Dark Love รักนี้มีเพยีงเธอ(em yeu anh)

 
2
 
   วันนี้อากาศหนาวฉันเดินไปตามทางเพื่อจะเดินไปทำงาน  ฉันทำงานอยู่ที่ครัวของโรงแรมแห่งหนึ่งที่อเมริกาฉันพึ่งมาทำได้ไม่เท่าไร  และฉันก็แอบชอบอยู่คนๆหนึ่ง เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟและเป็นบาร์เทนเนอร์อยู่ที่โรงแรมเขาเดินผ่านไปผ่านมาระหว่างที่ครัวกับบาร์นั้น  ฉันได้แต่แอบมองเขา เขามีชื่อว่า แอรอน เขาเดินผ่านไปผ่านมาตลอด  ฉันได้แต่แอบมองและส่งยิ้มให้เขากันไปมา และวันนี้ก็คงเป็นเช่นดังเคยฉันกำลังเข้าไปทำงานฉันเห็นเขาและเขาก็มองเห็นฉันเราต่างคนต่างยิ้มให้ก็ ฉันก็ก้มมองพื้นด้วยความอาย ฉันค่อยๆเดินเขาก็กำลังเดินเข้ามา เขาเดินเขามาขว้างทางฉัน ฉันเงยหน้ามองเขา
"เออ!!  ไง!! สบายดีไหม!!" แอรอนทักฉันขึ้น ฉันมองหน้าเขาอย่างเขินๆ
"ค่ะ!!  สบายดีค่ะ!!"ฉันตอบเขาพร้อมกับเอาผมทัดหู
"ครับ!! นี้ครับ!!"เขายื่นขนมมาให้ฉัน "แล้วเจอกันครับ!!" แล้วเขาก็เดินผ่านฉันไป ฉันได้แต่รับขนมแล้วจองมองมันแล้วยิ้มให้แอรอน  ฉันหันไปมองเขา เขาก็หันมามองฉันแล้วเราก็ยิ้มให้กัน และฉันก็เริ่มรู้สึกว่านี้แหละเขาคือคนที่ใช่  ฉันทำงานของฉันอยู่
"เฮ้!!!"อยู่ดีๆแอรอลก็เขามาจี้เอวฉัน
"ว้าย!!!"ฉันหันไปชนเขาพอดี หน้าฉันไปตรงหน้าอกเขาพอดี เขาหัวเราะฉันเล็กน้อยเหมือนพอใจ ฉันมองหน้าเขาเคืองๆเล็กน้อยแต่อยุ่ดีๆฉันก็ยิ้มที่มุมปาก เขาก็ยิ้มให้ฉัน
"ขอโทษที!!"เขายิ้มอย่างพอใจ
"อ่า!ห๊ะ!!"
"เฮ้!!  แอรอน!!"มีสาวสวยร้องเรียกแอรอน  เขาหันไปตามเสียงเรียก
"แล้วค่อยเจอกันนะ!"เขายิ้มให้ฉันแล้วเขาก็เดินไป  ฉันมองเขาจนเขาเดินผ่านไปฉันได้แต่ยิ้มให้เขา  เพื่อนในครัวต่างก็แซวฉันยกใหญ่ฉันอมยิ้มแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ  ฉันเงยหน้าขึ้นมาฉันเห็นเขาแอบมองฉันแล้วส่งยิ้มให้ฉัน  แล้วเขาก็เดินชนขอบประตูฉันหัวเราะเขา ฉันก้มมองดูนาฬิกาแล้วใกล้เวลาที่จะเลิกงานแล้วฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า  แล้วกำลังจะเดินกลับบ้านฉันเห็นเขายืนรออยู่ที่รถของเขาแล้วมองมาที่ฉันแล้วส่งยิ้มให้ อยู่ๆก็มีสาวสวยเดินผ่านฉันเดินไปหาเขาแล้วจูบเขาต่อหน้าฉัน  ฉันยืนอึ่งอยู่พักหนึ่งเขามองมาทางฉันเขามองมาทางฉัน  ฉันเดินหนีไปอากาศหนาวแล้วก็มืดด้วยฉันเดินกลับบ้านคนเดียวทำไมมันเหงาอย่างนี้นะ 
"เฮ้อ!!!"ฉันถอนหายใจ ออกมาเป็นควัน ฉันเอามือล้วงกระเป่า อากาศมันเย็นอย่างบอกไม่ถูก
"ปริ๊นๆ"แสงไฟรถฉ่ายมา  ฉันหันไปมองแล้วเดินต่อไป รถคันนั้นก็พยายามขับมาฉันหยุดแล้วหันไปมองกระจกรถก็เลื่อนลง
"แอรอน!!"ฉันมองเขาอย่างประหลาดใจ
"เออ!! ขึ้นมาสิเดี๋ยวผมจะไปส่ง!!"ฉันมองเขาอย่างๆ
"เธอ!! ไม่ต้องไป!!! เอ่อ!!!"
"ไม่!!  ขึ้นมาเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง!!"ฉันมองหน้าเขาแล้วมองที่ถนน  เห็นว่าทางมันอีกไกลแล้วก็อากาศหนาวมากด้วยฉันเปิดประตูขึ้น  เขาขับรถไปเรานั่งอยู่อย่างเงียบๆ เขาขับรถเลยที่พักฉัน
"เฮ้!!!  นั้นมันเลยบ้านฉันแล้วนะ!!" ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
"ผมรู้!!"เขาเริ่มขับไปไกลขึ้นแล้วอยู่ๆก็หยุดรถ แล้วเขาหันหน้ามามองฉัน
"โอเค!!  เราต้องคุยกัน!! คือว่า!!"เขาเริ่มเขามาหาฉันเรื่อยๆ ตอนนี้ลมหายใจเขารดหน้าฉัน จมูกของเขาชนจมูกของฉัน ฉันหันหน้าหลบเขา
"เธอทำแบบนี้มันไม่ถูก!! เธอมีแฟนอยู่แล้ว!!"พูดอย่างเศร้าๆ เขาจับคางฉันให้หันหน้ามองเขา เขามองเขามานัยต์ตาฉัน  ฉันมองเขาไปนัยต์ตาเขามันเหมือนแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันเข้าหาเขาได้มากขนาดนี้
"ผมเลิกกับเธอคนนั้นแล้ว!!"เขามองหน้าฉัน ฉันรู้สึกผ่อนคลายลงได้ ริมฝีปากของเขาสัมผัสที่ริมฝีปากของฉัน เขาครอบครองริมฝีปากของฉันไปทั้งหมดสติที่ฉันมีก็เลื่อนหายไป เขาถอนริมฝีปากเขาออกเขามงหน้าฉันแล้วยิ้ม แล้วก้มมองดนาฬิกา
"นี้ก็!!ดึกแล้วเรากลับกันดีกว่า"
"ใช่!! กลับดีกว่า!!"เขามาส่งฉันที่บ้านแล้วเขาก็ขับรถออกไป  ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าความหนาวเหน็บที่เกาะกินใจฉันมานานมันเริ่มจางหายทีละนิดๆแล้ว นี้ใช้ไหม มันคือความอบอุ่นที่ฉันตามหามานานแสนนานแล้ว นี้ใช่ไหมสิ่งที่ฉันรอยคอยมันมานานและโหยหายมันมานาน แล้วมันจะอยู่กลับฉันได้นานมาแค่ไหน