ยอดนักสืบคุกกี้

คุกกี้ค่อยๆขับรถเบ็นท์ของเขาเลียบไปตามถนน….
 
“กรี๊ด!ช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋า”
 
ชายหนุ่มหลี่ตาลงเล็กน้อยจะจอดรถไว้ริมถนน
 
“เฮ้ย!ไอ้บ้านั่นถอยไปอยากตายหรือไง”
 
ชายร่างใหญ่ถือมีดตะโกนขึ้นในขณะที่มือมีกระเป๋าหนังสีน้ำตาลห้อยอยู่
 
“เฮ้ย!”
 
โจรฉกกระเป๋าร้องลั่นเมื่อมีดเหล็กของเขาโดนคุกกี้เตะจนหักไปครึ่งท่อนใบมีดหมดความเกรงขามทันที
 
“ที่ประเทศไทยแห่งนี้….ไม่ต้อนรับคนอย่างแก!”
 
ผัวะ!
 
“อั๊ก”
 
ชายร่างใหญ่โดนลูกเตะเข้าที่ท้องน้อยกระเด็นไปอัดกำแพงทันที
 
“จิตใจช่างต่ำทรามนัก…คนอย่างแกน่ะนรกขุมไหนก็ไม่รับ”
 
ชายหนุ่มศอกเข้าที่หัวของคนร้ายจนศรีษะมีเลือดไหลออกมาราวกับน้ำป่าหลาก
 
“นี่ครับกระเป๋า”
 
นักสืบหนุ่มยื่นกระเป๋าหนังให้กับผู้เสียหายเมื่อเธอได้เห็นหน้าคุกกี้ชัดๆก็ถึงกับหน้าแดงทันที
 
“เอ่อ…คุณ..เอ่อ”
 
แต่คุกกี้ไม่สนใจขับรถออกไปทันที
 
                                                 
                                                           ณแถวย่านรัชดา
 
“สวัสดีครับสารวัตรชิน”
 
ชายหนุ่มกล่าวน้ำเสียงนอบน้อมพร้อมกับโค้งให้ตามมารยาท
 
“สวัสดีครับคุณคุกกี้เอ่อ…คือ”
 
“มีอะไรครับสารวัตร”
 
คุกกี้เอียงคอทำหน้าสงสัย
 
“ค…คือคดีจบไปนานแล้วล่ะครับ”
 
“หา!หมายความว่าไง”
 
“คุณนักสืบตะวันไขคดีไปแล้วล่ะครับ”
 
:เร็วสมชื่อเชอร์ล็อคโฮมส์อันดับ5ของโลกจริงๆ:
 
ชายหนุ่มคิดในใจ