ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

8.0

เขียนโดย aregayha

วันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 11.18 น.

  12 ตอน
  14 วิจารณ์
  17.33K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2556 06.25 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี ตอนที่ 3.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          เช้าวันต่อมา
          ฉันเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านของฉันวันนี้อากาศดีจริงๆไม่ร้อนเลย
          "อรุณสวัสอุเอนะ"
          เห้ย!! ตกใจหน้าเกือบคว้ำน่ะจู่ๆเจ้าชายชิโนะก็เดินออกจากหน้าบ้านเขามาทักทายฉัน หัวใจฉันเกือบหยุดเต้นจะว่าไปเขาตื่นเช้าจัง
          "รดน้ำต้นไม้อยู่เหรอ?"
          ฉันเลยวางบัวรดน้ำที่อยู่ในมือฉันลง
          "อื่อ"
          "ขยันแต่เช้าเลยน่ะ"
          ฉันมองไปที่หน้าเจ้าชายชิโนะก่อนจะมองเขาชัดๆทำไมเขาถึงดูดีได้ขนาดนี้น่ะ หน้าเรียวขาวรอยยิ้มที่น่ารักและดูสดใสของเขาที่กำลังยิ้มมาให้ฉันน่ารักจัง
          "อุเอนะทำไมต้องมองฉันตาไม่กระพริบเลยล่ะ"
          "เอ๋??"
          เผลอมองนานไปเหรอเนี่ยแย่จังฉันเลยรีบวิ่งเข้าบ้านทันทีโดนจับได้แล้วสิว่า จ้องชิโนะนานไปน่ะแล้วจะดีมั้ยเนี่ยที่จู่ๆฉันก็วิ่งหนีเข้าบ้านมาเนี่ยแย่ จังเย็นวันนั้น
          "คานาริวันนี้เราไปกินข้าวบ้านน้าเอโกะกันน่ะ"
          "เอ๋? ทำไมล่ะค่ะ"
          "น้าเอโกะจะทำกับข้าวเลี้ยงจร้า"
          ไม่อยากไปเลยแต่ไม่ไปก็น่าเกลียดเลยต้องยอมไป
          "มากันแล้วเหรอสวัสดีจร้าหนูคานาริจัง"
          น้าเอโกะยิ้มต้อนรับพร้อมกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มที่สดใส
          "สวัสดีค่ะ"
          บ้านของน้าเอโกะนี่ข้างในดูดีกว่าบ้านฉันซ่ะอีกฉันเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร ขณะที่แม่และน้าเอโกะอยู่ในครัวกันฉันมองดูสิ่งต่างๆภายในและก็เห็นรูปของ เจ้าชายชิโนะด้วยตอนเขาอยู่มัธยมต้นล่ะมั้งน่ารักจัง
          "รูปตอนฉันอยู่มัธยมต้นน่ะ^^"
          ว๊ากก!! ตกใจหมดทำไมเจ้าชายชิโนะต้องโผล่มาข้างๆฉันในระยะประชิดแบบนี้ด้วยน่ะตกใจหมดเลย
          "เหรอ"
          "จริงสิตุ๊กตาไปไหนแล้วไม่เอามาด้วยเหรอ"
          "แม่ไม่ให้เอามาแม่กลัวคุณน้าตกใจ"
          "อ้อ ดีแล้วแม่ฉันยิ่งขี้กลัวอยู่"
          "เด็กๆมากินข้าวกันเร็วน่ากินๆทั้งนั้นเลยน่ะ"
          คุณน้าเอโกะร้องบอกฉันเลยไปช่วยยกอาหารมาวางที่โต๊ะอาหารจะว่าไประหว่างทาน อาหารก็แปลกใจเหมือนกันฉันยังไม่เคยเห็นคุณพ่อของเจ้าชายเลยนี่ก็ไม่อยู่ แปลกจัง
          "ชิโนะคุงยังไงน้าก็ฝากดูแลคานาริด้วยน่ะคานาริจังน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่...."
          "แม่!"
          ฉันร้องห้ามแม่เอาไว้แม่เริ่มเมาแล้วฉันเลยค่อยๆเก็บจานอาหารแล้วไปยืนล้างจานที่ห้องครัว
          "ฉันช่วยล้างน่ะ"
          ทำไมน่ะเจ้าชายชิโนะเขาถึงดูดีแถมนิสัยยังดีอีกน่ะ
          "คานาริฉันเรียกคานาริได้มั้ย"
          ฉันหันไปมองเจ้าชายชิโนะอย่างงๆก่อนจะพยักหัวขึ้นลง
          "(-_-)(_ _)(-_-)"
          "งั้นคานาริเรียกฉันว่า ชิโนะ น่ะ"
          "เอ๊ะ...."
          "จะได้ดูไม่เหินห่างไง"
          ชิโนะพูดก่อนจะก้มหน้ายิ้มแล้วล้างจานต่อจนเสร็จ
          "พรุ่งนี้เราเดินไปโรงเรียนด้วยกันดีมั้ย"
          "...."
          "เอาแบบนั้นน่ะพรุ่งนี้เจ็ดโมงยี่สิบน่ะ"
          อะไรน่ะเดินไปด้วยกันเหรอไม่ดีล่ะมั้งฉันเดินไปคนเดียวก็ดีอยู่แล้วนี่น่ะ

          พอกลับมาถึงบ้านฉันก็รีบนอนหลับทันทีไม่งั้นฉันคงตื่นสายฉันตั้งนาฬิกาปลุก ไว้ตั้งแต่หกโมงเช้าและออกไปโรงเรียนตั้งแต่หกโมงครึ่งแน่นอนว่าที่รีบไป เร็วเพราะไม่อยากไปกับชิโนะถ้าคนอื่นเห็นฉันไปกับเขาภาพพจน์เขาอาจจะแย่ได้ น่ะสิแถมเขายังดูสว่างเกินไปแต่ว่ามาโรงเรียนเช้าแบบนี้ยังไม่มีใครมาเลย บรรยากาศภายในห้องเรียนเงียบๆแบบนี้ฉันชอบจังมันดูน่ากลัวดีอิๆๆ และหลังจากนั้นฉันก็หลับไปบนโต๊ะนักเรียนมาตื่นอีกทีก็ตอนเริ่มมีคนมาแล้ว ฉันเลยหันไปดูด้านหลังฉันเจ้าชายชิโนะมาแล้วนี่แต่เขาหันหน้าไปอีกทางทันที ที่ฉันมองไปที่เขาเขาคงโกรธเรื่องที่ฉันมาก่อนล่ะมั้งแต่ช่างเถอะแบบนี้ก็ดี แล้ว
          "ดูสิใยตุ๊กตาผีบ่นงึมงำๆอีกแล้วน่ากลัว"
          พวกผู้หญิงในห้องของฉันนี่อะไรกันน่ะชอบนินทาฉันจังจะว่าไปรู้สึกปวดหัวๆยัง ไงไม่รู้สิหรือเพราะตื่นเช้าไปน่ะไปห้องพยาบาลไปหายาดมมาดมหน่อยดีกว่าฉัน เลยเดินออกไปที่ห้องพยาบาลแต่พอมาถึงห้องพยาบาลไม่เห็นมีอาจารย์ประจำห้อง พยาบาลอยู่เลยว่าแต่ยาดมอยู่ไหนกันน่ะ
          "ไม่สบายเหรอ?"
          ฉันตกใจเสียงใครน่ะพอหันไปก็ชนเข้ากับใครบางคนอย่างแรงจนเราสองคนล้มไปที่ เตียงพยาบาลและตอนนั้นเองที่แก้มของฉันชนเข้ากับจมูกโด่งๆของใครบางคนเข้า ฉันมองหน้าเขาตาโตเช่นเดียวกับเขาที่ทำหน้าตกใจนี่มันเพื่อนของเจ้าชายชิโนะ นี่นาฉันเลยรีบลุกขึ้นทันที
          "ขอโทษน่ะค่ะ"
          "เธอคือใยตุ๊กตาผีห้องฉันนี่"
          "...."
          พอพูดจบฉันก็รีบวิ่งหนีกลับห้องเรียนก่อนทันที....



อ่านแล้วขอคำขอบคุณ หรือ กดไลค์เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ^^ จะได้มาอัพให้อ่านเร็วๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา