Extinction Wars สัญญาครั้งนั้น...จะเริ่มกันเลยไหม

ไม่ว่าสถานการณ์จะย่ำแย่สักแค่ไหนก็ตาม หากใจของเรายังคงยึดมั่นที่จะไม่ยอมแพ้แม้ว่าคู่ต่อสู้ของเราจะแข็งแกร่สักเท่าไหร่ก็ตาม... หากสิ่งที่เรากระทำอยู่นั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว พระผู้เป็นเจ้าย่อมประทานความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ที่จะนำมาซึ่งชัยชนะมาให้เราแน่...

และนี่คือข้อพิสูจน์ในเรื่องนั้น!


"ฮิคาริ...สินะ!?"

ตรงหน้าของฮิซาชิกับชิบุกิที่หมดเรี่ยวแรงจะต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งมากตรงหน้าไปแล้ว กลับมีนางฟ้าปีกสีดำผู้หนึ่งเข้ามาปกป้องพวกเขาเอาไว้ ซึ่งเธอคนนั้นคือผู้ที่ทั้งสองคนไม่เคยคาดฝันมาก่อนว่าเธอคนนั้นจะเข้ามาให้ความช่วยเหลือพวกเขา

เพราะเธอคนนั้นคือผู้ที่ทำร้ายชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังเธอจนสาหัสนั่นเอง!

"สรุปว่าแกจะอยู่ฝ่ายไหนกันแน่ล่ะเนี่ย... ไกอา"
เสียงผู้ชายทุ้มๆผู้หนึ่งดังขึ้นมาในหัวของเธอเหมือนเสียงระฆังที่สะท้อนไปมาในโบสถ์คริสต์ ไกอาคนนั้นจึงคิดทบทวนสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนจะส่งสายตาขุ่นเคืองใส่อดีตพรรคพวกที่อยู่ตรงหน้า

และนี่คือคำตอบสุดท้ายที่ฮิคาริจะมอบให้กับผู้เป็นเจ้านายของเธอก่อนที่การติดต่อระหว่างทั้งสองคนจะขาดจากกันไปตลอดกาล...


"แน่นอน!! เพราะฉันไม่อยากทำตามคำสั่งที่ให้ไปทำร้ายคนอื่นของแกอีกต่อไปแล้ว และฉันจะไม่ยอมให้พวกแกทำร้ายใครอีกเด็ดขาด!!!"


ไกอา...ไม่สิ! ฮิคาริตั้งท่าเตรียมจะต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าเพื่อปกป้องเพื่อนใหม่ทั้งสองคนที่เคยเป็นศัตรูของเธอที่นั่งหมดแรงอยู่ทางด้านหลัง ขณะเดียวกันนั้นนางฟ้าปีกดำที่อยู่ข้างหน้าเธอก็ถามอะไรบางอย่างขึ้นมา

"ตกลงแกคิดจะเป็นศัตรูกับพวกเราสินะ แต่ก่อนอื่นฉันขอถามอะไรสักนิด... ทำไมแกถึงชอบใจอ่อนต่อพวกมนุษย์เหลือเกิน"

ตอนนั้นเองชิบุกิก็ใช้ระบบสแกนที่ดวงตาตรวจสอบระบบทั้งหมดของฮิคาริอย่างละเอียด ก่อนจะเป็นฝ่ายตอบคำถามของไกอาเอง ซึ่งนี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอตอบคำถามนี้ก็เป็นได้

"ก็เพราะระบบของยัยนี่เกือบทั้งหมด...เหมือนกับของพี่มิคาสะยังไงล่ะ!"

ผลการสแกนของชิบุกินี้ทำให้ทั้งสามคนอึ้งไปตามๆกัน อันที่จริงแค่ทำให้รูปร่างเหมือนกันก็เพียงพอแล้วแท้ๆ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องทำให้ระบบในร่างกายเหมือนกันเลยนี่นา

"แต่ถ้าจะพูดให้ชัดๆก็คือ สภาพทุกอย่างตั้งแต่ระดับความสามารถไปจนถึงความรู้สึกนึกคิดของยัยฮิคารินี่น่ะ... เหมือนกับของพี่มิคาสะทุกประการ ไม่เบี้ยวไม่โค้งไปแม้แต่มิลเดียว!"

"ระบบภายในของอควารอยด์น่ะซับซ้อนกว่าที่ใครๆจะเข้าใจได้ทั้งหมดนะ ถ้าเอามาเทียบกันแล้วเรียกได้ว่าเหนือชั้นกว่าพวกแองเจลอยด์กับเทอร์รารอยด์ชนิดเทียบกันไม่ติดฝุ่น... หรือเรียกได้อีกอย่างว่าความรู้สึกต่างๆของอควารอยด์น่ะตอบสนองเหมือนกับมนุษย์ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความเศร้า หรือแม้แต่สิ่งที่ละเอียดอ่อนที่สุดอย่างความกลัวก็ด้วย!!"

ชิบุกิได้โอกาสร่ายยาวในจังหวะที่ไกอาคนที่ยืนเผชิญหน้ากับพวกเธอกำลังรอฟังคำตอบจากปากของเธออย่างคุ้มค่าที่สุด และเธอเองก็เหมือนกับจะรอโอกาสในการพูดประโยคนี้มานานแล้วเช่นกัน

"พูดง่ายๆคือ... ยัยนี่น่ะไม่มีวันกลายเป็นเครื่องจักรสังหารอย่างที่แกอยากให้เป็นได้หรอก!! แกพลาดตั้งแต่ขั้นตอนออกแบบไกอาตัวนี้แล้ว!!!"


ชิบุกิตะโกนส่งสายตาเคืองใส่ฮิคาริจนทำให้สาวน้อยเริ่มหวั่นใจขึ้นมา ซึ่งนั่นเป็นหลักฐานอย่างดีว่าฮิคารินั้นมีความรู้สึกเฉกเช่นมนุษย์อย่างสมบูรณ์

"หึ! เหมือนมนุษย์งั้นเหรอ... ไอ้ฉันมันก็เกลียดพวกมนุษย์ซะด้วยสิ!"

ไกอาศัตรูเริ่มมีเสียงโหดเหี้ยมแทรกขึ้นมาทีละน้อย มันเริ่มก้มตัวเตรียมจะพุ่งเข้ามาจัดการผู้ทรยศต่อเจ้านายของมันในทันทีที่การอธิบายของอควารอยด์คู่ต่อสู้ของเธอจบลง

"งั้นแกก็ตายไปพร้อมกับพวกมนุษย์ที่แกต้องการจะปกป้องไปซะเถอะ!!!!"

สิ้นคำพูดของสาวน้อยคนนั้น ไกอาก็เปิดฉากเข้าปะทะกับฮิคาริอย่างดุเดือดที่สุดยิ่งกว่าการต่อสู้ระหว่างเธอกับฮิซาชิเสียอีก ไกอาทั้งสองคนเข้าปะทะระยะประชิดกันอย่างสูสีจนทั้งคู่ต้องแยกออกไปใช้การโจมตีระยะไกลที่หวังผลได้ชัดเจนกว่าแทนแทน

ฮิคาริสร้างลูกบอลพลังสีม่วงไว้ที่มือทั้งสองข้างแล้วเอามาประกบกับเป็นลูกพลังที่เข้มข้นมาก แล้วจึงปล่อยออกไปปะทะกับลูกพลังสีดำของไกอาจนเกิดแสงสว่างสีดำแผ่ออกมากลบแสงจากดวงอาทิตย์จนมืดสนิท พลังของทั้งคู่ยังคงดันกันอย่างไม่มีฝ่ายไหนได้เปรียบ ตอนนั้นทั้งสองคนก็พุ่งเข้าไปดันลูกพลังของตัวเองอย่างดุเดือดจนมีสายฟ้าสีดำกระจายออกมาจากจุดปะทะนั้น ลูกพลังรวมของทั้งสองคนนั้นมีพลังแฝงอยู่สูงมากจนทำให้พื้นตรงนั้นกลายเป็นหลุมกว้าง

แต่จากนั้นไม่นานทั้งสองคนก็แยกออกมา ฮิคาริรีบไปลากตัวฮิซาชิกับชิบุกิออกจากลูกพลังผสมนั้นโดยเร็วที่สุด แล้วลูกพลังของทั้งคู่ก็ขยายวงกว้างขึ้นจนกลืนทุกสิ่งในรัศมี40เมตรนั้นเข้าไปในโดมความมืดในพริบตา


"รีบหลบออกมาก่อน! ฮิคาริ!!"

ฮิซาชิเห็นไกอากำลังพุ่งเข้ามาเตรียมจะโจมตีฮิคาริต่อ เขาจึงรีบดึงตัวเธอเข้ามาแล้วพุ่งเข้าไปขวางมันเอาไว้ ทั้งสองคนเข้าแลกหมัดกันแทนที่จะเป็นคู่ฮิคาริกับไกอา ฮิซาชิสามารถหลบหมัดที่พุ่งออกมาราวกับพายุได้ก่อนจะใช้ลูกเตะเสยเข้าที่ช่องท้องของไกอาจนลอยขึ้นจากพื้น เมื่อสบจังหวะเหมาะเขาก็กระโดดพุ่งเข้าเตะนางฟ้าตนนั้นราวกับท่าเตะของไรเดอร์ริวคิไม่มีผิด ทำให้เกิดลำแสงสีขาวพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้าเป็นเสาแสงสว่างวาบไปชั่วครู่

ไกอาศัตรูโดนลูกเตะของฮิซาชิเข้าไปเต็มๆจนกระเด็นไปกระแทกก้อนหินยักษ์ห่างจากตรงนั้นไปเกือบร้อยเมตร ตอนนั้นเองที่ฮิซาชิเริ่มจะสงสัยแล้วว่า"ก้อนหินพวกนั้นผุดขึ้นมาจากไหนให้พวกเขาลอยไปกระแทกกันแน่"

และเพราะความแรงของลูกเตะที่ไม่สามารถถูกหยุดได้ด้วยก้อนหินเพียงก้อนเดียวนั้นทำให้ไกอาพุ่งทะลุก้อนหินนั้นไปชนกับอีกก้อนจนร้าว เมื่อเห็นดังนั้นฮิซาชิก็รวบรวมพลังอันน้อยนิดของเขาโจมตีใส่ไกอาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว เมื่อลำแสงสีขาวนั้นเข้าถึงร่างอันบอบบางของมันก็ระเบิดเป็นโดมแสงขนาดใหญ่เข้าทำลายพื้นที่บริเวณนั้นจนเป็นหลุมขนาดยักษ์


"มันยังไม่จบหรอก!!"

ฮิคาริตั้งท่าเตรียมต่อสู้ต่อเพราะรู้ว่าการโจมตีจากร่างปกติของฮิซาชินั้นไม่สามารถฆ่าเป้าหมายนั้นได้แน่นอน และเพราะการเค้นพลังนั้นทำให้เขาไม่มีพลังเหลืออีกแล้ว ไม่ทันไรไกอาคนนั้นก็พุ่งเข้ามาคลุกวงในกับพวกเขาต่อ ศีรษะของมันมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยเท่านั้น เป็นที่รู้ชัดแล้วว่าหากไม่ใช่ร่างที่ทรงพลังพอๆกับร่างโคโรน่าแล้วก็ไม่มีทางจัดการไกอาได้อยู่หมัดแน่ๆ

ฮิคาริเข้าคลุกวงในกับไกอาอย่างสูสีก่อนจะชกเข้าที่แก้มซ้ายของมันจนกระเด็น แต่ไกอาก็ยังดื้อด้านกลับมาทรงตัวได้อีกครั้งแม้ว่าจะถูกรุมเล่นงานถึงขนาดนั้น

"ดื้อด้านจริงๆ! ทำไมถึงไม่รู้จักตายๆไปซักที่นะ!!"
ฮิคาริตั้งท่าจะบุกเข้าไปแลกหมัดกับไกอาต่อ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นศัตรูที่อยู่ตรงหน้ากำลังหันหลังให้พวกเธอ


"บ้าเลือดไปแล้วหรือไง... ทำไมถึงหันหลังให้ศัตรูอย่างนี้ล่ะ!"

ไกอาไม่พูดโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น มันค่อยๆเดินออกไปยังร่างของพรรคพวกมันอีกสี่คนที่กลายเป็นซากขายให้ซาเล้งมารับซื้อไปชั่งกิโลขายอยู่บนพื้น นางฟ้าตนนั้นสยายปีกออกมาจนเห็นขนปีกที่รูปร่างคล้ายหอกของมัน

"นั่นสินะ... ถ้าฉันสู้กับเธอที่ต้องการจะถ่วงเวลาฉันไปเรื่อยๆจนยัยสคริวล่ากับเจ้ามนุษย์นั่นฟื้นพลังได้เมื่อไหร่ละก็ ดวงของฉันคงตกต่ำถึงขีดสุดแน่ๆ... แต่ว่านะ!!"


ทันใดนั้นขนปีกของไกอาก็ยืดออกมาแทงลงไปยังแผ่นหลังของพวกมันอีกสี่คนที่ตายไปแล้ว พวกฮิซาชิสัมผัสได้เลยว่าไกอาค่อยๆแข็งแกร่งยิ่งขึ้นจนข้ามขั้นที่ฮิซาชิเคยทำเอาไว้ในครั้งที่ต่อสู้กับไกอารุ่นแรกเมื่อก่อนหน้านี้ไปแล้ว


"แค่ฉันแข็งแกร่งขึ้นจนพวกแกรับมือไม่ได้ก็พอแล้ว!!!"

พลังของไกอาค่อยๆเพิ่มพูนขึ้นจนชิบุกิรู้สึกได้ว่าพลังของมันนั้นเหนือกว่าร่างอีคลิปส์ของฮิซาชิมาก แบบนี้ต่อให้พวกเธอทั้งสามคนฟื้นพลังเต็มที่รวมหน้าแข้งประสานกันก็ไม่มีวันเอาชนะได้แน่

เมื่อเป็นแบบนั้นก็ต้องรีบเอาตัวให้รอดก่อน รีบหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไปฟื้นพลังแล้วกลับมาแก้มือกับไกอาใหม่... ขอแค่ฮิซาชิรอดแค่คนเดียวก็พอใจแล้ว

เมื่อตัดสินใจเสร็จ ชิบุกิก็ลุกขึ้นไปยืนขวางระหว่างฮิคาริกับไกอาเอาไว้ ก่อนจะส่งสัญญาณให้เธอรีบพาฮิซาชิหนีไปต่อหน้าสายตาอันไม่พอใจมากของฮิคาริที่เตรียมใจเอาไว้ถึงขั้นที่อาจจะตายอย่างทรมานที่สุดแล้ว

"จะบ้าเหรอ! แบบนั้นเธอเองก็..!!"
"อย่างเธอมีสิทธิ์พูดแบบนี้ด้วยเหรอ!! เธอเป็นคนทำให้ฮิซาชิต้องเป็นแบบนี้เอง เธอนั่นแหละรีบพาฮิซาชิหนีไปซะ!!!"

เมื่อรู้ดีว่ายิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไป คู่ต่อสู้ของพวกเธอก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก ฮิคาริจึงหันกลับไปหาฮิซาชิที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างไร้ปฏิกิริยาตอบสนองต่อพลังที่เหนือชั้นกว่าของเธอ พร้อมกันนั้นเองชิบุกิที่จะเอาตัวเองเป็นโล่ก็ถูกไกอาอัดกระเด็นไปแล้ว ทำให้ฮิคาริไม่สามารถดูดายอีกต่อต่อไป

เมื่อเห็นว่ายังไงก็เข้าไปหาฮิซาชิไม่ทันเวลาแน่ ฮิคาริจึงตัดสินใจพุ่งเข้าไปกอดช่วงล่างของไกอาเอาไว้เพื่อถ่วงเวลาให้ชิบุกิลุกขึ้นมาด้วยหวังเอาไว้กับความเร็วในการบินที่เหนือกว่าของอควารอยด์ แต่แล้วเธอก็ถูกไกอาทุบเข้าที่กลางหลังจนทรุดก่อนจะถูกจับโยนออกไปไถลกับพื้น

"แบบนี้คงไม่เป็นไรแล้วล่ะ..."

ชิบุกิใช้แรงเฮือกสุดท้ายคลานเข้าไปหาฮิซาชิที่ได้แต่ดูพวกเธอถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตาอย่างลำบาก ด้วยความเจ็บปวดและอ่อนล้าจากการต่อสู้มาเป็นเวลานาน

"ฉันอยากจะบอกอะไรนายสักหน่อยก่อนที่ฉันจะพานายออกไป... ฉันรู้ว่านายจะต้องรีบสลัดฉันจนหลุดแล้วเข้าไปหาที่ตายเองแน่ถ้าฉันพูดมันออกมา... แต่ตั้งใจฟังนะ!"

ในดวงตาทั้งคู่ของชิบุกิดูเศร้ามากสำหรับการรวบรวมความกล้าและความพยายามในการที่จะพูดเจ้าสิ่งๆนั้นออกมา ซึ่งในใจของชายหนุ่มคนนั้นก็ยังคงมีสติอยู่พอที่จะรับฟังคำพูดนั้นของเธอได้


"ที่ผ่านมาไกอาคนนั้น... ฮิคาริน่ะต้องทนทรมานมาตลอด! ยัยนั่นน่ะมีชีวิตอยู่อย่างทรมานยิ่งกว่าฉันอีกนะ!!"