นายเคยรักฉันบ้างไหม

 

 

ลูกน้องพิม : มีอะไรให้รับใช้หรอครับ

 

พิม : แกไปสะกดลอยตามป๊อปปี้แล้วก็ไปสืบมาว่ายัยฟางเป็นใคร

 

ลูกน้องพิม : ครับ

 

ตอนเย็น

 

โรงพยาบาล

 

ห้องพักฟื้น

 

ป๊อปปี้ : กลับมาแล้วคร๊าบ

 

ฟาง : อ้าวป๊อปกลับมาแล้วหรอ

 

ป๊อปปี้ : ว่าไงไอ้โมะไม่ได้เจอกันตั้งนาน

 

โทโมะ : ก็ดี แต่มันจะดีว่านี้ถ้ายัยน้องตัวแสบของแกไม่มาหาเรื่องฉัน

 

แก้ว : อ้าวพูดให้ดีๆนะไอ้โคโดโมะ

 

ป๊อปปี้ : แกสองคนทะเลาะกันยังกะเคยเจอกันมาก่อน

 

แก้ว : ก็ไอ้เนี้ยและ ที่แก้วเล่าให้พี่ป๊อปฟังอ่ะ

 

ฟาง : ป๊อป ฟางว่าเราสองคนคงคิดผิดที่เอาแก้วกับพี่โมะมาดูแลฟาง

 

ป๊อปปี้ : ทำไมสองคนนี้ดูแลฟางไม่ดีหรอ

 

ฟาง : ป่าวหรอกทะเลาะกันทั้งวันเลยฟางไม่ต้องพักผ่อนกันพอดี

 

แก้ว : ฟางก็ดูมันดิ มันหาเรื่องแก้วก่อนนะ

 

โทโมะ : นี้ยัยมันแกวพูดให้มันดีๆนะ

 

แก้ว : ไอ้โคโดโมะ

 

โทโมะ : ยัยมันแกว

 

แล้วทั้งสองคนก็เริ่มเถียงกัน

 

ป๊อปปี้ : หยุด ถ้าแกสองคนจะเถียงกันก็ไปเถียงกันข้างนอกฉันรำคาญ

 

ฟาง : ฟางด้วย

 

แก้ว : อะไรอ่ะ ได้ที่ก็ลุ่มกันเลยนะ

 

โทโมะ : ใช่

 

แก้ว : ไปหาไรกินดีกว่า

 

โทโมะ : รอด้วยยัยมันแกว

 

แก้ว : แน่จริงก็จำให้ได้ดิ แบร่

 

แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล่กัน ตอนนี้ในห้องเหลือป๊อปปี้กับฟาง

 

ฟาง : วันนี้ไปทำงานมาเป็นไงมั่ง

 

ป๊อปปี้ : งานเยอะอ่ะ ว่าป๊อปจะได้กินข้าวตั้งบ่ายสอง

 

ฟาง : แล้วทำไมกินช้าจัง งานเยอะยังไงก็ต้องกินข้าวให้ตรงเวลารู้ป่าว

 

ป๊อปปี้ : คร๊าบ แล้ววันนี้ลูกเป็นไงมั่ง

 

ป๊อปปี้บอกพลางเอามือลูบหน้าท้องฟาง

 

ฟาง : ก็เป็นอย่างนั้นนะและ

 

ป๊อปปี้ : เดี๋ยวนี้หัดกวนนะเนี้ย ไปเอานิสัยมาจากใครเนี้ย

 

ฟาง : ก็คนแถวนี้นะและ

 

ป๊อปปี้ : อ้าวฟางว่าป๊อปหรอ

 

ฟาง : ป่าว

 

ทางด้านนอกห้องพักฟื้น

 

ลูกน้องพิม : ฮัลโหล คุณพิมครับ

 

พิม : ว่าไงป๊อปปี้เค้าไปไหน

 

ลูกน้องพิม : มาโรงบาลครับ มาหาคนชื่อฟาง

 

พิม : แล้วยัยฟางเป็นอะไรกับป๊อป

 

ลูกน้องพิม : เป็นแฟนกันครับ แล้วที่สำคัญว่านั้น นังนั้นมันท้อง

 

พิม : แกทำได้ดีมาก เดี๋ยวฉันจะโอนเงินให้แกแล้วแกก็กลับมาดีๆละห้ามให้พวกนั้นเห็นเด็ดขาด

 

ลูกน้องพิม : ครับ

 

10 นาที ต่อมา

 

แก้ว : มาให้เตะซะดีๆนะไอ้โคโดโมะ

 

โทโมะ : แน่จริงก็จำกให้ได้ดิ แบร่

 

แล้วแก้วกับโทโมะก็วิ่งไล่กันทั่วห้อง

 

ป๊อปปี้ : อะไรของแกสองคนเนี้ย

 

แก้ว : พี่ก็ดูไอ้โคโดโมะดิ มันแย่งขนมแก้วอ่ะ

 

โทโมะ : ก็ฉันหยิบก่อนนิ

 

แก้ว : ฉันหยิบก่อน

 

โทโมะ : ฉันหยิบก่อน

 

แล้วสองคนนี้ก็เริ่มเถียงกัน

 

ป๊อปปี้ : ถ้าแกสองคนไม่หยุดคืนนี้ฉันจะไล่แกสองคนไปนอนนอกห้อง

 

เมื่อได้ยินอย่างนันทั้งสองคนถึงกับเงียบและเดินไปนั่งโซฟา

 

แก้ว : ชิ

 

โทโมะ : ชิ

 

ฟาง : อะไรกันพี่โมะงอนเป็นตุ๊ดไปได้

 

โทโมะ : เงียบไปเลยยัยน้องบ้า

 

ฟาง : อ้าว ทำไมว่ากันอย่างเนี้ยอ่ะ

 

โทโมะ : ชิ

 

แล้วโทโมะก็ไม่สนใจฟาง

 

ฟาง : พี่โมะอย่ามาทำนิสัยอย่างนี้ใส่ฟางนะ ฟางไม่ชอบ

 

แล้วฟางก็นอนเอาผ้าคลุมโปรงหันหลังให้ทั้งสามคนนั้น