ในเงาใจ (The shadow)

...14...
ณ ห้องประชุมสุดโอ่โถง บนชั้น 35 แห่งบริษัท Son Enterprise
อาคารสูงกว่า 20 ชั้น ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางกรุง
ที่ตั้งของบริษัทอัญมณีที่มีชื่อเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ
วันนี้ทั้งวันที่ธีธัชใช้เวลาอยู่ในห้องประชุมร่วมกับบอร์ดบริหารท่านอื่นๆ
จนไม่มีเวลาไปตามตอแยกับกตัญชลีทั้งที่ใจปรารถนา
...ผู้หญิงที่ทำให้ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ อย่างเขา
กลายเป็นหนุ่มเลือดร้อนขึ้นมา...
 
เมื่อกำหนด วันเวลา และสถานที่ที่ใช้ในการจัดแสดง
แฟชั่นโชว์อัญมณีการกุศลที่จัดร่วมกันกับองค์กรการกุศลต่างๆ ในประเทศ
กว่าที่เขาจะก้าวออกมาจากห้องประชุมได้...ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม
สีหน้าของชายหนุ่มเรียบเฉย...จนยากที่จะคาดเดาอารมณ์ใดๆ ของเขาได้ในตอนนี้
 
รับขวัญยังคอยตามติดหนึบธีธัชจนเขาเอง
เริ่มรู้สึกรำคาญเธอ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกเท่าไหร่
 
“เหนื่อยมั้ยคะพี่ธี ไปค่ะไปทานข้าวกันเถอะ”
เธอเป็นฝ่ายเริ่มถามทันที่ที่เขามาถึงห้องทำงาน
ก่อนจะเดินเข้าไปเกาะแขนของธีธัชอย่างคุ้นเคย
อยู่ๆ เขาก็นึกถึงคำพูดของธิดาทิพย์...พี่สาวของเขาได้
 
“ธีน่ะอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ ไม่แปลกที่จะมีคนที่ชอบรึอยากมีครอบครัวด้วย...จริงมั้ย”
“ครับพี่ทิพย์”
“แต่ความใจดีของธีจะทำร้ายธีนะ อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันไม่ชัดเจนอยู่แบบนี้สิ
ปล่อยไว้นานๆ เดี๋ยวผู้หญิงเขาจะคิดว่าเรามีใจให้นะ
มันจะไม่เป็นผลดีกับคนที่เรารู้สึกดีด้วยหรอกนะ
คนเก่งอย่างธีคงเข้าใจคำพูดพี่ได้ไม่ยากหรอก”
“พี่ทิพย์...”
 
ธีธัชมองหน้าพี่สาว เขารับรู้ได้ถึงความห่วงใย และความหวังดีของพี่สาวคนนี้เสมอ
จนเกือบคิดว่าตัวเองเป็นลูกชายคนโตของเธอจริงๆ
เพราะด้วยความที่เขาและธัชชัยน้องชายฝาแฝดอีกคนที่จากไป...กับธิดาทิพย์พี่สาว
อายุห่างกันประมาณ 1 รอบ หรือ 12 ปี พอดิบพอดี
 
“ใจของธีอยู่ที่ใครทำไมพี่จะไม่รู้ แค่ไม่คิดว่าจะอยู่ใกล้ขนาดนี้”
สายตาธียังไงล่ะ สายตาที่ธีใช้มองหนูลีน่ะ
มันไม่ใช่สายตาของผู้ใหญ่ที่เอ็นดูเด็กๆ ใช่ไหม”
“ครับ”
ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
ธิดาทิพย์ตบไหล่น้องชาย...ก่อนจะหันไปยิ้มกับเขา
นึกได้เท่านี้ชายหนุ่มก็เริ่มทำอะไรให้มันเริ่มชัดเจนขึ้น
ตามที่พี่สาวแนะนำ
 
“หมู่นี้พี่ธีไม่ค่อยเข้าออฟฟิศที่ Son Enterprise เลยนะคะ
ที่ Green design งานยุ่งมากเลยหรอค่ะ
พี่ธีให้ขวัญไปช่วยด้วยคนดีมั้ยคะ”
เธอเสนอ
 “จะดีหรอครับ เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่ของน้องขวัญก็ดุพี่แย่
พี่ไม่กล้ารบกวนน้องขวัญหรอกครับ
อีกอย่างพี่ก็เป็นเจ้านายที่ค่อนข้างดุนะครับ”
ธีธัชตอบด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ขวัญเต็มใจค่ะ ขวัญพูดจริงๆ นะคะพี่ธี
อีกอย่างขวัญก็ไม่อยากทำงานที่บริษัทของคุณพ่อ
ที่นั่นน่าเบื่อจะตาย”
ธีธัชแกะมือรับขวัญออกอย่างสุภาพ
 
“ที่ Son Enterprise กับ Green Design ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ
ถ้าน้องขวัญอยากทำงานจริงๆ เดี๋ยวพี่ลองติดต่อบริษัทที่น้องขวัญสนใจให้ดีมั้ย”
“พี่ธี...พี่ธีมีใครซ่อนใครไว้ที่ Green Design ใช่ไหมคะ”
เธอพูดเสียงสูง
 “ถ้าพี่จะมีรึไม่มีมันก็แปลกนี่ครับ หรือน้องขวัญเห็นว่าไงครับ”
เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอทำกิริยาไม่น่ารักลงไป
เธอก็รีบปั้นหน้าให้ยิ้มแย้มตามเดิม
 
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ ขวัญขอโทษนะคะที่ทำตัวไม่น่ารักกับพี่ธี
พี่ธีจะทำอะไรก็ช่างเถอะค่ะ แค่ขอให้ขวัญได้อยู่ใกล้ๆ พี่ธีก็พอ”
เธอส่งสายตาเว้าวอนไปให้ชายหนุ่ม
เพราะไม่รู้จะตอบออกไปยังไง เขาเลยได้แต่ถอนหายใจออกมา
“ฮื้มมมมม”
 
กว่าที่ธีธัชจะทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ ได้ก็เกือบเที่ยงคืน
ทำไมพักนี้ถึงได้มีเรื่องยุ่งยากใจได้ถึงขนาดนี้
และเมื่อมองไปที่กล่องจดหมายที่อยู่บนโต๊ะวางโคมไฟที่อยู่ข้างเตียง
ก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกอึดอัดใจเข้าไปอีก
“ถึงนายทิ้งภาระชิ้นโตไว้ให้ฉัน แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็ดีใจมากนะนายธัช
แต่ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันเสียเด็กคนนี้ไปไม่ได้จริงๆ นะ”
 
+++++++
…วันนี้กตัญชลีและพี่ๆ ในแผนกก็ลงมาทานข้าวที่ Food Court ที่อยู่บนชั้น 2
ของอาคารสำนักงาน Green design
ธวัชก็มานั่งทานข้าวเที่ยงที่โต๊ะของหญิงสาวอยู่เป็นประจำทุกวัน
 
“ซันของเราก็ป๊อบไม่เบานะเนี่ย ดูสิสาวๆ แผนกบัญชีมองกันใหญ่เลย”
พลอยนภัสบอก  ชายหนุ่มที่โดนพูดถึง..ถึงกับเขินเล็กๆ
และเมื่อหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกับเขามองมาแบบยิ้มๆ
เขายิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก
“เขามองพี่ต่างหากล่ะเจ้าพลอย”
ธาวินว่า
“โห พี่ เข้าข้างตัวเองปะเนี่ย”
พลอยนภัสตอบโต้
“เขามองซันจริงๆ นั่นแหละลีว่า แล้วมีคนไหนที่ถูกใจบ้างรึเปล่าล่ะ
แผนกนั้นสาวๆ สวยๆ กันทั้งนั้นเลยนะ”
กตัญชลีได้ทีถามใหญ่
"ไม่ล่ะ..."
“ขนาดพี่วุฒิชัยนางยังสวยไม่แพ้คนอื่นๆ ในแผนกเลย ฮ่าๆ”
ปราบที่นั่งกินอย่างเงียบๆ อยู่นาน
พูดพาดพิงไปถึงหัวหน้าแผนกบัญชีรุ่นใหญ่ที่ใจสาว
เมื่อนึกถึงชายหนุ่มไซร์บิ๊ก ศีรษะล้าน หน้าปรุ
ที่แอบคิขุอาโนเนะ กับสารพัดคอเลคชั่น Hello Kitty
แต่เรื่องของตัวเลขนี่ก็เป๊ะไม่แพ้ใคร
ทีนี้ก็เล่นเอาฮา จนท้องขดท้องแข็ง และครึกครื้นกันทั้งโต๊ะ
อยู่ๆ การปรากฏตัวของผู้บริหารทั้งสองอย่าง
คุณธีธัชและคุณต้นน้ำ แทบจะทำให้บรรยากาศดูเคร่งเครียดไปทั้งโต๊ะ
 
“คุยอะไรกันน่าสนุกเชียว ให้ผมกับเจ้าธีนั่งด้วยนะครับ”
“เชิญครับ เชิญ”
ปราบรีบกุลีกุจอหาผ้าเช็ดเก้าอี้ให้เป็นการใหญ่
ธาวินก็ไม่น้อยหน้ายกเก้าอี้ข้างๆ ให้อย่างรู้งาน
แต่ดูท่าทางคนรู้สึกหน้าตึงขึ้นมาพร้อมๆ กัน คือสองสาวอย่าง
กตัญชลีและพลอยนภัส แต่การจะลุกขึ้นและเอาจานไปเก็บนี่ก็คงเสียมารยาทไม่เบา
“คุณธี คุณต้นทานอะไรดีคะ เดี๋ยวให้พลอยกับน้องลีไปซื้อให้นะคะ”
พลอยนภัสที่ไหวพริบดีรีบพาตัวออกจากสถานการณ์อึดอัด
“ค่ะๆ ใช่ค่ะ ทานอะไรบอกมาได้เลยนะคะ”
“งั้นขออะไรที่คุณลีคิดว่าเหมาะกับผมละกันครับ”
ธีธัชตอบ แต่หน้าของเขาก็ยังนิ่งอยู่ ก่อนจะยื่นFood Card ให้เธอ
“งั้นผมก็ตามใจคุณพลอยเหมือนกันครับ”
ต้นน้ำมองพลอยนภัสผ่านแว่นตากรอบทองก่อนจะยื่นFood Cardให้เธอบ้าง
และพวกเธอก็เดินดุ่มๆ ออกจากโต๊ะไป
 
“งั้นพี่ๆ อยู่คุยกับคุณธีธัชกับคุณต้นน้ำไปก่อนนะครับ
เดี๋ยวผมไปช่วยสองสาวยกของก่อน”
เมื่อสองสาวเดินออกจากโต๊ะไปแล้ว ธวัชจึงรีบตามไปบ้าง
ปล่อยให้ผู้บริหารทั้งสองคุยกับปราบ และธาวิน
...
ธวัชเดินตามติดกตัญชลี เธอได้ข้าวผัดต้มยำทะเล และไข่เจียว
กับน้ำแร่ให้ธีธัช ในขณะที่พลอยนภัสเลือกข้าวผัดน้ำพริกลงเรือ
แต่ก็แอบกำชับแม่ค้าให้เติมพริกเพิ่มไปเยอะๆ
เพราะรู้ว่าต้นน้ำกินเผ็ดไม่ได้  สาวเปรี้ยวแอบยิ้มเจ้าเล่ห์
เมื่อต้นน้ำเห็นถึงกับหน้าถอดสีทีเดียว แต่ก็จำต้องฝืนทน
โชคดีที่ได้น้ำมะตูมช่วยชีวิตเขาไว้
...ธีธัชกินข้าวกลางวันอย่างเอร็ดอร่อย กินไปแอบลอบมอง
หน้ากตัญชลีไปด้วย จนสาวเจ้าเกร็งไปทั้งตัว
“ซันเราไปกินขนมหวานกันดีกว่าเนอะ มีบัวลอยไข่หวานของโปรดซันด้วย”
“ไปสิ งั้นผมกับลีขอตัวนะครับ”
“พี่ไปด้วยคนลี  ซัน”
แต่พลอยนภัสไม่ทันจะได้ลุกไปตามธวัชและกตัญชลี
ต้นน้ำถือโอกาสคว้าแขนของเธอไว้ได้ทัน
“อยู่คุยกันก่อนสิ ถ้าคุณลุกไปอีกคน ผมจะถือว่าคุณรังเกียจ
ผมกับนายธีนะ”
เธอเห็นแก่ธีธัชก็เลยนั่งลงตามเดิม
กลับเป็นธีธัชซะเองที่เริ่มไม่ค่อยเจริญอาหาร
ต้นน้ำยกเรื่องสัมมนาปลายปีมาเป็นหัวข้อสนทนา
เขาให้สาวอาร์ตอย่างพลอยนภัสลองครีเอจธีมงานในปีนี้
จนเธอเผลอคุยจ้อกับเขาอยู่นาน
ธวัชกับกตัญชลีซื้อขนมมาฝากทุกคนที่โต๊ะด้วย
บรรยากาศเริ่มกับครึกครื้นอีกครั้ง
เมื่อปราบและธาวินชวนเจ้านายทั้งสองคุย
จนสองสาวที่แอบอึดอัดใจในทีแรก เผลอยิ้มและหัวเราตามไปด้วย
 
...สายสมรแม่บ้านจอมจุ้น แต่มีดีด้านความเนี้ยบ และเป็นระเบียบ
เธอแอบถ่ายภาพการรับประทานร่วมโต๊ะของผู้บริหาร
ทั้งสองส่งไปให้รับขวัญ
เธอแทบจะกรีดร้องอย่างคุ้มคลั่ง
แต่โชคดีที่คุณกรองแก้วขึ้นมาพบลูกสาวบนห้องนอนก่อน
 
“ขวัญยังแต่งตัวไม่เสร็จอีกหรอลูก หนูต้องไปที่บริษัทกับแม่ตอนบ่าย2นะ”
“ทราบแล้วค่ะ เดี๋ยวขวัญจะตามลงไปนะคะ”
“จ้า”
คุณกรองแก้วแอบเห็นมือข้างหนึ่งของลูกสาว
กำลังจิกมือตัวเองจนเป็นรอยแดง
จนเธอเองเริ่มใจไม่ดี จนต้องโทรไปปรึกษา
นพ.อนุวัฒน์ ระหว่างที่รอลูกสาวแต่งตัว