Love you ma boy

ฉันมีเพื่อนคนนึงชื่อชิมมี่ลูกเพื่อนแม่ที่คอยแนะนำฉันในเรื่องต่างๆ

กริ๊งงง เสียงเลิกเรียนดังขึ้น นี้คงเป็นพักเช้าสินะ

"คริสตัลๆ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ อยากส่องกระจกดูความสวยซะหน่อย ฮ่าๆ"

"งั้นฉันไปด้วย"

ว่าแต่เอ๊ะนั้นเสียงใครกรี๊ดอะ ไหไหม้หรอออ!

"ซีนอลกับเบนสินะ"ชิมมี่พูดกับตััวเอง

"ใครหรอ"

ขณะที่ฉันกำลังพลิกตัวหันไปมองก็สะดุดเท้าตัวเอง

อ๊ากกก มีคนรับฉันได้อะ อุ๊ยย หล่อด้วยใครกันเนี้ย>< 

"เอ่ออ....ซีนอล ฉัน เอ่่อออ ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะ"ชิมมี่พูด

"อืม"

หืมมม ขื่ออะไรนะ ซีนอลหรอ ซีนอลลลล ซีนอลลลลที่สาวๆกรี๊ดอะนะ ฉันจะโดนรุมมั้ยเนี้ยที่ซีนอลรับฉันได้เนี้ย

(เห้ ยัยนั้นใคร)(กล้าดียังไง สำออย)(อ่อยมาก อยากใกล้ชิดกับซีนอลนะสิ)(เด็กใหม่รึป่าว ไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้ซะละว่าเล่นกับใครอยู่)

เสียงนินทาของสาวๆเต็มไปหมด ทำไงดีหล่ะฉันถึงจะพ้นจากสถาณการณ์นี้ คิดออกละะะะ แกล้งเป็นลมดีกว่า ชิมมี่จะได้พยุงฉันออกไปเร็วๆ 

"เห้ เป็นอะไรไปหน่ะคริสตัล ทำไมอยู่ๆก็สลบล่ะ!" ชิมมี่พูดด้วยน้ำเสียงที่น่าตกใจ ท่ามกลางสาวๆแฟนคลับซีนอลอยู่ๆก็มีใครไม่รู้เดินเข้ามาและอุ้มฉันออกไปจากเสียงนินทาของสาวๆ ฉันตกใจมากจึงรีบลืมตาและพบว่าผช.คนนี้อยู่หมู่บ้านเดียวกับฉันหนิ แต่เราไม่เคยรู้จักกันหรอกนะ แค่เคยเห็นหน้าหน่ะ 

"รีบหลับตาก่อนเถอะ ผมจะช่วยคุณเอง"ผช.คนนี้กระซิบ

ฉันจึงรีบหลับตาและทำตามที่เค้าบอก

"เอ่อออ... เห้ๆ แอมไพลๆ นายจะพาคริสตัลไปไหนหน่ะ"ฉันได้ยินเสียงชิมมี่ตะโกนมาแต่ผช.คนนี้ไม่ตอบกลับ เอ๊ะ เค้าชื่อแอมไพลหรอ 

-3นาทีผ่านไป- ฉันถูกวางลงบนสนามหญ้าพร้อมกับคำพูดจากแอมไพลที่พูดว่าลืมตาได้แล้ว

"เอ่อออ..ขอบคุณนะ"ฉันพูดแบบงงๆ 

"ไม่เป็นไร ว่าแต่คุณจำผมได้มั้ย เราเคยเจอกันที่หมู่บ้านบ่อยๆ" แอมไพลถามเสียงสั่น คงกลัวว่าฉันจะจำไม่ได้สินะ

"จำได้สิ นายชื่อแอมไพลใช่มั้ย?"

"คุณรู้ได้ไงอะะะ??" แอมไพลพูด ถ้าทางจะดีใจที่ฉันรู้ชื่อนะ