ในเงาใจ (The shadow)

 

…21…

ดร.สาว พร้อมด้วยมารดาทำท่าด้อมๆ มองๆ

บ้านหลังที่อยู่ข้างๆ กับบ้านตัวเองด้วยความกระตือรือร้น

จนเมื่อชายหนุ่มมาดเซอ จากคำบอกเล่าของคนงาน

ว่าเขาคือเจ้าของบ้าน เธอกับมารดาจึงรีบปรี่อออกจากบ้านของตัวเอง

มาหาชายหนุ่มถึงหน้าประตูบ้านของเขา

 

"สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของบ้าน ไม่ทราบว่าวันนี้หนูลี

เขาจะมามั้ยคะ"

"เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณเป็น..."

"ฉันกับลูกสาวอยู่บ้านข้างๆ คุณนี่ล่ะค่ะ

ดิฉันวาสนาค่ะ ส่วนนี่ยัยอัญลูกสาวค่ะ"

"สวัสดีครับ ผมธะ เอ่อ ผมดินครับ คุณลีจะเข้าก็ช่วงสายๆ น่ะครับ"

"สวัสดีค่ะ”

ดร.สาวกล่าวทักทายเพื่อนบ้านคนใหม่

“เอ่อคือคุณลีจะแวะมาอีกทีพรุ่งนี้ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรรึเปล่าครับ”

“ค่ะพอดี เมื่อหลายวันก่อนหนูลีช่วยป้ากับแม่ของป้าไว้น่ะ

เลยอยากจะตอบแทนเธอเล็กๆ น้อย นี่ถ้าไม่ได้หนูลีช่วยไว้ ต้องแย่แน่ๆ ”

สาวใหญ่เชื้อสายจีนพูดกับเจ้าของบ้านหนุ่มสุดเซอ

“ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าคุณลีช่วยคุณน้ายังไงหรอครับ”

“โอ๊ย ก็ช่วยจับตุ๊กแกตัวเท่าบ้านน่ะสิคะ หนุ่มๆ น่ะไม่กล้าแตะสักคน

ป้ายังทึ่งในความกล้าหาญของหนูลีอยู่เลย”

แค่ได้ยินเท่านี้ชายหนุ่มก็ยิ้มจนแก้มแทบปริ

...ตัวเล็กแค่นี้เก่งจริงๆ นะคนดีของฉัน

“เอ่อคุณดินคะอัญรบกวนถามนิดนึงสิคะ”

“ครับ ถามมาได้เลยครับ”

“เอ่อ คุณลีนี่มีชื่ออื่นอีกมั้ยค่ะ คืออัญรู้สึกคุ้นๆ หน้าเธอมากเลยค่ะ”

“ก็ไม่นี่ครับ เธอก็ชื่อกตัญชลีมาตั้งแต่เกิดนี่ครับ”

“งั้นถือว่าอัญไม่ได้ถามนะคะ ลาก่อนค่ะ ขอบ้านเสร็จเร็วๆ นะคะ

จะได้มาอยู่เป็นเพื่อนกัน”

ดร. สาวทิ้งท้าย

“ครับ ขอบคุณครับ”

 

“แม่บอกแล้วว่าไม่ใช่หนูรับพรหรอกลูก คนเรามันหน้าคล้ายๆ กันได้”

“แต่เค้าหน้าของน้ารัฏฐ์กับน้าแก้วมาเป๊ะขนาดนั้น ไม่ใช่ได้ไงนะ

ไว้อัญเจอเมื่อไหร่จะถามให้รู้เรื่องเชียว”

“ไปๆ คุณดอกเตอร์สาวเข้าบ้านกันลูก วันนี้หนูคงใช้สมองเยอะจนเพี้ยน”

"แม่ อัญเปล่าเพี้ยนนะ"

สาวใหญ่เชื้อสายจีนกึ่งลากกึ่งจูงลูกสาวเข้าบ้านเต็มที่

 

“รับพร? ชื่อนี้คุ้นๆ นะ”

ธีธัชได้แต่เก็บความสงสัยที่ 2 แม่ลูกพูดกันเอาไว้

 

+++

ทันทีที่เห็นกตัญชลีมาถึงบ้านของคุณแผ่นดิน

ดร.อัญชิกาก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปทักทายเธอตามที่ตั้งใจทันที

"สวัสดีค่ะน้องรับพร ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ

โตขึ้นจนพี่จำเกือบไม่ได้แหนะ น้าแก้วกับน้ารัฏฐ์สบายดีไหมคะ

พี่ไม่ได้แวะไปเสียนาน"

อัญธิกาเข้ามาทักกตัญชลีที่เพิ่งสั่งงานคนงานเสร็จ

"คุณคงจำคนผิดแล้วค่ะ ลีชื่อ กตัญชลีค่ะ

ไม่ใช่คุณรับพรที่คุณรู้จักหรอก ลีคงหน้าโหลมั้งคะ"

สาวหน้าหวานแอบงงเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มให้กับคู่สนทนาของตัวเอง

"เอ๊ะ ไม่ใช่หรอกหรอ แต่โครงหน้าคุณดูเหมือนน้องรับพรมากๆ เลยนะคะ อัญจำไม่ผิดหรอก"

"ป้าขอโทษแทนลูกสาวป้าด้วยนะหนูลี

ยัยอัญคงดีใจมากที่เจอคนที่หน้าเหมือนเพื่อนเล่นสมัยเด็ก

ที่ไม่ได้เจอกันนานมากๆ น่ะ ต้องขอโทษจริงๆ"

"พี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณคุณมากนะคะ

ที่ช่วยคุณแม่กับอาม่าพี่เอาไว้"

"ยินดีค่ะ"

"ป้าทำแก้งส้มสายบัว แล้วก็บัวลอยไข่หวานมาฝากแหนะ

หนูลีกับเพื่อนๆ พักกลางวัน แล้วมาทานก่อนดีกว่านะจ๊ะ"

"ขอบคุณนะคะคุณป้า โห เอามาซะเยอะเชียวลีเกรงใจจริงๆ ค่ะ"

“งั้นก็ชวนคุณดินกับลูกน้องคนอื่นๆ มาทานด้วยกันสิจ๊ะหนูลี

ทานหลายๆ คนครึกครื้นดีออก”

“ค่ะ คุณป้า”

 

+++

 

...ด้วยความที่เป็นคนที่ลองสงสัยอะไรสักอย่าง

จะต้องหาคำตอบนั้นให้ได้...

 

“รับพร? เธอมีอะไรเกี่ยวข้องกับบ้านรัตนธำรงค์กูรกันแน่”

 

ธีธัชเลยเริ่มต้นจากการเข้ามาคลุกคลีกับกรองแก้วและรัฏฐ์มากขึ้น

บางทีกตัญชลีอาจเป็นคนสำคัญที่บ้านรัตนธำรงค์กูรกำลังตามหาอยู่ก็ได้

จากคำบอกเล่าของ ดร.อัญธิกาทำให้เขาอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง

เมื่อกลับมาเคลียร์งานที่ Son Enterprise พร้อมทั้งแบบร่างอัญมณีล็อตใหม่

ที่เตรียมจัดแสดงในช่วงกลางเดือนหน้าใส่ตู้เซฟ

 

ชายหนุ่มต่อสายตรงถึงรับขวัญทันที

ในขณะที่เธอกำลังนั่งทำเล็บอยู่ในร้านเสริมสวยชื่อดังย่านหรูใจกลางกรุง

"พี่ธีพูดจริงหรอคะ"

"ครับ พี่อยากไปทานข้าวบ้านน้องขวัญจริงๆ

ไม่ได้แวะไปคุยกับคุณน้าทั้งสองซะนาน

ทำไมครับพี่ไปไม่ได้หรอ"

"ใครบอกล่ะคะ ขวัญดีใจต่างหากล่ะคะ

ตั้งแต่มีข่าวรอบที่แล้วพี่ธีก็ไม่สนใจขวัญเลย"

“ก็พี่งานยุ่งนี่ครับ ไว้เจอกันเย็นๆ นะครับ

ฝากเรียนคุณน้าทั้งสองด้วยว่าพี่จะแวะเข้าไป”

“รับทราบค่าพี่ธี ขวัญรักพี่ธีนะคะ”

“พี่ก็รักน้องสาวของพี่คนนี้เหมือนกัน”

“ไม่เป็นน้องสาวได้ไหมคะ”

“เอ่อ น้องขวัญแค่นี้ก่อนนะครับ พอดีพี่ต้องเข้าประชุมกับคุณอานนท์”

“ค่ะๆ เจอกันที่บ้านขวัญนะคะ”

“ครับ”

ชายหนุ่มชิงตัดสายก่อน

 

“รับขวัญ รับพร ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันแน่ๆ

น้ารัฏฐ์ น้าแก้วรู้จัก ดร.อัญชิกาด้วยหรอกหรอ

พอจะมีเค้าบ้างแล้วล่ะ”

ชายหนุ่มครุ่นคิด

 

 

++22++