Love Again : รักครั้งแรก

          ผมกำลังทำอะไรอยู่ ภาพรอบตัวผมดูมัวๆ แต่กำลังจะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ นี่ผมกำลังนั่งคุกเข่าอยู่สินะ ใช่ผมกำลังขอเธอแต่งงาน เราสองคนแต่งงานกัน โดยไม่มีพิธีรีตองมีเพียงแค่แหวนสองวง ซึ่งเปนแค่แหวนธรรมดาราคาไม่กี่ร้อย มีแค่เพียงสัญญาของกันและกันว่าจะรักกันตลอดไป แสงสว่างที่จ้ามากๆสว่างขึ้นฉับพลันทำให้ผมตาพร่ามัว ปัง!! แสงไฟของรถบรรทุกประทะเข้าเต็มๆหน้าผมอย่างจัง ผมสะดุ้งตื่นขึ้น
 
          5 วันแล้วที่หุ่นยนต์ตัวนี้ได้เข้ามาช่วยงานในร้านของผม ดูเธอสิไม่เหมือนหุ่นยนต์เลย เธอเข้ากันได้ดีกับทุกๆคนในร้าน บางทีเธออาจจะได้เพื่อนสาวกลุ่มใหม่ก็เป็นได้
 
          "คืนนี้ไปเที่ยวกัน"ตีน่า พนักงานในร้านของโตพูดขึ้นหลังจากเก็บร้านอยู่
 
          "ไปสิ วันนี้เงินเดือนออกด้วย ไปเบิกตังกับหัวหน้ากัน ไปนะ ทุกคน" บาส พนักงานอีกคนที่เป็นพวกขาลุยงาน ขยันขันแข็ง ถามทุกคนที่กำลังรีบเก็บร้านอยู่
 
        "ไปด้วยกันนะ ลีล่า"ชื่อใหม่ที่ตีน่าตั้งให้ แม้ดูบ๊องๆไปหน่อยแต่ดูเหมือนเธอจะชอบชื่อนี้
 
          "ต้องขออนุญาตจากคนนั้นก่อนนะ" ลั่นทมชี้ไปที่นอกร้าน ซึ่งโตกำลังซ่อมไฟหน้าร้านที่เสียอยู่
 
          "นี่ฉันสงสัยมาได้ซักพักแล้ว ทำไมเขาถึงรีบเธอทำงานซึ่งปกติเขาจะไม่รับคนเพิ่มมานานแล้วนะ" เธอวางแก้วกาแฟลงแล้วถามขึ้นอย่างสงสัย ลีลาวดีเงียบแล้วยิ้มมุมปาก
 
คศ. ๒๐๗๓
 
          " เราได้ทำการตรวจพบการย้อนเวลาเกิดขึ้นเมื่อ 5วันที่แล้วค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอเป็น 1 ในหลายสิบชีวิตที่กำลังผลิตระเบิดชีวภาพ DX-5   
 
          "เดินทางไปช่วงเวลาไหน" ผู้หญิงผมทองคนหนึ่งถามขึ้น ผ่านจอภาพที่ฉายอยู่ตรงหน้า
 
           "ธันวาคม ปี 2013 ค่ะ"
 
          "เรียกลูกสุดที่รักของฉันมาพบทีสิ" เธอสั่งการกับทหารที่อยู่หน้าประตู
 
 ปี 2013
 
          "คุณเป็นแบบนี้หลังจากไปกินน้ำแบบนั้นทุกครั้งรึเปล่า"ลั่นทมพูดขึ้น หลังจากที่ผมอนุญาตให้เธอไปเที่ยวได้แต่ผมต้องไปด้วย ผมชนกับเจ้าบาสอยู่ทำให้ผมสติหลุดนิดหน่อยจน เป็นภาระให้เธอแบกผมกลับบ้าน
 
          "แรงเยอะจังนะ เธ--อเนี่ย" ผมพูดขึ้นหลังจากที่เธอโยนผมลงบนเตียงซึ่งเมื่อ 5วันก่อนเป็นของผม
 
          "มันคือน้ำอะไร ดูสีมันเข้มๆนะ"เธอชูขวดเหล้าขึ้นแล้วแกว่งไปแกว่งมา
 
          "เธอไปเอามาจากไหน" ผมแย่งขวดนั้นจากมือเธออย่างรวดเร็ว แล้วผมก้อเสียหลักล้มลงจากเตียง โชคดีที่ขวดไม่แตก
 
          "คุณยังไม่ตอบเลย ว่านี่คือน้ำอะไร"
 
          "มันเป็นยา ชื่ิอว่าพระจันทร์" ผมลุกขึ้นนั่งกับพื้นเอาหลังพิงเตียงไว้มือซ้ายกลิ้งขวดเหล้าเข้าไปใต้เตียง
 
          "พระจันทร์ ที่อยู่บนฟ้านะเหรอ" เธอดูเหมือนสนใจและตื่นเต้นกับคำพูดผม
 
          "ใช่ๆๆ เป็นยาหายากมากเลยนะ เพราะฉะนั้นเธอห้ามกินเด็ดขาด"
 
          "กินแล้วจะเป็นอย่างไงค่ะ"
 
          "กินแล้ววเธอจะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโลกมันจะหมุนวิ้งๆๆๆๆ" ผมทำท่างทางให้เธอดูแล้วเผลอหลับไป
 
          "ถ้ากินแล้ว อ้วกแบบนี้.... โตค่ะ โต หลับแล้วหรอ ขี้เซาจัง"เธออุ้มร่างที่ไร้ความรู้สึกขึ้นไปวางไว้บนเตียง กระเป๋าเงินร่วงออกจากกระเป๋ากางเกงของโต ฉันหยิบขึ้นมาดูมีกระดาษแลบออกมาจากช่องเล็กในกระเป๋านั้น
 
          ฉันพลิกรูปนั้นมาดู ทำไมคนในรูปหน้าเหมือน... ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำเทียบหน้าฉันสะท้อนกระจกกับรูปเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดข้างหลังรูปนั้นถูกเขียนด้วยปากกาสีแดงว่า
 
          "ความทรงจำของผม"