Extinction Wars สัญญาครั้งนั้น...จะเริ่มกันเลยไหม

ฮิซาชิเข้ามาถึงใจกลางสมรภูมิระหว่างนางฟ้ากับจอมปิศาจได้สำเร็จในสภาพที่ดูไม่จืด... และด้วยท่าทีที่เหนื่อยหอบและมีคราบเหงื่อและของเหลวที่ส่งกลิ่นสนิมเหล็กคละคลุ้งไปเป็นบริเวณกว้างนั้นราวกับว่าชายคนนั้นไม่ได้แค่แบกร่างของตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกโต้คืนของพลังตัวเองมาเป็นระยะทางกว่า3,000กิโลเมตรเพียงอย่างเดียว

'ที่ผ่านมาฮิซาชิไปทำอะไรอยู่กันนะ..!?'


"เจ้าปิศาจลูกกระจ๊อกที่อยู่ในเขตชานเมืองพวกนั้นน่ะฝีมือแกใช่หรือเปล่า... กว่าจะจัดการได้หมดก็เล่นเอาแทบหมดแรงแน่ะ!"

หลังจากที่ฮิซาชิพูดจบแล้ว เหล่านางฟ้าทั้งสามก็ออกอาการงงกับคำพูดเมื่อครู่นี้มาก ผิดกับจอมมารนูเรตัสที่เอาแต่หัวเราะในลำคอ

"อ๋อ... เจ้าลิ่วล้อพวกนั้นน่ะเหรอ... พอดีข้าเห็นว่าเจ้านกปีกหักนั่นคงใช้เวลานานในการโค่นพวกแก ข้าก็เลยส่งพวกมันขึ้นมากระจายตัวไปทุกพื้นที่บนผืนโลกเลยล่ะ ความคิดดีใช่ไหมล่ะ..!"

พอได้ยินคำตอบจากปากเจ้าของเหล่าปิศาจที่ปรากฏตัวทุกๆแห่งบนโลกแล้ว เหล่ามนุษย์และนางฟ้าที่อยู่ที่นั่นก็รู้สึกโกรธจนเดือดดาลทันที สถานการณ์ในตอนนี้คาดว่าทั่วทั้งโลกคงมีเผ่าพันธุ์มนุษย์เหลืออยู่ไม่ถึงสิบล้านคนแล้วด้วยซ้ำ...

แต่แทนที่ทุกคนจะเริ่มหมดกำลังใจลงไป พวกเขากลับยิ่งฮึกเหิมมากขึ้นเมื่อรู้ว่าการดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นขึ้นอยู่กับพวกเขาเท่านั้น และในขณะนี้กองกำลังทหารที่เหลืออยู่ในที่แห่งนั้นก็เริ่มนำกำลังบุกเข้าโจมตีใส่เป้าหมายที่คงเหลืออยู่เพียงตนเดียว



"ทุกหน่วยยิงใส่ปิศาจที่อยู่ตรงนั้นด้วยยุทโธปกรณ์ทุกอย่างที่มี!! ไม่จำเป็นต้องออมกระสุนอีกแล้ว!!"

สิ้นคำสั่งสุดท้ายของหัวหน้ากองกำลังป้องกันประเทศ นายทหารทุกเหล่าก็สาดกระสุนระเบิดใส่นูเรตัสที่ไม่เคลื่อนไหวใดๆอย่างต่อเนื่องจนเกิดควันระเบิดคลุ้งไปทั่วบริเวณ ในขณะเดียวกันนั้นพวกฮิซาชิก็ระดมโจมตีใส่มันด้วยอีกแรง นับเป็นการร่วมมือกันครั้งแรกของเหล่ามนุษย์กับผู้ที่หักหลังเหล่าผู้นำมาซึ่งความวินาศ

แต่การประสานกำลังนั้นกลับไม่สามารถกำจัดจอมมารตนนั้นไปได้... ซ้ำมันยังเพิ่มพลังร่างกายขึ้นอีกด้วย

"พวกแกนี่มีของให้ข้าประทับใจอยู่เสมอเลยนะ ทั้งการร่วมมือกันระหว่างพวกแกกับผู้ที่หักหลังข้าก็ดี... ทั้งการดัดแปลงพันธุกรรมเด็กสองคนนั่นเพื่อเตรียมกรำศึกกับพวกข้าก็ดี..."



"หรือจะเป็นการที่พวกแกสร้างเหล่านางฟ้าผู้มีร่างเป็นมนุษย์เหล่านั้นขึ้นมาเมื่อ35ปีก่อนก็ดี... ข้านึกไม่ถึงเลยจริงๆ"


เจ้านูเรตัสพูดอะไรของมันอยู่กันแน่... จะบอกว่ามนุษย์เป็นผู้สร้างเผ่าพันธุ์ของพวกseiriขึ้นมางั้นเหรอ เรื่องแบบนั้น..!!

"แต่พวกแกก็ทำให้ข้าประหลาดใจด้วยการให้พวกมนุษย์ดัดแปลงพันธุกรรมที่พวกแกสร้างขึ้นมาต่อสู้กับพวกนางฟ้ามนุษย์ที่ใช้DNAของมนุษย์สร้างขึ้นมาอีกด้วย พวกแกนี่ชอบมีอะไรหมกเม็ดอยู่เสมอเลยนะ..."

อีกแล้ว... นูเรตัสต้องการจะสื่อถึงอะไรกัน!? คำพูดวกไปวนมาเมื่อครู่นี้มันหมายถึงอะไรกันแน่!!

แต่คราวนี้ฮิซาชิก็ไม่รอให้ปิศาจตนนั้นได้พูดอะไรอีกแล้ว เขาแปลงเข้าสู่ร่างอีคลิปส์ทันทีเตรียมจะเปิดศึกครั้งสุดท้ายกับผู้นำมาซึ่งความวินาศ


"โฮ่..! ยังไม่ทันไรก็จะเอาจริงเลยเหรอ... ยังเร็วไปล่ะมั้งเจ้ามนุษย์"
"ก่อนที่ฉันจะฆ่าแกให้ตายๆไปซะ ฉันมีอะไรอยากจะถามแกสักหน่อย..."

ฮิซาชิตั้งท่าเตรียมจะต่อสู้ทันทีหากคำตอบที่ได้รับนั้นไม่เป็นที่ยอมรับได้ ซึ่งเขาก็อาจจะรู้คำตอบของคำถามที่เขาจะถามปิศาจตนนั้นดีอยู่แล้ว


"เจ้านายใหญ่ที่สร้างพวกแกขึ้นมา...คือใครกันแน่!?"

เมื่อได้รับคำถามจากมนุษย์ผู้กล้ายืนหยัดต่อหน้ามันแล้ว นูเรตัสก็ไล่เสียงหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ ก่อนจะกลายเป็นการหัวเราะที่ดังก้องไปทั่วบริเวณราวกับคนบ้า แต่ฝ่ายนั้นเป็นถึงจอมปิศาจนี่นะ...


"นายเหนือหัว...เหรอ!? แกยังต้องถามหาไอ้ของพรรค์นั้นด้วยเหรอ ในเมื่อคนที่แกตามหามาอยู่ตรงหน้าแกแล้วแท้ๆ..."

พอได้ยินคำพูดที่เหมือนกำลังตอบแบบอ้อมๆนั้นเข้า เหล่ามนุษย์ที่ยืนหยัดต่อสู้จนถึงเมื่อสักครู่ก็เริ่มมีความกลัวผุดขึ้นมาในใจ ซึ่งเข้าทางเจ้าปิศาจตนนั้นพอดี... มันกางแขนออกพร้อมกับเร่งพลังขึ้นมาจนเศษหินบริเวณนั้นลอยขึ้นไปบนอากาศอย่างช้าๆ ราวกับเป็นศึกตัดสินอำนาจเหนือผืนธรณีของจริงเลย...


"เหล่ามนุษย์ผู้โง่เขลาทั้งหลายจงฟังไว้ให้ดี!! พวกเจ้าจงเตรียมตัวรับศึกที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ให้ดี แล้วข้าจะกลับมาพร้อมกำลังพลทั้งหมดที่ข้า..!!"

"ไม่มีครั้งหน้าแล้วมั้ง!!!"


ยังไม่ทันที่จอมปิศาจตรงหน้าจะพูดจบ ฮิซาชิก็พุ่งเข้าหามันอย่างรวดเร็วจนเกิดคลื่นอากาศกับฝุ่นฟุ้งกระจายไปด้านหลัง เขาพุ่งเข้าไปเร็วมากจนนูเรตัสมองตามความเร็วได้แค่ลางๆ แต่ไม่ว่าฮิซาชิจะระดมหมัดชุดใส่นูเรตัสสักเท่าไร มันก็สามารถปัดป้องได้ทุกครั้งไป อาจเป็นเพราะมันได้รับประสบการณ์จากการต่อสู้กับชิบุกิมาก่อนหน้านี้แล้วก็เป็นได้...

"แกเร็วได้แค่นี้เองเหรอ... อุตส่าห์ใช้ร่างสุริยคราสเสียเปล่า น่าสมเพชจริงๆ..."

"อ๋อเหรอ..!!!"

จากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็ทำการแลกหมัดอยู่กับที่ คราวนี้นูเรตัสเริ่มได้เปรียบเพราะความเร็วหมัดที่สูงกว่า หากแต่เพียงหมัดเดียวของฮิซาชินั้นหนักพอที่จะหยุดหมัดชุดของมันได้หากเข้าถึงตัว


เปรี้ยงงงง....!

ต่อมาฮิซาชิถูกนูเรตัสอัดร่วงลงมายังพื้น ทำให้เป็นโอกาสให้ปิศาจนั้นยิงลำแสงทำลายล้างชุดใหญ่ใส่ในทันที ด้วยพลังทำลายที่สูงมากของลำแสงนั้น...มันสามารถกวาดล้างพวกมนุษย์ที่อยู่ในบริเวณนั้นจนเกลี้ยงได้เลยทีเดียว ซึ่งฮิซาชิเองก็รอจังหวะนี้อยู่เหมือนกัน...


"ฉันจะฆ่าแกเอง!!!"

เมื่อเห็นนูเรตัสปล่อยลำแสงพิฆาตใส่เขาแล้ว ฮิซาชิก็ยิงลำแสงพลังตอบโต้ด้วยเหมือนกัน พลังของทั้งสองคนจึงเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงจนเกิดคลื่นโซนิคบูมพัดทำลายพื้นที่บริเวณนั้นจนโล่งเตียน แต่ชิบุกิกับฮิคารินั้นได้กางม่านเอจิสช่วยป้องกันพวกทหารที่ยังคงปักหลักต่อสู้อยู่ในที่แห่งนั้นทำให้ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ


"แกจะต่อสู้อย่างห่วงหน้าพะวงหลังอย่างนี้ได้สักกี่น้ำ... เจ้ามนุษย์!!"


ตอนนั้นเองนูเรตัสก็เพิ่มพลังของคลื่นพลังขึ้นไปอีก จนสามารถดันมวลรวมของพลังนั้นเข้าหาตัวฮิซาชิได้อย่างช้าๆ หากเป็นอย่างนี้ต่อไปมวลรวมพลังนั้นจะเข้าปะทะร่างของฮิซาชิจนสลายไปแน่นอน...



"ใครจะยอมให้เป็นแบบนั้นกันเล่า!!!!"


เมื่อเห็นว่าผู้ที่กำลังต่อสู้เพื่อปกป้องสิ่งเดียวกันกำลังเสียเปรียบ เหล่าทหารที่เหลือก็ระดมกำลังพลสาดกระสุนใส่ปิศาจตนนั้นอย่างไม่ให้มันได้จดจ่อกับการดันคลื่นพลังของฮิซาชิได้ถนัด และในที่สุดโอกาสก็เป็นของฮิซาชิ...

ก็คงเป็นอย่างนั้น... หากแต่ฮิซาชิใช้พลังในการรักษาร่างกานที่บาดเจ็บในการต่อสู้กับฮารันด้าเมื่อก่อนหน้านี้และยังจัดการพวกปิศาจลิ่วล้อในเมืองที่มีจำนวนมากเกินไปจนพลังร่อยหรอลงไปมาก และเพราะเหตุนั้นจึงทำให้ลำแสงพลังของเขานั้นค่อยๆอ่อนกำลังลงด้วย


"ไม่ไหว... พลังเรามีไม่พอ..!"

ฮิซาชิยังคงฮึดสู้อยู่อย่างนั้นต่อไปแม้ว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลยก็ตาม ในขณะเดียวกันนั้นนูเรตัสก็เลิกสนใจกระสุนปืนที่ไม่อาจระคายผิวมันได้และหันมาเร่งพลังทำลายของคลื่นพลังขึ้นจนถึงขีดสุด มวลรวมของพลังทั้งสองที่เข้าปะทะกันนั้นเข้าใกล้ตัวฮิซาชิเข้าไปทุกขณะ ในขณะที่ฮิซาชิเริ่มจะหมดแรงแล้ว...


"นายจะบ้าหรือไง!!! จะออมมือก็ให้มันพอดีหน่อยสิ!! ไอ้บ้าฮิซาชิ!!!"

เสียงของนางฟ้าทั้งสามดังขึ้นมาปลุกเร้าความฮึกเหิมในใจของชายหนุ่มที่เหือดหายลงไปอย่างไม่รู้ตัว ในตอนนั้นเองก็มีลำแสงสามสายพุ่งเข้ามาปะทะกับร่างของปิศาจที่ปรารถนาจะทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างรุนแรงจนทำให้มันชะงักไปเล็กน้อย เมื่อฮิซาชิหันไปยังต้นกำเนิดของมือที่สามนั้นแล้วก็ถึงกับขบฟันด้วยความไม่พอใจ...


"พวกเธอคิดจะทำอะไร... ยัยบ้าพวกนี้!!!"

ที่อยู่ตรงหน้าสายตาของเขาคือ อาคาริ ชิบุกิ ฮิคาริกำลังระดมยิงคลื่นพลังใส่นูเรตัสอย่างต่อเนื่อง พลังทำลายของลำแสงเหล่านั้นเพียงพอที่จะทำให้จอมปิศาจที่เป็นเป้าหมายนั้นบาดเจ็บได้แล้ว... ซึ่งทั้งสามคนนั้นก็ได้ทุ่มเทสมาธิไปยังการปลุกระดมจิตใจที่ท้อถอยไปตามเรี่ยวแรงที่อ่อนล้าของฮิซาชิอย่างเต็มที่จนทำให้ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกต่อต้านคำพูดและการกระทำเหล่านั้น

"อย่ายอมแพ้สิ!! นายน่ะอยากจะปกป้องทุกๆคนไม่ใช่หรือไง..!! ถ้าแค่พวกseiriตายไปฉันก็ซ่อมแซมพวกนั้นกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง... แต่ถ้านายตายไปทุกสิ่งก็ไม่มีเหลือแล้วนะ!!!"

"ใช่!! นายคิดว่าที่พวกเราหักหลังเจ้าพวกนั้นน่ะเพราะอะไรกันล่ะ..! นายต้องสู้กับเจ้านั่น...สู้กันจนกว่าจะฆ่าไอ้ปิศาจที่ทำลายชีวิตของพวกเราและทุกคนที่นายอยากปกป้องนั่นได้!! ถ้าเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของนายแล้ว จะให้ฉันต้องทรยศคนทั้งโลกเลยก็ยังได้..!!"


"ทำไมกัน... ทำไมพวกเธอถึงต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย!!!"

ทั้งสามคนระดมโจมตีใส่นูเรตัสเพื่อไม่ให้มันสามารถเร่งพลังขึ้นไปได้มากกว่านี้ แต่แม้ว่าพวกเธอจะปล่อยพลังใส่มันสักเท่าไร...ก็ไม่อาจช่วยอะไรเขาได้มากนัก ด้วยเหตุนี้พวกเธอจึงต้องย้ำถึงสาเหตุที่ทำให้พวกเธอยอมทำได้ถึงขนาดนี้ให้กับมนุษย์ที่ยังคงมีใจมั่นที่จะต่อสู้กับจอมปิศาจตนนั้นอย่างไม่กลัวอะไรอีกแล้ว


"ที่พวกเราทำไปทั้งหมด... ก็เพราะพวกเรารู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ..! ว่าใจจริงแล้วพวกเราน่ะ...'รักนาย'...น่ะสิ!"

พอได้ยินประโยคชวนขนหัวลุกแบบนั้นในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ฮิซาชิก็อึ้งไปชั่วขณะ...

ใช่..! ตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาก็รู้อยู่แก่ใจมาตลอด... ตั้งแต่ที่พวกอควารอยด์กับเทอร์รารอยด์เข้ามาปกป้องเขาโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งกว่าสักเท่าไร... หรือที่พวกแองเจลอยด์ยอมต่อสู้กับศัตรูที่ร้ายกาจถึงแม้ว่าศัตรูที่ว่านั่นจะคือตัวเขาเอง... หรือแม้กระทั่งที่อาคาริยอมทิ้งภารกิจที่ได้รับเพื่อช่วยเหลือพวกseiriที่ถูกเธอสังหารไปนั่นก็ดี...

ทั้งหมดนั้นมีสาเหตุมาจากการดำรงอยู่ของตัวเขาทั้งนั้น..! ถ้าเพื่อตัวเขาแล้ว...จะให้พวกนั้นบุกดงระเบิดเพื่อไปเอาลูกอมมาให้เขาก็ยอมทำทั้งสิ้น แต่เขาไม่เคยคิดที่จะให้พวกเธอทำแบบนั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว...


"พวกแกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ..!!"

แต่ระหว่างที่ฮิซาชิกำลังรำลึกความหลังอยู่นั้นเอง... จอมปิศาจที่อดรนทนไม่ไหวกับการเข้ามามีส่วนร่วมของทั้งสามคนที่เข้ามา'สะกิด'ผิวของมันก็ชักมือออกไปข้างหนึ่งรวบรวมพลังไว้ที่ฝ่ามือ... ก่อนจะยิงคลื่นพลังใส่พวกเธอทั้งสามคนอย่างไม่ปราณี!!


"หยุดนะ!!!!!!"

และถึงแม้ว่าฮิซาชิจะตะโกนห้ามสักเท่าไหร่... ปิศาจตนนั้นก็ไม่ยอมหยุดมือไว้เลย ทำให้คลื่นพลังนั้นระเบิดใส่ร่างของพวกseiriทั้งหมดอย่างรุนแรง เขาเห็นอะไรบางอย่างคล้ายกับเศษปีกกระเด็นออกมาหลังเกิดระเบิดขึ้นเพียงพริบตาเดียว และยังสามารถสังเกตเห็นได้เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น


"แก... มันจะมากไปแล้ว!!!!!!!"

ฮิซาชิเร่งพลังขึ้นสูงมากจนสามารถดันมวลรวมพลังที่เกือบจะเข้าถึงตัวเขาให้ออกไปได้ และการเร่งพลังนี้ยังทำให้มวลรวมของพลังนั้นเข้าปะทะกับร่างของปิศาจตนนั้นอย่างรุนแรง จนทำให้มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างทรมานที่สุด

"แก...ไปเอาพลังขนาดนี้มาจากไหน... อ๊าก..!!!!"

ทันใดนั้นร่างของมันก็ระเบิดออกเหลือแต่ท่อนบนร่วงลงมาสู่พื้นดินด้านล่าง ฮิซาชิจึงรีบใช้เรี่ยวแรงที่ยังคงเหลืออยู่ทั้งหมดไปยังร่างของสาวน้อยทั้งสามคนที่นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น แต่แทนที่เขาจะได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือหรือคำสั่งเสียเบาๆด้วยความเจ็บปวดที่เกินขีดจำกัดของสิ่งนั้น...


เขากลับได้ยินเป็นอย่างอื่น...อย่างอื่นที่เขาไม่ต้องการที่จะได้ยินอีกเลยไปชั่วชีวิต!