ยอดนักสืบคุกกี้

 
 ปีพ.ศ.2577………..
 
ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวท่าทางเคร่งขึมดวงตาสีส้มคล้ายกับดวงตาสีแดงและน้ำเงินผสมกันค่อยๆเดินลงจากรถแท็กซี่
 
“ช่วงนี้ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่ที่อังกฤษเลยแฮะ….”
 
คุกกี้ถอนหายใจเล็กน้อยกับปัญหาที่ต้องห่างเหินครอบครัวและไม่มีคนคอยดูแลหัวใจแต่จะทำยังไงคนอย่างเขาน่ะรักใคร
 
ไม่เป็นจนป่านนี้แล้วนอกจากเชคกี้<พ่อ> และ น้ำ<แม่>ก็ยังไม่เคยรักใครเลยจะมีสักครั้งไหมนะที่รักแรกพบจะเข้ามา……
 
กริ๊งๆ!
 
“ฮัลโหล…”
 
“แหม!เสียงเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะครับคุณคุกกี้เกิดคดีขึ้นแถวย่านรัชดาครับได้ยินว่าคุณกลับมาจากอเมริกาแล้วรีบมา
 
ด่วนเลยนะครับ!”
 
“เฮ้อ…”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอีกครั้งกับคดีที่แสนจะน่าเบื่อมันช่างรบกวนความคิดของเขาเสียจริง
 
“อ้อท่าทางคุณจะไม่ค่อยพอใจนะครับคราวนี้ผมจึงพานักสืบอันดับ5ของโลกมาด้วยนะครับ”
 
“หา!นอกจากผมแล้วยังมี1ใน10ยอดนักสืบอยู่ในเมืองไทยอีกหรือ!”
 
คุกกี้อุทานออกมาอย่างแปลกใจ
 
“ถูกต้องครับเชอร์ล็อกโฮมอันดับ4ของโลกอย่างคุณคงอยากจะเจอใช่ไหมครับ…จะบอกอะไรให้นะครับสวยมากเลย”
 
ปลายสายตอบกลับมาอย่างดีใจเพราะเขารู้แล้วว่าคุกกี้คงมาแน่นอน
 
“โอเครอผมแปปนึงแล้วกัน”
 
 
 
………………………………………………………………………………………………………….
 
ขอโทษนะครับที่สั้นไปหน่อยพอดีรีบแต่งเดี๋ยวจะรีบมาอัพตอน2ยาวๆนะครับ