God Problem : หมายถึงรัก
เขียนโดย 
ก่อนหวาน
วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.08 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 02.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) ต้นปีที่ไม่น่าจดจำ - ๑
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมตื่นขึ้นมากลางดึกในคืนวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ หลังจากที่ผมเข้านอนไปได้ซักระยะหนึ่ง ที่ตื่นขึ้น
มาเพราะได้ยินเสียงมีคนนำเรือมาจอดที่ชายหาดของเกาะนี้ ผมค่อยๆลืมตาอย่างมีสติแล้วเอื้อมมือไปหยิบปืนใน
กระเป๋าไว้ที่หน้าอก ผมค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมานั่งแบบเงียบๆ เสียงฝีเท้าค่อยๆเดินไกล้เข้ามา พร้อมกับไฟฉาย 2
กระบอกน่าจะมีกัน 2 คนเพราะสังเกตุได้จากจำนวนดวงไฟที่แกว่งไปมา 2 ดวง
"สวัสดีครับ" ผมเปิดเต้นท์ออกมาหลังจากที่วางปืนลงในเต้นท์ คนเหล่านั้นคือตำรวจน้ำ ตำรวจคนหนึ่งส่อง
ไฟฉายมาที่หน้าของผม ส่วนอีกคนเดินไปสำรวจรอบๆกองไฟ และบริเวณรอบๆ
"สวัสดีครับ คุณตำรวจ" ผมรีบเดินออกมาให้ไกลจากเต้นท์แล้วมาหหยุดอยู่ข้างหน้าตำรวจคนนั้น
"ไม่ทราบว่าน้องมาทำอะไรที่นี่"
"ผมมาเค้าดาวน์กับแฟนผม สองคนนะครับ แต่คงไม่สะดวกแน่ถ้าปลุกเธอขึ้นมากลางดึกแบบนี้"
"เมาละสิท่า" ตำรวจส่องไฟฉายมาที่หน้าผมอีกครั้งแล้วไล่จากหน้าสู่เท้าแล้วขึ้นมาที่เดิม
"ไม่พบอะไรน่าสงสัยครับ ให้ผมตรวจดูที่เต้นท์ไหมครับ" ตำรวจอีกคนเดินเข้ามาสมทบ
"ไหนน้องอ้าปากสิ" ผมอ้าปากให้เขาดู
"มาทำอะไรในที่ห่างไกลแบบนี้ละ ขอดูบัตรประชาชนหน่อยได้ไหม" ผมเดินกลับไปแล้วหยิบบัตร
ประชาชนให้ ผมรีบเตะปืนไว้ใต้ผ้าห่ม ขณะที่ตำรวจอีกคนเดินเข้ามากำลังค้นเต้นท์ของผม
"นั่นเรือของน้องหรอ" ตำรวจหยิบบัตรของผมไปดู เขาดูเปลี่ยนอากัปกิริยาไปในทันที่ที่มองบัตรของผม
"น้องเป็นอะไรกับคุณกิตติหรอ"
"ผมเป็นลูกชายของเขาครับ" ผมตอบกลับไปแต่สายตายังหันไปมองที่ตำรวจที่กำลังค้นเต้นท์ของผม
"กลับกันได้แล้ว ไม่มีอะไรน่าสงสัย" ตำรวจที่ยืนข้างหน้าผมตะโกนเรียกลูกน้องของเขาที่กำลังค้นเต้นท์อยู่
"ขับเรือดีๆนะ มะเลไม่เคยไว้ใจได้เลยซักครั้งเดียว" แล้วเขาก็ยื่นบัจรกลับมาให้กับผมแล้วเดินจากไป
อย่างเงียบๆ ผมมองตามพวกเขาจนขับเรือออกห่างไปซักระยะหนึ่ง แล้วเดินกลับไปที่เต้นท์
"ใครมา" น้ำเสียงงัวเงียของเธอดังออกมาจากเต้นท์ตรงข้ามกลับผม พร้อมกับเธอโปล่หัวออกมา
"แวะมาถามทางนะ เห็นมีเรือจอดแต่เขาไปแล้วละ นอนต่อเถอะ" ผมเข้าไปในเต้นท์แล้วปิดเต้นท์ลง
ผมตื่นขึ้นมาเพราะหิวอย่างมากและปวดฉี่ด้วย มองนาฬิกา 10 โมงแล้ว เปิดเต้นท์ออกมาพบว่าเต้นท์ของ
เธอถูกเปิดอยู่ที่นอนถูกพับอย่างเรียบร้อย เธอหายไปไหนนะ ผมลุกขึ้นยืนแล้วมองออกไปที่ชายหาด เห็นเธอไส่
ชุดที่เหมือนจะว่ายน้ำ นั่งก่อกองทรายอยู่
"ชุดว่ายน้ำวาบหวิวจังนะเธอ" ผมเดินไปข้างหลังเธอ แล้วพูดขึ้น
"ตื่นแล้วหรอ.."
"อย่าใส่ชุดแบบนี้ให้ใครอีกนะ นอกจากเรา" ผมมองที่ใบหน้าของเธอ เธอปั้นทรายแล้วขว้างใส่หน้าอกผม
จุกแทบบ้า แล้วเธอก็ขว้างเป็นกระสุนเลย ผมต้องวิ่งหนีขึ้นมาที่เต้นท์ แล้วแอบฉี่อยู่ข้างต้นไม้เพื่อให้เธอหยุดปา แต่ไม่เป็นผล
"ยัยโรคจิต ชั้นฉี่ไม่ออก" เธอหยุดขว้างแล้วหัวเราะออกมา หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับไปที่ชายหาดเหมือนเดิม
"นี่เราให้เธอ" ผมยื่นกำไลข้อมือที่ทำจากหอยสีขาวสวยสดงดงาม
"สวัสดีปีใหม่นะ" พร้อมทั้งพูดกล้าวสวัสดีปีใหม่กับเธอ
"สวยจัง" เธอหยิบกำไลนั้นจากมือผม แล้วดูอย่างทะนุถนอม
"เราจะใส่ให้เธอเอง" ผมค่อยๆบรรจงผูกกำไลไว้ที่แขนข้างขวาของเธอ
"ถ้าเธอคือถึงเรา ก็ให้เขย่ากำไลข้อมือนี้นะ กรุ้ง กริ้งๆๆ" ผมเขย่าเป็นตัวอย่างให้เธอดู เพราะผมไส่กำไล
อีกอันที่เหมือนของเธออยู่ เธอเขย่าตามผม
"พิศวาสชั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ"
"ไม่บอกหรอก" แล้วผมก็เดินกลับไปที่เต้นท์เพื่อเก็บของ
เรานั่งกินมาม่าที่เธอต้มเอาไว้หลังจากเธออาบน้ำเสร็จเตรียมตัวกลับ
"คราวหน้าสอนชั้นเล่นกีต้าร์บ้างนะ ชั้นอยากเล่นเป็น" เธอชี้ไปที่กีต้าร์ตัวนั้น
"ได้สิ เราสัญญา" ผมพูดพร้อมทั้งกินมาม่าคำสุดท้ายเข้าไปเต็มปาก
"อร่อยป่าว"
"หย่อย อ๊าก เอย"(อร่อยมากเลย) ผมพูดทั้งๆเส้นมาม่าเต็มปาก
เรา 2 คนขับเรือกลับเป็นเวลาบ่ายโมงเศษแล้ว ผมขับเรือออกจากเกาะเก็บความทรงจำเอาไว้ มันเป็นความทรงจำ
ที่เป็นครั้งแรก ของผมที่มีความสุขขนาดนี้ ความรักของผมคงเริ่มต้นที่นี่ละมั้ง ไปก่อนนะเจ้าเกาะ อีกไม่นานเราคงพบกันใหม่
---------------เธอบอกว่าชอบเกาะนี้ ฉันจะซื้อเกาะนี้ให้เธอดีมั๊ยน๊ะ---------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
