ยอดนักสืบคุกกี้
8.1
อ๋อง
แชร์นิยาย
6) ผัดผักมรณะตอนจบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตะวันถึงกับคิดหนักถ้าเธอชนะเธอคงได้เอาคืนเขาด้วยหมัดที่สามารถชกกำแพงร้าวหากใส่แรงเต็มที่แต่ถ้าเธอแพ้ล่ะ! เธอคงได้ใช้ผ้าถุงคลอบหัวเวลาคุยกับเขาเป็นแน่
“เอ้าจะว่ายังไงล่ะคุณนักสืบ…อ้อ!อย่างว่าละผู้หญิงก็คือผู้หญิง”
ผึง!<เสียงอะไรบางอย่างในหัวของเธอขาด>
“หนอย!....นายคิดว่าฉันไม่กล้าใช่ไหมตกลง!ฉันรับคำท้า!”
ตะวันตวาดกลับไปทันทีเนื่องจากทนสายตาเย้ยหยันของคุกกี้ไม่ไหว
“แฮ่กๆคุณนักสืบทั้ง2ผมได้รายละเอียดบุคคลที่นั่งอยู่ใกล้ผู้ตายมาแล้วครับ”
สารวัตรชินกล่าวพลางหอบหายใจถี่เพราะตนต้องวิ่งจากสถานีนู้นไปสถานีนี้
ข้อความในสมุดบันทึก
นายแก้ว
ทำงานเป็นกรมป่าไม้
นางอัปศร
ทำงานเป็นคนทำอาหาร
“…..แล้วเรื่องพิษละครับ”
“ครับ!นี่เป็นพิษจากพืษพิษซึ่งรู้สึกจะเป็นต้นยี่โถครับ”
“หือ!พืชพิษเหรอคะ!”
ตะวันอุทานออกมาอย่างตกใจ
:หึหึคุกกี้เอ๋ยงานนี้นายน่วมแน่!:
“ท่านสารวัตรคะดิฉันรู้ตัวคนร้ายแล้วค่ะ”
“โอ้!โปรดว่ามาเลยครับยอดนักสืบตะวัน”
สารวัตรชินกล่าวด้วยความสนใจ
“คนร้ายคือนายแก้วผู้รู้เรื่องป่าไม้เป็นอย่า..”
“ไม่ใช่!”
หญิงสาวยังกล่าวไม่ทันจบชายหนุ่มกลับพูดแทรกขึ้นมา
“รู้เรื่องป่าไม้แล้วไง!ต้นยี่โถถูกใช้มากในการทำเป็นยาเบื่อหนูไม่แปลกที่คนทั่วไปจะรู้จัก!”
เมื่อโดนข้อโต้แย้งนี้เข้าตะวันถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยทีเดียว
“คนร้ายคือคุณนางอัปสร”
คุกกี้กล่าวพลางชี้นิ้วไปทางหญิงสาว
“นายพูดเรื่องอะไรน่ะฉันเป็นแค่แม่ครัวนะ!”
“แม่ครัวนั่นแหละตัวดีเลย!ต้นยี่โถหากสูดดมจะมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจึงต้องผัดให้เข้ากับเครื่องเทศการวางใบลงไปเฉยๆน่ะผู้ตายจับได้อยู่แล้ว…คนร้ายมีเพียงคุณนางอัปสร!”
คำพูดของชายหนุ่มดังกึกก้องไปทั่วตึกใบหยก2ต่อมาจึงได้รู้ว่าฆาตกรเคยเป็นถึงเลขาแต่กลับถูกประธานของตนเองถีบหัวไล่จนต้องมาเป็นแม่ครัว…….
ผ่านไป2ชั่วโมง
“โอ๊ยตายๆ!ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”
ตะวันเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่นแต่ทันใดนั้นสารวัตรชินกลับส่งห่อกระดาษมาให้
“นี่คุณคุกกี้ส่งมาให้ครับ”
หญิงสาวไม่รอช้ารีบคลี่ดูทันที
ข้อความในกระดาษ
อย่าลืมนะพรุ่งนี้ที่ดรีมเวิลย์เวลา10โมงเช้าหากไม่เจอผมติดต่อที่082xxxxxxxอ้อ!อย่าลืมเก็บแก้มหอมๆไว้ด้วยละอิอิ
-จากคุกกี้-
“กรี๊ด!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำเอาสารวัตรชินสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว
“เอ้าจะว่ายังไงล่ะคุณนักสืบ…อ้อ!อย่างว่าละผู้หญิงก็คือผู้หญิง”
ผึง!<เสียงอะไรบางอย่างในหัวของเธอขาด>
“หนอย!....นายคิดว่าฉันไม่กล้าใช่ไหมตกลง!ฉันรับคำท้า!”
ตะวันตวาดกลับไปทันทีเนื่องจากทนสายตาเย้ยหยันของคุกกี้ไม่ไหว
“แฮ่กๆคุณนักสืบทั้ง2ผมได้รายละเอียดบุคคลที่นั่งอยู่ใกล้ผู้ตายมาแล้วครับ”
สารวัตรชินกล่าวพลางหอบหายใจถี่เพราะตนต้องวิ่งจากสถานีนู้นไปสถานีนี้
ข้อความในสมุดบันทึก
นายแก้ว
ทำงานเป็นกรมป่าไม้
นางอัปศร
ทำงานเป็นคนทำอาหาร
“…..แล้วเรื่องพิษละครับ”
“ครับ!นี่เป็นพิษจากพืษพิษซึ่งรู้สึกจะเป็นต้นยี่โถครับ”
“หือ!พืชพิษเหรอคะ!”
ตะวันอุทานออกมาอย่างตกใจ
:หึหึคุกกี้เอ๋ยงานนี้นายน่วมแน่!:
“ท่านสารวัตรคะดิฉันรู้ตัวคนร้ายแล้วค่ะ”
“โอ้!โปรดว่ามาเลยครับยอดนักสืบตะวัน”
สารวัตรชินกล่าวด้วยความสนใจ
“คนร้ายคือนายแก้วผู้รู้เรื่องป่าไม้เป็นอย่า..”
“ไม่ใช่!”
หญิงสาวยังกล่าวไม่ทันจบชายหนุ่มกลับพูดแทรกขึ้นมา
“รู้เรื่องป่าไม้แล้วไง!ต้นยี่โถถูกใช้มากในการทำเป็นยาเบื่อหนูไม่แปลกที่คนทั่วไปจะรู้จัก!”
เมื่อโดนข้อโต้แย้งนี้เข้าตะวันถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยทีเดียว
“คนร้ายคือคุณนางอัปสร”
คุกกี้กล่าวพลางชี้นิ้วไปทางหญิงสาว
“นายพูดเรื่องอะไรน่ะฉันเป็นแค่แม่ครัวนะ!”
“แม่ครัวนั่นแหละตัวดีเลย!ต้นยี่โถหากสูดดมจะมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจึงต้องผัดให้เข้ากับเครื่องเทศการวางใบลงไปเฉยๆน่ะผู้ตายจับได้อยู่แล้ว…คนร้ายมีเพียงคุณนางอัปสร!”
คำพูดของชายหนุ่มดังกึกก้องไปทั่วตึกใบหยก2ต่อมาจึงได้รู้ว่าฆาตกรเคยเป็นถึงเลขาแต่กลับถูกประธานของตนเองถีบหัวไล่จนต้องมาเป็นแม่ครัว…….
ผ่านไป2ชั่วโมง
“โอ๊ยตายๆ!ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”
ตะวันเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่นแต่ทันใดนั้นสารวัตรชินกลับส่งห่อกระดาษมาให้
“นี่คุณคุกกี้ส่งมาให้ครับ”
หญิงสาวไม่รอช้ารีบคลี่ดูทันที
ข้อความในกระดาษ
อย่าลืมนะพรุ่งนี้ที่ดรีมเวิลย์เวลา10โมงเช้าหากไม่เจอผมติดต่อที่082xxxxxxxอ้อ!อย่าลืมเก็บแก้มหอมๆไว้ด้วยละอิอิ
-จากคุกกี้-
“กรี๊ด!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำเอาสารวัตรชินสะดุ้งโหยงเลยทีเดียว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
