BtoB Project พยรักนายสุดฮ็อต

                 และแล้ววันแต่งงานของฉันก็มาถึง   อึดอัดเป็นบ้าเลยชุดอะไรก็ไม่รู้ฟูอย่างกับรังนก   เบื่อจริงๆเอาชีวิตโสดของฉันคืนมา~

                             "ชิทำเป็นเอาหน้า  เท่ห์ตายล่ะย่ะ"

                 ใช่วันนี้เขาแต่งตัวได้เท่ห์มาก  แต่ก็ใช่ว่าฉันจะสนนะและอีกอย่างตอนอยู่บนเวทีหมอนั่นก็ทำเป็นพูดดีแถมยังล่วงเกินฉันด้วย...

                             'หลังจากที่ให้เจ้าบ่าวกล่าวเรียบร้อยแล้ว    ใครอยากเห็นฉากหวานๆ บนเวทีบ้างเอ่ย'

                 แขกทุกคนส่งเสียงกันระงมว่าอยากดู  แต่ว่าไอ้ฉากหวานที่ว่ามันคืออะไรวะเนี่ย   กอด   ลูบ  หอมแก้มหรือว่าจะเป็น...จูบ!!!

                            'ฉากหวานที่ว่านั่นคืออะไรครับ'

                            'จูบครับ'

                            เอาแล้วไงไอ้แขกบ้านั่นมันจะถามทำไมฟะ   เดี๋ยวแม่ก็กัดเข้าให้(หล่อนเป็นหมาเหรอยะ)

แต่ยังไม่ทันนับหนึ่งถึงสามตาบ้านั่นก็คว้าแขนฉันและดึงหน้าฉันเข้าไปจูบทันที

                            '...'

                           ทุกคนในงานเงียบกริบเหมือนนัดกันมา  ซึ่งนั่นก็รวมถึงฉันด้วย   เขาถอนจูบออกมาก่อนที่น้ำตาหยดแรกของฉันจะร่วงลงมา...

                                ฉันนึกถึงตอนนั้นตอนนี้ฉันก็ยังร้องไห้อยู่ดี   แต่สักพักเขาก็เข้ามาในห้องก่อนจะเดินมาหาฉันมันเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันลุกขึ้นพอดี   และตอนนี้หน้าเราก็ห่างกันแค่คืบ

                            เพี๊ยะ

                             ฉันตบหน้าเขาทันที    ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะว่าอะไรฉันแต่ดูเหมือนกับว่าเขาจะตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันมาเพชิญหน้ากับฉันต่อ

                           "เธอตบหน้าฉันเหรอ"

                               ฉันไม่ตอบอะไรเขาทั้งนั้น  เพราะฉันได้แต่จ้องหน้าเขา   ซึ่งตอนนี้เขาเริ่มทำตัวน่ากลัวกับฉันอีกแล้วล่ะ

                           "เธอ-ตบ-หน้า-ฉัน-ทำ-ไม   เธอตบหน้าฉันทำไม!!!"

                           "ทำไมนายจะทำอะไรฉัน   ถ้านายทำก็ถือว่านายไม่ใช่คนแล้ว!!"

                           "งั้นฉันก็ไม่ขอเป็นคนอีกต่อไป"

                            พอเขาพูดจบก็กระชากตัวฉันเข้าไปไซร้คอแล้วก็ผลักฉันลงบนเตียง   และที่ทำให้ฉันกลัวถึงขีดสุดนั่นก็คือ...เขากำลังถอดเสื้อแล้วก็ตรงมาที่ฉัน   ซึ่งนั่นทำให้ฉันถึงกับร้องไห้ออกมาและดูเหมือนเขาจะไม่สนใจฉันเลย       

                           "ออกไปนะ  ออกไป   ฮึก  ฮือๆ"

                             เขาไม่ฟังฉันเลย   มินฮยอกBtoB  คนเดิมหายไปไหนแล้ว   ทำไมมันถึงได้เหลือแต่ผู้ชายไม่มีศักดิ์ศรีอย่างเขานะ   แต่แล้วฉันก็คิดได้ว่าจะหนีเขายังไงดี  ฉันคลานลงเตียงอย่างรวดเร็วแต่ยังไงเขาก็ก็ตามฉันทันอยู่ดี  เขาคว้าแขนฉันแล้วก็กดตัวฉันจนแนบไปกับเตียง

                           "มินฮยอกฉันขอโทษปล่อยฉันไปเถอะฉันขอร้องล่ะนะ  ฮือ~"

                               ฉันมองไปที่ข้างเตียงก่อนจะพบกับแจกันดอกไม้ฉันพยายามเอื้อมมือไปหยิบและตีหัวเขาทันทีเลือดสีแดงสดหยดย้อยลงมา   มันน่ากลัวมากและแล้วฉันก็ผละออกมาจากเขาจนได้พอฉันเดินไปได้แค้สองก้าวฉันก็รู้สึกปวดหัว   ก่อนภาพทุกอย่างจะกลายเป็นสีดำและดับวูบทันที   แต่มีมือใครบางคนมาประคองตัวฉันเอาไว้สีหน้าเขาดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสภาพเดิม...ความรู้สึกถึงหัวใจเต้นแรงแบบนี้มันหมายความว่ายังไงนะ  ไม่เราต้องไม่เป็นแบบนั้นเด็ดขาดไ่ม่มีวัน...

                                                มินฮยอกนายต้องรับผิดชอบเรื่องนี้

                             ปล.กำลังเข้มข้นติดตามกันเยอะๆนะคะ