PRINCE & PRINCESS เจ้าชายของเธอ เจ้าหญิงของฉัน
เขียนโดย 
Mayayoo
วันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.13 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) บทสอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
.jpg)
Prince High school
จ้อกแจ้กๆๆๆ
ฉันมองไปรอบๆโรงเรียนที่ฉันเพิ่งเหยียบเข้ามาเป็นครั้งแรก ไม่เห็นเหมือนกับโรงเรียนฉันเลยทั้งๆที่เครือเดียวกันแท้ๆ ทำไมมันดูเหมือนปราสาทละ(โรงเรียนฉันเหมือนวังนะ) ลำเอียงรึเปล่าเนี่ย แล้วทำไมตอนนี้นักเรียนเดินกันให้ทั่วเลยละไม่เรียนกันรึไง แย่จริงๆระบบโรงเรียนนี้
“เฮ สาวที่ไหนมาเดินในโรงเรียนเราวะ”
“ไหนๆๆ เฮ้ย นั้นมันวันวานประธานนักเรียนสุดสวยแต่หยิ่งนิ”
“เออสิด้วย สวยชิบเป๋งเลยวะ มาทำอะไรโรงเรียนเราวะเพิ่งแค่เห็นนะเนี่ย”
เดินมาจนจะถึงโรงอาหารที่คนเยอะไปหมดแล้วนะ ยังไม่เห็นป้ายบอกทางสักที หรือโรงเรียนนี้ไม่มีกันนะ หาตัวยากจริงนะไอ้พวกสภาของที่นี่ ฉันมองรอบตัวอีกครั้งเพื่อหาตัวช่วยก็พบกับนักเรียนชายสองคนกำลังยืนมองมาที่ฉันอยู่เช่นกัน เข้าไปถามดีมั้ยเนี่ย...ไม่อยากเข้าไปใกล้เลยอะ>~<
เอาวะ ไม่ต้องเข้าไปใกล้ก็ได้ จะได้เจอไอ้พวกนั้นซะทีอยากกลับโรงเรียนจะแย่อยู่แล้ว ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาสองคนนั้นที่จ้องฉันอย่างกับเห็นสิ่งประหลาด
“นาย...นายสองคนนะ รู้มั้ยว่าห้องสภานักเรียนของที่นี่อยู่ไหน” อี๋ย เหม็นกลิ่นตัวชะมัด พวกผู้ชายนี้กลิ่นตัวแรงจริงๆ
“เสียงเพราะจัง อ๋อ เดินตรงไปตามทางแล้วก็เลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมแรกนะจากนั้นจะเจอป้ายบอก” ยะ อย่าเข้ามาใกล้ฉันสิT[]T
“ขอบใจ” ฉันทำท่าจะเดินไปแต่พวกนั้นเรียกไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆๆ” ฉันหยุดเดินหันไปมองพวกเขา “ตอนนี้พวกนั้นไม่อยู่ที่ห้องหรอกนะ พักเที่ยงกันอยู่ที่โรงอาหารแน่ะ”
“โรงอาหาร...อื้อ”
“ว่าแต่วันวานคนสวยมาหาพวกนั้นทำไมเหรอ^__^” ฉันที่กำลังเดินไป(อีกครั้ง)หันควับกลับมามองคนที่ถามนั้นทันที
“นายนะ ฉันรู้สึกว่าไม่รู้จักนะ ไม่ทราบนายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อฉันอย่างสนิทไม่ทราบ”
“เอ่อ...ฉันก็แค่”
“ฉันไม่ชอบ! แล้วฉันจะมาทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน” ฉันเบะปากให้พวกเขาสะบัดหน้าให้เป็นของแถมแล้วเดินไปยังโรงอาหารทันที เชอะ ใครให้มาเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมแบบนั้นกัน เพื่อนก็ไม่ใช่คนรู้จักยิ่งห่างไกลเลย ยี้ๆๆๆ ฉันไม่ชอบพวกผู้ชายเลยจริงๆ
“เป็นไงละ เจอตอกกลับมาพูดไม่ออกเลยดิ๊ เนี่ยแหละวันวานสวยแต่หยิ่ง”
“สมคำร่ำลือจริงๆT^T”
โรงอาหาร
และแล้วฉันก็เดินมาจนถึงโรงอาหารที่ใหญ่โตนี้ได้ จริงสิแล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าใครคือไอ้พวกสภานักเรียน อยากกลับโรงเรียนแล้วนะไอ้พวกนี่ก็ชอบมองแล้วซุบซิบอะไรกันนักหนา
“นี่พวกนาย” ฉันตัดสินใจถามโต๊ะข้างหน้าฉันที่กำลังก้มหน้ากินข้าวกันอยู่ พวกเขาเงยหน้ามามองฉันก่อนจะอ้าปากค้างทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปากอยู่ อี๋ ไร้มารยาทชะมัด
“คะ ครับ”
“สภานักเรียนอยู่โต๊ะไหน” ฉันถอยออกข้างเล็กน้อยก่อนจะแก้เก้อด้วยการเอาผมทัดหู
“อะ อ๋อ...”
“อ๋อ อะไรละ ตกลงว่าอยู่ไหน” ฉันถอนหายใจอย่างรำคาญ นักเรียนชายคนนั้นค่อยๆยกนิ้วชี้ไปทางกลุ่มที่นั่งอยู่ใจกลางของโรงอาหาร นั่งซะเด่นเชียวนะ
“ขอบใจ” ฉันเดินไปยังกลุ่มนั้นทันทีระหว่างทางก็มีแต่พวกบ้ามองกันเต็มไปหมด บางโต๊ะพ่นข้าวออกมาก็มี ซกมกสุดๆเลยละ ไม่เคยเห็นผู้หญิงกันรึไงยะ
ฉันหยุดเดินยืนตรงหัวโต๊ะของกลุ่มสภานักเรียนที่นั่งคุยกันอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ฉันกระแอมสองสามทีก่อนจะมีหนึ่งในนั้นสังเกตเห็นแล้วสะกิดเพื่อนๆเขาอีกที
“พวกนายใช่สภานักเรียนรึเปล่า”
“ใช่ครับสุดสวย มีอะไรกับพวกผมรึเปล่าเอ่ย เอ...หรือจะมาขอคบกับผม อ๊าย~ทำไมฉันฮอตอย่างนี้วะ”
“ความคิดทุเรศสิ้นดี...น่ารังเกียจชะมัด” ฉันเบะปากมองเขาด้วยหางตาอย่างรังเกียจ เจ้าตัวหน้า เหวอเล็กน้อยก่อนจะหันไปด่าเพื่อนข้างๆที่หัวเราะอย่างชอบใจ
“ขำบ้าอะไรของแกวะไอ้กัปตัน แกลองโดนแบบฉันแกจะขำไม่ออก”
“ฮาๆ ไม่เอาขอบายวะไอ้ภาคี”
“ขอโทษนะขำกันเสร็จรึยัง ฉันจะได้พูดธุระของฉัน”
“อุ้ย เชิญครับๆ”
“ฉันจะมาตามพวกนายไปประชุมเรื่องงานที่จะจัดขึ้นที่โรงเรียนของฉัน”
“อะ เธอเป็นสภานักเรียนอย่างนั้นเหรอ ว้าว สภานักเรียนที่นั้นสวยจริงๆ*0*”
“- -“
“งานสัมพันธ์ราชวงศ์นะเหรอ”
“มีงานอื่นอีกรึไง”
“อะโอ โดนตอกแล้วครับคุณกัปตัน”
“ชิ เห็นว่าสวยหรอกนะถึงให้อภัยT^T”
“เธอเป็นสภาแน่เหรอ”
ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ริมสุดของโต๊ะใกล้ๆฉันเอ่ยถามขึ้นพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
มะ มองแบบนี้หมายความว่าไงยะ!
“ใช่ ทำไม” ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจกับการกระทำของเขา
“ไม่เหมือนสักนิด”
“นาย 
”
“เอ่อ ผมว่าคุณคนสวยใจเย็นๆก่อนนะครับ^__^;” นายหลงตัวเองเอ่ยขัดขึ้นพลางจับแขนเพื่อนของเขาเอาไว้
“เหอะ โอเค ฉันไม่ได้อยากจะเหยียบที่นี้นานหรอกนะถ้าพวกนายกินกันเสร็จแล้วก็ออกไปเจอฉันข้างนอกแล้วกัน”
“ใครเขาอยากให้เธอมาเหยียบที่นี้กัน!” ไอ้บ้านี่ อะไรกับฉันนักหนานะ
“นายมีอะไรกับฉันมากรึเปล่าฮะ!” ฉันมองเขาด้วยสายตาไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“พอๆๆ เดี๋ยวพวกฉันจะตามออกไป แกก็หยุดได้แล้วอดีต” คนที่นั่งอยู่สุดโต๊ะเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บจานข้าว
“อย่าช้านักแล้วกัน ฉันไม่ชอบรอ!” ฉันสะบัดหน้าใส่นายคนนั้นก่อนจะกระแทกส้นเท้าเดินออกมา
เหอะ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากมา!
“แกมาจับฉันไว้ทำไมวะ ไม่เห็นเหรอว่ายัยนั้นดูถูกโรงเรียนเราน่ะ”
“ใจเย็นสิวะ นั้นผู้หญิงนะโว้ย”
“นั้นใช่วันวานสุดสวยแต่หยิ่งประธานนักเรียนของที่นั้นรึเปล่า”
“แกว่าไงนะโคเคน” เพื่อนทุกคนหันไปมองที่เขาแต่เพียงผู้เดียวอย่างสนอกสนใจ
“เธอคือวันวานประธานนักเรียนสุดหยิ่งที่เขาพูดกันไง พวกนายไม่รู้จักเหรอ”
“ประธานนักเรียนอย่างนั้นเหรอ...”
“แกอย่าคิดอะไรประหลาดๆแบบนั้นนะ ผู้หญิงนะโว้ยสวยด้วย-..-“
“ไอ้โลกันต์ แกก็เป็นกับพวกมันด้วยเหรอวะ”
“ก็เธอสวยจริงๆนี่หว่า เวลาฉันไปคลับก็เจอแต่พวกผู้ชายพูดถึงยัยนี้ประจำไม่คิดว่าตัวจริงก็เด็ดขนาดนี้> <”
“แกนี่มัน”
“พอเถอะ รีบเก็บจานแล้วตามยัยนั้นไปได้แล้ว”
“ฮึ เธอได้เจอดีแน่”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
