'เจ้าหญิงเงือกน้อย'

เช้าวันต่อมา...ณ คฤหาสน์หรูหรา
 
"พี่ค่ะมาเลียค่ะ" เซเลียน้องสาวมาเลียพูดขึ้นเมื่อเห็นพี่สาวเดิน
 
ลงมาจากชั้นบน
 
"หือ?" มาเลียขานเบาๆก่อนจะเดินช้าๆ(ช้ายิ่งกว่าเต่าอีก)ไปที่
 
โต๊ะอาหารขนาดมหึมา(โต๊ะหรือไรฟ๊ะ)
 
"วันนี้เราต้องไปโรงเรียนใหม่กันหรอค่ะ" เซเลียถามด้วยความ
 
สงสัยเพราะเมื่อครู่ก่อนที่มาเลียจะลงมาคนรับใช้เดินมาบอกว่า
 
'เจ้าหญิงทั้ง 2 พระองค์ต้องไปโรงเรียน '
 
 
"ใช่จ้ะ...หาวว เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย" มาเลียตอบอย่างงัวเงีย
 
เหมือนพึ่งตื่นเมื่อ 1 วิที่แล้ว -*-
 
 
"รีบๆทานข้าวกันเถอะค่ะเซเลียอยากไปโรงเรียนที่โลกมนุษย์จะ
 
แย่แล้ว" เซเลียยิ้มกริ่ม
 
 
"จ้าๆ" สิ้นเสียงของมาเลียทั้ง 2 รีบทานข้าวที่เท่ากะละมังใหญ่ๆ
 
เสร็จภายใน 5 วินาที -*-
 
 
"ไปกันเถอะค่ะ" เซเลียรีบจูงมือมาเลียและรีบวิ่งออกไปหน้า
 
คฤหาสน์ที่มีรถเบนซ์คันใหญ่สีดำ 2 คัน
 
 
"เอ๊ะ เราต้องไปคนละคันหรอ" มาเลียบ่นพึมพำก่อนจะหันไป
 
มองหน้าเซเลียที่ทำหน้าตกตะลึง -*- เพราะหล่อน(เซเลีย)ขับ
 
รถไม่เป็นแน่นอนมาเลียก็ด้วย -..- (นางเงือกที่ไหนเคยขับรถ
 
กันฟ๊ะ!? ใครเป็นคนเขียนเนี้ยคงจะสวยน่าดู )
 
 
"เอ่อ...เดินไปดีกว่ามั้งพี่" เซเลียพูดขึ้นก่อนหันหน้ามายิ้มให้มา
 
เลีย เซเลียรีบคว้าแขนมาเลียและวิ่งออกจากคฤหาสน์อย่างรวด
 
เร็วปานจรวจสายฟ้าโดยไม่แยแสรถหรูหรา 2 คันนั้นเลย -*-
 
189 กิโลภายใน 1 นาทีทั้ง 2 ก็มาถึงหน้าโรงเรียนขนาดยักษ์
 
 
"ว้าว ถึงแล้วๆ" เซเลียกระโดนโลดเต้นอย่างไม่อายใครเมื่อมา
 
เลียเห็นเช่นนี่นจึงรีบถอยห่างจากเซเลีย 1,000 ก้าว(นิยาย
 
เรื่องนี้โอเว่อร์มากอ่ะ - คนอ่าน) (ไม่นะ - คนเขียน )
 
 
"เด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนหรือป่าวจ้ะ" หญิงสาวรามหงศ์ในคาบ
 
อาจารย์พูดขึ้นเมื่อเห็นทั้ง 2 คน
 
 
"ใช่ค่ะ" เซเลียพูดด้วยความตื่นเต้นตาเธอส่องประกายแววาว
 
ดุจอัญมณีที่หายากที่สุดในโลก - -*
 
 
"เชิญด้านในเลยค่ะ"
 
 
"ค่ะ" เซเลียกับมาเลียตอบพร้อมกัน ทั้ง 3 คนเดินตรงเข้าไปใน
 
ตัวโรงเรียนคุณครูเดินนำไปที่ห้อง 'พักครู'
 
 
"คนไหนมาเลียจ้ะ" อาจารย์อีกคนเดินมาจากห้องพักครูถามขึ้น
 
 
"หนูค่ะ" มาเลียตอบก่อนที่ครูจะบอกให้มาเลียตามไปทิ้งให้เซ
 
เลียอยู่หน้าห้องพักครูกับครูอีกหลายๆท่าน O,o
 
 
"เซเลียตามอาจารย์มานะจ้ะ" อาจารย์ที่เดินนำมาที่ห้องพักครู
 
พูดขึ้น
 
 
"ค่ะ" ทั้ง 2 คนเดินไปห้องเรียน 5-A ครูให้เซเลียรอหน้าห้อง
 
พอเรียกแล้วค่อยเข้าไป
 
 
"เอาละทุกคนนักเรียนแลกเปลี่ยน เข้ามาเลยจ้ะ" สิ้นเสียงของครู
 
เซเลียรีบซาวเท้าเข้าไปในห้องเรียนทันที
 
 
"เซเลีย บริทาเนียค่ะ" เซเลียแนะนำตัวเองก่อนส่งยิ้มที่สามารถ
 
ทำให้คนคนหนึ่งละลายได้
 
 
"ที่นั่งของเซเลีย เอ่อ...ข้างๆมาโคโตะคุงละกัน ริมหน้าต่างอ่ะ
 
จ้ะ" เซเลียหันไปมองตามมือของครูก่อนจะตาโตเท่าไข่หาน
 
'เฮือกนั้นมันรักแรกพบของฉันนิ' เซเลียพูดในใจก่อนจะรีบวิ่งไป
 
นั่งโต๊ะนั้นทันที
 
 
"ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ" เซเลียพูดขึ้นพลางส่งยิ้ม
 
 
"ฝากตัวด้วยนะเซเลีย (:" มาโคโตะส่งยิ้มอันแสนอบอุ่นให้เซ
 
เลียที่ตอนนี้เคลิ้มจนน้ำลายหยดดัง ติ๋ง
 
 
กริ๊ง ก่อง กริ๊ง ก่อง~
 
 
"ทุกคนกลับบ้านได้จ้ะ"
 
 
"นักเรียนเคารพครูบาอาจารย์" หัวหน้าห้องสุดสวยหมวยแบน
 
"ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันเป็นเสียงเดียว
 
เซเลียเดินออกมาจากห้องก่อนจะชะงักเมื่อมาโคโตะเรียก
 
"เซเลีย"
 
 
"หือ?" เซเลียทำหน้าตางุนงงเพราะตั้งแต่คาบแรกพวกเราแถบ
 
ไม่ได้คุยกันเลย
 
 
"วันเสาร์นี้ไปทะเลกันมั้ย เอ่อ...พอดีมีเรื่องอยากคุยด้วยน่ะ" มา
 
โคโตะพูดพลางบิดตัวไปมา
 
 
"อื้อ ได้สิ งั้นฉันกลับก่อนนะ" เซเลียส่งยิ้มให้มาโคโตะก่อนจะ
 
เดินไปอย่างร่าเริงกระดี๊กระด๊า!!
 
 
ณ ตฤหาสน์หรูหรา
 
 
"ลัลล๊า ~ ลัลล๊าป๊าวุ่นจิ้น ล๊า~" เซเลียฮัมเพลงอย่างสนุกสนาน
 
ก่อนจะส่งยิ้มให้มาเลียที่ทำหน้าเหมือนคนแก่หน้าย้อยๆ อ๊ะ!!
 
 
"มีอะไรดีๆหรือป่าว" มาเลียถามน้องสาวด้วยความสงสัย
 
 
"มีสิค่ะ เซเลียเจอรักแรกพบแล้ว" เซเลียกระโดนดี๊ด๊าเหมือนคน
 
สติสั้น 
 
 
"จริงหรอ พี่ก็เจอแล้ว!!" มาเลียตะโกนลั่นคฤหาสน์จนมันสั่น
 
ยิกๆ -..-
 
 
"วันเสาร์เซเลียจะได้ไปเที่ยวกับมาโคโตะคุงละ เซเลียไปนอนดี
 
ก่า ดีจั๊ยยย!!" พูดเสร็จเซเลียรีบวิ่งขึ้นห้องแต่...
 
 
ตุ๊บ!! โครม
 
 
"โอ๊ย..." เซเลียตกบันได
 
 
"เป็นอะไรหรือป่าว เซเลีย!!" มาเลียรีบวิ่งเข้าไปประคองเซเลีย
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ เซเลียขึ้นห้องก่อนนะค่ะ" พูดเสร็จเซเลียฝืนตัว
 
เองลุกขึ้นและเดินขึ้นไปบนห้อง...
 
********
สนุกหรือป่าวเบบี้
เค้กสนุกมั๊ก
เดี๋ยวจะรีบมาอัพนะค่ะ