BtoB Project พยรักนายสุดฮ็อต
เขียนโดย buaBtoBlovelove
วันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.36 น.
แก้ไขเมื่อ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2556 09.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ความซวย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความและแล้ววันแต่งงานของฉันก็มาถึง อึดอัดเป็นบ้าเลยชุดอะไรก็ไม่รู้ฟูอย่างกับรังนก เบื่อจริงๆเอาชีวิตโสดของฉันคืนมา~
"ชิทำเป็นเอาหน้า เท่ห์ตายล่ะย่ะ"
ใช่วันนี้เขาแต่งตัวได้เท่ห์มาก แต่ก็ใช่ว่าฉันจะสนนะและอีกอย่างตอนอยู่บนเวทีหมอนั่นก็ทำเป็นพูดดีแถมยังล่วงเกินฉันด้วย...
'หลังจากที่ให้เจ้าบ่าวกล่าวเรียบร้อยแล้ว ใครอยากเห็นฉากหวานๆ บนเวทีบ้างเอ่ย'
แขกทุกคนส่งเสียงกันระงมว่าอยากดู แต่ว่าไอ้ฉากหวานที่ว่ามันคืออะไรวะเนี่ย กอด ลูบ หอมแก้มหรือว่าจะเป็น...จูบ!!!
'ฉากหวานที่ว่านั่นคืออะไรครับ'
'จูบครับ'
เอาแล้วไงไอ้แขกบ้านั่นมันจะถามทำไมฟะ เดี๋ยวแม่ก็กัดเข้าให้(หล่อนเป็นหมาเหรอยะ)
แต่ยังไม่ทันนับหนึ่งถึงสามตาบ้านั่นก็คว้าแขนฉันและดึงหน้าฉันเข้าไปจูบทันที
'...'
ทุกคนในงานเงียบกริบเหมือนนัดกันมา ซึ่งนั่นก็รวมถึงฉันด้วย เขาถอนจูบออกมาก่อนที่น้ำตาหยดแรกของฉันจะร่วงลงมา...
ฉันนึกถึงตอนนั้นตอนนี้ฉันก็ยังร้องไห้อยู่ดี แต่สักพักเขาก็เข้ามาในห้องก่อนจะเดินมาหาฉันมันเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันลุกขึ้นพอดี และตอนนี้หน้าเราก็ห่างกันแค่คืบ
เพี๊ยะ
ฉันตบหน้าเขาทันที ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะว่าอะไรฉันแต่ดูเหมือนกับว่าเขาจะตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันมาเพชิญหน้ากับฉันต่อ
"เธอตบหน้าฉันเหรอ"
ฉันไม่ตอบอะไรเขาทั้งนั้น เพราะฉันได้แต่จ้องหน้าเขา ซึ่งตอนนี้เขาเริ่มทำตัวน่ากลัวกับฉันอีกแล้วล่ะ
"เธอ-ตบ-หน้า-ฉัน-ทำ-ไม เธอตบหน้าฉันทำไม!!!"
"ทำไมนายจะทำอะไรฉัน ถ้านายทำก็ถือว่านายไม่ใช่คนแล้ว!!"
"งั้นฉันก็ไม่ขอเป็นคนอีกต่อไป"
พอเขาพูดจบก็กระชากตัวฉันเข้าไปไซร้คอแล้วก็ผลักฉันลงบนเตียง และที่ทำให้ฉันกลัวถึงขีดสุดนั่นก็คือ...เขากำลังถอดเสื้อแล้วก็ตรงมาที่ฉัน ซึ่งนั่นทำให้ฉันถึงกับร้องไห้ออกมาและดูเหมือนเขาจะไม่สนใจฉันเลย
"ออกไปนะ ออกไป ฮึก ฮือๆ"
เขาไม่ฟังฉันเลย มินฮยอกBtoB คนเดิมหายไปไหนแล้ว ทำไมมันถึงได้เหลือแต่ผู้ชายไม่มีศักดิ์ศรีอย่างเขานะ แต่แล้วฉันก็คิดได้ว่าจะหนีเขายังไงดี ฉันคลานลงเตียงอย่างรวดเร็วแต่ยังไงเขาก็ก็ตามฉันทันอยู่ดี เขาคว้าแขนฉันแล้วก็กดตัวฉันจนแนบไปกับเตียง
"มินฮยอกฉันขอโทษปล่อยฉันไปเถอะฉันขอร้องล่ะนะ ฮือ~"
ฉันมองไปที่ข้างเตียงก่อนจะพบกับแจกันดอกไม้ฉันพยายามเอื้อมมือไปหยิบและตีหัวเขาทันทีเลือดสีแดงสดหยดย้อยลงมา มันน่ากลัวมากและแล้วฉันก็ผละออกมาจากเขาจนได้พอฉันเดินไปได้แค้สองก้าวฉันก็รู้สึกปวดหัว ก่อนภาพทุกอย่างจะกลายเป็นสีดำและดับวูบทันที แต่มีมือใครบางคนมาประคองตัวฉันเอาไว้สีหน้าเขาดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสภาพเดิม...ความรู้สึกถึงหัวใจเต้นแรงแบบนี้มันหมายความว่ายังไงนะ ไม่เราต้องไม่เป็นแบบนั้นเด็ดขาดไ่ม่มีวัน...
มินฮยอกนายต้องรับผิดชอบเรื่องนี้
ปล.กำลังเข้มข้นติดตามกันเยอะๆนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ