวยและดูเท่มากด้วยแหละ

''ไม้ฉันว่าเราไปหาซื้อของกันเถอะ ฉันอยากไปช็อปปิ้งอ่ะ น้าา''

''อ่าๆ ก็ได้ แต่เธอต้องหอมแก้มฉันก่อนไม่งั้นฉันไม่พาเธอไป''ไม้ทำแก้มป่องๆ

จุ้ปปป ฉันหอมแก้มไม้

''พอใจยังค่ะ พาไปเที่ยวนะ''

''โอเค ครับ ป่ะเราไปกันเถอะ''

ฉันกับไม้ไปที่ห้างแห่งหนึ่งเพื่อไปซื้อของ เราซื้อของที่ห้างนั่นเป็นเวาล2ชั่วโมงกว่า

''นี่ ยุ้ยฉันเหนื่อยแล้วนะ ของเต็มมือแล้วนะ''ไม้บ่น

''น้าา  อีกแปปเดียวนะ''

''อ่าๆ โอเค''

หลังจากที่เราเดินต่ออีก25นาที ฉันเห็นอาการไม้เริ่มไม่ไหวแล้ว ฉันเลยยอมกลับบ้าน

''ว่าไงจ้ะ ลูกๆไปหาสถานที่แต่งงานเป็นไงบ้าง''น้านิดถาม

''เหนื่อยมากเลยครับแม่  ยุ้ยอ่ะแหละพาแวะห้างอีกไม้เมื่อยหมดแล้ว''ไม้ทำหน้าตาใกล้ตาย

''นี่นายทีหลังฉันไปคนเดียวก็ได้ชิ นายไม่ต้องไปกับฉันหรอก''ฉันรีบวิ่งขึ้นบนบ้าน อะไรเนี้ยแค่พาไปซื้อของแค่นิทำเป็นบ่น ฉันน้อยใจนะโว้ยย

''ยุ้ย ยุ้ย ยุ้ย เปิดประตูให้ฉันหน่อย''

ฉันนิ่งเงียบไม่ยอมไปเปิดประตูให้ไม้

''ถ้าไม่เปิดฉันเอากุญแจมาเปิดเองนะ แล้วถ้าฉันเข้าไปได้มีเรื่องแน่ เปิดนะยุ้ย''

ฉันลุกไปเปิดประตูให้เขา

''ยุ้ย เธอโกธรอะไรฉันหา คนดี''ไม้เดินมากอดทางด้านหลังของฉัน

''ไม่ต้องเลยนะไม้ นายนั้นแหละ แค่พาฉันไปซื้อของแค่เนี้ยทำไมต้องบ่นด้วย ทำเพื่อฉันแค่นี้ไม่ได้เหรอหา ชิ!''

''ก็ฉันเหนื่อยจริงๆนะ''

''เหอะ!''

''อย่าโกธรไม้นะครับ นะครับที่รัก คนดีของไม้''ไม้หอมแก้มทีนึง

''อ่าๆ ก็ได้ฉันให้อภัยนาย'' ทำไมฉันต้องอ่อนไหวให้เขาทุกทีเลยนะ

โปรดติดตามตอนต่อไป ตอนแรกเดียร์ว่าจะตอนที่22แล้วจบเลย แต่ว่าเดียร์เพิ่มให้อีก1ตอนแล้วกันนะค่ะ เห็นว่าคนเข้ามาอ่านเยอะ แล้วเพื่อนเดียร์ก็ชอบด้วย