นายเคยรักฉันบ้างไหม

 
 
ลูกน้องพิม : มีอะไรให้รับใช้หรอครับ
 
พิม : แกไปสะกดลอยตามป๊อปปี้แล้วก็ไปสืบมาว่ายัยฟางเป็นใคร
 
ลูกน้องพิม : ครับ
 
ตอนเย็น
 
โรงพยาบาล
 
ห้องพักฟื้น
 
ป๊อปปี้ : กลับมาแล้วคร๊าบ
 
ฟาง : อ้าวป๊อปกลับมาแล้วหรอ
 
ป๊อปปี้ : ว่าไงไอ้โมะไม่ได้เจอกันตั้งนาน
 
โทโมะ : ก็ดี แต่มันจะดีว่านี้ถ้ายัยน้องตัวแสบของแกไม่มาหาเรื่องฉัน
 
แก้ว : อ้าวพูดให้ดีๆนะไอ้โคโดโมะ
 
ป๊อปปี้ : แกสองคนทะเลาะกันยังกะเคยเจอกันมาก่อน
 
แก้ว : ก็ไอ้เนี้ยและ ที่แก้วเล่าให้พี่ป๊อปฟังอ่ะ
 
ฟาง : ป๊อป ฟางว่าเราสองคนคงคิดผิดที่เอาแก้วกับพี่โมะมาดูแลฟาง
 
ป๊อปปี้ : ทำไมสองคนนี้ดูแลฟางไม่ดีหรอ
 
ฟาง : ป่าวหรอกทะเลาะกันทั้งวันเลยฟางไม่ต้องพักผ่อนกันพอดี
 
แก้ว : ฟางก็ดูมันดิ มันหาเรื่องแก้วก่อนนะ
 
โทโมะ : นี้ยัยมันแกวพูดให้มันดีๆนะ
 
แก้ว : ไอ้โคโดโมะ
 
โทโมะ : ยัยมันแกว
 
แล้วทั้งสองคนก็เริ่มเถียงกัน
 
ป๊อปปี้ : หยุด ถ้าแกสองคนจะเถียงกันก็ไปเถียงกันข้างนอกฉันรำคาญ
 
ฟาง : ฟางด้วย
 
แก้ว : อะไรอ่ะ ได้ที่ก็ลุ่มกันเลยนะ
 
โทโมะ : ใช่
 
แก้ว : ไปหาไรกินดีกว่า
 
โทโมะ : รอด้วยยัยมันแกว
 
แก้ว : แน่จริงก็จำให้ได้ดิ แบร่
 
แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล่กัน ตอนนี้ในห้องเหลือป๊อปปี้กับฟาง
 
ฟาง : วันนี้ไปทำงานมาเป็นไงมั่ง
 
ป๊อปปี้ : งานเยอะอ่ะ ว่าป๊อปจะได้กินข้าวตั้งบ่ายสอง
 
ฟาง : แล้วทำไมกินช้าจัง งานเยอะยังไงก็ต้องกินข้าวให้ตรงเวลารู้ป่าว
 
ป๊อปปี้ : คร๊าบ แล้ววันนี้ลูกเป็นไงมั่ง
 
ป๊อปปี้บอกพลางเอามือลูบหน้าท้องฟาง
 
ฟาง : ก็เป็นอย่างนั้นนะและ
 
ป๊อปปี้ : เดี๋ยวนี้หัดกวนนะเนี้ย ไปเอานิสัยมาจากใครเนี้ย
 
ฟาง : ก็คนแถวนี้นะและ
 
ป๊อปปี้ : อ้าวฟางว่าป๊อปหรอ
 
ฟาง : ป่าว
 
ทางด้านนอกห้องพักฟื้น
 
ลูกน้องพิม : ฮัลโหล คุณพิมครับ
 
พิม : ว่าไงป๊อปปี้เค้าไปไหน
 
ลูกน้องพิม : มาโรงบาลครับ มาหาคนชื่อฟาง
 
พิม : แล้วยัยฟางเป็นอะไรกับป๊อป
 
ลูกน้องพิม : เป็นแฟนกันครับ แล้วที่สำคัญว่านั้น นังนั้นมันท้อง
 
พิม : แกทำได้ดีมาก เดี๋ยวฉันจะโอนเงินให้แกแล้วแกก็กลับมาดีๆละห้ามให้พวกนั้นเห็นเด็ดขาด
 
ลูกน้องพิม : ครับ
 
10 นาที ต่อมา
 
แก้ว : มาให้เตะซะดีๆนะไอ้โคโดโมะ
 
โทโมะ : แน่จริงก็จำกให้ได้ดิ แบร่
 
แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล่กันทั่วห้อง
 
ป๊อปปี้ : อะไรของแกสองคนเนี้ย
 
แก้ว : พี่ก็ดูไอ้โคโดโมะดิ มันแย่งขนมแก้วอ่ะ
 
โทโมะ : ก็ฉันหยิบก่อนนิ
 
แก้ว : ฉันหยิบก่อน
 
โทโมะ : ฉันหยิบก่อน
 
แล้วสองคนนี้ก็เริ่มเถียงกัน
 
ป๊อปปี้ : ถ้าแกสองคนไม่หยุดคืนนี้ฉันจะไล่แกสองคนไปนอนนอกห้อง
 
เมื่อได้ยินอย่างนันทั้งสองคนถึงกับเงียบและเดินไปนั่งโซฟา
 
แก้ว : ชิ
 
โทโมะ : ชิ
 
ฟาง : อะไรกันพี่โมะงอนเป็นตุ๊ดไปได้
 
โทโมะ : เงียบไปเลยยัยน้องบ้า
 
ฟาง : อ้าว ทำไมว่ากันอย่างเนี้ยอ่ะ
 
โทโมะ : ชิ
 
แล้วโทโมะก็ไม่สนใจฟาง
 
ฟาง : พี่โมะอย่ามาทำนิสัยอย่างนี้ใส่ฟางนะ ฟางไม่ชอบ
 
แล้วฟางก็นอนเอาผ้าคลุมโปรงหันหลังให้ทั้งสามคนนั้น