ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

แต่งโดย Aregayha (ห้ามนำไปเผยแพร่ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาติ)
 
เช้า วันต่อมาฉันตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่งมานั่งรีดผมให้ตรงสวยก่อนจะแต่งหน้าบางๆ ปัดมาสคาร่าให้ดูน่ารักวันนี้ฉันจะทำตัวให้สดใสขึ้นให้ได้ฉันใส่เสื้อนัก เรียนที่เพิ่งเย็บให้เขาทรงเมื่อวานกับเย็บกระโปรงขึ้นไม่ให้ยาวจนดูเป็นยัย เฉิ่มเหมือนเดิมตั้งแต่วันนี้ฉันจะสดใสน่ารักให้ได้ค่ะ^_^
      "โรลจังฉันไปก่อนน่ะเย็นนี้เจอกันน่ะจ้ะ"
      ฉันตัดสินใจที่จะไม่เอาโรลจังไปโรงเรียนด้วยตั้งแต่วันนี้ฉันออกจากบ้านตั้งแต่หกโมงเช้า
      "ทำไมวันนี้แต่งตัวสวยไปเรียนล่ะคานาริไม่สบายเหรอลูก"
      "เปล่าสักหน่อยแม่ค่ะเย็นนี้ทำแกงกะหรี่น่ะค่ะ^^"
      "จ้ะ"
      ฉันออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงเช้าแต่ก็แวะไปร้านหนังสือเพื่อหาซื้อหนังสือ แฟชั่นอยู่นานจนมาถึงโรงเรียนก็ใกล้จะเข้าเรียนพอดีระหว่างที่ฉันเดินเข้า โรงเรียนทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันทั้งนั้น
    "ใครน่ะน่ารักจังเธอเป็นเด็กโรงเรียนเราเหรอ?"
      "หรือว่านั่นจะเป็นยัยตุ๊กตาผี"
      คนอื่นต่างพากันซุบซิบอย่างสงสัยแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรและเดินเข้าห้อง เรียนมาก่อนจะเดินมาอรุณสวัสทามากิและอาซูกิด้วยรอยยิิมที่สดใส
      "อรุณสวัสจ้ะ^_^"
      "ว้าว! ทำไมวันนี้คานาริจังน่ารักนักล่ะ"
      อาซูกิแซวฉันก่อนที่ทามากิจะมองฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ
      "เธอไม่สบายหรือไง"
      เขากวนประสาทฉันเหรอแต่พอฉันเห็นชิโนะเดินเข้ามาฉันก็เห็นภาพที่ชิโนะจูบกับ มิกิเมื่อวานขึ้นมาฉันเลยทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนจะหันไปคุยกับทามากิ
      "ทามากิเย็นนี้ว่างมั้ย"
      ฉันเป็นฝ่ายถามทามากิก่อน
      "ว่าง"
      "งั้นเย็นนี้เราไปกินไอศครีมกันมั้ย^^"
      "อ้อ ได้สิ"
      ชิโนะมองฉันก่อนจะทำหน้าเบื่อโลกแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
      พอตอนพักเที่ยงฉันก็ลองมานั่งศึกษานิตรยาสารแฟชั่นที่วัยรุ่นเขาฮิตกัน
      "เดี๋ยวนี้วัยรุ่นเขาชอบใส่สีสันสดใสแบบนี้เหรอเนี่ยไม่เห็นจะเจ๋งเลย"
      ฉันบ่นพึมพำไปพลางขณะนั่งดูนิตรยาสาร และตอนนั้นเองทามากิก็สกิตฉันจากด้านหลังฉันเลยหันไปหาเขา
      "นี่ฉันให้"
      ทามากิติดกิ๊บรูปดอกกุหลาบที่น่ารักมากให้ฉันที่ผมของฉัน
      "เมื่อวานไปเจอมาเห็นน่ารักดีฉันเลยซื้อมาฝาก"
      "ขอบคุณน่ะทามากิ"
      จะว่าไปทามากิเขาก็ดีกับฉันจังเลยน่ะ
      "สวยมากเลยล่ะ"
      "จริงสิคานาจังเย็นนี้พอเลิกเรียนแล้วไปกันเลยดีมั้ย"
        ตอนนั้นเองที่ฉันมองออกไปที่หน้าประตูห้องฉันเห็นชิโนะยืนคุยอยู่กับมิกิอีกแล้ว
      "คานาจัง"
      "ตกลงจ้ะ"
      ฉันรู้สึกไม่ดีอีกแล้วเป็นอะไรไปน่ะแค่ชิโนะคุยกับมิกิเองน่ะ
      เลิกเรียนฉันก็มาเดินเล่นกับทามากิทำวันนี้คนเยอะนักน่ะฉันเดินมาจนถึงร้าน ขายเสื้อในและก็เดินเข้าไปในนั้นเพราะในหนังสือแฟชั่นเขาบอกไว้ว่าผู้หญิง ควรใส่เสื้อในน่ารักๆบ้างฉันเลยเดินเข้าไป
      "นี่คานาจังนี่มันร้านขายชุดชั้นในผู้หญิงน่ะ"
      ทำไมทามากิเขาต้องหน้าแดงด้วยฉันก็แค่จะเข้าไปซื้อนี่
      "แล้วยังไงเหรอ?"
      "นี่เธอแกล้งไม่รู้หรือว่าไม่รู้จริงๆ"
      ฉันยังคงทำหน้าไม่เข้าใจและก็ไปเดินเลือกเสื้อในต่อทามากิเขาไม่ยอมเดินเข้า มาด้วยไม่รู้อายอะไรของเขาฉันหยิบชุดชั้นในผูกโบว์ขึ้นมาดูและพิจารณาดูว่า นี่เหรอเสื้อในที่เด็กวัยรุ่นเขาชอบใส่กันน่ะว่าแต่เอาสีอะไรดีน่ะระหว่างสี ขาวกับสีชมพูฉันเลยลองเอาไปถามทามากิดู
      "สีไหนสวยกว่ากันเหรอ?"
      "ต้องสีชมพูสิ"
      "งั้นเหรอ?"
      ฉันเลยเดินเอาเสื้อในไปคิดเงินก่อนจะเดินออกมาหาทามากิ
      "เสร็จแล้วเหรอ?"
      "อื่อ"
      "นี่เธอให้ฉันพามาซื้อชุดชั้นในแค่นี้เหรอ?"
      "แล้วจะไปไหนล่ะ"
      "จะว่าไปมันก็น่ารักดีน่ะใส่ให้ดูบ้างสิ"
      "ไม่"
      คนลามกฉันเลยเดินนำทามากิไปแต่เขาก็เดินมาจับมือของฉันเอาไว้ฉันเลยมองเขาและเขาก็พูดว่า
      "ให้ตายสิทำไมเดี๋ยวนี้เธอถึงได้น่ารักนักน่ะ"
      เขาจะชมว่าฉันน่ารักใช่มั้ย?
      "ไปหาอะไรกินกันเถอะฉันหิวแล้ว"
      แล้วทามากิก็จับมือฉันเดินเข้าร้านอาหารเพื่อหาอะไรกินกันระหว่างนั่งรอ อาหารฉันก็หยิบมือถืออกมานั่งเล่นไม่เห็นชิโนะจะโทรมาเลยแล้วเขาจะโทรมาหา ฉันทำไมล่ะเพ้อเจ้อจริงๆเลยฉัน
    "รอหนุ่มโทรมาหาเหรอ?"
      ทามากิเขาอ่านความคิดฉันได้หรือไงกันน่ะ--_-
      "เปล่าสักหน่อย"
      "จริงสิคานาริมีคนที่ชอบหรือยัง"
      "คนที่ชอบเหรอไม่มีหรอก"
      "งั้นเหรอ"
      แล้วทำไมฉันไม่มีคนที่ชอบแล้วเขาต้องทำหน้ายิ้มแย้มขนาดนั้นด้วยน่ะพออาหาร มาถึงฉันก็กินมันอย่างเอร็ดอร่อยพอกินเสร็จเดินออกมาจากร้านก็บังเอิญเจอชิ โนะมากับมิกิพอดีนี่
เขาสองคนมาเดทกันเหรอ?
      "อ้าวพวกนายมาเที่ยวกันเหรอ?"
      ทามากิถามทั้งสองคนอย่างแปลกใจในขณะที่ชิโนะจ้องมาที่ฉันโดยไม่พูดอะไรส่วน มิกิก็มองฉันอย่างสงสัยเมื่อเธอเห็นชิโนะจ้องมาที่ฉันไม่วางตา
      "ใครอ่ะพี่"
      มิกิถามทามากิอย่างสงสัย
      "เพื่อนน่ะว่าแต่เธอสองคนคบกันแล้วเหรอ?"
      "ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกพี่น่ะ"
      มิกิพูดออกมาอย่างอายๆก่อนที่ชิโนะจะพูดกับฉัน
      "คานาริยังไม่กลับบ้านอีกเหรอนี่มันมืดแล้วน่ะ"
      เขาจะมาว่าฉันทำไมทีเขายังไม่กลับบ้านเลย
      "กลับกันเถอะ"
      แล้วจู่ๆชิโนะก็ดึงแขนฉันไปกับเขาเฉยเลยทิ้งไว้ให้ทามากิและชิโนะยืนมองอย่างงงๆ
    "ชิโนะ"
    "ชอบเหรอทามากิน่ะไหนว่าแค่ชอบแบบเพื่อนไง"
    "ก็ชอบแบบเพื่อนนี่"
    "ฉันเคยบอกให้กลับบ้านด้วยกันไม่ใช่เหรอ"
    "....?"
    "ก็ฉันอยากมาเที่ยวบ้างนี่นาชิโนะไม่เข้าใจหรอกว่าที่ผ่านมาฉันเหงาแค่ไหน"
    "แล้วทำไมไม่ชวนฉันมาล่ะ"
    "ก็ชิโนะมีแฟนแล้วฉันเลยไม่อยากกวน"
    "หมายถึงมิกิน่ะเหรอเธอเป็นเหมือนน้องสาวของฉันเท่านั้น"
    น้องสาวเหรอน้องสาวเนี่ยเขาจูกันด้วยเหรอแต่ฉันก็ไม่กล้าถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอก
    "งั้นทีหลังฉันจะชวนชิโนะ"
    "กลับบ้านกันเถอะ"
    "อื่อ"
    ระหว่างทางกลับบ้านชิโนะไม่ได้พูดอะไรกับฉันเลยจนมาถึงหน้าบ้านชิโนะถึงพูดกับฉัน
    "วันนี้ฉันขึ้นไปดูหนังที่ห้องคานาริได้มั้ย"
    "แต่ว่าวันนี้มันดึกแล้วน่ะ"
    "งั้นพรุ่งนี้แล้วกันน่ะตกลงมั้ย"
    "ได้สิ"
    แล้วจากนั้นฉันก็เข้าบ้านฉันก่อนที่จะเข้านอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา
 
    เช้าวันต่อมา พอฉันเดินขึ้นห้องมากับชิโนะฉันก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาเลยเดินไปหายาดมที่ห้อง พยาบาลแต่ก็เจอทามากินอนหลับอยู่บนเตียงพยาบาลฉันเลยเดินไปดูเขาใกล้ๆฉันมอง ใบหน้าเรียวขาวของเขาแล้วรู้สึกว่าเขาดูหล่อจังที่สำคัญเวลาเขาหลับเนี่ยน่า รักที่สุดเลยล่ะฉันเลยเผลอก้มหน้าไปมองหน้าของเขาไกล้ๆแต่แล้วจู่ๆทามากิเขา ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาฉันตกใจมากเลยแต่ทามากิเขากับดึงฉันลงมาจูบจูบแรกของฉัน แต่รู้สึกดีจังริมฝีปากของทามากินุ่มจังนี่มันอะไรกันฉันรีบตั้งสติและรีบ วิ่งหนีออกมาเข้าไปในห้องเรียนมันอะไรกันน่ะความรู้สึกที่ริมฝีปากที่ยัง รู้สึกอุ่นๆอยู่เลย
 
 
อาจ จะเขียนผิดบ้างให้อภัยด้วยน่ะค่ะเพราะคนแต่งๆใน โทรศัพท์แล้วค่อยก๊อปปี้มาลงFacebook อีกทีจร้าบางทีเอามาลงตัวหนังสือก็เพี้ยนเองด้วย