PRINCE & PRINCESS เจ้าชายของเธอ เจ้าหญิงของฉัน
-
เขียนโดย 
Mayayoo
วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.13 น.
5 chapter
0 วิจารณ์
9,390 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) บทสอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความPrince High school
จ้อกแจ้กๆๆๆ
ฉันมองไปรอบๆโรงเรียนที่ฉันเพิ่งเหยียบเข้ามาเป็นครั้งแรก ไม่เห็นเหมือนกับโรงเรียนฉันเลยทั้งๆที่เครือเดียวกันแท้ๆ ทำไมมันดูเหมือนปราสาทละ(โรงเรียนฉันเหมือนวังนะ) ลำเอียงรึเปล่าเนี่ย แล้วทำไมตอนนี้นักเรียนเดินกันให้ทั่วเลยละไม่เรียนกันรึไง แย่จริงๆระบบโรงเรียนนี้
“เฮ สาวที่ไหนมาเดินในโรงเรียนเราวะ”
“ไหนๆๆ เฮ้ย นั้นมันวันวานประธานนักเรียนสุดสวยแต่หยิ่งนิ”
“เออสิด้วย สวยชิบเป๋งเลยวะ มาทำอะไรโรงเรียนเราวะเพิ่งแค่เห็นนะเนี่ย”
เดินมาจนจะถึงโรงอาหารที่คนเยอะไปหมดแล้วนะ ยังไม่เห็นป้ายบอกทางสักที หรือโรงเรียนนี้ไม่มีกันนะ หาตัวยากจริงนะไอ้พวกสภาของที่นี่ ฉันมองรอบตัวอีกครั้งเพื่อหาตัวช่วยก็พบกับนักเรียนชายสองคนกำลังยืนมองมาที่ฉันอยู่เช่นกัน เข้าไปถามดีมั้ยเนี่ย...ไม่อยากเข้าไปใกล้เลยอะ>~<
เอาวะ ไม่ต้องเข้าไปใกล้ก็ได้ จะได้เจอไอ้พวกนั้นซะทีอยากกลับโรงเรียนจะแย่อยู่แล้ว ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาสองคนนั้นที่จ้องฉันอย่างกับเห็นสิ่งประหลาด
“นาย...นายสองคนนะ รู้มั้ยว่าห้องสภานักเรียนของที่นี่อยู่ไหน” อี๋ย เหม็นกลิ่นตัวชะมัด พวกผู้ชายนี้กลิ่นตัวแรงจริงๆ
“เสียงเพราะจัง อ๋อ เดินตรงไปตามทางแล้วก็เลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมแรกนะจากนั้นจะเจอป้ายบอก” ยะ อย่าเข้ามาใกล้ฉันสิT[]T
“ขอบใจ” ฉันทำท่าจะเดินไปแต่พวกนั้นเรียกไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆๆ” ฉันหยุดเดินหันไปมองพวกเขา “ตอนนี้พวกนั้นไม่อยู่ที่ห้องหรอกนะ พักเที่ยงกันอยู่ที่โรงอาหารแน่ะ”
“โรงอาหาร...อื้อ”
“ว่าแต่วันวานคนสวยมาหาพวกนั้นทำไมเหรอ^__^” ฉันที่กำลังเดินไป(อีกครั้ง)หันควับกลับมามองคนที่ถามนั้นทันที
“นายนะ ฉันรู้สึกว่าไม่รู้จักนะ ไม่ทราบนายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อฉันอย่างสนิทไม่ทราบ”
“เอ่อ...ฉันก็แค่”
“ฉันไม่ชอบ! แล้วฉันจะมาทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน” ฉันเบะปากให้พวกเขาสะบัดหน้าให้เป็นของแถมแล้วเดินไปยังโรงอาหารทันที เชอะ ใครให้มาเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมแบบนั้นกัน เพื่อนก็ไม่ใช่คนรู้จักยิ่งห่างไกลเลย ยี้ๆๆๆ ฉันไม่ชอบพวกผู้ชายเลยจริงๆ
“เป็นไงละ เจอตอกกลับมาพูดไม่ออกเลยดิ๊ เนี่ยแหละวันวานสวยแต่หยิ่ง”
“สมคำร่ำลือจริงๆT^T”
โรงอาหาร
และแล้วฉันก็เดินมาจนถึงโรงอาหารที่ใหญ่โตนี้ได้ จริงสิแล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าใครคือไอ้พวกสภานักเรียน อยากกลับโรงเรียนแล้วนะไอ้พวกนี่ก็ชอบมองแล้วซุบซิบอะไรกันนักหนา
“นี่พวกนาย” ฉันตัดสินใจถามโต๊ะข้างหน้าฉันที่กำลังก้มหน้ากินข้าวกันอยู่ พวกเขาเงยหน้ามามองฉันก่อนจะอ้าปากค้างทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปากอยู่ อี๋ ไร้มารยาทชะมัด
“คะ ครับ”
“สภานักเรียนอยู่โต๊ะไหน” ฉันถอยออกข้างเล็กน้อยก่อนจะแก้เก้อด้วยการเอาผมทัดหู
“อะ อ๋อ...”
“อ๋อ อะไรละ ตกลงว่าอยู่ไหน” ฉันถอนหายใจอย่างรำคาญ นักเรียนชายคนนั้นค่อยๆยกนิ้วชี้ไปทางกลุ่มที่นั่งอยู่ใจกลางของโรงอาหาร นั่งซะเด่นเชียวนะ
“ขอบใจ” ฉันเดินไปยังกลุ่มนั้นทันทีระหว่างทางก็มีแต่พวกบ้ามองกันเต็มไปหมด บางโต๊ะพ่นข้าวออกมาก็มี ซกมกสุดๆเลยละ ไม่เคยเห็นผู้หญิงกันรึไงยะ
ฉันหยุดเดินยืนตรงหัวโต๊ะของกลุ่มสภานักเรียนที่นั่งคุยกันอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ฉันกระแอมสองสามทีก่อนจะมีหนึ่งในนั้นสังเกตเห็นแล้วสะกิดเพื่อนๆเขาอีกที
“พวกนายใช่สภานักเรียนรึเปล่า”
“ใช่ครับสุดสวย มีอะไรกับพวกผมรึเปล่าเอ่ย เอ...หรือจะมาขอคบกับผม อ๊าย~ทำไมฉันฮอตอย่างนี้วะ”
“ความคิดทุเรศสิ้นดี...น่ารังเกียจชะมัด” ฉันเบะปากมองเขาด้วยหางตาอย่างรังเกียจ เจ้าตัวหน้า เหวอเล็กน้อยก่อนจะหันไปด่าเพื่อนข้างๆที่หัวเราะอย่างชอบใจ
“ขำบ้าอะไรของแกวะไอ้กัปตัน แกลองโดนแบบฉันแกจะขำไม่ออก”
“ฮาๆ ไม่เอาขอบายวะไอ้ภาคี”
“ขอโทษนะขำกันเสร็จรึยัง ฉันจะได้พูดธุระของฉัน”
“อุ้ย เชิญครับๆ”
“ฉันจะมาตามพวกนายไปประชุมเรื่องงานที่จะจัดขึ้นที่โรงเรียนของฉัน”
“อะ เธอเป็นสภานักเรียนอย่างนั้นเหรอ ว้าว สภานักเรียนที่นั้นสวยจริงๆ*0*”
“- -“
“งานสัมพันธ์ราชวงศ์นะเหรอ”
“มีงานอื่นอีกรึไง”
“อะโอ โดนตอกแล้วครับคุณกัปตัน”
“ชิ เห็นว่าสวยหรอกนะถึงให้อภัยT^T”
“เธอเป็นสภาแน่เหรอ”
ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ริมสุดของโต๊ะใกล้ๆฉันเอ่ยถามขึ้นพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
มะ มองแบบนี้หมายความว่าไงยะ!
“ใช่ ทำไม” ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจกับการกระทำของเขา
“ไม่เหมือนสักนิด”
“นาย ”
“เอ่อ ผมว่าคุณคนสวยใจเย็นๆก่อนนะครับ^__^;” นายหลงตัวเองเอ่ยขัดขึ้นพลางจับแขนเพื่อนของเขาเอาไว้
“เหอะ โอเค ฉันไม่ได้อยากจะเหยียบที่นี้นานหรอกนะถ้าพวกนายกินกันเสร็จแล้วก็ออกไปเจอฉันข้างนอกแล้วกัน”
“ใครเขาอยากให้เธอมาเหยียบที่นี้กัน!” ไอ้บ้านี่ อะไรกับฉันนักหนานะ
“นายมีอะไรกับฉันมากรึเปล่าฮะ!” ฉันมองเขาด้วยสายตาไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“พอๆๆ เดี๋ยวพวกฉันจะตามออกไป แกก็หยุดได้แล้วอดีต” คนที่นั่งอยู่สุดโต๊ะเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บจานข้าว
“อย่าช้านักแล้วกัน ฉันไม่ชอบรอ!” ฉันสะบัดหน้าใส่นายคนนั้นก่อนจะกระแทกส้นเท้าเดินออกมา
เหอะ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากมา!
“แกมาจับฉันไว้ทำไมวะ ไม่เห็นเหรอว่ายัยนั้นดูถูกโรงเรียนเราน่ะ”
“ใจเย็นสิวะ นั้นผู้หญิงนะโว้ย”
“นั้นใช่วันวานสุดสวยแต่หยิ่งประธานนักเรียนของที่นั้นรึเปล่า”
“แกว่าไงนะโคเคน” เพื่อนทุกคนหันไปมองที่เขาแต่เพียงผู้เดียวอย่างสนอกสนใจ
“เธอคือวันวานประธานนักเรียนสุดหยิ่งที่เขาพูดกันไง พวกนายไม่รู้จักเหรอ”
“ประธานนักเรียนอย่างนั้นเหรอ...”
“แกอย่าคิดอะไรประหลาดๆแบบนั้นนะ ผู้หญิงนะโว้ยสวยด้วย-..-“
“ไอ้โลกันต์ แกก็เป็นกับพวกมันด้วยเหรอวะ”
“ก็เธอสวยจริงๆนี่หว่า เวลาฉันไปคลับก็เจอแต่พวกผู้ชายพูดถึงยัยนี้ประจำไม่คิดว่าตัวจริงก็เด็ดขนาดนี้> <”
“แกนี่มัน”
“พอเถอะ รีบเก็บจานแล้วตามยัยนั้นไปได้แล้ว”
“ฮึ เธอได้เจอดีแน่”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
