ยอดนักสืบคุกกี้

 ปีพ.ศ.2577………..

ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวท่าทางเคร่งขึมดวงตาสีส้มคล้ายกับดวงตาสีแดงและน้ำเงินผสมกันค่อยๆเดินลงจากรถแท็กซี่

“ช่วงนี้ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่ที่อังกฤษเลยแฮะ….”

คุกกี้ถอนหายใจเล็กน้อยกับปัญหาที่ต้องห่างเหินครอบครัวและไม่มีคนคอยดูแลหัวใจแต่จะทำยังไงคนอย่างเขาน่ะรักใคร

ไม่เป็นจนป่านนี้แล้วนอกจากเชคกี้<พ่อ> และ น้ำ<แม่>ก็ยังไม่เคยรักใครเลยจะมีสักครั้งไหมนะที่รักแรกพบจะเข้ามา……

กริ๊งๆ!

“ฮัลโหล…”

“แหม!เสียงเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะครับคุณคุกกี้เกิดคดีขึ้นแถวย่านรัชดาครับได้ยินว่าคุณกลับมาจากอเมริกาแล้วรีบมา

ด่วนเลยนะครับ!”

“เฮ้อ…”

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอีกครั้งกับคดีที่แสนจะน่าเบื่อมันช่างรบกวนความคิดของเขาเสียจริง

“อ้อท่าทางคุณจะไม่ค่อยพอใจนะครับคราวนี้ผมจึงพานักสืบอันดับ5ของโลกมาด้วยนะครับ”

“หา!นอกจากผมแล้วยังมี1ใน10ยอดนักสืบอยู่ในเมืองไทยอีกหรือ!”

คุกกี้อุทานออกมาอย่างแปลกใจ

“ถูกต้องครับเชอร์ล็อกโฮมอันดับ4ของโลกอย่างคุณคงอยากจะเจอใช่ไหมครับ…จะบอกอะไรให้นะครับสวยมากเลย”

ปลายสายตอบกลับมาอย่างดีใจเพราะเขารู้แล้วว่าคุกกี้คงมาแน่นอน

“โอเครอผมแปปนึงแล้วกัน”

………………………………………………………………………………………………………….

ขอโทษนะครับที่สั้นไปหน่อยพอดีรีบแต่งเดี๋ยวจะรีบมาอัพตอน2ยาวๆนะครับ