Dark Love รักนี้มีเพยีงเธอ(em yeu anh)

1

   วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส  ทุกคนมาเข้าแถวที่หน้าเส้าธงทั้งโรงเรียนและตอนนี้ฉันเป็นพี่โตสุดของโรงเรียนตอนนี้ฉันอยู่ ม.6แล้วเป็นปีสุดท้ายแล้วที่ฉันจะก้าวข้ามผ่านไปเดินบนเส้นทางของตัวเองและตอนนี้ฉันก็ยังสับสนว่าฉันจะเดินทางไปทางไหนกันดี

"ต้นเตย!! ไปกินข้าวกัน" ไวตามิลค์ เพื่อนสาวสุดน่ารักของฉันเธอเป็นขาว สูง อวบ และเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ใจฉันมากที่สุด  เดินมาหาฉัน

"จ้ราๆๆ  กินอะไรกันดี" ฉันกับไวตามิลค์เดินไปที่โรงอาหารแล้วหาที่นั่งกัน เราสองคนมองหน้ากัน ช่วงเวลาพักกลางวันของโรงเรียนต้องมีนักเรียนทั้งโรงเรียนมาหาข้าวกินกันอยู่แล้ว

"เตย!!  มิลค์!! ทางนี้!!"เสียงของเพื่อนสาวของฉันอีกคนเธอเป็นสาวอึ้มที่สุดในกลุ่มขนาดมิลค์ยังต้องแพ้เลยเธอชื่อ อาย กวักมือเรียกพวกเราสองคน  ฉันหันไปมองมิลค์แล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะ พวกเราวางกระเป๋าลงที่โต๊ะและเดินไปหาอะไรกิน  หลังจากที่ฉันตัดสิ้นใจอยู่นานว่าจะกินอะไรดีที่ไม่ทำให้ฉันอ้วนมากมาย  ก็เลือกได้แล้วมานั่งที่โต๊ะแล้วกินข้าวและก็เห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็น ฉันแอบรักอยู่คนๆหนึ่งเขาเป็นเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันกับฉัน เขา เป้นคนน่ารัก ดูดี มีเสน่ห์แต่ที่หน้าปวดใจที่สุดคือเขามีแฟนอยู่แล้ว มันทำให้ฉันเจ็บปวดใจ ฉันนะแอบชอบเขามานานแล้วคนที่รู้ดีที่สุดก็คือ มิลค์ เพราะว่ามิลค์รู้ว่าฉันคิดแบบไหน

"ไม่เป็นไรนะ!"มิลค์มองหน้าฉัน  ฉันก็ยิ้มให้มิลค์แต่มิลค์คงรู้ดีว่ายิ้มนั้นมันแฝงด้วยความเจ็บปวดฉันได้แต่ก้มหน้ากินข้าว นั่งกินข้าวกันเสร็จก็ขึ้นไปเรียน ฉันรักเรียนนะแต่เวลาที่ฉันหันไปมองเขาคนนั้นมันทำให้ฉันเรียนไม่นู้เรื่องเลย เจ็บปวดนะรักคนที่เขามีเจ้าของอยู่แล้ว ฉันได้แต่ทำใจแต่ฉันก็หวังลึกๆว่าเขาสองคนจะเลิกกัน  ฉันก็ได้แค่หวังไว้อย่างนั้น 

"เลิกเรียนแล้วไปไหนกันดี"มิลค์พูดขึ้น

"ไปกินก๋วยเตี๊ยวไก่ที่ตลาดกันดีกว่า"เฮียงพูดขึ้น

"ไปสิกำลังหิวพอดีเลย!!"มิลค์พูดขึ้น

"ไปก็ไป  หาไรกินแก้เครียดก็ดี!!"ฉันพูดขึ้นมิลค์เดินมากอดคอฉัน พวกเราเดินไปที่ตลาดกันนั่งกินก๋วยเตี๊ยวไก่ร้านประจำเรา  พวกเราก็สั่งก๋วยเตี๊ยงกินกันแต่แล้วสายตาเจ้ากรรมก็ดันไปเห็นเขาและเธอเดินคู่กันมามันทำให้ลำคอฉันตีบตันกินเส้นก๋วยเตี๊ยวไม่ได้

"อิ่มแล้ววะ!!"ฉันวางตะเกียบลง

"อะไรวะ!!! กินแค่นี้เองหรอ!!"มิลค์ถามฉันแต่สายตาฉันจับจองไปที่เขา มิลค์มองตามสายตาฉันก็รู้เลยว่าฉันมองอะไร  มิลค์หันมามองหน้าฉัน

"อะไรที่มันเป็นของเรามนก็จะเป็นของเรา แกต้องทำใจไว้ด้วยแกก็รู้นิ"มิลค์มองฉันแล้วก็กินก๋วยเตี๊ยวต่อ

"ฉันรู้!!  แต่บางครั้งฉันก็อดคิดไม่ได้"ฉันพูดแล้วมองไปที่เขาคนนั้น และนั้นเป็นเวลาที่ฉันได้นึกถึงมันฉันหันกลับมามองอยู่ ณ ที่ปัจจุบัน อยู่ที่อเมริกาแล้วจริงอย่างที่มิลค์พูด ถ้าเขาคนนั้นเป็นของฉันจริงก็ต้องได้รักและครอบครองเขา ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง หิมะที่โปรยปรายที่นอกหน้าต่างอากาศที่หนาวเหน็บกับใจที่ว่างเปล่า ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานแล้วเตรียมตัวเพื่อเดินหน้าต่อไป  และฉันไปแต่หวังและรอคอยบททดสอบใหม่อีกครั้งว่าจะผ่านไหม...ฉันได้แต่สวดมนตร์อ้อนวอนว่าบททดสอบอีกครั้งจะมาเร็วๆนี้