Forent School ละลายหัวใจเจ้าชายเย็นชา (NC+)

   งานโอเพ่นเฮาท์หรือเปิดบ้านเปิดโรงเรียนให้คนภายนอกเข้ามาเยี่ยมชม นี่เป็นหนึ่งวิธีที่ทางโรงเรียนใช้โปรโมทเพื่อให้มีนักเรียนมาสมัครเรียนมากขึ้นในปีต่อๆ ไป แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ เสียด้วย
 
   ก่อนพิธีเปิดสามแม่ครัว(?) ช่วยกันทำขนมอยู่หลังห้อง จันทราแก้วแอบเข้ามาหาและแอบกินขนมที่ทำเสร็จและวางเอาไว้ แต่แล้วก็ต้องคายออกมาทันทีไม่ได้สนใจความรู้สึกคนทำเลยแม้แต่น้อย
 
   “เค็มอ่ะ! นี่ขนมหรือก้อนเกลือส่งตรงจากทะเลเนี่ยพี่!”
 
   “เค็มมากเลยเหรอจันทรา” รุ่งอรุณหันมาถามก่อนจะหยิบขนมขึ้นมาชิม ผลลัพธ์เดียวกับจันทราแก้วคือคายออกมาแทบจะทันที “เค็มจริงๆ ด้วยอ่ะ”
 
   คำพูดของรุ่งอรุณทำให้ทั้งสองคนออกมาชิมด้วยและผลลัพธ์ก็เหมือนเดจาวู จันทราแก้วกรอกตาไปมาแล้วดันหลังสามแม่ครัวให้ออกไปด้านนอกไปช่วยคนอื่นๆ จัดห้องแทน ไม่ไหวหรอกรสชาติแบบนั้นคนกินไม่ได้หรอก
 
   “ออกไปช่วยพวกนั้นจัดของข้างนอกไป ตรงนี้จันทราทำเอง”
 
   “จันทราน่ะเหรอ?” แรมนภาถามอย่างเหลือเชื่อ จันทราแก้วเนี่ยนะ
 
   “อืม”
 
   “งั้น ให้พวกเราอยู่ช่วยดีมั้ย” รสรินบอก
 
   “ไม่ต้องๆ ไปช่วยพวกข้างนอกไป อีกสองชั่วโมงก็จะถึงพิธีเปิด แล้วบอกด้วยว่าห้ามใครเข้ามาในนี้เด็ดขาด โดยเฉพาะพี่โซ คนนี้น่ะตัวดีเลยห้ามให้เข้ามานะ ส่วนพิธีเปิดน่าจะกินเวลาสักครึ่งชั่งโมงกว่าๆ รวมๆ แล้วก็เกือบสามชั่วโมงรับรองมีของให้กินให้ขายแน่ ไปๆ”
 
   พูดพลางดันหลังทั้งสามคนออกไป ถึงอยากจะช่วยแต่พอนึกถึงเค้กรสเกลือก่อนหน้านี้แล้วจึงตัดสินใจออกมาดีกว่า จะว่าไปแล้วจันทราแก้วทำจะกินได้เหรอ รายนั้นไม่เคยแม้แต่คิดที่จะแตะด้วยซ้ำไป
 
   “อ้าว? ทั้งสามคน ทำไมออกมาล่ะทำขนมเสร็จแล้วเหรอ” เมย์ร่าหันมาพอดีจึงถามขึ้น
 
   “คือ...พวกเราทำไม่ได้น่ะ” รุ่งอรุณตอบเบาๆ
 
   “ทำไม่ได้? แล้วจะทำยังไงดีล่ะโทรสั่งเลยมั้ย อาจจะทัน”
 
   “จันทรา...กำลังทำอยู่น่ะ”
 
   “จันทราเนี่ยนะ!!!” เสียงดังขึ้นทั้งห้อง แน่ล่ะ ต้องตกใจเป็นธรรมดา จันทราแก้วไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองสักอย่าง ขนาดการบ้านยังโยนไปให้พี่ๆ ทำให้นี่ดีนะที่ทางหอมีแม่บ้านคอยซักรีดเสื้อผ้าให้ ไม่อย่างนั้นพี่ๆ ของจันทราแก้วก็คงรับหน้าที่ซักเสื้อผ้าของจันทราแก้วไปด้วยอีกอย่างแน่ๆ และด้วยเสียงที่ดังจากคนทั้งห้องจึงเรียกความสนใจจากโซนิคให้หันไปมอง จันทรางั้นเหรอ?
 
   “อื้ม!”
 
   “ยัยนั่นทำเป็นด้วยเหรอ” วาเคิลถามอย่างอึ้งๆ ไม่มีใครคิดหรอกว่าจันทราแก้วจะทำขนมเป็น ขนาดพี่ๆ ของจันทราแก้วยังไม่มีใครรู้เลย
 
   “จะกินได้หรือปล่าวก็ไม่รู้เหมือนกัน” แรมนภาตอบ โซนิคลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปทางหลังห้องที่มีม่านกันอยู่เพื่อทำขนม หน้าม่านก็จะเป็นตู้ขนมกับบาร์เครื่องดื่ม แต่ก็ถูกตะวันค่ำขวางเอาไว้ก่อน
 
   “จะเข้าไปกวนทำไม อยู่ช่วยคนในห้องจัดของดิวะ”
 
   “ฉันจะไปหาเมียฉัน”
 
   “โซนิค จันทราบอกว่าห้ามใครเข้าไป ไว้เสร็จพิธีเปิดแล้วก็คงจะมีอะไรออกมาให้พวกเรานั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะกินได้หรือปล่าว”
 
   ทีเซอร์ที่เห็นว่ารุ่งอรุณพูดอย่างนั้นก็ดึงแขนเพื่อนตนให้นั่งลง คนตัวสูงหงุดหงิดใจแต่ก็ยอมนั่งลงจนเวลาผ่านไปนานพอสมควร ห้องทั้งห้องถูกตกแต่งกลายเป็นร้านเบเกอร์รี่อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อชื่นชมความสมบูรณ์แบบของผลงานตนเองกันจนพอใจแล้วความกังวลใจก็เริ่มเข้ามาแทนที่อีกครั้งเมื่อนึกถึงรสชาติของเค้กที่จันทรากำลังทำ
 
   ‘ประกาศ! ขอให้นักเรียนทุกๆ คนมารวมตัวกันที่หอประชุมใหญ่เพื่อเข้าร่วมพิธีเปิดงานโอเพ่นเฮาท์เดี๋ยวนี้ครับ’
 
   ‘ประกาศอีกครั้ง!...’
 
 
   “เอาไงดีต้องไปแล้วล่ะ”
 
   “จันทราๆ”
 
   “รู้แล้ว ไปกันเลย ที่เหลือเดี๋ยวจัดการเอง”
 
   ทุกคนจึงตัดสินใจออกไปทั้งหมด โซนิคที่ตั้งใจจะอยู่ก็ถูกตะวันค่ำลากออกไป แถมยังตามมาด้วยเสียงที่ว่าไม่ต้องอยู่ของจันทราแก้วอีก ทำให้ชายหนุ่มต้องจำใจออกไปร่วมพิธีเปิดกับคนอื่นๆ ในห้อง
 
 
   พิธีเปิดที่แสนจะน่าเบื่อและยาวนานนักเรียนทุกคนของฟอเร็นต์ต้องยืนอยู่กลางสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ของโรงเรียนจนกว่าพิธีเปิดจะจบลง แน่นอนมันต้องมีคนเป็นลมด้วยอากาศที่ร้อนและแดดเปรี้ยงๆ เวลาเก้าโมงเช้า อากาศร้อนอย่างกับเตาอบ แน่นอนว่าอากาศแบบนี้พวกอมนุษย์เกลียดกันสุดๆ เพราะโดยปกติโลกของพวกเขามันเย็นและชื้นอยู่แล้ว อากาศร้อนเกือบถึงสี่สิบองศาแบบนี้ทำเอาพวกเขาแทบบ้าได้เหมือนกัน ส่วนพวกผู้หญิงที่เป็นมนุษย์เริ่มมีคนเซล้มหลายคนแล้ว เหล่านักเนียนหญิงของฟอเรนต์รวมไปถึงผู้ชายที่เป็นลมล้มพับไปนั้นนอนพักอยู่บริเวณเต้นท์พยาบาลกันจนแทบจะเต็มเต้นท์ โซนิคแอบพอใจเล็กๆ ที่คนตัวเล็กของเขาไม่ได้ลงมา ไม่อย่างนั้นเขาต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ แต่จะว่าไปตอนนี้กำลังอบขนมอยู่สินะ จะกินได้มั้ย นี่คือสิ่งที่ผุดขึ้นในหัวของเขาเหมือนกับเพื่อนๆ ในห้องคนอื่นๆ
 
   ผ่านไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงพิธีเปิดก็จบลง
 
   “ป่านนี้จันทราจะทำเสร็จหรือยังเนี่ย”
 
   “กินได้รึปล่าว”
 
   “ทำเยอะมั้ย”
 
   และอีกมากมายหลายคำถามที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับเร่งฝีเท้าขึ้นไปบนห้องให้เร็วที่สุด เมื่อถึงห้องทุกคนก็ต้องชะงักค้าง ยืนออกันอยู่หน้าประตู ตะลึงกับสิ่งที่เห็น
 
   เวียร์ร่าแหวกกลุ่มเพื่อนเพื่อเข้าไปดูบ้างแต่ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
 
   “นี่! ทำไมไม่เข้าไปกันล่ะ” แรมนภาตะโกนขึ้นและพยายามดันคนที่ยืนออกันอยู่หน้าประตูให้เข้าไปในห้อง เมื่อเข้ามาเห็นก็อารมณ์เดียวกับคนอื่นๆ คืออึ้งจนพูดอะไรไม่ออก มีเพียงโซนิคที่เดินไปหลังเคาน์เตอร์ แต่ก็ถูกจันที่แก้วดันออกมาก่อน คนตัวเล็กเดินออกมาพร้อมกับถาดใบใหญ่ที่มีเค้กแบล็คฟอเรสต์วางอยู่เต็มถาด
 
   “พี่โซหลบหน่อย”
 
   คนตัวเล็กวางถาดลงในตู้กระจก ในตู้กระจกนั้นมีเค้กหลากหลายชนิดทั้ง ชีสเค้กบลูเบอร์รี่ ชีสเค้กสตรอเบอร์รี่ ชีสเค้กช็อกโกแล็ต ซิฟฟ่อนต์ คัฟเค้ก พาย คุ๊กกี้ นอกจากนี้ยังมีวัตถุดิบสำหรับทำเครื่องดื่มเพื่อให้ดื่มพร้อมกับเค้กอีกด้วย ทุกอย่างถูกจัดเข้าที่อย่างสวยงามน่าทานมาก นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เพื่อนๆ ในห้องอึ้งและนิ่งค้างในตอนแรก เวลาแค่ไม่ถึงสามชั่วโมงจันทราแก้วสามารถทำได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เกินคาดจริงๆ
 
   คนตัวเล็กเดินกลับเข้าไปหลังม่านอีกครั้งก่อนจะออกมาพร้อมกับจานขนาดกลางที่มีเค้กและคุ๊กกี้อยู่ เอามาวางไว้บนโต๊ะ
 
   “ชิมหน่อยสิ ไม่รู้ว่าจะกินได้หรือปล่าว”
 
   พูดก่อนจะใช้ส้อมอันเล็กๆ จิ้มมาชิ้นหนึ่งเดินมาทางโซนิค จ่อไปที่ปากของร่างสูง เขากินเข้าไปโดยที่ยังคงมองคนตัวเล็กที่มองมาที่เขาไม่วางตา ดูก็รู้ว่าหวังกับคำตอบของเขามากแค่ไหน
 
   “อร่อย”
 
   ไม่ใช่คำชมที่แกล้งบอกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจหากแต่เป็นความจริง มันอร่อยจริงๆ สำหรับเขา เนื้อเค้กที่นุ่มลิ้นครีมนมสดที่ไม่เลี่ยน ไม่หวานมากจนเกินไป ขนาดคนที่ไม่ชอบกินของหวานอย่างเขายังต้องยอมรับว่ามันอร่อยจริงๆ
 
   “จริงนะ ไม่ได้โกหกจันทราแน่นะ”
 
   “ไม่เชื่อพี่ก็ชิมดูสิ”
 
   “อื้อ~ ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจแล้ว อยากนอนจัง”
 
   “จันทราทำได้ไงอ่ะ แอบไปเรียนมาตอนไหน” แรมนภาเดินมากอดคอน้องน้องสาวต้วเองหลังจากลองชิมแล้ว มันอร่อยๆมากจนตัวเธอเองยังอยากจะเอากลับไปกินให้อ้วนไปเลย ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างจันทราแก้วจะทำอะไรแบบนี้เป็นแถมยังอร่อยมากๆ เสียด้วย
 
   “ปล่าวสักหน่อย ก็แค่จำมาจากพี่ชินเท่านั้นเอง”
 
   “จริงเหรอ~”
 
   “เอาล่ะๆ พวกเราควรจะต้อนรับลูกค้ากันได้แล้วนะ จันทราประจำบาร์เครื่องดื่ม” เวียร์ร่าเอ่ยขึ้น
 
   “อะไรกัน ฉันทำเค้กให้แล้วนะ ที่เหลือก็ทำกันเองสิ”
 
   “อย่าเถียง เดี๋ยวพวกฉันขายเอง ไปประจำที่คอยทำเครื่องดื่ม”
 
   “ชิ!”
 
   คนตัวเล็กเดินไปประจำที่บาร์เครื่องดื่มตามคำบัญชาของคุณหัวหน้าห้อง รุ่งอรุณ แรมนภา รสริน ประจำตู้เค้ก เมย์ร่า วินเทจ ดีดี้ ยิปซี และมีล่า คอยรับออเดอร์ เสิร์ฟ และเก็บเงิน เวียร์ร่าและมิลานเป็นแผนกคิดเงิน
 
   ส่วนพวกที่เหลือที่ว่างก็ไปเที่ยวดูห้องอื่นๆ โซนิคมานั่งอยู่ที่บาร์เครื่องดื่มมองดูจันทราแก้วคอยทำเครื่องดื่มตามออเดอร์ มีหลายครั้งที่เขาแทบจะลุกไปไล่ไอ้ลูกค้าหนุ่มหน้าม่อทั้งหลายที่ขยันมาขายขนมจีบให้คนตัวเล็กของเขา แต่ก็ต้องข่มใจตัวเองไว้เมื่อจันทราแก้วหันมาห้ามเขาไว้
 
   แถมห้องก็เต็มและอึดอัดไปด้วยผู้คนทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย ส่วนใหญ่จะสั่งแล้วนั่งกินนานๆ เพื่อส่งทั้งหนุ่มทั้งสาวของทั้งห้อง คนที่โดนขายขนมจีบบ่อยที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้น แรมนภา รุ่งอรุณ รสริน จันทราแก้ว สาวที่ประหน้าตู้เค้ก และที่เดินรับออเดอร์ทุกคนด้วย โดยหนุ่มๆ เองก็ไม่น้อยหน้า มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาทอดสะพานให้เช่นกัน ที่มากสุดก็คงจะเป็นบรรดาเจ้าชายปีศาจทั้งหลายกับรุ่งทิวา และตะวันค่ำ แต่ก็ไม่มีใครเล่นด้วยสักคน โซนิคนั้นอยากจะลากจันทราแก้วออกจากที่นี่ซะเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ ทั้งหงุดหงิดสายตาแทะโลมคนตัวเล็กของเขา แล้วจะยังเสียงกรี๊ดกร๊าดวุ่นวาย ส่งสายตาทอดสะพานให้เขาอีก
 
   “จันทรา เค้กหมด”
 
   เมื่อได้ยินดังนั้นจันทราแก้วยื่นน้ำกีวี่แก้วใหญ่ให้ดีดี้นำไปให้ลูกค้าก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังม่าน
 
   “พี่โซช่วยจันทราหน่อย!” โซนิคเดินเข้าไปหลังม่านตามเสียงเรียกของจันทราแก้ว ก็เห็นคนตัวเล็กกำลังยื่นถาดขนมเค้กยื่นมาให้เขา “เอาออกไปให้พวกนั้นก่อนนะพี่โซ จันทราต้องตัดแบ่งเค้กพวกนี้ก่อน แล้วคงจะต้องทำเพิ่มด้วย”
 
   “อืม”
 
   คนตัวสูงพยักหน้ารับถาดจากคนตัวเล็กเอาออกไปให้พวกข้างนอกจนครบ เขาก็กลับมายืนมองจันทราแก้วที่กำลังวุ่นหาอุปกรณ์และวัตถุดิบเพื่อทำเค้กเพิ่มอีกครั้ง
 
   “เหนื่อยมั้ยจันทรา มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย” เดินไปยืนข้างๆ ขณะที่มือหนายกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากใสเบาๆ
 
   “อื้อ~ ไม่เป็นไรหรอก พี่ออกไปช่วยพวกข้างนอกเถอะ”
 
   “แน่ใจนะ”
 
   “อื้อ!”
 
   “โอเค งั้นถ้ามีอะไรก็เรียกพี่นะ” เมื่อเห็นว่าจันทราแก้วพยักหน้ารับเขาจึงยอมออกมาข้างนอก แต่ถึงจะออกมาเขาก็ไม่ได้ช่วยทำอะไรนักหรอกนะ แน่ล่ะไม่ขอให้ช่วยก็ไม่ช่วยหรอก ไม่ใช่คนตัวเล็กของเขานี่ที่เขาพร้อมจะช่วยทุกอย่างแม้ไม่ขอก็ตาม
 

 
 ขออภัยอย่างสูงที่ทำให้รอนานนะฮะ ข้าน้อยผิดไปแล้วT^T ช่วงนี้ยุ่งมากไปหน่อยปีสามแล้ว งานรัดตัวเกิ๊นนนน จะพยายามรีบแต่งและรีบมาลงนะฮะ ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะฮะ <3