อุ่นรักรสซ่า
-
เขียนโดย อนันโย
วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.45 น.
4 ตอน
0 วิจารณ์
7,375 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) 4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ไป ไปเข้าแถวของเธอได้แล้ว” อาจารย์ที่ปรึกษาบอกอย่างระอาและส่ายหน้าปลงๆ ว่าเขาจะต้องเจอกับเด็กแปลกๆแบบนี้กับห้องที่ส่อแววมีปัญหาอีกแล้ว
อรเดินเข้าไปต่อท้ายแถวแล้วนั่งขัดสมาธิก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานอย่างกับว่ามันเอร็ดอร่อยนักหนา เธอรู้สึกเสียเปรียบยังไงไม่รู้
“มันไม่น่าเป็นแบบนี้เลย ใครอยากจะเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะกัน
พ้นช่วงทานอาหารเย็นไปก็เป็นเวลาประชุมทำวัด แล้วต่อด้วยเดินจงกลม กว่าจะเสร็จก็เป็นเวลา 4 ทุ่มกว่า นักศึกษาหลายคนตัดสิ้นใจอาบน้ำใหม่เพราะอากาศช่วงเย็นร้อนอบอ้าวเหมือนฝนจะตก ไม่นานเม็ดฝนไล่ช้างก็เทกระหน่ำลงมาทำให้อากาศตอนนี้หนาวเย็นขึ้น
อรยืนมองเม็ดฝนที่กระทบไหลลงมาบนประตูกระจกบานเลื่อน คิดว่าโชคดีจริงๆที่เอาผ้าห่มมาด้วย เธอยิ้มให้กับสายฝนแล้วจึงเดินกลับไปบริเวณที่ปูผ้านอนผืนหนานุ่มกับผ้าห่มอุ่นไว้คอยท่า
“ฮิ ฮิ อุ่นดีแหะ” เธอรำพึงออกอย่างเป็นสุข
แล้วเธอก็ผลิกตัวไปเห็นเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆขดตัวหลับอยู่ เมื่อหันไปอีกข้างก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน เธอขมวดคิ้วนิ่วหน้าคิดอยู่สักครู่ แล้วจึงลุกขึ้นนั่งมองซ้ายขวา จึงตัดสินใจสะกิดเพื่อนทั้งสองคน
“ถ้าพวกเธอไม่รังเกียจ เข้ามานอนกับเราใต้ผ้าห่มก็ได้” อรกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“จะดีหรือ เกรงใจน่ะ” หญิงสาวผมยาวตรงท่าทางเรียบร้อยเอ่ยเกรงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก หลายคนเบียดๆกันอุ่นดี” อรยิ้มอีก แล้วกางผ้าห่มที่กว้างใหญ่ออกคลุมร่างเพื่อนใหม่ทั้งสอง
“ขอบใจนะ” หญิงสาวร่างท้วมเล็กน้อยแต่น่ารักเอ่ยเสียงใสๆออกมา
“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ เราชื่อ ฝุ่น ส่วนคนนั้นชื่อ จ๋า” หญิงสาวผมยาวแนะนำตัวเองกับเพื่อนให้อรได้รู้จัก
“เราชื่อ อรธิวา เรียกอรเฉยๆก็ได้...เออ พวกเธออยู่ห้องเดียวกับเราหรือ?” อรลุ้นคำตอบจากเพื่อนใหม่อย่างจดจ่อ
“อืม พวกเราอยู่ห้องเดียวกัน”
“Yes!! Yes!!” อรร้องแขนทั้งสองข้างกำมัดอย่างสะใจ เพื่อนทั้งสองงุนงงกับพฤติกรรมของเธอ
“อรเป็นอะไร” จ๋าถามกลัวๆ
“ก็ดีใจนะซิ รู้ไหมเราพึ่งจะได้พบเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกันครั้งแรกนี้แหละ” อรกล่าวอย่างปลาบปลื้ม
“แต่พวกเรารู้จักเธอตั้งแต่วิ่งขึ้นมาบนรถแล้วนะ” ฝุ่นตอบยิ้มๆ
“ง่ะ อย่าพูดถึงมันเลย ลืมๆมันไปซะเถอะ น่าขายหน้าจะตาย” อรเบ้ปากอย่างเง้างอน
“ฮิ ฮิ แต่ทุกคนก็จำเธอได้เป็นคนแรกล่ะ” จ๋าหัวเราะขบขันกับท่าทางของเธอ
“แหม แน่ซิ เป็นใครก็จำได้ มียัยเป๋อหลือเซ่อซ่าตกรถอยู่คนเดียวนิ” อรกล่าวงอนๆทำจมูกย่นใส่ทั้งสองจึงหัวเราะคิก
แล้วต่างคนก็ต่างเล่าเรื่องราวของตัวเองจนกระทั้งผล่อยหลับกันไป
.................................................
ฮือ ตอนนี้สั้นไปหน่อยขอโทษนะ
อรเดินเข้าไปต่อท้ายแถวแล้วนั่งขัดสมาธิก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานอย่างกับว่ามันเอร็ดอร่อยนักหนา เธอรู้สึกเสียเปรียบยังไงไม่รู้
“มันไม่น่าเป็นแบบนี้เลย ใครอยากจะเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะกัน
พ้นช่วงทานอาหารเย็นไปก็เป็นเวลาประชุมทำวัด แล้วต่อด้วยเดินจงกลม กว่าจะเสร็จก็เป็นเวลา 4 ทุ่มกว่า นักศึกษาหลายคนตัดสิ้นใจอาบน้ำใหม่เพราะอากาศช่วงเย็นร้อนอบอ้าวเหมือนฝนจะตก ไม่นานเม็ดฝนไล่ช้างก็เทกระหน่ำลงมาทำให้อากาศตอนนี้หนาวเย็นขึ้น
อรยืนมองเม็ดฝนที่กระทบไหลลงมาบนประตูกระจกบานเลื่อน คิดว่าโชคดีจริงๆที่เอาผ้าห่มมาด้วย เธอยิ้มให้กับสายฝนแล้วจึงเดินกลับไปบริเวณที่ปูผ้านอนผืนหนานุ่มกับผ้าห่มอุ่นไว้คอยท่า
“ฮิ ฮิ อุ่นดีแหะ” เธอรำพึงออกอย่างเป็นสุข
แล้วเธอก็ผลิกตัวไปเห็นเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆขดตัวหลับอยู่ เมื่อหันไปอีกข้างก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน เธอขมวดคิ้วนิ่วหน้าคิดอยู่สักครู่ แล้วจึงลุกขึ้นนั่งมองซ้ายขวา จึงตัดสินใจสะกิดเพื่อนทั้งสองคน
“ถ้าพวกเธอไม่รังเกียจ เข้ามานอนกับเราใต้ผ้าห่มก็ได้” อรกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“จะดีหรือ เกรงใจน่ะ” หญิงสาวผมยาวตรงท่าทางเรียบร้อยเอ่ยเกรงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก หลายคนเบียดๆกันอุ่นดี” อรยิ้มอีก แล้วกางผ้าห่มที่กว้างใหญ่ออกคลุมร่างเพื่อนใหม่ทั้งสอง
“ขอบใจนะ” หญิงสาวร่างท้วมเล็กน้อยแต่น่ารักเอ่ยเสียงใสๆออกมา
“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ เราชื่อ ฝุ่น ส่วนคนนั้นชื่อ จ๋า” หญิงสาวผมยาวแนะนำตัวเองกับเพื่อนให้อรได้รู้จัก
“เราชื่อ อรธิวา เรียกอรเฉยๆก็ได้...เออ พวกเธออยู่ห้องเดียวกับเราหรือ?” อรลุ้นคำตอบจากเพื่อนใหม่อย่างจดจ่อ
“อืม พวกเราอยู่ห้องเดียวกัน”
“Yes!! Yes!!” อรร้องแขนทั้งสองข้างกำมัดอย่างสะใจ เพื่อนทั้งสองงุนงงกับพฤติกรรมของเธอ
“อรเป็นอะไร” จ๋าถามกลัวๆ
“ก็ดีใจนะซิ รู้ไหมเราพึ่งจะได้พบเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกันครั้งแรกนี้แหละ” อรกล่าวอย่างปลาบปลื้ม
“แต่พวกเรารู้จักเธอตั้งแต่วิ่งขึ้นมาบนรถแล้วนะ” ฝุ่นตอบยิ้มๆ
“ง่ะ อย่าพูดถึงมันเลย ลืมๆมันไปซะเถอะ น่าขายหน้าจะตาย” อรเบ้ปากอย่างเง้างอน
“ฮิ ฮิ แต่ทุกคนก็จำเธอได้เป็นคนแรกล่ะ” จ๋าหัวเราะขบขันกับท่าทางของเธอ
“แหม แน่ซิ เป็นใครก็จำได้ มียัยเป๋อหลือเซ่อซ่าตกรถอยู่คนเดียวนิ” อรกล่าวงอนๆทำจมูกย่นใส่ทั้งสองจึงหัวเราะคิก
แล้วต่างคนก็ต่างเล่าเรื่องราวของตัวเองจนกระทั้งผล่อยหลับกันไป
.................................................
ฮือ ตอนนี้สั้นไปหน่อยขอโทษนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ