ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

          เช้าวันต่อมา
          ฉันเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านของฉันวันนี้อากาศดีจริงๆไม่ร้อนเลย
          "อรุณสวัสอุเอนะ"
          เห้ย!! ตกใจหน้าเกือบคว้ำน่ะจู่ๆเจ้าชายชิโนะก็เดินออกจากหน้าบ้านเขามาทักทายฉัน หัวใจฉันเกือบหยุดเต้นจะว่าไปเขาตื่นเช้าจัง
          "รดน้ำต้นไม้อยู่เหรอ?"
          ฉันเลยวางบัวรดน้ำที่อยู่ในมือฉันลง
          "อื่อ"
          "ขยันแต่เช้าเลยน่ะ"
          ฉันมองไปที่หน้าเจ้าชายชิโนะก่อนจะมองเขาชัดๆทำไมเขาถึงดูดีได้ขนาดนี้น่ะ หน้าเรียวขาวรอยยิ้มที่น่ารักและดูสดใสของเขาที่กำลังยิ้มมาให้ฉันน่ารักจัง
          "อุเอนะทำไมต้องมองฉันตาไม่กระพริบเลยล่ะ"
          "เอ๋??"
          เผลอมองนานไปเหรอเนี่ยแย่จังฉันเลยรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีโดนจับได้แล้วสิว่า จ้องชิโนะนานไปน่ะแล้วจะดีมั้ยเนี่ยที่จู่ๆฉันก็วิ่งหนีเข้าบ้านมาเนี่ยแย่ จังเย็นวันนั้น
          "คานาริวันนี้เราไปกินข้าวบ้านน้าเอโกะกันน่ะ"
          "เอ๋? ทำไมล่ะค่ะ"
          "น้าเอโกะจะทำกับข้าวเลี้ยงจร้า"
          ไม่อยากไปเลยแต่ไม่ไปก็น่าเกลียดเลยต้องยอมไป
          "มากันแล้วเหรอสวัสดีจร้าหนูคานาริจัง"
          น้าเอโกะยิ้มต้อนรับพร้อมกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มที่สดใส
          "สวัสดีค่ะ"
          บ้านของน้าเอโกะนี่ข้างในดูดีกว่าบ้านฉันซ่ะอีกฉันเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร ขณะที่แม่และน้าเอโกะอยู่ในครัวกันฉันมองดูสิ่งต่างๆภายในและก็เห็นรูปของ เจ้าชายชิโนะด้วยตอนเขาอยู่มัธยมต้นล่ะมั้งน่ารักจัง
          "รูปตอนฉันอยู่มัธยมต้นน่ะ^^"
          ว๊ากก!! ตกใจหมดทำไมเจ้าชายชิโนะต้องโผล่มาข้างๆฉันในระยะประชิดแบบนี้ด้วยน่ะตกใจหมดเลย
          "เหรอ"
          "จริงสิตุ๊กตาไปไหนแล้วไม่เอามาด้วยเหรอ"
          "แม่ไม่ให้เอามาแม่กลัวคุณน้าตกใจ"
          "อ้อ ดีแล้วแม่ฉันยิ่งขี้กลัวอยู่"
          "เด็กๆมากินข้าวกันเร็วน่ากินๆทั้งนั้นเลยน่ะ"
          คุณน้าเอโกะร้องบอกฉันเลยไปช่วยยกอาหารมาวางที่โต๊ะอาหารจะว่าไประหว่างทาน อาหารก็แปลกใจเหมือนกันฉันยังไม่เคยเห็นคุณพ่อของเจ้าชายเลยนี่ก็ไม่อยู่ แปลกจัง
          "ชิโนะคุงยังไงน้าก็ฝากดูแลคานาริด้วยน่ะคานาริจังน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่...."
          "แม่!"
          ฉันร้องห้ามแม่เอาไว้แม่เริ่มเมาแล้วฉันเลยค่อยๆเก็บจานอาหารแล้วไปยืนล้างจานที่ห้องครัว
          "ฉันช่วยล้างน่ะ"
          ทำไมน่ะเจ้าชายชิโนะเขาถึงดูดีแถมนิสัยยังดีอีกน่ะ
          "คานาริฉันเรียกคานาริได้มั้ย"
          ฉันหันไปมองเจ้าชายชิโนะอย่างงๆก่อนจะพยักหัวขึ้นลง
          "(-_-)(_ _)(-_-)"
          "งั้นคานาริเรียกฉันว่า ชิโนะ น่ะ"
          "เอ๊ะ...."
          "จะได้ดูไม่เหินห่างไง"
          ชิโนะพูดก่อนจะก้มหน้ายิ้มแล้วล้างจานต่อจนเสร็จ
          "พรุ่งนี้เราเดินไปโรงเรียนด้วยกันดีมั้ย"
          "...."
          "เอาแบบนั้นน่ะพรุ่งนี้เจ็ดโมงยี่สิบน่ะ"
          อะไรน่ะเดินไปด้วยกันเหรอไม่ดีล่ะมั้งฉันเดินไปคนเดียวก็ดีอยู่แล้วนี่น่ะ

          พอกลับมาถึงบ้านฉันก็รีบนอนหลับทันทีไม่งั้นฉันคงตื่นสายฉันตั้งนาฬิกาปลุก ไว้ตั้งแต่หกโมงเช้าและออกไปโรงเรียนตั้งแต่หกโมงครึ่งแน่นอนว่าที่รีบไป เร็วเพราะไม่อยากไปกับชิโนะถ้าคนอื่นเห็นฉันไปกับเขาภาพพจน์เขาอาจจะแย่ได้ น่ะสิแถมเขายังดูสว่างเกินไปแต่ว่ามาโรงเรียนเช้าแบบนี้ยังไม่มีใครมาเลย บรรยากาศภายในห้องเรียนเงียบๆแบบนี้ฉันชอบจังมันดูน่ากลัวดีอิๆๆ และหลังจากนั้นฉันก็หลับไปบนโต๊ะนักเรียนมาตื่นอีกทีก็ตอนเริ่มมีคนมาแล้ว ฉันเลยหันไปดูด้านหลังฉันเจ้าชายชิโนะมาแล้วนี่แต่เขาหันหน้าไปอีกทางทันที ที่ฉันมองไปที่เขาเขาคงโกรธเรื่องที่ฉันมาก่อนล่ะมั้งแต่ช่างเถอะแบบนี้ก็ดี แล้ว
          "ดูสิใยตุ๊กตาผีบ่นงึมงำๆอีกแล้วน่ากลัว"
          พวกผู้หญิงในห้องของฉันนี่อะไรกันน่ะชอบนินทาฉันจังจะว่าไปรู้สึกปวดหัวๆยัง ไงไม่รู้สิหรือเพราะตื่นเช้าไปน่ะไปห้องพยาบาลไปหายาดมมาดมหน่อยดีกว่าฉัน เลยเดินออกไปที่ห้องพยาบาลแต่พอมาถึงห้องพยาบาลไม่เห็นมีอาจารย์ประจำห้อง พยาบาลอยู่เลยว่าแต่ยาดมอยู่ไหนกันน่ะ
          "ไม่สบายเหรอ?"
          ฉันตกใจเสียงใครน่ะพอหันไปก็ชนเข้ากับใครบางคนอย่างแรงจนเราสองคนล้มไปที่ เตียงพยาบาลและตอนนั้นเองที่แก้มของฉันชนเข้ากับจมูกโด่งๆของใครบางคนเข้า ฉันมองหน้าเขาตาโตเช่นเดียวกับเขาที่ทำหน้าตกใจนี่มันเพื่อนของเจ้าชายชิโนะ นี่นาฉันเลยรีบลุกขึ้นทันที
          "ขอโทษน่ะค่ะ"
          "เธอคือใยตุ๊กตาผีห้องฉันนี่"
          "...."
          พอพูดจบฉันก็รีบวิ่งหนีกลับห้องเรียนก่อนทันที....



อ่านแล้วขอคำขอบคุณ หรือ กดไลค์เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ^^ จะได้มาอัพให้อ่านเร็วๆ