รักพลิกล็อคจับหัวใจนายจอมยุ่ง!

   chapter 1.

คู่หมั้น!?

     "ไม่!!!"

     ฉันตะโกนสุดเสียงพรางตบโต๊ะถี่ๆ แสดงถึงความไม่พอใจของตน จู่ๆ แม่ก็เรียกฉันให้ไปหาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย พอฉันเดินเข้าไปหาท่านในห้องก็ต้องพบเจอกับตาลุงหน้าตาแก่ๆ อ้วนลงพุง สวมเสื้อสูท มือแต่ละข้างเต็มไปด้วยแหวนทอง ส่วนคอก็เต็มไปด้วยทองหลายเส้น แถมแต่ละเส้นเป้งๆ ทั้งนั้น(ลุงแกจะอวดทำไปทำมะเขืออะไรฟ่ะ) แถมหน้าตาก็...ยังกับไปตกถังขี้มางั้นแหละ(เยิ่นซะ =_=;;)

     "ใจเย็นๆ สิลูก มันเสียมารยาทนะ คุณเหลนยังนั่งหัวโด่อยู่เลย!" แม่เอ็ดฉันเบาๆ ให้ตายสิ...ใครก็ได้บอกฉันทีว่านี่มันชื่อคนจริงๆ เหรอ?

     "ไม่เป็นไรครับคุณแม่ น้องคริสเขาอาจจะยังไม่พร้อมก็ได้ ^w^" พอตาลุงนั่นพูดจบก็หันมาส่งยิ้มยิงฟันให้ฉัน...โอ้ย ผักชียังติดอยู่ตรงซอกฟันอยู่เล้ยย ลุงเอ๋ย แล้วเมื่อกี้มาเรียกแม่ฉันว่าคุณแม่ทำไมย่ะ :'(

     "ไม่รู้ไม่สน! ยังไงหนูก็ไม่แต่งกับตาลุงหัวล้านนี่หรอกนะ :'(" ฉันพูดพลางชี้หน้าไปที่ตาลุงนั่น

     "คริสตัล!!" แม่เริ่มขึ้นเสียงกับฉัน แต่ใครสนกันล่ะ :'p

     "เอ่อ ไม่เป็นไรครับคุณแม่ น้องคริสเขาคงยังไม่พร้อมจริงๆ เอาเป็นว่าผมคงไม่ขอรบกวนอยู่ต่อแล้วล่ะครับ ^_^;;" ตาลุงนั่นพูดพร้อมยิ้มแหย่ๆ ไปทางแม่ฉัน 
     "เอ่อ งั้นเหรอค่ะ...งั้นก็สวัสดีค่ะ ^o^;;" 

     "ค...ครับ"

     ตอนนี้ตาลุงนั่นเดินออกไปแล้ว...ใช่ออกไปแล้ว...แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะเจอกับปัญหาของจริง! 

     "ยัยคริสตัส! นี่แกทำบ้าอะไรของแกย่ะ!" จากที่ตอนๆ แรกๆ เปรียบเสมือนนางฟ้าผู้แสนใจดี บัดนี้ได้กลายร่างเป็นปีศาจสาวสุดแสนจะ...แรง!!

     "แล้วแม่ล่ะ คิดบ้าอะไรอยู่ จู่ๆ ก็จับคริสหมั้นกับตาลุงนั่นน่ะ!" ฉันตะโกนกลับออกไป แทบจะทันที ฉันก็อยู่ของฉันดีๆ แล้วนะ แถบไม่ได้ไปสร้างปัญหาให้ใครที่ไหนเลย! (จริงๆ นะเออ!)

     "เฮอะ! แกนี่ไม่มีสมองคิดเลยรึไงฮะ! ก็ถ้าแก่แต่งงานกับตาลุงนั่นแกก็จะได้ทั้งเงินทั้งอำนาจ แถมยังได้ชื่อเสียงอีกต่างหาก" แม่ฉันพูดพลางเอานิ้วอันเรียวยาวมาจิ้มๆ อยู่บนหัวฉัน ถ้าเอาตรงๆ แบบที่แม่ฉันชอบพูดล่ะก็คงจะประมาณว่า 'อย่าโง่สิย่ะ เหยื่อดีๆ แบบนี้หาได้ง่ายๆ ที่ไหน ถึงหน้าตาจะโครตอุบาทว์ แต่แกก็ยังได้ชื่อเสียงเงินทองนะย่ะ!!'
     "ถ้าแม่อยากได้ แม่ก็ไปแต่งกับตาลุงนั่นเองดิ คริสไม่เอาด้วยหรอกนะ หน้าตายังกับเขื่อนกั้นน้ำ :'("

     "นั่นมันเรื่องของแก ไม่เกี่ยวกับฉันอีกสองอาทิตย์แกจะต้องหมั่นกับคุณเหลน!! และนี่คือคำขาดของฉัน!" 

     "เฮ้ย ทำงี้ได้ไงอ่ะแม่ คริสไม่ยอมนะๆ ...T^T" ฉันว่าพลางยืนดีดดิ้นเหมือนปลาที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ เอ๊ะ! ว่าแต่ปลามันหายใจได้ด้วยเรอะ!? เอ่อ...ช่างมันเถอะ -..-''

     "อะไรของแก ยอมๆ เขาไปเถอะน่า ยังไงๆ ซะ ชาตินี้ทั้งชาติแกก็หาสามีไม่ได้อยู่แล้ว แม่ฟังธง! :'))" แม่ฉันพูดพลางส่งยิ้มชั่วร้ายมาให้...โหดร้ายอ่ะ ;'((

     "แม่! ยังไงคริสก็เป็นผู้หญิงนะ...ไม่ว่าจะยังไงคริสก็ต้องหาสามีที่ดีได้อยู่แล้วล่ะ!" ฉันรีบตอบกลับแบบด่วน ฉันเป็นคนที่ชอบพูดตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม แต่ถึงจะอย่างนั้นก็ยังมีคนมาจีบฉันอยู่บ้างเหมือนกันน่า(ถึงจะไม่หล่อเข้าขั้นก็เหอะ =^=;;)

     "อ้อ เหรอ...ถ้างั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ :'))" จู่ๆ แม่ฉันก็เริ่มพูดอะไรแปลกๆ ออกมาทำเอาฉันงี้ขนลุกซุ่เลย =_=;;

     "อ-อะไรล่ะ ไม่เอาหรอก ถ้าเกิดแม่ทำอะไรพิเรนทร์ๆ ขึ้นมาคริสก็ซวยอ่ะดิ =^=;;" ฉันถามพลางส่งสายตาขู่

     โป๊ก!

     "โอ้ย! นี่แม่เขกหัวคริสทำไมเนี่ย!? รู้ไหมว่ามันเจ็บน่ะ ;'((" ฉันพูดพลางเอามือลูปหัวตัวเองป้อยๆ อะไรกัน คิดจะเขกก็เขก...นี่หัวคนนะ! ชิส์ 

     "รู้สิย่ะ! ถึงได้ทำไง กล้ามาว่าแม่เล่นพิเรนทร์ดีนัก"

     "โฮ่! ก็มันจริงนี่ :'(" 

     "ฟังฉันก่อนสิย่ะ! ฉันพนันได้เลยว่าถ้าแกฟังข้อเสนอนี้นะ แกรับแน่นอน :')" เอาอีกแล้ว...คำพูดที่ชวนหลงผิดนี่...=_=;;

     "ข้อเสนออะไรล่ะ..." << ระแวงสุดๆ 

     "ฮึ ถ้าเกิดว่าภายในสองอาทิตย์นี้แกสามารถพาแฟนของแกมาหาฉันได้ ฉันก็จะยกเลิกงานหมั่นของแกกับคุณเหลน..."

     "หูย"

     "...แต่ถ้าภายในสองอาทิตย์นี้ แกทำตามที่พนันไม่ได้ ฉันก็จะถือว่าทั้งหมดนั้นเป็นโมฆะ แล้วฉันก็จะให้แกหมั่นกับคุณเหลนทันที ^w^"

     "ห-หา! ให้พาแฟนมาหาแม่งั้นเหรอ!? แถมสองอาทิตย์ด้วย! เอาจริงเหรอเนี่ย?"

     "แน่นอน :')" หูย˜ 

     "ถ้ามะ..." 

     "ถ้าแกปฏิเสธฉัน ก็เท่ากับว่าตัวช่วยของแกนั้นได้หายไปหมดแล้ว..." ฮะ? ถามจริง ถามจริง ถามจริง ถามจริง ถามจริง...T^T

     "..."

     "...และแกก็ต้องหมั่นกับคุณเหลนเท่านั้น"

     "ก็ได้! คริสตกลง" ฉันรีบตอบทันที แบบไม่ต้องคิดเลยแหละ ยัยคริสเอ๋ย แกจะซวยจริงๆ ก็คราวนี้แหละว้าา า....

     "ฮึๆ ดีมากจ้ะ เอาเป็นว่าอีกสองอาทิตย์เจอกันแล้วกันนะ ^^"  เอ๊ะ...!?

     "เดี้ยวๆ นี่แม่จะไปไหน???" ฉันรีบตะโกนถามออกมาด้วยความตกใจ...นี่แม่ไม่กลัวว่าฉันจะชนะเลยรึไง ?? =*=''

     "สปา ช่วงนี้แม่รู้สึกเพลียนิดหน่อย ก็เลยกะว่าจะไปพักผ่อนสักนิดอ่ะนะ >.,<" 

     "หา! แม่บ้าไปแล้ว! นี่เราพนันกันอยู่นะ นี่แม่ไม่กลัวว่าฉันจะชนะเลยงั้นเหรอ!? ถามจริงอ่ะ =[]=;;" ฉันถามอย่างสงสัย นี่ นี่แม่ไม่ห่วง ไม่แคร์ ไม่กลัว ฉันเลยเหรอออ!? T[]T

     "ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก..." แม่พูดเว้นคำไว้พลางส่งยิ้มแบบราชินีมาให้ฉัน ก่อนที่จะพูดต่อว่า

     "...เพราะแม่พนันได้เลยว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเอาแกแน่นอน :'))" จากนั้นราชินี(แบบนางมาร) ก็ย่างก้าวเดินออกไปจากประตูอย่างสง่า.... 

     "..." << งง

     "..." << กำลังตั้งสติ

     "..." << พยายามจับใจความ

     "..." << ประมวลผล

     "..." << ได้ผลรับ...

     "กร๊าซซซซ!"

     เล่นยังงี้ใช่ไหม...! ได้ในเมื่อแม่พูด(แทงใจดำ)แบบนี้ เราก็จะได้เห็นดีกัน! แล้วฉันจะหาเจ้าชายรูปงามไปถวายเสด็จแม่ให้ได้เลย! ชิส์ สามคำ อา รมณ์ เสีย!!! ;'((