God Problem : หมายถึงรัก

          หลังจากเราเล่นน้ำทะเลกันจดเกือบมืดค่ำ เราก็ผลัดกันไปอาบน้ำแล้วมานั่งด้วยกันที่กองไฟซึ่งผมเป็นคน
 
จุดมันขึ้นมา เธอนั่งอยู่ตรงข้ามกับผมกองไฟกั้นกลางระหว่างเราสองคนเอาไว้
 
          "นี่เธอเคยกินไวน์หรือเบียร์มั๊ย" ผมโชว์ขวดไวน์และก็เบียร์กระป๋องให้เธอเลือก
 
          "ไม่เคย"
 
          "งั้นวันนี้เธอลองกินดูสิ กินครั้งเดียวไม่ติดหรอก" ผมยื่นขวดไวน์ให้เธอไปขวดหนึ่ง
 
          "ได้งั้นชั้นขอกินไม่เยอะนะ" เธอตอบกลับพร้อมทั้งหยิบขวดไวน์จากมือผม
 
          "ไม่มีพิธีรีตองหรอกนะ เราลืมเอาแก้วมางั้นยกซดเลยแล้วกัน"ผมเปิดฝาไวน์ดังโป๊ะแล้วยื่นกลับไปให้เธอ
 
พร้อมกับฟองที่พุ่งขึ้นมาจากในขวดเล็กน้อย
 
          "จะเมามั๊ย" เธอถามผมหลังจากดูฟองที่กำลังล้นออกจากขวด
 
          "ถ้ากินแล้วไม่เมา แนะนำให้ไปหาหมอ" แล้วผมก้อยื่นขวดไปยังข้างหน้าของเธอ เป็นสัญญาณว่าเราจะชนขวดกันก่อนดื่ม
 
          "ชั้นว่าก็อร่อยดีนะ" เธอจิบไปอึกหนึ่งแล้วพูดกับผม เรา 2 คนกินกันไปหมดคนละขวดไม่รู้ตัว เธอหน้าแด
 
งมากๆโดยเฉพาะหูแล้วก็จมูก คงเพราะเธอไม่เคยกินไวน์มาก่อนละมั้ง ผมส่งขวดที่ 2 ให้กับเธอแล้วลุกขึ้นไป
 
หยิบกีต้าร์จากในเต้นท์ของผม
 
          "นายเล่นกีต้าร์เป็นด้วยหรอ แล้วเล่นเพลงอะไรได้บ้าง?" น้ำเสียงของเธอไม่เหมือนเดิมเพราะน้ำไสๆในขวดแก้วขุ่นๆ
 
          "ผมเล่นเพลงไทย"
 
          "ชั้นก็ฟังเพลงไทย" จากนั้นผมก็เล่นเพลงให้เธอฟัง เธอก็ร้องได้หมดทุกเพลงแถมยังร้องเพราะอีกต่างหาก ทำเอาผมอายไปเลยทีเดียว
 
          "เดี่ยวชั้นมานะ ทำธุระแปบบบ" เธอยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล แล้วเดินเข้าไปในป่าหายไปเกือบ นาทีได้ เธอ
 
ค่อยๆเดินมานั่งข้างๆผมโดยมีกระติดแช่ไวน์กั้นอยู่ระหว่างเรา 2 คน เธอเท้าแขนลงที่กระติกแล้วงมองมาทางผม
 
ดวงตาของเธอยังใสแป๋วเหมือนเดิม ราวกับไข่มุกในทะเลอันดามัน
 
          "ชั้นมีเพลงให้เธอฟังด้วย" ผมเล่นเพลง แค่คุณ ของ มัสคีย์เทียร์ให้เธอฟัง ผมเล่นไปสบตากับเธอไปด้วย
 
เหมือนผมอยู่ในความฝัน ผมยิ้มตลอดเวลาที่ร้องเพลงนี้ให้กับเธอ พอเพลงจบทุกอย่างเงียบสนิทมีแต่เพียงเสียง
 
ของคลื่นที่กระทบชายหาดแล้วสายลมที่กระทบกับใบไม้ของต้นไม้
 
          "ผมรักคุณ" พูดจบทุกอย่างในหูผมเหมือนหยุดนิ่งเธอลื่มเบิกตากว้างทีละนิดแต่ไม่กว้างมาก เธอจ้องผม
 
แบบไม่ละสายตาแต่เธอไม่ยิ้มเลยแม้แต่น้อย เธอลดระดับสายตาจากมองตาผมลงมานิดหนึ่ง แล้วเกลือกตาขึ้นมา
 
มองหน้าผมอีกครั้ง แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อยแบบไม่เห็นฟันขาวๆของเธอ ผมวางกีต้าร์เอาไว้ข้างตัวผม แล้วเธอก็ลุก
 
ขึ้นยืนหันหน้าออกไปทะเล โดยหันหลังให้กับผม ผมมองภาพเบื้องหลังของเธออย่างเงียบๆคอยลุ้นว่าเธอจะคิดอย่างไร
 
          "รู้มั๊ยว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน" เธอพูดขึ้นแต่ยังคงหันหลังให้กับผม
 
          "เราเจอกันในลิฟต์ของคอนโดไง" ผมครุ่นคิดก่อนพูดขึ้น เธอก้มหน้าแล้วหันมายิ้มให้กับผม ผมว่าแววตา
 
ของเธอไม่เหมือนคนเมาเลย แต่ใบหน้าของเธอยังแดงเหมือนเดิม แดงยันหูเลยละ รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์อย่าง
 
บอกไม่ถูก เสริมด้วยกับใบหน้าของเธอที่กระทบกับแสงของกองไฟเบื้องหน้าพวกเราเพิ่มความสวยของเธอขึ้นอีก
 
13 เปอร์เซนต์ ถ้าผมมองไม่ผิดเธอเหมือนจะร้องไห้แต่น้ำตาเธอไม่ไหลออกมา
 
          "มีผู้ชายหลายคนที่พูดคำๆนี้กับชั้น แต่พวกเขาเหล่านั้นทำได้แค่พูดตามอารมณ์ของพวกเขา พูดเพื่อหวัง
 
อยากได้ในตัวของชั้น ถ้านายรักชั้นจริงทำให้ชั้นเห็นมันสิ ไม่ใช่เพียงแค่การมานั่งร้องเพลง เพลงเดียวในเกาะ
 
เกาะหนึ่งที่มีแค่ชั้นกับนายในวันขึ้นปีใหม่รอบกองไฟแล้วบอกรักกัน คนที่รักกันบางคู่ไม่เคยเอ่ยคำว่ารักซึ่งกันและ
 
กันเลย แต่เขาก็รักกันด้วยการแสดงให้เห็น" เธอมองตาของผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
 
          "เราจะทำให้ได้นะ"ผมยิ้มกว้างแล้วตอบกับไป
 
          "ชั้นเวลาได้เวลาที่ชั้นจะนอนแล้วละ สุขสันต์วันปีใหม่นะ" เธอทิ้งคำสุขสันต์ปีใหม่ไว้เบื้องหลังที่ผมแล้ว
 
เธอก็เดินไปที่เต้นท์ของเธออย่างรวดเร็ว ผมมองนาฬิกา เลยเที่ยงคืนมา 3 นาทีแล้ว ผมลืมบอกคำว่าสุขสันต์ปี
 
ใหม่กับเธอไปเสียสนิท แต่ผมร้องเพลงเพลงหนึ่งข้ามปีให้เธอฟัง ผมก็มีความสุขแลฃ้วละ ผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว
 
ท่ามกลางแสงจันทร์ส่องลงมาเบื้องล่าง และแสงไฟของกองไฟเบื้องหน้าผม พริ้วไหวตามลมที่พัดจากชายฝั่ง
 
          ผมคงจะรู้แล้วละเหมือนที่ใครๆเขาพูดกัน เวลาที่มีความรักมองอะไรก็มีแต่หน้าคนที่เรารัก ภายในห้วง
 
ความคิดของผมมีแต่รอยยิ้มของเธอที่ประทับเข้าที่หัวใจของผมผ่านทางลูกตาสองข้างของผม ผมคงจะต้องเข้านอนแล้วละ
 
-----------------ฝันหวานนะ คนดี-----------------------------