God Problem : หมายถึงรัก
เขียนโดย ก่อนหวาน
วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.08 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 02.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เธอคือใครกันนะ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาในบ่ายของวันเสาร์ ผมยังงัวเงียอยู่เช่นเดิมหลังจากที่คืนวันศุกร์ ผมและเพื่อนๆมีปาร์ตี้กันใน
ผับของพี่สาวผม
หยิบโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหัวเตียงฝั่งซ้ายที่อยู่ถัดจากโคมไฟสีขาวเพื่อจะมาดูนาฬิกาพบว่าแบตหมดถึงจึงนำ
โทรศัพท์ไปชาร์ท มือผมเอื้อมไปเปิดผ้าม่านขึ้น ผมรีบหยีตาในทันทีเพราะแสงในยามบ่ายแยงเข้าตาผ่านกระจก
เข้ามาทำให้ปรับแสงไม่ทัน
เสียงท้องร้องดังขึ้นอย่างชัดเจนความคิดแรกของผมคือ "อาบน้ำแล้วไปหาข้าวกินซะ ไอบอย"
เสียงเพลงชาติไทยดังขึ้นมาทำให้นึกขึ้นได้ว่า 6 โมงเย็นแล้ว แต่เอ้า! ดันลืมมือถือไว้บนห้อง สำหรับ
สมัยนี้นะการไม่มีเทคโนโลยีพกพาติดตัวอย่างเช่นมือถือนะ บอกได้คำเดียวเลยว่าไม่รู้จะทำอะไร
หลังจากทานข้าวหมูแดงไป 2 จาน อิ่มจนแทบร้องเป็นหมูแดงได้แล้ว ภารกิจประจำที่ทำหลังจากทานข้าวเป็น
ประจำคือ การสูบบุหรี่ บางทีบุหรี่นะเลิกไม่ยากหรอก ผมนะเลิกมาหลายทีแล้วไม่อยากจะบอก *-*
ผมกลับมาที่ห้องเหลือบไปเห็นมือถือมีคนโทรมา 32 Miss calls ทำอย่างกะมีใครตาย เบอร์นั้นผมคุ้นเคยเป็น
อย่างดี ไอป๊อด เพื่อนรักของผม
"มีอะไรวะเรียกออกมานั่งเล่นยามค่ำคืนเวลานี้" ผมถามมันหลังจากที่ผมโทรกลับไปแล้วนัดผมออกมานั่ง
เล่นข้างนอก
"มึงรู้จักคนที่ชื่อ น้ำค้าง ปะวะที่เป็นดาวคณะมึงอะ"ผมเงียบไปซักพักในหัวคิดว่า ใคร? ใคร? ใคร? ไม่
ค่อยได้เข้าเรียนซักเท่าไหร่หรอกนะ แต่พอเวลาเข้าทุกครั้งก็จะมีแต่ผู้หญิงเข้ามาทักทุกครั้งนี่หว่า แต่ไม่เคยได้ยิน
ชื่อนี้เลย
"เงียบทำไม" ป๊อด ปลุกผมให้ตื่นจากความคิด
"ไม่รู้วะ มึงก็รู้กุสนใจซะที่ไหน"แล้วไอป๊อดมันก็เหลาให้ฟังว่ามันจีบน้ำค้าง แต่เธอไม่เล่นด้วยแถมหยิ่งอีก
ต่างหาก มันเลยวิงวอนผมให้แกล้งทำเป็นไปจีบน้ำค้างให้ติดแล้วอกหักเธอซะ
"เอ้า! แล้วจะทำแบบนั้นไปทำไมวะ"ผมถามขึ้นหลังจากฟังเรื่องเหลาของมันจนจบ
"ไม่รู้ดิ แต่ดูน่าหมั่นไส้อะดิ ไม่ค่อยมีผู้หญิงหักหน้ากุเลยซักคนนี่หว่า..... มั้ง"
"ถึงกูจะเจ้าชู้นะเว้ย แต่ผู้หญิงที่จีบกูทุกคน ถ้าเขาไม่เล่นด้วยกูก็ไม่คิดโกรธเขาหรอกนะ มึงแหละลอง
พยายามจีบให้ติดดิ หรือว่ามึงป๊อด เหมือนชื่อมึงวะ" ป๊อดเงียบไปพักหนึ่ง มือของชายผู้ที่มีร่างกายกำยำสูงโปร่ง
วางลงบนบ่าของผม ซึ่งผมรู้สึกว่ามันหนักใช่เล่น
"เออ ขอบคุณมากวะ" พร้อมกับรอยยิ้มของเพื่อนที่ผมรักที่สุดเป็นประกายต่างกับใบหน้าก่อนหน้านี้
ลิบลับ แล้วป๊อดก็ค่อยๆเดินออกไปแล้วก็ขับรถของมันออกไป ผมค่อยๆมองตามรถของป๊อดไป
ผมค่อยๆเดินมานั่งอยู่ที่ริมทางเดินข้างถนน ช่วงเวลานั้นรถพลุกพล่านมาก ต่างจากผู้คนที่เดินอยู่ริมทางเดินดูบาง
ลงอย่างเห็นได้ชัด
ผมกำลังนั่งคิดว่า.....น้ำค้าง* สวยหรอท่าทางต้องทำการสืบแบบพื้นๆซะละ ดาวคณะเราทำไมไม่เคยเห็นนะ แล้ว
เรียนเอกอะไรละ เออลืมถามเจ้าป๊อดมันไปเลย หรือเคยเห็นแต่ไม่รู้จักชื่อ
หรืออะไร....
ยังไงเนี่ย... ต้องลอง ซะแว้ววววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ