ในเงาใจ (The shadow)

...3…
ณ มหาวิทยาลัยเบโจ (Bae Jo University)
มหาวิทยาลัยนานาชาติชื่อดังของประเทศไทย
 “พี่ธีค่ะ นี่ลี กตัญชลี กับ มะลิ มัลลิกา เพื่อนสุดซี้ของแอลค่ะ”
“บอกแล้วไงว่าให้เรียกน้าธียัยเด็กคนนี้นี่น่าจับตีก้นสักทีดีไหม”
“ถ้ามีน้าชายหล่อๆ แบบนี้ก็น่าให้ตีว่ามั้ยยัยลี”  มัลลิกากระซิบที่ข้างหูของกตัญชลี
“อิเจ้ล่ะก็ เสียVerb หมด สงวนท่าทีหน่อย นี่เราออกมาจากโรงเรียนแม่ชีนานแล้วนะ
ทำยังกะไม่เคยเจอผู้ชายไปได้”  กตัญชลีกระซิบตอบ
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่า” 
“สวัสดีครับ น้าชื่อธีธัช เรียกน้าธีแล้วกัน ไงยัยแอลวันนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษ”
“อะไรที่อร่อยๆ แล้วก็แพงๆ ไงคะ นานๆ น้าชายสุดที่รักจะแวะมาหาหลานแอลสักที”
“ทำเป็นพูดเข้า”
“ก็จริงนี่นา เดี๋ยวนี้น้าธีคงจะยุ่งทั้งงาน ยุ่งทั้งเรื่องพี่รับขวัญสินะ
แอลเลยกลายเป็นหมาหัวเน่า”
“เลิกงอแงแล้วขึ้นรถได้แล้ว จริงๆ เลยเรา”
พูดเสร็จเจ้าของรถยุโรปสีดำคันงามก็เดินไปเปิดประตูด้านข้างคนขับให้หลานสาวสุดที่รัก
 ก่อนจะเดินไปที่ที่นั่งตำแหน่งคนขับ
“ยัยเจ้ยัยลี ขึ้นรถได้ ขึ้นมาเลยๆ วันนี้เราจะไปถล่มน้าธีกัน”
“ลีต้องขอตัวพอดีมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย”
“ธุระด่วนมากมั้ยลี ถ้าไม่ ก็มาด้วยกันเถอะนะ แอลขอร้อง”
“ธุระนี้สำคัญกับลีมาก ไว้คราวหน้าลีจะไปด้วยก็แล้วกันนะ
ฝากขอโทษน้าของแอลด้วยที่ลีเสียมารยาท”
“ไว้ฉันจะกินเผื่อในส่วนของเธอก็แล้วกันนะ”
“เชิญตามสบายเลยยัยเจ้ ขอให้สนุกนะสาวๆ ลีไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไปไม่ทัน”
“โอเคๆ แล้วเจอกัน ไว้แอลจะซื้อของอร่อยๆ มาฝากนะ”
“จ้า”
เมื่อรถยุโรปคันงามของธีธัชแล่นออกจากบริเวณมหาวิทยาลัยไปแล้ว
กตัญชลีก็รีบไปตามที่อยู่ที่ระบุในจดหมายที่ได้รับเมื่อ 3 วันก่อนอย่างใจจดใจจ่อ
...ทำไมรู้สึกคุ้นหน้าคนๆ นี้จังนะ น้าชายชองยัยแอล คุณธีธัช
จะว่าไปยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าเคยเจอ เคยรู้จักมาก่อน
 แต่ช่างเถอะช่วงนี้คงมีอะไรให้ต้องคิดเยอะแยะไปหมด
เธอต้องผ่านมันไปให้ได้นะกตัญชลี
 
ณ ร้านซานตาเดอคาเฟ่
“จองไว้ในชื่อคุณใจดีค่ะ”
กตัญชลีบอกกับพนักงานสาว ทันทีที่มาถึง
“ค่ะ เชิญตามมาทางนี้เลยค่ะคุณลูกค้า”
พนักงานสาวพากตัญชลีมายังโต๊ะที่จองไว้
มีชายหนุ่มท่าทางใจดีนั่งรออยู่
“คุณ...คุณอานนท์ ใช่ไหมค่ะ”
“ครับ ผมอานนท์ครับ ไม่เจอกันซะนาน โตเป็นสาวสวยเชียวนะครับคุณหนูลี เชิญนั่งครับ”
“คะ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ สวัสดีค่ะคุณอานนท์ เอ่อ แล้ว..”
หญิงสาวยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่า
“คุณใจดี คุณพ่อคุณหนูน่ะหรอครับ”
“ค่ะ”
“ท่านคงจะตามมาเร็วๆ นี้น่ะครับ ไว้โอกาสหน้าคุณหนูคงจะได้เจอ” 
ชายหนุ่มหน้าตี๋วัยกลางคนพูดพรางขยับแว่นตากรอบทองดีไซน์เก๋ของตัวเอง
“น่าเสียดายจังนะคะที่วันนี้ไม่ได้เจอ ลีมีของที่จะฝากไปให้คุณใจดีด้วยค่ะ
อีก 3 วันจะถึงวันเกิดของคุณใจดีแล้ว ในฐานะลูกสาวของคุณใจดี
ลีก็คงตอบแทนได้เท่านี้เท่าที่ลีจะทำได้ นี่ค่ะ ของขวัญ”
“แค่นี้คุณหนูก็เป็นแรงใจให้บอสของผมมากแล้วล่ะครับ
อ่อ แล้วนี่เป็นจดหมายฉบับล่าสุดที่บอสฝากผมมาให้คุณหนูครับ
ผมคงต้องไปแล้ว รักษาตัวนะครับคุณหนู แล้วผมจะติดต่อกลับมา
อ้อ เกือบลืม นี่เป็นโทรศัพท์มือถือที่เอาไว้ติดต่อกับบอสนะครับ
ผมเมมเบอร์โทรศัพท์ของบอสให้คุณหนูแล้ว”
“ขอบคุณนะคะคุณอานนท์ที่คอยจัดการอะไรหลายๆ อย่างให้ลี
ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณอานนท์คงเหนื่อยแย่”
“เป็นหน้าที่ผมครับ ลาล่ะครับคุณหนูลี”
เขาตอบ และยิ้มให้เธอ
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สวัสดีค่ะ”
ชายวัยกลางคนหน้าตา ท่าทางสุภาพ และใจดี
มองดูเด็กสาวในความดูแลของ(อดีต)เจ้านาย
ด้วยความเอ็นดู
 
...วันนี้ก็ยังไม่ได้เจอกันอีกสินะ ทำไมถึงมีอุปสรรคมากมายขนาดนี้นะ
โอกาสที่จะได้เจอผู้มีพระคุณของตัวเองมันยากขนาดนั้นเลยหรอยัยลี กตัญชลีบอกกับตัวเอง
 
 
ตื๊ดตื๊ด
“เอาไงดีเนี่ย ลองรับหน่อยก็แล้วกัน สวัสดีค่ะ กตัญชลีพูดค่ะ”
“สวัสดีกตัญชลี ฉันเองนะ”
“คุณ คุณใจดี”
“ลูกสาวของฉัน”
การสนทนาระหว่างกตัญชลีกับคุณใจดีของเธอ
แม้จะเป็นการพูดคุยกันไม่กี่นาที แต่มันก็เธอรู้สึกดีอย่างประหลาด
แม้ทั้งคู่จะติดต่อกันผ่านทางจดหมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา
นานแค่ไหนที่ไม่ได้ยินเสียงนี้กัน...
คุณใจดีคงจะหายป่วยจากตามคำบอกเล่าของคุณอานนท์จริงๆ
เพราะเสียงเขาทั้งดูนุ่ม ชวนฟังขึ้นมาก
 
...ชายหนุ่มรีบวางสายโทรศัพท์ก่อนรับกลับไปในร้านอาหารตามเดิม
หลังจากที่ปล่อยให้หลานสาวกับเพื่อนของเธอ
เพลินเพลินกับอาหารรสเลิศ
“หวังว่าคงไม่สงสัยอะไรนะ
ไม่คิดเลยว่าลูกสาวของนายจะอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกแบบนี้นายธัช  หืม
ต่อไปนี้ฉันคงมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำอีกเยอะสินะ”
ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง
 
...
เมื่อสำเร็จการศึกษาในระดับชั้นปริญญาตรี 3 สาว เพื่อนซี้ต่างสไตล์
ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง
...อสมาภรณ์เลือกที่จะเรียนต่อในระดับปริญญาโท
ด้านเบเกอร์รี่ตามที่ตัวเองชอบ แต่ก็แวะไปที่ Son Enterprise
เพื่อไปช่วยธีธัชน้าชายและแม่ของเธอตรวจสอบบัญชีเป็นประจำทุกเดือน
...มัลลิกาเป็นครูสอนเปียโนให้กับสถาบันดนตรีชื่อดังแห่งหนึ่ง
และยังรับงานเป็นนางแบบให้นิตยสารอยู่หลายเล่ม
...ส่วนกตัญชลีก็ได้ทำงานเป็นอินทีเรีย(สาว)ที่ Green design
เธอทำงานในส่วนของงานด้านตกแต่งภายในซึ่งปราบ ธาวิน  
และพลอยนภัส ดูแลงานด้านนี้อยู่ก่อน ส่วนพนักงานอีกคนที่เข้ามาพร้อมๆ กับเธอ
คือ ธวัช หรือ นายซัน ที่กลายเป็นคู่หูคู่ซี้ของเธอไปในที่สุด
แม้ว่าเขาจะทำงานในตำแหน่งวิศวกรของบริษัทที่อยู่ ชั้น 4 ก็ตาม
เธอนึกสงสัยอยู่นาน เพราะแม้ว่าจะทำงานได้เกือบ 3 เดือน
ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าของบริษัทสักที
จะเจอก็แต่คุณต้นน้ำ เลขาฯ หนุ่มของเขา ที่คอยป้อนงานให้กับเธอ...เท่านั้น
 
…4…
...นอกจากจะบริหารงานใน Son Enterprise แล้ว
ธีธัชยังเปิดบริษัท Green Design ที่เป็นธุรกิจด้านตกแต่งภายใน
และอสังหาริมทรัพย์ที่ดูแลและบริหารงานร่วมกับหุ้นส่วนกันกับเพื่อนสนิทของเขา...
ชายหนุ่มที่ดูสำอางและรักความสะอาดเป็นที่สุดอย่างต้นน้ำ
ที่เป็นทั้งหุ้นส่วนและเลขาฯ ของเขา
ชายหนุ่มมักจะมาที่บริษัทแห่งนี้เพียงสัปดาห์ละ 3 วัน คือในวันจันทร์
พุธ และศุกร์ แต่เนื่องจากช่วงนี้งานที่ Son Enterprise ค่อนข้างยุ่ง
เขาเลยหายหน้าหายไปจาก Green Design จนพนักงานสาวๆ
หลายต่อหลายคนคิดถึงเจ้านายสุดหล่อ และเนี๊ยบคนนี้กันใหญ่
ปริญญาโทใบที่ 2 จาก Southern California Institute of Architecture (SCI-arc)
ที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นสถาบันสอนด้านสถาปัตยกรรมชั้นแนวหน้าแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา
คงจะการันตีความสามารถของนักธุรกิจหนุ่มดีกรีสถาปัตย์คนนี้ได้เป็นอย่างดี
 
กตัญชลียังคงง่วนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานดีไซน์เก๋ที่เธออกแบบและทำขึ้นเอง
เธอใช้เวลากับโปรแกรม Sweet Home 3D ไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง
ในการทำงานในโปรเจคล่าสุดที่เพิ่งได้รับมอบหมาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ธวัชเดินมาที่โต๊ะของสาวเท่ ก่อนจะเคาะพาร์ทิชั่นของเธอเบาๆ
”อ้าวซัน ทำไมแวะมาชั้น 5 ได้เนี่ย กินกาแฟหน่อยมั้ย
เดี๋ยวเราไปชงมาให้ คุกกี้ก็มีนะ ฝีมือเพื่อนเราเอง อร่อยมาก ขอบอก
พี่ๆ ในแผนกติดใจกันมาก”
“ไม่เป็นไรๆ เราแค่แวะมาแสดงความยินดี”
“แสดงความยินดี? เรื่องอะไรหรอ”
“ก็เรื่อง Mega Project บ้านลูกค้าที่ชื่อคุณแผ่นดินไง
งานนี้ถ้าสำเร็จเมื่อไหร่ ลีคงได้ค่าเหนื่อยเยอะเชียวล่ะ”
“อ๋อ อื้ม เราเองก็เพิ่งรู้เรื่องนี้มาจากคุณต้นเมื่อวันก่อนนี่เอง
เห็นว่าเป็นลูกค้าคนสำคัญของคุณธีด้วยนะ
รู้สึกเกร็งๆ ขึ้นมาแล้วสิ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า ลีเก่งจะตาย
ไม่งั้นคงไม่ได้รางวัล Excellent Design ตั้งแต่ตอนเรียนปี 3 หรอก”
“ฟลุคมากกว่าล่ะมั้ง แหะๆ”
“ยังไงก็สู้ๆ นะ เราเอาใจช่วย”
“อื้ม”
“ส่วนเรื่องที่ลีชวนเราไปเป็นอาสาสมัครของมูลนิธิฯ
เราตกลง”
“ดีใจจังที่ซันไปด้วยกันได้
ไว้ลีจะแนะนำคนในมูลนิธิฯ ให้รู้จัก”
“งั้นเราไม่กวนลีแล้ว เราไปนะ”
“แล้วเจอกันนะซัน”
 
+++++++++++++++++
เนื่องจากวันนี้ลูกค้าที่ชื่อคุณแผ่นดิน ลูกค้าคนสำคัญของคุณธีธัช
จะแวะมาที่บริษัทและคุยรายละเอียดของงานกับมัณฑนากรสาวเป็นครั้งแรก
วันนี้เธอจึงแต่งตัวค่อนข้างเป็นทางการสักหน่อย…
กระโปรงยาวแนววินเทจลายดอกไม้ทั่วทั้งตัว
เข้ากันดีกับเข็มขัดหนังเส้นเล็กสีน้ำตาล
และกระเป๋าหนังใบเล็ก และรองท้าหนังสีน้ำตาล
บวกกับการแต่งหน้าบางๆ ปัดแก้มด้วยลัชออนสีส้ม
เติมปากให้อวบอิ่มด้วยลิปสติกสีนู้ด
อายไลเนอร์กรีดบางๆ ให้ตาดูสวยคมขึ้น
ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในแผนกพี่ๆ ผู้ชายก็แซวกันเกรียวกราว
 
“วี๊ด วิ้ว ไม่ทราบว่าเป็นพนักงานใหม่หรอครับน้อง”
ปราบพูด
“มีแฟนรึยังครับ ส่วนพี่โสด สนิท ไม่ผิดประเพณี
มีเวลาให้ จริงใน รักธรรมชาติแล้วสิ่งแวดล้อมนะครับ”
ธาวินก็เล่นด้วยกับเขาด้วย
“นี่ 2 ลุงดูแซวน้องเขาสิ เฟี้ยวใหญ่เชียว”
พลอยนภัสที่กำลังชงกาแฟอยู่ตะโกนข้ามฟากมาร่วมด้วย
“ล้อเล่นนิดเดียวน่าไอ่พลอย ความจริงหนูลีของพี่น่ะ
สวยทุกวันอยู่แล้ว จริงไหมวะไอ่วิน”
“ครับ พี่ปราบ แหะๆ”
 
กตัญชลีดูไม่มั่นใจตัวเองขึ้นมาซะเฉยๆ
เธอไม่ชอบให้ใครว่าสวย หรือน่ารักเลยจริงๆ
เพราะมันทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
ถ้าเป็นสาวๆ คนอื่นๆ ถ้าถูกชมแบบนี้คงจะดีใจไม่น้อย
 
“พอๆ อย่าไปฟัง 2 คนนี้เลยน้องลี
แต่จะว่าไปน้องลีก็สวยหวานกับเขาเหมือนกันนะเนี่ย”
พลอยนภัสที่ถือแก้วกาแฟเดินมาหากตัญชลีที่โต๊ะ
ก่อนจะหยุดคุยกับเธอ...
“ขืนแต่งแบบนี้มาทำงานทุกวัน ลีคงต้องตื่นตั้งแต่ตี 4
มานั่งกรีดอายไลเนอร์มั้งคะพี่ วันนี้ขอสวยหน่อย เดี๋ยวลูกค้าไม่เชื่อถือ”
“อ้อ คุณดินอะไรนั่นน่ะหรอ เหมือนจะมานั่งรอในห้องคุณธี
แล้วล่ะ มาพร้อมคุณต้นด้วยนะ”
“งั้นลีขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”
 
+++ ภายในห้องประชุมเล็กของบริษัท บนชั้น 3 
เวลาประมาณ 9.30 น. ตามเวลานัดหมาย +++
ต้นน้ำเดินนำชายหนุ่มมาดเข้ม(ไปด้วยเครางาม)
เข้าไปในห้องประชุม เขาแต่งตัวดูมีรสนิยมดีทีเดียว
เมื่อแนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการ
กตัญชลีก็เป็นฝ่ายเสนองานให้กับลูกค้าหนุ่มทันที
และดูเหมือนเขาจะพอใจกับงานของเธอไม่น้อย
ก่อนจะตกลงวัน เวลา และสถานที่กันให้ลงตัว..
เพื่อเตรียมเริ่มงานกันทันที