Extinction Wars สัญญาครั้งนั้น...จะเริ่มกันเลยไหม

แม้ว่าระดับพลังของลำแสงเพลิงที่ฮิซาชิในร่างโคโรน่านั้นแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะมันได้ ฮารันด้ายิ้มกริ่มหลังจากที่เห็นคลื่นพลังทำลายกำลังพุ่งเข้าหามันตรงๆ เหมือนปิศาจตนนั้นกำลังรอจังหวะที่เขาโจมตีปิดฉากใส่มันอยู่มานานแล้ว


"จะบ้าเหรอ..!! ก็บอกแล้วไงว่าอย่าปล่อยพลังใส่มัน!!!!"

แม้ว่าฮิคาริจะตะโกนใส่หน้าจอดังสักแค่ไหน เสียงของเธอก็ไม่มีทางส่งไปถึงฮิซาชิได้แน่นอน และทันทีที่ลำแสงเพลิงของฮิซาชิกำลังพุ่งเข้าไปหาฮารันด้าอย่างรุนแรงจนแหวกพื้นน้ำออกเป็นทางยาว ปิศาจตนนั้นก็เปิดแผงอกเผยให้เห็นก้อนอะไรบางอย่างคล้ายกับอัญมณีสามเหลี่ยมสีแดงพร้อมกับดูดกลืนลำแสงเพลิงของเขาเข้าไปในนั้น หลังจากที่มันดูดกลืนเสร็จแล้วอัญมณีนั้นก็เปล่งแสงสีแดงระเรื่องออกมาราวกับ...


"นั่นมันอะไรกัน..."


ยังไม่ทันที่ฮิซาชิจะได้ใช้ความคิดต่อจากนี้ ฮารันด้าก็ปล่อยลำแสงเพลิงที่มันเพิ่งดูดกลืนไปเมื่อครู่ใส่ฮิซาชิอย่างรวดเร็ว ลำแสงนั้นเข้าจู่โจมร่างของชายหนุ่มอย่างรุนแรงจนกระดอนไปกับผืนน้ำก่อนจะจมลงห่างจากตำแหน่งที่เขาถูกตอบโต้ไปหลายสิบเมตร ปิศาจตนนั้นพึงพอใจกับความสำเร็จของมันก่อนจะรีบมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายของมันก่อนที่ฮิซาชิจะขึ้นมาจากผืนน้ำได้อีกครั้ง...

ร่างของฮิซาชิค่อยๆลอยขึ้นมาสู่ผิวน้ำอย่างช้าๆ ระหว่างนั้นเขาก็พยายามใช้ความคิดทบทวนตัวเองอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะได้เห็นสภาพอันน่าสมเพชของตัวเองบนผิวน้ำที่สะท้อนแสงสีฟ้าเป็นประกาย... และแสงสีแดงที่เกิดจากเปลวเพลิงที่ลุกไหม้

'ปัดโธ่เอ๊ย..! นี่เราโดนเล่นงานขนาดนี้เลยเหรอ... บ้าชิบ!!'

ฮิซาชิยันตัวขึ้นจากน้ำทันทีที่ร่างของเขาโผล่พ้นพื้นน้ำทะเลขึ้นมา ในหัวของเขาตอนนี้คิดเพียงว่าจะต้องรีบกลับไปญี่ปุ่นให้เร็วที่สุดก่อนที่ฮารันด้าจะเข้าถล่มจนพินาศ แม้ว่าตัวเขาจะบาดเจ็บจากคลื่นพลังของตัวเองก็ตามที...


ระหว่างที่ฮิซาชิกำลังมุ่งหน้ามายังญี่ปุ่นโดยตามรอยจากคลื่นอากาศที่ถูกแหวกออกที่เหลืออยู่เพียงเบาบางนั้นเอง เจ้าตัวปัญหานั้นก็บุกไปถึงญี่ปุ่นพอดี มันใช้พลังอันแข็งแกร่งเข้าทำลายฐานกองกำลังป้องกันตนเองจนยับเยิน แม้ว่าเหล่าทหารจะเอากำลังเข้าต่อต้านสักเท่าไหร่ก็ตามที ซ้ำกำลังทหารญี่ปุ่นนั้นร่อยหรอลงไปมากจากการบุกโจมตีของไกอารุ่นแรกและรุ่นที่สองตั้งแต่เมื่อสองสัปดาห์ก่อนอีกด้วย


"ขอร้องล่ะ!! ได้โปรดไว้ชีวิตลูกของฉันด้วยเถอะ!!"

ถึงจะมีเสียงร้องขอชีวิตสักเท่าไร ฮารันด้าก็ไม่ยอมปล่อยให้มีผู้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว มันเตรียมปล่อยพลังเข้าทำลายตัวเมืองล้างบางเหล่ามนุษย์ที่หนีตายกันจ้าละหวั่น ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือคนแก่ก็ตาม... ในมือของมันปรากฏลูกพลังความมืดขนาดเล็กที่มีพลังพอที่จะทำลายเมืองใหญ่ๆได้ทั้งเมือง


"ฉันไม่ยอมให้แกได้ทำตามใจชอบหรอกน่า!!!"

ทันใดนั้นก็มีลูกพลังสีส้มอีกลูกเข้ามาสกัดพลังของฮารันด้าเอาไว้ได้ทันท่วงที จากนั้นไม่นานก็มีใครบางคนเข้ามาขวางหน้าปิศาจตนนั้นไว้ทำให้มันไม่สบอารมณ์ แต่ทันทีที่ฮารันด้าได้เห็นใบหน้าอัน(น่าจะ)คุ้นเคยในสายตาของมันแล้วก็ถึงกับคลายความไม่พอใจลงมาบ้าง

"ไม่นึกเลยว่าจะมีมนุษย์ที่แข็งแกร่งพอที่จะสู้กับข้าได้อยู่อีกคนนะ แม่สาวน้อย..."

ตรงหน้าของปิศาจตนนั้นปรากฏร่างสาวน้อยผมสีดำคนหนึ่งยืนสบตากับมันอย่างไม่เกรงกลัว อาคาริยืนประจันหน้ากับปิศาจที่สามารถทำร้ายฮิซาชิได้อย่างไร้ซึ่งความลังเลและหวาดกลัว

เพราะในตอนนี้...มีเพียงเธอและคนอื่นอีกเพียงสามคนเท่านั้นที่จะสามารถต่อกรกับศัตรูที่จะนำไปสู่การสูญพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกได้ว่าเป็นจ้าวผู้ปกครองโลกในปัจจุบันได้อย่างสูสี

"นกพิราบอย่างแกน่ะ... เดี๋ยวฉันจะจับทำเป็นนกย่างเสียบไม้เลี้ยงมนุษย์ทุกคนเอง!"

"หึ! จะทำได้เร้อ..!!"

ทันทีที่บทสนทนาขาดช่วงไป ทั้งสองคนก็เข้าปะทะกันอย่างดุเดือดราวกับรีเพลย์การต่อสู้ระหว่างฮิซาชิกับฮารันด้าอีกครั้งหนึ่ง แต่ต่างกันคือ... พลังของอาคารินั้นด้อยกว่าร่างโคโรน่าของฮิซาชิหลายขั้น!

หลังจากที่การต่อสู้ผ่านไปเพียงไม่นาน ฮารันด้าก็เริ่มได้เปรียบด้านพลังเพราะอาคาริไม่สามารถปล่อยพลังให้ถูกมันดูดกลืนเล่นๆได้ เธอถูกฮารันด้าเข้าคลุกวงในอย่างหนักจนยืนไม่ติดพื้น สุดท้ายอาคาริก็ถูกมันเตะเข้าที่ท้องจนลอยทะลุซากตึกไปกระแทกกับกำแพงตึกข้างหลังเป็นรูโหว่ขนาดเท่าตัวคน

แต่ฮารันด้าก็ยังไม่รามือ มันบุกเข้าไปจะเล่นงานสาวน้อยคนนั้นต่อ ตอนนั้นเองชุดคลุมสีดำของอาคาริก็เรืองแสงสีแดงออกมาเข้าตาปิศาจจนมองอะไรไม่เห็นไปชั่วขณะ เธอจึงได้โอกาสเหวี่ยงหมัดใส่ศัตรูที่ตาพร่าที่ทำได้เพียงยกแขนขึ้นมากันแสงสว่างจนกระเด็นออกไป



"คิดว่ามีแค่ฮิซาชิคนเดียวหรือไงที่แปลงเป็นโคโรน่าโหมดได้น่ะ..."


ทันใดนั้นอาคาริก็เร่งพลังขึ้นจนเข้าสู่โคโรน่าโหมดในชั่วพริบตา เพียงแต่ชุดของเธอนั้นต่างออกไปจากฮิซาชิในร่างโคโรน่านิดหน่อย ตรงที่มีลายสีแดงพริ้วเหมือนเปลวไฟแซมขึ้นมาบนเสื้อแขนกุดสีดำของเธอ และพลังของเธอในตอนนี้เหนือกว่าร่างโคโรน่าของฮิซาชิเสียอีก

และเพราะเหตุนี้สถานการณ์ก็พลิกเป็นโอกาสของอาคาริทันที เธอเล่นงานฮารันด้าจนยืนไม่ติดพื้นแบบเดียวกับที่มันเคยทำกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ สุดท้ายมันก็ถูกเธออัดจนล้มลงไปกับพื้น


"แกดูดกลืนพลังที่ฉันปล่อยออกมาได้สินะ... งั้นก็ลองดูสิ!!"

อาคาริรวบรวมพลังสร้างเปลวไฟไว้เหนือศีรษะของเธอ ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างกำหมัดปล่อยลำแสงเพลิงที่อัดแน่นใส่ฮารันด้าทันที แต่ปิศาจตนนั้นก็เปิดแผงหน้าอกดูดกลืนพลังที่เธอปล่อยออกมาได้หมด

"ถ้าแกคิดว่าจะดูดกลืนพลังของฉันได้ละก็... งั้นเจอนี่หน่อยเซ่!!"

อาคาริยังคงปล่อยลำแสงใส่ฮารันด้าอย่างต่อเนื่อง ว่าแต่ทุกคนเคยอ่านนิทานเรื่องชูชกหรือเปล่า...

หลังจากที่ฮารันด้าดูดกลืนลำแสงเพลิงของอาคาริจนเต็มอิ่มแล้ว อัญมณีที่แผงอกของมันก็แตกออก ทำให้พลังที่ยังเหลืออยู่ของเธอเข้าจู่โจมใส่ร่างของมันอย่างรุนแรง และสุดท้ายเพราะดูดกลืนพลังมากเกินไป... ทำให้มันต้องพ่ายแพ้เพราะความสามารถของมันเองในที่สุด!!


ร่างของฮารันด้าระเบิดออกเป็นม่านสีแดงส้มกระจายออกเป็นวงกว้าง เป็นการปิดฉากอสูรรับใช้ของผู้นำมาซึ่งความวิบัติอย่างน่าอนาถที่สุด ก็หวังให้มันเป็นอย่างนั้นนะ...

"ไม่นึกเลยว่าเจ้าฮารันด้าจะมาตายแบบนี้... ก็เพราะแกภูมิใจในความสามารถของแกมากเกินไปนั่นแหละ"

ทันใดนั้นบรรยากาศก็เย็นเยือกลงอย่างรู้สึกได้ เสียงปริศนานั้นดังขึ้นมาก่อนจะปรากฏร่างเจ้าของเสียงออกมาตรงหน้าสาวน้อยที่เพิ่งจะเอาชนะปิศาจเมื่อสักครู่ได้ อาคาริตั้งท่าเตรียมจะสู้หากปิศาจตนใหม่จะบุกเข้ามาหาเธอ

แต่ท่อนขาของเธอกลับไม่ยอมทำตามคำสั่ง เข่าของเธอเริ่มสั่นเป็นระวิงก่อนจะทรุดลงไปกับพื้น สาเหตุเพราะเธอใช้พลังมากเกินไประหว่างที่สู้กับฮารันด้านั่นเอง..!

"ขอยอมรับว่าแกทำได้ไม่เลวที่จัดการเจ้าฮารันด้าได้... แต่แกไม่มีวันเอาชนะผู้ควบคุมมิติอย่างข้าได้หรอก"

ปิศาจตนใหม่นั้นมีรูปร่างราวกับเทพเจ้าในเทพปกรณัมของกรีกไม่มีผิด เส้นผมและหนวดเคราสีขาวอันยาวเฟิ้มที่พริ้วไปกับสายลมนั้นทำให้คนที่เห็นมันต้องรู้สึกยำเกรงทุกราย ไม่เว้นแม้แต่อาคาริ

"แก...เป็นใครกัน"

"ข้าน่ะเหรอ..."

ปิศาจตนนั้นแสยะรอยยิ้มภายใต้หนวดเคราของมันออกมาให้สาวน้อยตรงหน้าของมันที่ถอยกลับเข้าสู่ร่างมนุษย์อย่างสมภาคภูมิ มันส่งเสียงหัวเราะในลำคอออกมาก่อนจะประกาศนามของตนดังก้องไปทั่วบริเวณ

"แกจำข้าไม่ได้งั้นเหรอ...ทั้งที่ก่อนหน้านี้พวกเราเคยเจอกันมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง! จริงสินะ...แกคงจะอยู่ทำหน้าที่ของแกนานจนเพลินเลยล่ะสิ!? อาคาริ"


"ข้าคือข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์แห่งนายเหนือหัว นูเรตัส..!!"

ปิศาจตนนั้นค่อยๆร่อนลงมายังพื้นดินก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหาอาคาริอย่างช้าๆ ในมือของมันปรากฏแสงสีเขียวอ่อนขึ้นมาก่อนบีบให้หมุนเป็นทรงกลมสวยงาม แต่สำหรับอาคาริแล้ว แสงที่เปล่งออกมานั้นได้ปลุกความเจ็บปวดเหลือคณานับภายในจิตใจของเธอ

"ข้าไม่รู้หรอกนะว่าแกจำท่านี้ได้หรือเปล่า... ท่าของแองเจลอยด์ที่ถูกแกฆ่าตายเมื่อ5ปีก่อนยังไงล่ะ!!!"