ห่างรักไม่ห่างร้าย จากยัยตัวร้ายถึงนายตัวแสบ

[บันทึกพิเศษ:จาสเซ่]
     ผมรู้สึกผิดอีกแล้วมันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับผมสิ ก็ผมน่ะ...ก็ผมพูดตามความจริงนี้ แล้วทำไมผมต้องรู้สึกผิดด้วย.... โอ๊ยยยยไม่อยากคิดแต่ก็ยังนึกถึงใบหน้าเรียวเล็กที่มีดวงตากลมโตทอประกายความสดใสในเมื่อก่อนแล้วตอนนี้ล่ะเย็นชา ไม่มองผมแบบเหมือนเดิมแล้ว 
     อ๊ะ! สายตาแบบนั้นแหละถูกต้องแล้วแล้วไอ้น้ำใสๆ ที่คลอดวงตากลมๆ นั้นด้วยล่ะ ไม่เอาน่าแกไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกน่า~
"รู้สึกผิดนั้นแหละดีแล้ว นั้นแสดงว่าแกยังแอบชอบนู๋อีฟของพี่อยู่^0^"พี่น้ำหวานพูดเสียงร่าเริงพลางทำความสะอาดโต๊ะภายในร้าน เหอะ! นู๋อีฟของพี่-3- แหยะ!
"แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ"ผมยักไหล่
"ปากแกบอกว่าไม่ แต่ในใจของแกบอกว่าใช่"
ฉึก!
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง
“รับอะไรดีครับ…อีฟ…เป”ผมนิ่งอึ้ง มาทำไมตอนนี้ มาทำไมเวลานี้ มาทำไมที่ร้านนี้…จะมาแก้แค้นที่ผมพูดว่าเมื่อวานเหรอไง
“เปเดียวเราไปนั่งบนชั้นลอยกันดีกว่า แถวนี้เชื้อโรคเยอะ”อีฟฟี้พูดพลางเหล่สายตามาทางผม ไอ้โยเปพยักหน้าพลางจูงมืออีฟฟี้ขึ้นไปบนชั้นลอย
เหอะ!เดินเองไม่เป็นเหรอไง ต้องจูงอย่างกับจูงหมา แรด!!
“อ้อ! ไอ้จาสกูเอาคาปูชิโน่ร้อนกับพายบลูเบอรี่นะ อีฟยังกินเหมือนเดิมใช้มั้ย…แล้วก็ชาเย็นกับบราวนี่นะ เอาไปให้ข้างบนด้วยล่ะ”เมื่อไอ้โยเปพูดจบก็จูงหมา เอ๊ย! จูงยัยอีฟฟี้ขึ้นไปข้างบน
ถ้าคุณผู้อ่านคิดว่าผมแรงล่ะก็ตามสบายนะ ผมไม่คิดหรอกว่าผมแรงเพราะแค่นี้มันยังจิ๊บกับสิ่งที่ยัยนั้นทำกับผมไว้เยอะเลยล่ะ-^-
“จาสเมื่อกี้ลูกค้ามาเหรอ อ้าวแล้วอยู่ไหนซะล่ะนี้อย่าบอกนะว่าไล่ลูกค้าไปน่ะOoO”พี่น้ำหวานทำตาโตเท่าไก่ห่านเมื่อจินตนาการคิดว่าผมไล่ลูกค้าของตัวเองไป
“โธ่!...คิดมาได้อ่ะ พี่สาวของผม ลูกค้าของพี่อ่ะอยู่บนชั้นลอยเค้าสั่ง คาปูชิโน่ร้อนกับพายบลูเบอรี่แล้วก็ชาเย็นกับบราวนี่”
“เคๆ แหมใครจะไม่ให้คิดล่ะเวลาตัวเองโมโหหรือโกรธทีไรนะ ชอบไล่ลูกค้าของพี่อยู่เรื่อยเลยนี้น่า”พี่น้ำหวานพูดพลางทำคาปูชิโน่ไปด้วย
“เหอะ! ใจจริงก็อยากจะไล่หรอกนะ แต่กลัวโดนพี่ว่านี้น่าลูกค้าคนนี้คนโปรดของพี่นี้น่า ถ้าไล่เดียวก็มาฟ้องพี่สาวคนสวยของผมอ่ะเด้-3-”ผมพูดอย่างงอนๆ
“นู๋อีฟของพี่มาเหรอ ว้ายๆ สั่ง 2 แก้วแสดงว่าพาเพื่อนมาด้วยล่ะสิ แหมๆ น่ารักจริงๆเลยน๊า~ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้