Love that track. รักนี้อันตรายหัวใจ

"ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆ"ฉันบ่นกับตัวเองพรางๆขณะเดินขึ้นบันไดเพื่อจะไปห้องเรียนที่ฉันจะต้องเข้าเรียนเเล้ว ณ
 
เวลานี้   โป๊ก! 
 
"โอ๊ย หัวฉันใครทำโผล่หน้าเน่าๆออกมาน่ะ"ฉันตะโกนเสียงดังลั่นพรางเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบนบันไดเป็น
 
ลักษณะวงกลมขึ้นๆไปทำให้ฉันไม่สามารถมองหน้า ไอ้เจ้าของหนังสือนี้ได้
 
ฉันหยิบหนังสือเล่มหนาปึกขึ้นมาเเล้วพลิกเพื่อไปดูหน้าเเรกเเล้วมันช่างโชคดีอะไรเหลือเกินเมื่อดันมี รหัจของ
 
นักศึกษาอยู่ที่หนังสือซะด้วย
 
"ถ้ายังไม่โผล่หน้ามาฉันจะเอาเลขรหัจประจำนี้ไปถามอาจารย์ห้องปกครองว่าของใคร ใครมันหล่นใส่หัวฉันเเล้วถ้า
 
ฉันรู้เอง แกจะเจอดีเเน่ คอยดู" ฉันพูดพรางเหลือมองขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงเหอะ จะข่มให้หัวหดเลยคอยดู
 
"นั่นๆของฉันเองเเต่ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ฉันรีบจนเผลอทำหลุดมือฉันขอโทษ"ยัยหน้าเเห้งรีบพูดแทบจะทันทีที่ฉัน
 
เตรียมจะอ้าปากสาดคำด่าใส่เธอ
 
"ยัยโง่ ที่หลังหัดระวังๆซะบ้างนะ ถ้าวันไหนฉันตกใจมากๆอาจจะยิงปืนสวนขึ้นไปข้างบนก็ได้ ถ้าในมือฉันมีปืนเธอ
 
เป็นศพเเน่ๆ ยัยหน้าดินเปรี้ยว"
ปึก  
 
พูดจบฉันก็เดินสวนกระเเทกไหล่ยัยหน้าเเห้งเต็มๆจนล้มลงกับพื้น ฉันแสยะยิ้มส่งไปให้
 
"อ้อ นี่หนังสือเธอ"
 
โป๊ก!
 
"โอ๊ย"ฉันเหวี่ยงหนังสือไปใส่หัวยัยนั่นเต็มๆอาจจะเเรงกว่าก็ได้ฉันไม่รู้สิ
 
"อุ๊ยตาย ซอรี่"ฉันยิ้มให้ยัยหน้าเเห้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินสะบัดก้นเดินไปทันที เธอช่างโชคร้ายนัก หึ!
แอ๊ด  ปึง! โดยไม่สนใจคนข้างหลังว่าร้องไห้เจ็บซักแค่ไหน
 
ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนขณะที่อาจารย์สาวใหญ่กำลังพูดปาวๆอยู่หน้าห้องเเต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ
วิชซี่กับจีบีที่นั่งมาก่อนเเล้ว
 
"เป็นไงเด็กแกเรียบร้อยดีมั้ย"วิชซี่ถามอย่างสนอกสนใจ
 
"เรียบร้อยมาก โง่กลับมาซะด้วย"
 
"จริงอ่ะ ช่างน่าสงสารโนดัสซะจริงๆที่มาหลงรักยัยเจ้าชู้อย่างแกนะ"จีบีพูดขึ้นบ้าง
 
"ชื่อโนดัสเหรอ ประหลาดคนดีนะ"ฉันถาม
 
"อะไรเห็นเขารับๆส่งๆแกมาเป็นเดือนไม่รู้จักชื่อเขาหรือไงแล้วที่สำคัญเดือนคณะศึกษาศาสตร์นะยะ"วิชซี่ถาม
 
อย่างไม่เชื่อ
 
"อื้ม ไม่เห็นจำเป็นต้องจำชื่อให้เปลืองสมองเลย เขาไม่สำคัญขนาดนั้นหรอกน่า"
 
"นี่พวกเธอคุยอะไรหะ"อาจารย์หยุดสอนเเล้วหันมาถามพวกฉันอย่างเคืองๆ
 
"เรื่องผู้ชายค่ะ"ฉันตอบหน้าตาย
 
"ตายแล้ว เธอนี่มันเวลาเรียนนะหัดแยกแยะซะหน่อยเถอะ"
 
"ขอบคุณสำหรับคำสอนค่ะ เเต่มันเรื่องส่วนตัวของหนู"ฉันยืนขึ้นแล้วจ้องกลับไปที่อาจารย์
 
"นี่ เธอมารยาทไม่มีซะจริงๆเลยนะฉันจะบอก ผอ. แล้วรับรองเธอจะต้องเสียใจที่ทำกิริยาแบบนี้กับฉัน"อาจารย์พูด
 
เเล้วชี้หน้าฉันอย่างมือไม่สั่นไปหมด
 
"เชิญค่ะ เเต่คงต้องไม่บอกพ่อหนูนะเพราะพ่อเป็นเจ้าของที่นี่เเล้วพ่อก็สร้างที่นี่มาเพื่อดิฉันแล้วถ้าพ่อจะไล่หนู
 
ออกจากที่นี่ หนูก็ยินดีอย่างยิ่งเลยล่ะ"ฉันกระตุ้กยิ้มอย่างผู้ชนะ ไม่รู้ซะเเล้วว่ากำลังต่อกรกับใคร
 
"แกฉันไปก่อนนะหมดอารมณ์เรียนเจอเรื่องข้างนอกก็ซวยพออยู่เเล้ว มาข้างในก็โดนคนแก่บ่นอีก น่ารำคาญ"ฉัน
 
เน้นคำว่าแก่ไปที่อาจารย์แล้วเดินออกจากห้องมาอย่างไม่สนใจ
 
"เฮ้ เอื้อมรอฉันก่อน"
 
"วิชซี่ จีบี ออกมาทำไมล่ะไม่เรียนเหรอ"ฉันถามอย่างงงๆเมื่อเพื่อนเพื่อนตัวเองวิ่งกระหืดกระหอบตามกันมาเป็น
พวน
 
"ไม่ล่ะ อาจารย์เขาคงไม่มีอารมณ์จะสอนเเล้วล่ะอีกอย่างสอนอะไรไม่เข้าหัวฉันสักนิด"วิชซี่เอ่ย
 
"แล้วเธอจะเอาเรื่องอาจารย์ไหม"จีบีถาม
 
"ไม่ล่ะ อาจรย์ใหม่ฉันไม่แคร์หรอก"ฉันบอกอย่างปัดๆ
 
"แล้วนี่แกจะไปไหน"จีบี
 
"กลับบ้าน ฉันปวดหัวมากอยากนอน"
 
"อ้าว ว่าจะชวนไปดูหนังโปรแกรมใหม่ซะหน่อย"จีบี
 
"วันอื่นเถอะ ฉันปวดหัวจริงๆ"ฉันบอกปัดแล้วเดินหนีออกมาจากกลุ่มเพื่อนโดยไม่ฟังคตำทักท้วงของใคร